Minkwitz Maksymilian Edward
oraz jego rodzeństwo Jerzy Stanisław (1872) i Marianna Apolonia (1879) urodzili się w rodzinie Brunona (1844-55) i Pelagii z dom. Golisz (Golisch 1851), para pobrała się w Dąbrówce Kościelnej w roku 1869, zapis ślubu w księgach brzmi:
Parafia katolicka Dąbrówka Kościelna, wpis 8 / 1869
Bruno Mienkwicz (26 lat), syn Franciszka i Marianny z dom.Marszałek I voto Korytowskiej,
Pelagia Golisz (18 lat)
—------------------------------------------------------
Minkwitz Maksymilian urodził się 5 X 1876 roku w miejscowości Skoki – miasto w Polsce położone w województwie wielkopolskim, w powiecie wągrowieckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Skoki.
Przeprowadził się z Wróblewa do Sierakowa, z zawodu był rzeźnikiem, prowadził też sprzedaż bydła, dzięki czemu mógł zakupić znaczną ilość gruntów rolnych i kilka posesji na terenie miasta.
Dwukrotnie żonaty. 20 II 1900 r. poślubił Mariannę Józefę Stoińską (1878 - 1920), córkę nauczyciela z Mościejewa Wincentego i Klementyny z dom. Elenisz.
Ponownie ożenił się 5 V 1921 r., jego żoną została Marta Hoffmann (1886-1969), córka Aleksego i Heleny Łabędzińskiej.
Z drugiego związku urodziło się czworo dzieci Elżbieta Leokadia (1921-1989), Wanda Jadwiga (1923 - 1992) i Henryk Bernard (1927 - 1988) oraz Aleksy Maksymilian Jan (1924-1988).
Maksymilian był aktywnym członkiem sierakowskiej społeczności. W 1908 roku został członkiem założycielem i aktywistą Towarzystwa Gimnastycznego „SOKÓŁ” w Sierakowie.
Powołany do armii pruskiej brał udział w I Wojnie Światowej, na podstawie pruskich list strat Preußen 1031 z dnia 7 I 1918 ustalono, że został ranny.
https://des.genealogy.net/search/show/7533398
Jesienią roku 1918 wszedł w skład Rady Robotniczo-Żołnierskiej, prowadził działalność konspiracyjną, a w momencie wybuchu Powstania przystąpił do niego jako ochotnik. Wykazał się wielką aktywnością podczas oswobadzania Sierakowa i w walkach pod Zatomiem Nowym. Powołany został na członka Rady Magistrackiej Miasta Sierakowa.
Był zweryfikowanym Powstańcem Wielkopolskim, należał do Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19.
Za swą działalność był uhonorowany Odznaką Pamiątkową Wojsk Wielkopolskich, Srebrnym Krzyżem Zasługi i Dyplomem Weterana Powstania Wielkopolskiego.
Po wybuchu II Wojny Światowej rodzina została wysiedlona z Wielkopolski, co znajduje potwierdzenie na Listach strat. 12 grudnia 1939 r. zamieszkali w Niepokalanowie a następnie do Milanówka, gdzie zaangażował się w działalność konspiracyjną ZWZ/AK. Użyczał swych lokali, mieszczących się przy ul. Wspólnej 4a, na magazyny broni i amunicji, miejsce stacjonowania radiostacji oraz bazę (tzw. melinę) Kedywu i 52 Oddziału Specjalnego (OS), w której przez całą dobę przebywało w pełnej gotowości kilku uzbrojonych ludzi.
Zginął tragicznie 17 stycznia 1945 r. w Milanówku, podczas wkraczania Armii Czerwonej, od pocisku wystrzelonego z działa czołgu sowieckiego, mając lat 69. Pochowany został na miejscowym cmentarzu, a po ustaniu działań wojennych ekshumowany na cmentarz parafialny w Sierakowie. Mogiłę jego zdobi tabliczka z Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.
—--------------------------------------------------
Aleksy Maksymilian Jan Minkwitz
ps. „Cień” i „Alek”, gimnazjalista, harcerz, żołnierz ZWZ/AK.
Urodził się 24 XI 1924 r. w Sierakowie.
Absolwent Szkoły Powszechnej w Sierakowie. Od września 1936 r. uczeń Miejskiego Gimnazjum Koedukacyjnego w Międzychodzie i harcerz 1. DH im. Tadeusza Kościuszki. Członek zastępu „Żubry”.
Wysiedlony z rodzicami do Milanówka, kontynuował naukę na tajnych kompletach, uwieńczoną zdaniem egzaminu maturalnego. Angażował się równocześnie w działania konspiracyjne. Od 1941 r. został żołnierzem milanowskiego oddziału Kedywu Armii Krajowej [Oddział Specjalny (O.S.) przy 52 plut.]. Uczestniczył w wielu zbrojnych akcjach dywersyjnych (m.in. w wysadzaniu pociągów) i osłonowych, odbiorze zrzutów lotniczych itp.
Podczas Powstania Warszawskiego walczył w 4 plutonie 4 kompanii 2 batalionu 78 pp AK w ramach Grupy „Kampinos”. Batalion jego nie uczestniczył w bitwie pod Jaktorowem 29 września 1944 r., gdyż został rozśrodkowany dnia poprzedniego i dzięki temu uniknął zagłady.
Po wojnie nie złożyli broni. Po powrocie do Sierakowa, wraz z rodzeństwem, zorganizował zakonspirowany zjazd swego oddziału, aktywizując i dekonspirując w ten sposób licznych miejscowych funkcjonariuszy i agentów Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego.
Dalszej nauki nie kontynuował. Zamieszkał w Międzychodzie, gdzie podjął pracę biurową w Centrali Ogrodniczej. Podczas swej pracy był wielokrotnie szykanowany i pod sfabrykowanymi zarzutami osadzany przez jakiś czas w więzieniu w Międzyrzeczu.
Poślubił Zofię Brzóska (*1925). Mieli 3 synów: Romana, Piotra (*1956) i Pawła (1956-2010).
W końcu lat 70-ych zorganizował ponownie zjazd członków swego oddziału, m.in. na terenie leśniczówki Sowia Góra, w której mieszkała jego siostrzenica. Inicjatywa ta spotkała się również z wielkim zainteresowaniem funkcjonariuszy ówczesnej Służby Bezpieczeństwa.
Zmarł 25 maja 1988 r. w Międzychodzie i tam spoczął na miejscowym cmentarzu.
https://miedzychod.grobonet.com/grobonet/start.php...
Sektor B7a Rząd 7 Nr grobu 1
Elżbieta Leokadia Minkwitz-Semkło urodziła się w Sierakowie 20 XI 1921. Absolwentka Szkoły Powszechnej w Sierakowie, a następnie Gimnazjum Kupieckiego i Szkoły Handlowej w Poznaniu. Po zakończeniu nauki przyjęła obowiązki ekspedientki i kierowniczki sklepu swych rodziców przy Rynku 3. W czasie okupacji niemieckiej z rodziną wysiedlona do Niepokalanowa, następnie do Milanówka. Łączniczka V referatu AK i Kedywu KG AK. Po wojnie zamieszkała w Sierakowie. w roku 1946 poślubiła Konrada Semkło 1917 - 1974. Zmarła 29 I 1989, spoczywa na cmentarzu w Sierakowie.
Wanda Jadwiga Minkwitz-Mach urodziła się w Sierakowie 6 X 1923. W czasie okupacji niemieckiej z rodziną wysiedlona do Niepokalanowa, następnie do Milanówka. Łączniczka V referatu AK i Kedywu KG AK. 21 I 1950 roku w Sierakowie poślubiła Hieronima Macha 1912 - 1968. Zmarła 29 I 1992, spoczywa na cmentarzu w Sierakowie.
Minkwitz Henryk Bernard (1927-1988) ps. „Słonko”, uczeń, żołnierz ZWZ/AK. Urodził się 5 I 1927 r. w Sierakowie. Harcerz 4 DH im. Stefana Czarneckiego w Sierakowie w stopniu młodzika. Podkomendny phm Czesława Korka.
Po wysiedleniu kontynuował naukę na tajnych kompletach. Od 1941 r. zaangażowany, jak wszyscy członkowie rodziny, w działalność konspiracyjną. W 1943 r. został żołnierzem milanowskiego oddziału Kedywu Armii Krajowej. Uczestniczył, wraz z bratem, w wielu zbrojnych akcjach dywersyjnych (m.in. w wysadzaniu pociągów) i osłonowych, odbiorze zrzutów lotniczych. Podczas Powstania Warszawskiego pozostawiony w Milanówku do zadań osłonowych sztabów i radiostacji.
6 maja 1953 r. w Szczecinie zawarł związek małżeński. Zmarł w Szczecinie w 1988 r.
Biogramy dzieci Maksymiliana i Marty z Hoffmannów za http://akwielkopolska.pl/.../1,187,0,0,Biogramy,Strona1,1...
—-----------------------------
sporządzono na podstawie
– Chalasz Roman, Wielki Almanach Powstańczy Powiatu Międzychodzkiego (maszyn.),
– Projekt Poznan,
– Projekt BASIA,
– Cyfrowe Archiwum Powstania Wielkopolskiego,
– Lista strat IWŚ i IIWŚ,
– Powstańcy Wielkopolscy - Biogramy uczestników Powstania Wielkopolskiego 1918-1919, t. IX, pod red. Bogusława Polaka, Poznań 2012, str. 139-140,
– Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej - Okręg Wielkopolska,
– wyszukiwarka grobów Międzychodu.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023