Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Miłowski Antoni (1901-1987)

Urodził się 11 XII 1901 r. w Trzemesznie w rodzinie Józefa i Heleny z d. Płachecka. Ożeniony z Kazimierą z d. Paczulska (23 V 1900-20 V 1998, córka Antoniego i Marianny z d. Błażejczyk). Para miała co najmniej dwie córki - Zdzisławę i Dobromirę.

Jako ochotnik wstąpił do kompanii z Trzemeszna w styczniu 1919 r. pod dowództwem ppor. Władysława Wleklińskiego (1886-1964) brał udział w walkach o wyzwolenie m.in. Mogilna, Strzelna i Inowrocławia, wchodząc w skład kompanii gnieźnieńsko - wrzesińskiej, dowodzonej przez Pawła Cymsa (1894-1949). Następnie został wcielony do 2. kompanii poznańskiej pod dowództwem ppor. Adama Białoszyńskiego (Białaszyński, 1890-1949) brał udział w walkach pod Szubinem, Łabiszynem, Żninem, Turami, Rynarzewem, Brońskiem i Samoklęskami. Od 1920 r. pełnił służbę w kompanii sztabowej DOK VII Poznań. 1 IX 1923 r. przeniesiony został do oddziału sztabowego w Warszawie jako podoficer zawodowy. Brał udział w Kampanii Wrześniowej (6 IX 1939 r. został ranny). Osadzony w Stalagu XVII-A (nr jeńca 39295). 17 IX 1940 r. zwolniony ze Stalagu XXI-A wrócił do Warszawy, gdzie od 1 VIII 1944 r. brał udział w Powstaniu Warszawskim. W 1971 r. za udział w powstaniu odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwałą W 8/72 mianowany do stopnia podporucznika. W Wojskowym Biurze Historycznym teczki o syg. akt 14-22 (Krzyż Zasługi, sierżant zawodowy) i 920 (sierżant). Jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 12 VI 1935 r. (brak pracy niepodległościowej).

Zmarł 28 X 1987 r. Został pochowany na cm. komunalnym na poznańskim Junikowie w jednej z kwater powstańczych, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 13 miejsce 6

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1161495&name_surname=Mi%C5%82owski%20Antoni#OpenMap

Spoczywa z żoną z Kazimierą z d. Paczulska (1900 - 1998).

źródła: WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line stan na 27 III 2025 r. i Lista odznaczonych Wielkopolskim; WBH, Kolekcja akt personalno - odznaczeniowych; Wyszukiwarka grobów /billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania. Dokumentacja fot. groby Tomek Konwicki październik 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Bankiet Stanisław (1899 - 1990)

Urodził się 31 III 1899 r. w miejscowości Zberki (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie średzkim, w gminie Dominowo) w rodzinie Marcina (ur. 1868, syn Jakuba i Antoniny z Głowackich) i Marianny Dworczyk (ur. 1874, córka Andrzeja i Marianny Waligóry), para pobrała się w 1892 r. Z tego związku urodziło się jeszcze co najmniej czworo dzieci - Agnieszka po mężu Modrzejewska (31 XII 1894), Marianna po mężu Krzyżaniak (1901), Jan (10 III 1903) i Stanisława (1912-1913).

Stanisław Bankiet 14 IV 1924 r. zamieszkał w Poznaniu. Około 1926 r. ożenił się z pochodzącą z Opieszyna Joanną Grześkowiak (17 V 1903 - 20 III 1988, córka Piotra i Zuzanny z d. Sobkowiak), z tego związku urodziło się co najmniej dwoje dzieci, których znamy imiona - Jerzy Stanisław (ur. 8 I 1928) i Longina Seweryna (ur. 8 I 1930).

Nie ustalono czy Stanisław brał udział w I wojnie światowej. Do 4. kompanii średzkiej wstąpił dopiero 10 II 1919 r., walczył pod dowództwem Ignacego Nowaka (1874-1936). 4. kompania na front północny dotarła 18 II 1919 r., czyli już po podpisaniu traktatu wersalskiego, który wszedł w życie 20 II. Zajęła pozycję na odcinku Ludwikowo – Paterek. Broniła tego odcinka przed atakami Niemców. Natomiast w Uchwale o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego z 1960 r. napisano, że Bankiet brał udział w walkach pod Nakłem (walki trwały od 1 I 1919 r.), Rawiczem (front południowy, gdzie walki toczone były 3-4 II 1919 r. i 5-6 II 1919) i Czarnkowem (2-13 II). Jasno z tego wynika niezgodność daty przystąpienia do powstania a walkami, które miały miejsce. Następnie w marcu 1919 r. został przydzielony do 8. Pułku Strzelców Wielkopolskich (od 17 I 1920 r. 62. pułk piechoty). Zwolniony z wojska 21 X 1921 r. Zatem prawdopodobnie brał także udział w wojnie polsko - bolszewickiej. Uchwałą W 38/74 mianowany do stopnia podporucznika.

Zmarł 18 XI 1990 r. Pochowany na cm. komunalnym na poznańskim Junikowie w jednej z kwater powstańczych, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 13 miejsce 7
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1119751&name_surname=Bankiet%20Stanis%C5%82aw#

To także miejsce pochówku jego żony Joanny (+1988).

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Michałowo, wpis 14 / 1892; Parafia katolicka Murzynowo Kościelne, wpis 3 / 1892; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1880/1/76, skan 17 Książno (USC) - akt urodzenia, rok 1899, Księga urodzeń; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka mieszkańców; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line stan na 27 III 2025 r. i Lista odznaczonych Wielkopolskim; Wyszukiwarka grobów /billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Urząd Stanu Cywilnego Michałowo, wpis 14 / 1892

Martin Bankiet (ur. 1868)
ojciec: Jacob Bankiet , matka: Antonie Głowacka
Marie Dworaczyk (ur. 1874)
ojciec: Andreas Dworaczyk , matka: Marie Waligóra

Parafia katolicka Murzynowo Kościelne, wpis 3 / 1892

Martinus Bankiet (24 lat)
ojciec: Jacobus , matka: Antonina Głowacka
Marianna Dworaczyk (18 1/2 lat)
ojciec: Andreas , matka: Marianna Waligóra

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1880/1/76, skan 17 Książno (USC) - akt urodzenia, rok 1899, Księga urodzeń

Stanislaus , rodzice: Martin Bankiet, Marianna Dworaczyk

Juniczak Kazimierz (1900-1997)

Urodził się 6 I 1900 r. w Poznaniu w rodzinie Józefa (23 II 1865 - 30 IV 1935, syn Walentego i Agnieszki Szymczak) i Wiktorii z d. Beiernein (12 XII 1875 - 29 IX 1949, córka Józefa i Agnieszki Nowak). Para pobrała się w Poznaniu w 1897 r. Z tego związku urodziło się jeszcze co najmniej troje dzieci - Zofia (1905-1908) i Stanisław (20 X 1902 - 9 X 1978) oraz Powstaniec Wielkopolski - Stefan (1 IX 1898-14 XII 1957).
Ukończył szkołę handlową.
Od 1914 r. należał do skautingu, od 1918 r. był jednym z drużynowych 2. Drużyny Harcerskiej im. Kazimierza Wielkiego w Poznaniu. Od 1917 r. członek POW zaboru pruskiego. Po ukończeniu 18. roku życia powołany do armii pruskiej i wysłany na front zachodni do Metz, po rozbiciu oddziału skierowany do Poznania, gdzie zastał go wybuch Powstania Wielkopolskiego, do którego przystąpił 27 XII 1918 r. tego samego dnia został ranny i odwieziony najpierw do szpitala w Poznaniu a następnie do Wrześni. Po wyzdrowieniu przydzielony do Kompanii Wojskowej w Kościanie i Czempiniu. Podczas wojny polsko - bolszewickiej w Oddziale kierownictwa Transportu Wojskowego Dworca w Lesznie. W maju 1921 r. przydzielony do 58. pułku piechoty. W listopadzie 1921 r. zwolniony z wojska. Za udział w powstaniu w 1960 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Uchwałą W 8/72 mianowany do stopnia podporucznika. Jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 25 VI 1938 r. (WBH, 24/33381/117622).
17 IX 1923 r. ożenił się z pochodzącą z Zajączkowa Władysławą z d. Kępa (20 VI 1901- 26 VI 1991). Para miała jednego syna Henryka (29 VII 1924 - 14 V 2009).

Powołany do armii polskiej w sierpniu 1939 r. Brał udział w Kampanii Wrześniowej. Podczas walk dostał się do niewoli bolszewickiej, wg biogramu spisanego przez syna Henryka Kazimierz został internowany we Lwowie, w niewyjaśnionych okolicznościach uciekł i wrócił do Poznania. W maju 1943 r. aresztowany w Poznaniu przez Gestapo. Osadzony w KL Neuengamme, nr więźnia 25471.

Zmarł 27 XI 1997 r. Pochowany na cm. komunalnym na poznańskim Junikowie w jednej z kwater powstańczych, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 13 miejsce 8
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1145171&name_surname=Juniczak%20Kazimierz#

To także miejsce pochówku jego żony Władysławy zm. w 1991 r.

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis L-42 / 1897; Parafia katolicka Głuszyna (Poznań), wpis 25 / 1897; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1926/1/557, skan 68 Poznań (USC) - akt urodzenia, rok 1900, Księga miejscowa urodzeń; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka mieszkańców; WBH, Kolekcja personalno - odznaczeniowa; Powstańcy Wielkopolscy - Biogramy uczestników Powstania Wielkopolskiego 1918/1919, t. II, pod red. Bogusława Polaka, Poznań 2006; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line stan na 28 III 2025 r. i Lista odznaczonych Wielkopolskim; Wyszukiwarka grobów /billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Juniczak Stefan (1898-1957)

Urodził się 1 IX 1898 r. w Poznaniu w rodzinie Józefa (23 II 1865 - 30 IV 1935, syn Walentego i Agnieszki Szymczak) i Wiktorii z d. Beiernein (12 XII 1875 - 29 IX 1949, córka Józefa i Agnieszki Nowak). Para pobrała się w Poznaniu w 1897 r. Z tego związku urodziło się jeszcze co najmniej troje dzieci - Zofia (1905-1908) i Stanisław (20 X 1902) oraz Powstaniec Wielkopolski Kazimierz (6 I 1900 - 27 XI 1997).

Nie ustalono kiedy i gdzie brał udział w Powstaniu Wielkopolskim, wiemy natomiast, że był mieszkańcem podpoznańskiego Chwaliszewa i być może razem z bratem Kazimierzem dołączył do oddziału z tej dzielnicy Poznania. Został zweryfikowany przez Zarząd Główny Związku Powstańców Wielkopolskich 30 V 1934 r. nr dyplomu 3016, Nr Ref. Historycznego 10450. I na tej podstawie został wpisany do projektu WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line stan na 28 III 2025 r.
Stefan Juniczak
1898.09.01 Poznań
status/stopień: szeregowiec
źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 31: Spis zweryfikowanych 101 - 4621

Ożenił się z Jadwigą z d. Skiba (26 IX 1898-16 IV 1983, córka Jana i Agnieszki z d. Połczyńska). Z tego związku urodzili się Edward (7 VII 1924 - 15 II 1974) i Genowefa po mężu Teodorczyk (27 XII 1926-20 VIII 1996).

Zmarł 14 XII 1957 r. Pochowany na cm. komunalnym na poznańskim Junikowie spoczywa pole 9 kwatera 3 rząd 8 miejsce 4
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=2604380&name_surname=Juniczak%20Stefan#

Miejsce pochówku zostało wpisane do Ewidencji grobów weteranów walk o Wolność i Niepodległość Polski
https://bip.ipn.gov.pl/bip/form/r727643761,Juniczak.html

To także miejsce pochówku jego żony Jadwigi z d. Skiba, syna Edwarda (1924-1974) i jego małżonki Leonardy Marii (1926-2009) i wnuka Marka (1954-2023).

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis L-42 / 1897; Parafia katolicka Głuszyna (Poznań), wpis 25 / 1897; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1926/1/557, skan 68 Poznań (USC) - akt urodzenia, rok 1900, Księga miejscowa urodzeń; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka mieszkańców; WBH, Kolekcja personalno - odznaczeniowa; Powstańcy Wielkopolscy - Biogramy uczestników Powstania Wielkopolskiego 1918/1919, t. II, pod red. Bogusława Polaka, Poznań 2006; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line stan na 28 III 2025 r. i Lista odznaczonych Wielkopolskim; Wyszukiwarka grobów /billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Preibisz vel Prejbisz Antoni, Władysław i Stanisław
—-----------------------------------------------------------------

Urodzili się w rodzinie Jana Marcina Preibisz vel Prejbisz (ur. 21 X 1865, syn Prota i Anny z d. Langer) i Pauliny Stanisławy Rozalii z d. Kadzidłowska (ur. 24 VII 1871 r., córka Romana i Marii z Ziółkowskich), para pobrała się w 1898 r.
—-----------------------------------------------------------------
Władysław Marian Preibisz vel Prejbisz urodził się 29 VI 1899 r. w miejscowości Budzyń powiecie śremskim (USC Mosina, obecnie już w granicach miasta Śrem).

Nie ustalono kiedy i gdzie brał udział w Powstaniu Wielkopolskim, w projekcie WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line stan na 28 III 2025 r. wymieniony pod nazwiskiem Preibisz - dość zdawkowo jednostka: Grupa Śrem, natomiast w projekcie Wielkopolskiego Towarzystwa Genealogicznego, Lista odznaczonych WKP występuje pod nazwiskiem Prejbisz, w Uchwale z 1960 r. napisano, że “wstąpił ochotniczo do oddziałów powstańczych w dniu 27.12.1918 r. Grupy Śrem i brał udział w walkach w okolicy Zbąszynia pod dow. mrj. Stefana Chosłowskiego do dnia 23.03.1919 r.”. Należy tu jednak wyjaśnić, że Stefan Chosłowski (Stanisław Seweryn 1889-1954) otrzymał polecenie sformowanie batalionu śremskiego dopiero 31 XII 1918 r. po tym, jak dowództwo pruskie postanowiło opuścić koszary w Śremie, zatem Preibisz vel Prejbisz mógł być najpierw w luźnych oddziałach Straży Ludowej lub Służby Straży i Bezpieczeństwa a nie czymś co zostało nazwane “Grupa Śrem”. 6 I 1919 r. 1. kompania śremska pod dowództwem ppor. J. Muślewskiego została przetransportowana do Nowego Tomyśla, skąd skierowana została do Zbąszynia. Po nieudanej akcji zajęcia Zbąszynia część powstańców śremskich wróciła do macierzystej jednostki a część brała udział w dalszych walkach, niestety nie wiemy czy Władysław walczył pod Łomnicą i Chrośnicą. Po powstaniu pozostał w wojsku polskim, zwolniony z wojska w listopadzie 1921 r. w stopniu podporucznika, co rodzi domniemanie, że brał udział także udział w wojnie polsko - bolszewickiej. Potwierdzenie faktycznych losów Władysława może znaleźć się w dokumentach zgromadzonych w Wojskowym Biurze Historycznym, gdzie znajduje się odrzucony 25 VI 1938 r. wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości (WBH, 24/28100) i teczka o syg. akt 4544/3716.
Jego dalsze losy nie są znane.

Zmarł 15 VIII 1958 r., 31 III 1995 r. szczątki zostały przeniesione na cm. junikowski w Poznaniu.

—------------------------------------

Preibisz vel Prejbisz Stanisław urodził się 4 X 1901 r. w Śremie.

Ukończył gimnazjum w Śremie, w tym czasie został członkiem także Towarzystwa Tomasza Zana oraz skautem drużyny im. Przemysława w Śremie.
Nie potwierdzono dokumentami jego udziału w Powstaniu Wielkopolskim. Źródła jemu najbliższe potwierdzają jego udział w wojnie polsko - bolszewickiej - Lwów, Kijów i Mińsk. W Wojskowym Biurze Historycznym dwie fiszki - Krzyż Walecznych (ułan, 145/196) i o syg. akt 11940. Zwolniony z wojska z 69 pułku piechoty stacjonującego w Gnieźnie.
Po wojsku kontynuował naukę w Poznaniu. Od 1923 r. studiował rolnictwo na Uniwersytecie Poznańskim.
Utonął 4 VII 1930 r. w nurtach rzeki Narew w okolicach Modlina, ratując oficera i kobietę z przewróconej łodzi. Pośmiertnie odznaczony Medalem za Ratowanie Ginących.
9 VII 1930 r. pochowany w Gostyniu, w 1995 r. jego i Władysława szczątki zostały złożone w grobie na cm. komunalnym na Junikowie.

—------------------------------------

Preibisz vel Prejbisz Antoni urodził się 26 VIII 1900 r. w miejscowości Budzyń powiecie śremskim (USC Mosina, obecnie już w granicach miasta Śrem). Dwukrotnie żonaty. Jego pierwszą żoną była od 8 II 1930 r. Anna Pawleńska (ur. 13 IX 1905 r. w Gorlicach) z którą miał dwoje dzieci Wandę Teresę (1 III 1931 w Poznaniu) i Jana Mariana stanisława (ur. 2 VII 1932 Poznań - 26 III 1995 tamże). Drugą żoną była Helena z d. Kubera (2 IV 1913 Baranów w powiecie kępińskim - 25 XII 2003 w Poznaniu, córka Jana i Pelagii z d. Jankowska).

W Uchwale o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego z 1971 r. napisano, że wstąpił wstąpił w szeregi powstańcze 28 XII 1918 r. i walczył z bronią w ręku o oswobodzenie Dolska i okolicznych miejscowości powiatu śremskiego pod rozkazami Zygmunta Sicińskiego (Zygmunt Bolesław 1899-1940) a ten był w kompanii śremskiej. Od 10 I 1919 r. przeniesiony do 1. pułku artylerii lekkiej, w którym brał czynny udział w walkach na froncie północnym o Bydgoszcz, Koronowo, Więcbork, Sępolno i Chojnice pod dow. ppor. Mariana Brelińskiego (Marian Józef Mieczysław, ur. w Turwi 1 I 1897 r. Kawaler VM). W Wojskowym Biurze Historycznym odrzucony 21 VI 1938 r. (syg. akt 124003) wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości. Następnie brał również udział w walkach o Lwów za co został uhonorowany Odznaką Pamiątkową Orląt Lwowskich. W listopadzie 1920 r. zwolniony z wojska.

W 1928 r. uzyskał dyplom nauk leśnych i od następnego roku rozpoczął pracę w lasach państwowych, by dekadę później zostać nadleśniczym w Nadleśnictwie Bralin. W trakcie ewakuacji nadleśnictwa w 1939 r. został ciężko ranny. Po II wojnie światowej aż do przejścia na emeryturę pracował w leśnictwie.

Zmarł 19 I 1995 r. Pochowany na cm. komunalnym na poznańskim Junikowie, w jednej z kwater powstańczych, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 13 miejsce 9
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=2628394&name_surname=Preibisz%20Antoni#

To także miejsce pochówku jego II żony Heleny, syna Jana i po ekshumacji z Gostynia braci Władysława i Stanisława.

źródła: Parafia katolicka Śrem, wpis 35 / 1898; Urząd Stanu Cywilnego Śrem, wpis 53 / 1898; APP, Śrem (USC) - akt urodzenia, rok 1901, Geburts-Haupt-Register; Kurier Poznański, 07.07.1930, nr 306, s. 13; Kurier Poznański, 07.07.1930, nr 306, s. 12; Drwęca, 17.07.1930, nr 82, s. 3; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka mieszkańców; WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa; Wawrzyniak Jarosław, Śrem w małych monografiach. Śrem w Powstaniu Wielkopolskim 1918-1919; Tomczak Roman, Leśnicy w Powstaniu Wielkopolskim; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line stan na 30 III 2025 r. i Lista odznaczonych Wielkopolskim; Wyszukiwarka grobów /billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania. Dokumentacja grobu Tomek Konwicki październik 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 202

Kasprzak Marian (1900-1995)

Urodził się 22 III 1900 r. w Zielińcu (obecnie część miasta Poznania położona na terenie osiedla administracyjnego Antoninek - Zieliniec - Kobylepole) w rodzinie Powstańca Wielkopolskiego - Jana (13 VI 1875 Skoraszewice - 2 XI 1959 Krotoszyn, syn Marcina i Michaliny z d. Wycisk. Jan pochowany jest z córką Janiną na cm. parafii pw. Św. Jana Chrzciciela w Krotoszynie) i Marianny z d. Poprawa (20 III 1871 Siedlec, córka Tomasza i Marcjanny z d. Kowalewska). Para pobrała się 15 IV 1899 r. w Poznaniu. Z tego związku urodzili się także Helena (1901-1975), Józef (1903-1967), Jan (*+1904) i Janina (1908-1971). Rodzina bardzo często zmieniała miejsce zamieszkania, mieszkali w Poznaniu i okolicy a następnie w Jutrosinie, gdzie ojciec otworzył restaurację i hotel.
Marian uczęszczał do szkoły podstawowej w Swarzędzu i Jutrosinie, następnie do gimnazjum w Rawiczu, a po jego ukończeniu rozpoczął naukę w Szkole Handlowej w Poznaniu. W 1935 r. ożenił się z Wandą Pepińską (3 III 1906 - 26 VI 1993).

W maju 1918 r. powołany do armii pruskiej i przydzielony do oddziału łączności we Wrocławiu. W listopadzie 1918 r. wrócił do Jutrosina, gdzie wraz z ojcem włączył się do organizacji oddziału powstańczego w ramach Straży Ludowej. 7 I 1919 r. Powstańcy bezkrwawo zajęli miasto. Po objęciu dowództwa nad odziałem przez Mariana Szulca (Schultz 1891-1960), Kasprzak zorganizował i prowadził kancelarię oddziału jutrosińskiego, powierzono mu także zadanie założenie połączeń telefonicznych kancelarii z pozostałymi oddziałami w terenie. W lutym 1919 r. brał udział w walkach o Rawicz na odcinku Słupia - Miejska Górka. Po powstaniu przydzielony do 11. Pułku Strzelców Wielkopolskich (po reorganizacji 69. p.p.), w szeregach którego brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Zwolniony we wrześniu 1921 r. w stopniu sierżanta. 25 X 1932 r. przyznano mu Medal Niepodległości. W 1960 r. za udział w powstaniu odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.
1 III 1940 r. osadzony w obozie przesiedleńczym, co znajduje potwierdzenie w Rutowska Maria, Lager Glowna Niemiecki obóz przesiedleńczy na Główne w Poznaniu dla ludności polskiej (1939-1940), 2008, Instytut Zachodni Poznań. Wysiedlony do Ostrowca Świętokrzyskiego.

Marian Kasprzak zmarł 7 III 1995 r. Pochowany na cm. komunalnym na poznańskim Junikowie w jednej z kwater powstańczych, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 14 miejsce 8
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1119773&name_surname=Kasprzak%20Marian#
To także miejsce pochówku żony Wandy zd. Pepińską (1906 - 1993).

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis 152 / 1899; Parafia katolicka Poznań - par. św. Marcina, wpis 50 / 1899; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1955/1/101, skan 52 Swarzędz (USC) - akt urodzenia, rok 1900, Księga Aktów Urodzenia; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka mieszkańców; WBH, Kartoteka personalno odznaczeniowa; IPN, Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945; Powstańcy Wielkopolscy - Biogramy uczestników Powstania Wielkopolskiego 1918/1919, t. VI, pod red. Bogusława Polaka, Poznań 2009; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line stan na 31 III 2025 r. i Lista odznaczonych Wielkopolskim; Wyszukiwarka grobów /billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania. Dokumentacja grobu Tomasz Konwicki

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Rogala Józef (1905-1983)

Urodził się 4 II 1905 r. w Sierakowie jako syn niezamężnej Katarzyny (ur. 9 XI 1889, córka Łukasza i Seweryny z d. Wąchalska). Na akcie urodzenia nr 22 z 7 II 1905 r. na wniosek Józefa 9 III 1953 r. dopisano imię ojca „Wincenty”, to imię figuruje także w Kartach meldunkowych miasta Poznania, gdzie zamieszkał 28 V 1923 r. przenosząc się z Sierakowa. Żonaty (ślub 14 X 1933 w Poznaniu) z Marią z d. Nawrot (córką Jana i Zofii, ur.16 VII 1907 w Oberhausen, zm. III 1977 w Poznaniu). Małżeństwo było bezdzietne.
W styczniu 1919 r. przerwał naukę i jako nieletni ochotnik dołączył do oddziału powstańczego w Sierakowie. Jak podano w uzasadnieniu nadania Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego (1982 r.), pod dowództwem sierżanta Stanisława Szostaka (1875-1944) walczył w okolicach Sierakowa, pod Kolnem i Kamionną. Uchwałą W 60/76 mianowany do stopnia podporucznika.
24 VIII 1939 r. został zmobilizowany do 58. Pułku Piechoty w Poznaniu. W jego szeregach wziął udział w kampanii wrześniowej. Walczył pod Kutnem, Piątkiem, Łęczycą, Sochaczewem i w obronie Warszawy, gdzie został ranny w głowę i nogę. Dnia 27 IX 1939 r. wzięty do niewoli, w której przebywał do 16 X 1939 r. Zwolniony wrócił do Poznania. Członek ZBoWiD koło Górczyn. Był inwalidą wojennym trzeciej grupy, należał do Związku Inwalidów Wojennych PRL.
Zmarł w Poznaniu 11 X 1983 r. Spoczął na cmentarzu parafialnym na Górczynie, kwatera III P, rząd 2, miejsce 19.
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...
Materiał stanowi tylko skrót biogramu opracowanego przez Witolda Borowskiego, przygotowany do publikacji w Wielki Almanach powstańców wielkopolskich i bojowników o niepodległość ziemi sierakowsko - międzychodzkiej 1918-1921
Źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1881/1/37, skan 88 Kurnatowice (USC) - akt urodzenia, rok 1889, Księga urodzeń; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1945/1/185, skan 24 Sieraków (USC) - akt urodzenia, rok 1905, [Księga urodzeń]; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka mieszkańców; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line stan na 31 III 2025 r. i Lista odznaczonych Wielkopolskim; Wyszukiwarka grobów /billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Krąkowski Stanisław (1901-1991)

Urodził się 23 III 1901 r. na poznańskich Jeżycach w rodzinie Wojciecha (17 IV 1864 - 4 I 1929, syn Wawrzyńca i Heleny z Pincińskich) i Rozalii z d. Kordylasińska (ur. 22 IX 1865, córka Ludwika i Apolonii z d. Oskiewicz), para pobrała się w 1889 r. Z tego związku urodziło się dziesięcioro dzieci - Marianna (1889), Marcin (1890-1891), Wiktoria (1891), Władysław (1893-1895), Stanisława (1894-1896), Roman (1897-1898), Władysław (1902-1903), Józefa (1904) i opisywany - Stanisław, który 13 III 1929 r. ożenił się z Marianną z d. Skrzypczak (ur. 28 XI 1901 w Pawłówku). Z tego związku urodziło się co najmniej troje dzieci - Władysław (23 IV 1929), Bożena Maria (2 V 1930) i Henryk (9 VII 1931).
Stanisław swoje życie zawodowe związał z kolejami państwowymi.

28 XII 1918 r. wstąpił ochotniczo do oddziału na poznańskich Jeżycach i pod dowództwem Józefa Nietrzepki (10 II 1889 - 12 V 1955), brał udział w opanowaniu zbrojowni na Garbarach i Dworca Głównego w Poznaniu oraz w patrolach ulicznych. 17 II 1919 r. wcielony do 1. Pułku Strzelców Wielkopolskich. 6 I 1921 r. zwolniony z wojska, zatem istnieje przypuszczenie, że mógł brać także udział w wojnie polsko - bolszewickiej. Członek Związku Powstańców Wielkopolskich, zweryfikowany w stopniu starszego strzelca 6 II 1934 r., dyplomem nr 1537, Nr Referatu Historycznego 9116. Członek ZBoWiD od 1972 r. Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym w 1974 r. Uchwałą W 49/73 mianowany do stopnia podporucznika.

Krąkowski Stanisław zmarł 19 VII 1991 r. Pochowany na cm. komunalnym na poznańskim Junikowie w jednej z kwater powstańczych, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 14 miejsce 7
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1119770&name_surname=Kr%C4%85kowski%20Stanis%C5%82aw#OpenMap

To także miejsce pochówku jego żony Marianny z d. Skrzypczak (+20 XI 1999).

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1927/3/75, skan 104 Poznań (USC) - akt małżeństwa, rok 1889, Księga małżeństw; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka mieszkańców; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 31 / Spis zweryfikowanych 101 - 4621.Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja.Strona/karta: 80; WBH, Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.17050; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line stan na 31 III 2025 r. i Lista odznaczonych Wielkopolskim; Wyszukiwarka grobów /billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania. Dokumentacja fot. grobu Tomek Konwicki.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1927/3/75, skan 104 Poznań (USC) - akt małżeństwa, rok 1889, Księga małżeństw

Adalbert Krąkowski (24 lat), rodzice: Lorenz Krąkowski , Helena Pincinska ,
Rosalie Kordylasinska (24 lat) , rodzice: Ludwig Kordylasinski , Apolonia Oskiewicz

Nietrzepka Józef (1889-1955)

Urodził się 10 II 1889 r. na poznańskich Jeżycach w rodzinie Jakuba (21 VIII 1847 - 1 V 1919, syn Józefa i Marianny Szakowskiej) i Marianny (Marii) z d. Handschke ( 17 XII 1861 - 19 V 1930, córka Andrzeja i Elżbiety z d. Weinrauder), para pobrała się w 1881 r. Z tego związku urodzili się także Małgorzata (1882-1884), Stanisława po mężu Nowicka (1883), Adam (1884-1888), Władysław (1886-1888), Katarzyna (1891-1906) i Marianna po mężu Bukiewicz (1896). Z pierwszego małżeństwa ojca z Wiktorią Jakubowską (1854-1881) urodziło się dwoje dzieci Andrzej (1876-1877) i Jan (27 XII 1871). Józef Nietrzepka 9 II 1912 r. ożenił się w Poznaniu z Katarzyną z d. Wiatr (2 II 1889 - 16 V 1983, córka Walentego i Magdaleny Cegłowskiej). Z tego związku urodzili się Stanisława po mężu Błaszczak (ur. 23 IV 1912), Irena (18 I 1915 - 29 X 1951), Władysława (4 VI 1917 - 20 IX 1990) i stefan (12 VIII 1919).

11 III 1915 r. został powołany do armii pruskiej i brał udział w I wojnie światowej. Niestety nasze informacje co do udziału Józefa w Poznaniu na ta chwilę zamykają się tylko o wspomnienie w Uchwale o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego Stanisławowi Krąkowskiemu (1901-1991), gdzie Nietrzepka wymieniony został jako dowódca oddziału na poznańskich Jeżycach, brał udział w opanowaniu zbrojowni na Garbarach i Dworca Głównego w Poznaniu oraz w patrolach ulicznych. Z Wojska Polskiego zwolniony 26 II 1919 r. Nie można też mylić Józefa I urodzonego w 1889 r. z Józefem II ur. 11 III 1899 r., który był odznaczony WKP, ten brał udział w walkach także w Poznaniu, m.in. przy zajęciu gmachu Prezydium Policji, w walkach o koszary 47. pułku piechoty oraz o Stację Lotniczą na Ławicy. Następnie został przydzielony do Batalionu Śmierci.

Józef zmarł 12 V 1955 r. Pochowany na cmentarzu par. Najświętszego Serca Jezusa i św. Floriana na Jeżycach, spoczywa kwatera P rząd 54 miejsce 16
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

źródła: Parafia katolicka Poznań - par. św. Wojciecha, wpis 46 / 1881; Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis L-62 / 1881; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka mieszkańców; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line stan na 31 III 2025 r. i Lista odznaczonych Wielkopolskim; Wyszukiwarka grobów /billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Parafia katolicka Poznań - par. św. Wojciecha, wpis 46 / 1881

Jacobus Nietrzepka (34 lat)
Dodatkowe informacje: wdowiec
Marianna Handschke (22 lat)

Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis L-62 / 1881

Jacob Nietrzepka (ur. 1847)
ojciec: Joseph Nietrzepka , matka: Marie Szakowska
Marie Handschke (ur. 1861)
ojciec: Andreas Handschke , matka: Elisabeth Weinrauder

Nietrzepka Józef (1899 - 1959)

Urodził się w Poznaniu 11 III 1899 r. w rodzinie Jana (7 V 1862 - 3 I 1905, syn Józefa i Marii z d. Werner) i Marii Bronisławy z d. Ślusarczyk (Ślósarczyk, 16 I 1863-29 XI 1919, córka Tomasza i Reginy z d. Szlapka). Para pobrała się w 1887 r. Z tego związku urodzili się także Magdalena (1888-1970), Władysław (22 XI 1889), Stanisław (1892-1893), Adam (1894-1895), Marianna (1896-1899) i Stanisława (1901-1905). Józef 8 I 1925 r. poślubił Marię z d. Sobiecha ur. 5 XI 1900 r. w Tomaszowie.
20 VI 1917 r. (data za Kartami meldunkowymi miasta Poznania, wg życiorysu własnego powołany w 1916) powołany do armii pruskiej brał udział w I wojnie światowej. Po dezercji wrócił do Poznania, gdzie wstąpił do Służby Straży i Bezpieczeństwa (w życiorysie użył niemieckiego odpowiednika Wach und Sicherheit komp., co w Uchwale o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego w 1957 r. zostało przetłumaczone na “Oddział Straży Poznańskiej”. Brał udział w walkach ulicznych oraz przy przejęciu gmachu Prezydium Policji, koszar 47. pułku piechoty i Stacji Lotniczej w podpoznańskiej Ławicy. Przydzielony do Batalionu Śmierci pod rozkazami ppłk Feliksa Józefowicza (Poznański Batalion Śmierci - samodzielny batalion piechoty utworzony na przełomie marca i kwietnia 1919 r. z żołnierzy, których obecność była Dowództwa Głównego Powstania Wielkopolskiego niepożądana), i wysłany na front litewsko-białoruski, gdzie walczył w składzie 6. Pułku Piechoty Legionów. Z wojska zwolniony 31 V 1922 r. w stopniu kaprala. Ponownie powołany w sierpniu 1939 r. do 7. dywizji legionowej, przebywał w szpitalu w Opatowie do października 1939 r. co było związane z odniesionymi ranami podczas walk.

Zmarł w Poznaniu. 20 III 1959 r. pochowany na na cmentarzu par. Najświętszego Serca Jezusa i św. Floriana na Jeżycach. Grób został zlikwidowany.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1926/3/184, skan 288 Poznań (USC) - akt małżeństwa, rok 1887, Księga małżeństw t. II; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1930/1/40, skan 89 Poznań - Jeżyce (USC) - akt urodzenia, rok 1899, Księga urodzeń t. I; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka mieszkańców; Komisja Weryfikacyjna Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polski [wnioski niezweryfikowane]; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line stan na 1 IV 2025 r. i Lista odznaczonych Wielkopolskim; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1926/3/184, skan 288 Poznań (USC) - akt małżeństwa, rok 1887, Księga małżeństw t. II

Johann Nietrzepka (25 lat), rodzice: Josef Nietrzepka , Marie geb.Werner ,
Marie Bronislawa Slósarczyk (24 lat) , rodzice: Thomas Slósarczyk , Regina geb.Szlapka ,

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1930/1/40, skan 89 Poznań - Jeżyce (USC) - akt urodzenia, rok 1899, Księga urodzeń t. I

Józef , rodzice: Jan Nietrzepka, Marianna Slosarczyk