Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Knapski Józef (1895 - 1975)

Urodził się 10 XII 1895 r. na poznańskich Jeżycach w rodzinie Józefa (13 III 1853 - 26 VIII 1903, syn Michała i Franciszki z d. Dasuj) i Marianny z d. Janowicz (25 IV 1859 - 1918, córka Wawrzyńca i Wiktorii z d. Niedzielska, siostra Andrzeja, który był ojcem Powstańca Wielkopolskiego Józefa Janowicza, spoczywającego z opisywanym Józefem). Rodzice pobrali się w 1879 r. w Poznaniu, z tego związku urodzili się także Józefa (1880 - 1932), Stanisław (1882 - 1918), Wiktoria (1883-1953, po mężu Frank), Maksymilian (1885-1886), Teofil (1888-1914), Łucja (1892-1921), Magdalena (1894-1921), Zofia (1898-1917), Władysław (1900 - 1954) oraz Sylwester (19 XI 1890 - kwiecień 1940 Katyń. Nie występuje na listach zweryfikowanych Powstańców Wielkopolskich, żołnierz I wojny światowej, wymieniony na pruskich listach strat trzykrotnie, jako ranny i zaginiony. Sierżant Wojska Polskiego, w Wojskowym Biurze Historycznym dwie teczki - syg. akt 3096 i dwukrotnie odrzucony wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości 9 XII 1935 i 22 II 1937 r. Mieszkał wówczas w Katowicach, przy ul. Żwirki i Wigury 7, niezbędna jest kwerenda w WBH by poświadczyć lub zaprzeczyć udziałowi Sylwestra w Powstaniu Wielkopolskim).

Józef Knapski po ukończeniu szkoły powszechnej uczył się zawodu ślusarza.

Służył w armii pruskiej od 8 VI 1915 r. do 6 VI 1916 r.

W Powstaniu Wielkopolskim od jego wybuchu, brał udział w walkach ulicznych na terenie miasta Poznania. Brał udział w szturmie na lotnisko Ławica 6 I 1919 roku, następnie w I Eskadrze Wielkopolskiej, gdzie był odpowiedzialnym za warsztat rusznikarski (nazywany wówczas poszkarskim). Żołnierz zawodowy do 1939 r. w Wojsku Polskim, wzięty do niewoli we wrześniu, zwolniony w listopadzie 1939 r. W Wojskowym Biurze Historycznym trzy teczki - 7241 - sierżant, Krzyż Walecznych 51/K-1949, odrzucony 2 III 1936 r. wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości. W 1958 r. został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

4 I 1921 r. ożenił się z Marianną z d. Stawińska (córka Jana i Stanisławy z d. Stęszewska; 1 I 1898 - 31 I 1962, pochowana na cm. komunalnym na Junikowie, spoczywa pole:4 kwatera:6 rząd:8 miejsce:223 ). Z tego związku urodziło się troje dzieci Jadwiga (1921-2002), Wincenty Karol (1922-2003, pochowany z ojcem) i Tadeusz (1926-1933).

Józef Knapski zmarł 24 VIII 1975 r., został pochowany na cmentarzu komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 11 kwatera B rząd 1 miejsce 1 GPS: 52.388228, 16.829728

https://billiongraves.com/grave/J%C3%B3zef-Knapski-Powstaniec-Wielkopolski-1918-1919/28364164

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1053439&name_surname=Knapski%20J%C3%B3zef#

Spoczywają tu także Józef Janowicz (Powstaniec Wielkopolski), Wincenty Karol Knapski i jego żona Janina z d. Szpitman.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1927/3/22, skan 26, Poznań (USC) - akt małżeństwa, rok 1879, Księga małżeństw; Search in Verlustlisten 1. Weltkrieg; WBH, Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa; Ks. Robert Kulczyński SDB, Wielkopolski personel wojsk lotniczych (jednostki bojowe, IWL i SLŁ) w 1919 r.; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 5 IX 2024;; Wyszukiwarka grobów na poznańskich cmentarzach; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com.

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1927/3/22, skan 26, Poznań (USC) - akt małżeństwa, rok 1879, Księga małżeństw

Joseph Knapski (26 lat), rodzice: Michael Knapski , Franciska Dasuj ,
Marianna Janowicz (20 lat) , rodzice: Lorenz Janowicz , Victoria Niedzielska

—---------------------------------------------------------

Janowicz Józef (1893-1964)

Urodził się 2 III 1893 r. w Poznaniu. Jego rodzice Andrzej (6 X 1864 - 25 VII 1915, syn Wawrzyńca i Wiktorii z d. Niedzielskiej) i Jadwiga Śliwińska (4 VIII 1867 - 12 III 1926, córka Wojciecha i Marianny Linkowskiej) pobrali się w 1892 r. w Konarzewie. Z tego związku urodzili się Powstaniec Wielkopolski - Stefan (25 VI 1901 r. w Poznaniu - 24 VI 1966 r.w Poznaniu, spoczywa na cm. komunalnym na Junikowie, spoczywa pole 20 rząd 6 miejsce 22 GPS: 52.388961, 16.822841), Maksymilian (11 X 1894, kupiec), Kazimierz (19 I 1869 - 1962, kupiec), Marianna (*+1898), Roman (25 II 1899-1959), Melania (1902-1905) i Marian (14 VIII 1908).

Ukończył studia medyczne.

Powołany do armii pruskiej brał udział w I wojnie światowej, zwolniony 25 XII 1918 r. powrócił do Poznania i najprawdopodobniej tu też brał udział w Powstaniu Wielkopolskim. Na podstawie źródeł Basiński Jan, Organizacja i znaczenie służby sanitarno-medycznej w przebiegu powstania wielkopolskiego i organizacja Wojska Wielkopolskiego 1918-1919, Koszalin 2010 i Tygodnik Urzędowy Naczelnej Rady Ludowej 1919, nr 1-10; "Tygodnik Urzędowy" 1919, nr 1-72 został umieszczony w projekcie WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania wielkopolskiego, baza on-line, podano tam także jednostkę wojskową 2. Pułk Strzelców Wielkopolskich (podporucznik, lekarz). Wg Kart meldunkowych miasta Poznania związany był z wojskiem. W Wojskowym Biurze Historycznym teczka o syg. akt 2965.

3 III 1921 r. ożenił się z Zofią z d. Witkowską (7 IV 1897 - 16 XI 1946, córka Wacława Stanisława i Heleny Nepomuceny z d. Węckowska, siostrą Powstańca Wielkopolskiego Romana 2 VIII 1893 - 25 XII 1974). Ze związku Józefa i Zofii urodziło się dwoje dzieci - dziewczynka zm. bez nadania imienia w 1921 r. i Barbara Jadwiga (1923-2016, po mężu Gorzkiewicz).

W okresie od 20 III 1921 do 19 XII 1922 r. przebywał we Lwowie.

Podczas okupacji niemieckiej rodzina została wysiedlona z Poznania, co znajduje potwierdzenie w Rutowska Maria, Lager Glowna Niemiecki obóz przesiedleńczy na Główne w Poznaniu dla ludności polskiej (1939-1940), 2008, Instytut Zachodni Poznań.

29 XII 1947 r. w Wolsztynie jego żoną została Stanisława Maria z d. Wojciechowska I voto Kozielska (14 IV 1899 - 6 VII 1989, córka Tomasza i Władysławy z d. Kłoś, siostra Emilii Hanke i szwagierka Edwarda Hanke - Powstańców Wielkopolskich). Małżeństwo Józefa i Stanisławy Marii było bezdzietne.

Józef Janowicz zmarł 14 VII 1964 r. w Chomęcicach, 17 VII 1964 r. spoczął na cm. komunalnym na Junikowie, spoczywa jak wyżej już wspomniano pole:11 kwatera:B rząd:1 miejsce:1.

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Konarzewo, wpis 14 / 1892; Parafia katolicka Konarzewo, wpis 13 / 1892; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1930/1/17, skan 67, Poznań - Jeżyce (USC) - akt urodzenia, rok 1893, Księga urodzeń t. I; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Wyszukiwarka billiongraves.com; WBH - Kartoteka personalno - odznaczeniowa; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on-line.

Parafia katolicka Konarzewo, wpis 13 / 1892
Andreas Janowicz (27 lat)
Hedvigis Śliwińska (24 lat)

Urząd Stanu Cywilnego Konarzewo, wpis 14 / 1892
Andreas Janowicz (ur. 1864)
ojciec: Lorenz Janowicz , matka: Viktoria Niedzieska
Hedwig Śliwińska (ur. 1867)
ojciec: Adalbert Śliwiński + , matka: Marie Linkowska geb. Płotkowiak

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1930/1/17, skan 67, Poznań - Jeżyce (USC) - akt urodzenia, rok 1893, Księga urodzeń t. I

Józef , rodzice: Andrzej Janowicz, Jadwiga Śliwińska

Witkowski Roman (1893 - 1974)

Urodził się 2 VIII 1893 r. w Poznaniu w rodzinie Wacława (7 IX 1860, syna Marcina i Marianny z d. Tarczewska) i Heleny Nepomuceny z d. Węckowska (31 IV 1864 - 21 V 1897, córka Jana i Katarzyny z d. Pupkiewicz), para pobrała się w 1890 r. Z tego związku urodzili się także Alojzy (*+1891) i Zofia (1897-1946), która wyszła za Powstańca Wielkopolskiego Józefa Janowicza (1893-1964).

Ukończył gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu, następnie wyjechał do Berlina aby tam studiować filozofię.

Powołany do armii pruskiej w 1916 r. brał udział w I wojnie światowej, podczas walk został ranny co znajduje potwierdzenie na pruskiej liście strat Preußen 1285 z 4 XI 1918 r. Zwolniony w listopadzie 1918 r. powrócił do Poznania. Tu też 27 XII 1918 r. jako ochotnik przystąpił do Powstania Wielkopolskiego, brał udział w przejęciu prezydium policji i Fortu Grolmana (obecnie Fort VIII Kazimierza Grudzielskiego, jeden z 18 fortów wchodzących w skład Twierdzy Poznań. znajduje się na Kasztelanowie). 2 I 1919 r. wstąpił do Wojsk Wielkopolskich stacjonujących na poznańskiej Cytadeli pod rozkazami Jana Kabacińskiego (29 VIII 1894 w Połajewie - 20 IX 1982 w Poznaniu). Następnie przydzielony 4 I 1919 r. do 1. kompanii telegraficznej w Poznaniu. Pod koniec stycznia 1919 r. wysłany na front południowy powstania służył (jak podaje w swoim życiorysie) pod rozkazami Bolesława Matczyńskiego (sierżant, niestety nic więcej nie udało się ustalić o nim). Witkowski brał udział między innymi w walkach o Sarnowę (10 I 1919 r. polscy mieszkańcy Sarnowej utworzyli oddział powstańczy i opanowali miasto. Niestety nie doczekali się pomocy i 11 I zostali wyparci przez wojska pruskie. Między Sarnową a Miejską Górką przebiegała linia frontu. Szczególnie zaciętą bitwę o miasto toczono w dniach 5–6 II 1919 r.). Po powrocie z frontu został przydzielony do 2. kompanii telegraficznej. Na swoja prośbę z wojska został zwolniony 6 VIII 1919 r. W Uchwale Rady Państwa nr: 06.14-0.216 z dnia 1961-06-14 zapisano ponadto, że “(...) Brał czynny udział na odcinku Miejska Górka w 1 Kompanii Telegrafistów Wlkp., którą dowodził ppor. Tomalak a później w 2 Kompanii Telegrafistów pod dow. ppor. Kubiaka od 04.01.1919 do 05.08.1919” (zachowano oryginalny zapis za Listą odznaczonych WKP, przy czym uzupełniamy imiona dowodzących i tak chodzi o Stanisława Kubiaka (9 X 1894 w Mieszkowie, zamordowany w Charkowie przez NKWD w 1940) i Wacława Tomalaka (8 IX 1893 - 29 VI 1968). Jak wspomniano powyżej odznaczony WKP, a Uchwałą W 2/72 mianowany na stopień podporucznika.

Po zwolnieniu z wojska pracował w charakterze referenta w Ministerstwie byłej Dzielnicy Pruskiej w Poznaniu, a następnie w Urzędzie Wojewódzkim w Poznaniu, Starostwie Grodzkim i Starostwie powiatowym w Obornikach do 4 XII 1929 r. Po zwolnieniu z ostatniego miejsca za poglądy lewicowe utrzymywał się z emerytury i pracy literackiej, publikował pod pseudonimem Roman Strzemlot.

18 XI 1926 r. ożenił się z pochodzącą z Kaźmierza w powiecie szamotulskim Ewą Nowak (5 XII 1899 - 18 I 1984), z tego związku urodziły się bliźnięta Michał (1924-1996) i Rafał (1927-1992).

W czasie okupacji do maja 1940 r. ukrywał się, następnie pracował w różnych przedsiębiorstwach niemieckich jako pracownik fizyczny. W okresie powojennym zatrudniony był w Okręgowym Urzędzie Likwidacyjnym, Powszechnej Spółdzielni Spożywczej i Akademii Medycznej jako pracownik umysłowy.

Jak napisał w życiorysie był jednym z założycieli Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania, które zostało założone 14 XII 1922 r.

Roman Witkowski zmarł 25 XII 1974 r., został pochowany na cmentarzu komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 8 kwatera 5 rząd 5 miejsce 32 GPS: 52.386948, 16.834026

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1124232&name_surname=Witkowski%20Roman#OpenMap

https://billiongraves.com/.../Roman-Witkowski.../29837196

To także miejsce pochówku jego żony Ewy.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1926/3/233, skan 328, Poznań (USC) - akt małżeństwa, rok 1890, Księga małżeństw t. I; Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 27471: Witkowski Roman (Posen); Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 494: Życiorysy powstańców wielkopolskich: W - tom V (Witka Franciszek - Wojciechowski Piotr); APP, Akta Miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 6 IX 2024; Wyszukiwarka grobów na poznańskich cmentarzach; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1926/3/233, skan 328, Poznań (USC) - akt małżeństwa, rok 1890, Księga małżeństw t. I

Wenceslaus Witkowski (30 lat), rodzice: Marcin Witkowski , Maria Terczewska ,
Helena Węckowska (26 lat) , rodzice: Johann Węckowski , Katharina Pupkiewicz

Kabaciński Jan (1894-1984)

Urodził się w 29 VIII 1894 r. w Połajewie (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie czarnkowsko-trzcianeckim, w gminie Połajewo). Jego rodzice Stanisław (1861, syn Antoniego i Apolonii z d. Kłos) i Agnieszka z d. Szudarek (1863, August i Elżbieta z d. Filoda) pobrali się w 1893 r.
Powołany do armii pruskiej brał udział w I wojnie światowej, zwolniony powrócił do Poznania, gdzie wstąpił jako ochotnik przystąpił do Powstania Wielkopolskiego, brał udział w przejęciu prezydium policji i Fortu Grolmana (obecnie Fort VIII Kazimierza Grudzielskiego, jeden z 18 fortów wchodzących w skład Twierdzy Poznań. znajduje się na Kasztelanowie). 2 I 1919 r. wstąpił do Wojsk Wielkopolskich stacjonujących na poznańskiej Cytadeli i objął dowództwo nad jednym z oddziałów (kompania łączności), wymieniony w biogramie Romana Witkowskiego jako jego dowódca. Wg Kart meldunkowych miasta Poznania z wojska zwolniony 10 IX 1920 r. (tu także podano jego zawód - metalowiec).
17 VII 1921 r. poślubił w Poznaniu Zofię z d. Pribe (15 V 1898 - 12 V 1980), z tego związku urodziło się co najmniej dwoje dzieci - Jan 30 VI 1921 - 25 IX 1965) i Zenon (1923-1928).
Po zwolnieniu z wojska rozpoczął studia w Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych w Poznaniu. Ukończył zaledwie pierwszy rok studiów kiedy jako podoficer służby czynnej został oddelegowany do Warszawy i Krakowa. Powrócił do Poznania w 1926 r. a samodzielnie wystawiał już od 1928 r.
Jeszcze w okresie przedwojennym Kabaciński dał znać o sobie jako znakomity dokumentalista - jego rysunki są znakomitym odzwierciedleniem życia ówczesnego Poznania i okolic.
Jego losy podczas II wojny światowej nie są znane.
Bezpośrednio po wyzwoleniu dokumentował współczesne mu wydarzenia, ukazywał widoki miasta i jego zniszczenia. Główną obok rysunku dziedziną twórczości Kabacińskiego była grafika. Wypowiadał się w różnych konwencjach formalnych: od realistycznych kompozycji figuralnych, scen rodzajowych, krajobrazów, widoków zabytków poprzez impresjonistycznie traktowane motywy aż po czystą abstrakcję.
Odznaczony Brązowym i Srebrnym Krzyżem Zasługi i Honorową odznaką Miasta Poznania.
Zmarł 20 IX 1984 r. Pochowany na cmentarzu komunalnym na Junikowie pole 7 kwatera A rząd 6 miejsce 1 GPS: 52.387391, 16.832773
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=2565184&name_surname=Kabaci%C5%84ski%20Jan#
Miejsce pochówku Powstańca nie jest oznaczone w wyszukiwarce miejskiej jako grób weterana. W projekcie WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on-line występuje ze szczątkowymi informacjami:
Jan Kabaciński
urodzenie: 1894.08.29 Połajewo
rodzice: Stanisław, Agnieszka
jednostka: Kompania Łączności na Cytadeli
źródła: Wielkopolski słownik biograficzny, Warszawa – Poznań 1983

Zieliński Stanisław (1893 - 1969)

Urodził się 2 V 1893 r. w miejscowości Arkuszewo (obecnie jest to część Gniezna, osiedle we wschodniej części Gniezna przy drodze krajowej nr 15 (ul. Roosevelta)),w rodzinie Franciszka (ur.1853, syn Wojciecha i Wiktorii z d. Skibińska) i Marcjanny z d. Barankiewicz (ur. 1860, córka Macieja i Julianny z d. Wojtaszak), para pobrała się w 1881 r. w Witkowie.

Żołnierz armii pruskiej 1. szwadronu 3. Pułku kawalerii Cesarstwa Niemieckiego.

Do Powstania Wielkopolskiego którego dołączył 11 I 1919 r. i brał udział w oswobodzeniu Gniezna i okolicy. Po zakończeniu działań powstańczych został przydzielony do 17. Pułku Ułanów Wielkopolskich w Gnieźnie (w okresie powstania ppłk Kazimierz Raszewski zorganizował 2. Pułk Ułanów Wielkiego Księstwa Poznańskiego. Od 9 II 1919 pułk występował pod nazwą 3. Pułk Ułanów Wielkopolskich. W sierpniu 1919 został przemianowany na 17. Pułk Ułanów Wielkopolskich.). Zwolniony z wojska 5 V 1920 r. zatem prawdopodobnie w szeregach 17. Pułku brał udział także w wojnie polsko - bolszewickiej, o czym z wiadomych przyczyn w Uchwale z 1958 r. o nadanie WKP nie wspomniano.

25 XI 1919 r. w Gnieźnie poślubił Michalinę z d. Sydor (13 IX 1897 - 24 VI 1979, córka Jana i Praksedy z d. Janka).

Losów Stanisława podczas II wojny światowej nie udało się ustalić, podobnie daty kiedy małżonkowie zamieszkali w Poznaniu.

Stanisław zmarł 7 III 1969 r., pochowany na cmentarzu komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 18 rząd 23 miejsce 21 GPS: 52.389215, 16.819172

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1069665&name_surname=Zieli%C5%84ski%20Stanis%C5%82aw#

https://billiongraves.com/.../Stanis%C5%82aw.../30767155

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1980/3/23, skan 19, Witkowo (USC) - akt małżeństwa, rok 1881, Księga małżeństw; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1853/3/602, skan 15, Gniezno (USC) - akt małżeństwa, rok 1919, Księga małżeństw tom III [Rejestr poboczny małżeństw]; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on-line i Lista odznaczonych WKP, stan na 7 IX 2024; Wyszukiwarka grobów na poznańskich cmentarzach; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1980/3/23, skan 19, Witkowo (USC) - akt małżeństwa, rok 1881, Księga małżeństw

Franz Zielinski (28 lat), rodzice: Adalbert Zielinski , Victoria Skibinska ,
Marcianna Barankiewicz (21 lat) , rodzice: Adalbert Barankiewicz , Julianna Wojtaszak ,

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1853/3/602, skan 15, Gniezno (USC) - akt małżeństwa, rok 1919, Księga małżeństw tom III [Rejestr poboczny małżeństw]

Stanisław Zieliński (26 lat) , rodzice: Franciszek Zieliński, Marianna Barankiewicz ,
Michalina Sydor (22 lat) , rodzice: Jan Sydor , Prakseda Janka

SkwierzyńskiJan (1900 - 1973)

urodził się 04 maja 1900 roku w miejscowości Kalwy koło Nowego Tomyśla zmarł 27 stycznia 1973 roku w Poznaniu, spoczywa na cmentarzu komunalnym Poznań Junikowo, pole:27 kwatera:2 rząd:4 miejsce:3, spoczął z małżonką Marią z Łuczaków (1910-1974) oraz Bożeną Purak (1929-1995 - co do której pokrewieństwa nie ustalono).
Jan SKWIERZYŃSKI urodził się w rodzinie Franciszka i Agnieszki z Nowaków, rodzice pobrali się :
Urząd Stanu Cywilnego Niepruszewo, wpis 4 / 1885
Franz Skwierzynski (ur. 1860) ojciec: Franz , matka: Petronella Krzeszkowska
Agnes Nowak (ur. 1861) ojciec: Matthaeus , matka: Marie Swiergiel
Parafia katolicka Niepruszewo, wpis 5 / 1885
Franciscus Skwierzyński (24 lat) i Agnes Nowak (23 lat).
W POWSTANIU:
jednostka: Kompania Opalenicka, 3 Pułk Strzelców Wlkp. status/stopień: ochotnik, podporucznik mianowany uwagi: Uchwała W 4/72 odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy
Uchwała Rady Państwa nr: 06.14-0.218 z dnia 1965-06-14
Opis:
Kol. Jan Skwierczyński brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim od 3.1.1919 r. na odcinku pod Zbąszyniem, a następnie został przesiedlony do 3-go pułku strzelców Wlkp. pod dowództwem por. Gorzemskiego.
Dodatkowe informacje:
Podstawa: zaświadczenie dwóch świadków zweryfikowanych członków ZBOWiD. Aktywny członek ZBOWiD.
źródła:
Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 475: Życiorysy powstańców wielkopolskich: S - tom III (Skóra Jan - Sobański Franciszek)
Wykaz grobów uczestników Powstania Wielkopolskiego na poznańskich cmentarzach, oprac. GEOPOZ Poznań
Archiwum Prezydenta RP, Nominacje na stopień oficerski. Uchwała W 4/72
Miejsce spoczynku Powstańca zostało objęte akcją: Sprzątamy groby Powstańców Wielkopolskich
Zdjęcie portretowe zostało zakupione dla nas przez p. Damiana na jednej z giełd staroci, z pełną dokumentacją dot. Powstańca zostanie przekazane do Muzeum Powstańców Wielkopolskich w Lusowie
Panie Damianie - dziękuję.
http\://powstancywielkopolscy.pl/
https\://www.myheritage.pl/
http\://poznan-project.psnc.pl/
http\://www.basia.famula.pl/
https\://szukajwarchiwach.pl/
Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2021

Pieczyński Wawrzyn

urodził się 10 VIII 1895 r. w Kamieńcu. Uczestnik I wojny światowej, służąc w armii pruskiej został ranny co znajduje potwierdzenie na listach strat z dnia 3 V 1918 r. Prusy 1129. Z zawodu mechanik. 1 VII 1921 r. przeprowadził się z Węglewa do Poznania. I tu 28 VIII 1923 r. poślubił pochodzącą z Jaraczewa w powiecie jarocińskim Mariannę (Marię) Grzegorczyk (ur. 27 VII 1896, zm. 23 IV 1948), córkę Ignacego i Felicji z d. Malucha, siostrę Powstańca Wielkopolskiego - Antoniego (ur. 11 I 1898 w Boguszynie, zm. 28 III 1989 w Poznaniu). Wawrzyn i Marianna mieli troje dzieci Irenę Urszulę (18 IV 1924), Tadeusza (21 XI 1925) i Zbigniewa (2 IV 1927). Wawrzyn zmarł w Poznaniu 27 X 1974 r., spoczywa z małżonką Maria na cmentarzu parafialnym na Górczynie: kwatera IIL, rząd 23 miejsce 28 GPS: 52.385983, 16.878114; uwaga, na nagrobku błędnie podano rok urodzenia Wawrzyna jest 1885, powinno być 1895). W Wojskowym Biurze Historycznym odrzucony wniosek o Medal Niepodległości dnia 25 X 1937, niestety na fiszce nie podano daty urodzenia, natomiast adres zamieszkania w chwili rozpatrywania wniosku to Gniezno, ul. Mieczysława 22/18. Nie ustalono czy był powstańcem, niezbędna jest dodatkowa kwerenda.

Pieczyński Jan

urodził się 6 X 1897 r. w Kamieńcu. Jego pierwszą żoną była Weronika Mielach (ur. 8 I 1894, zm. 22 VI 1925), drugą została Melania z d. Dominiak (ur. 3 IX 1906), trzecią poślubił 21 III 1954 r. w Polskiej Wsi, ale jej danych nie znamy. Jan był zawodowym wojskowym, w dokumentach WBH występuje jako sierżant. Nie ustalono czy był powstańcem, niezbędna jest dodatkowa kwerenda.

Pieczyński Stanisław (1889 - 1967)

Urodził się 8 IX 1889 r. w miejscowości Kamieniec (kiedyś gmina Kiszkowo, obecnie gmina Kłecko, powiat gnieźnieński, województwo wielkopolskie), w rodzinie Józefa i Rozalii z domu Bigos. Para pobrała się w 1893 r. Z tego związku urodzili się także Jadwiga (1893), Wawrzyn (1895) i Jan (1897).
Stanisław brał udział w powstaniu od 27 XII 1918 do końca II 1919 r. w Poznaniu przy zajmowaniu Prezydium Policji, Muzeum Miejskiego i hotelu Bazar. Jego dowódcami byli Lange i Kulczyński, którzy dowodzili Strażą Ludową w Poznaniu.
Pieczyński następnie przeniesiony został do 4. Pułku Strzelców Wielkopolskich, pełnił funkcje szofera - łącznika w sztabie hotelu Bazar. Za udział w powstaniu w 1960 r. odznaczony WKP.
25 X 1920 r. ożenił się z Józefą z domu Szczublewską urodzoną 9 III 1894 r. w Raczkowie.
Zmarł w Poznaniu 4 V 1967 r. Spoczywa wraz z małżonką na cmentarzu komunalnym na Junikowie: (pole 7 kwatera 2, rząd 1 miejsce 11, GPS: 52.387259, 16.831989). Miejsce pochówku zostało zgłoszone do IPN wnioskiem o wpis do Ewidencji grobów weteranów walk o wolność niepodległość polski pismem z 1 V 2023 r. Po przeprowadzeniu kwerendy Biuro Upamiętniania Walk i Męczeństwa dokonało stosownego wpisu.
źródła: Urząd Stanu Cywilnego Kłecko, wpis L-2/1893 Księga małżeństw; Parafia katolicka Kłecko, wpis 2/1893 Księga małżeństw; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Kartoteka ewidencji ludności z lat 1870-1931 miasta Poznania; WTG Gniazdo - Lista odznaczonych WKP; Wyszukiwarka grobów na poznańskich cmentarzach; Wyszukiwarka billiongraves.com.
Wpis do Ewidencji IPN:
Nazwisko:
Pieczyński
Imię:
Stanisław
Kraj:
Polska
Miejscowość:
Poznań
Gmina:
Poznań
Rodzaj obiektu:
cmentarz komunalny, Junikowo, ul. Grunwaldzka
Lokalizacja:
pole 7, kwatera 2, rząd 1, miejsce 11
Przynależność:
powstanie wielkopolskie

Kaliszan Ludwik (1901-1939)

Urodził się w podpoznańskiej Ławicy 19 VIII 1901 r. w rodzinie Powstańca Wielkopolskiego Stanisława (26 IV 1869 Wysogotowie - 3 IX 1949 spoczywa na cm. parafialnym w Skórzewie, syn Nepomuka i Magdaleny z d. Zgoła) i Wiktorii z d. Szydłowska (1 IX 1873 - 2 III 1911, córka Jana i Katarzyny z d. Okupniak), para pobrała się w 1897 r. Z tego związku urodziło się jeszcze co najmniej czworo dzieci - Waleria (1899, po mężu Chmielewska), Petronela (1903, po mężu Gryska), Antoni (1908-1909) i Stanisława (1911).
Nie ustalono kiedy i gdzie brał udział w Powstaniu Wielkopolskim, należy jednak przypuszczać, że był jednym z ochotników - powstańców ze wsi Ławica, którzy brali udział w zajęciu przez powstańców Stacji Lotniczej na Ławicy. Wiemy na pewno, że 5 II 1919 r. wstąpił do Wojsk Wielkopolskich, do III Eskadry Wielkopolskiej, gdzie zajmował się obsługą maszyn, co znajduje potwierdzenie w Wykazie imiennym podoficerów i żołnierzy III Eskadry Wielkopolskiej z dn. 1.12.1919 r. Członek Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Zweryfikowany dyplomem 9233, Nr Referatu Historycznego 16830. W WBH odrzucony wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości 28 III 1938 r.
Zginął 1 IX 1939 r. Nie jest znane miejsce jego pochówku, natomiast jest upamiętniony z innymi 38 żołnierzami, poległymi podczas bombardowania lotniska Ławica na Pomniku Poległych, który znajduje się na cmentarzu Bohaterów Polskich (poznańska Cytadela).
Stanisław Kaliszan (1869-1949)
Urodził się 26 IV 1869 w Wysogotowie, rodzice Nepomuk i Magdalena z d. Zgoła. W 1897 r. ożenił się z Wiktorią z d. Szydłowska (1 IX 1873 - 2 III 1911, córka Jana i Katarzyny z d. Okupniak. Z tego związku urodziło się co najmniej pięcioro dzieci - Powstaniec Wielkopolski, żołnierz Września 1939 Ludwik (1901-1939), Waleria (1899, po mężu Chmielewska), Petronela (1903, po mężu Gryska), Antoni (1908-1909) i Stanisława (1911).
Figuruje w spisie zweryfikowanych członków Związku Powstańców Wielkopolskich (nr 8078), należał do Koła w Ławicy. Znajduje się także w ewidencji członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej (nr 14630 ), do którego dołączył 17 III 1935 r. Służbę wojskową zakończył w stopniu szeregowego. Żadne szczegóły jego udziału w Powstaniu Wielkopolskim nie są znane.
W okresie dwudziestolecia międzywojennego pracował jako robotnik, mieszkał w Ławicy przy ul. Zielonej 19. W Wojskowym Biurze Historycznym wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucony 2 IX 1938 r.
Zmarł 3 IX 1949 r., pochowany na cmentarzu parafialnym w Skórzewie.
W projekcie WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania wielkopolskiego, baza on - line wymieniony dwa razy:
1/ urodzenie: 1869.04.26 Wysogotowo, pow. Poznań Zachód
data śmierci: 1949.09.03
miejsce pochówku: Skórzewo pow. Poznań
rodzice: Nepomucen, Magdalena Zgoła
status/stopień: szeregowiec
źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 32: Spis zweryfikowanych 4622 - 9099; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 44: Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 10168 - 16966]; Archiwum WTG Gniazdo;
2/ uwagi: I.487.15310
źródła: Wojskowe Biuro Historyczne (daw. CAW), Wykaz akt powstańców wielkopolskich https://wbh.wp.mil.pl/pdfviewer/?f=/c/scans/zasoby/I_487/I_487_15310.pdf
źródła: Parafia katolicka Skórzewo, wpis 1 / 1855; Urząd Stanu Cywilnego Dąbrówka (Poznań), wpis 15 / 1897; Parafia katolicka Skórzewo, wpis 10 / 1897; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 32 / Spis zweryfikowanych 4622 - 9099. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 8 i 194; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 44 / Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 10168 - 16966]. Opis jednostki: Spisy członków Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19. Strona/karta: 280 i 279, WBH, Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.15310 i I.487.15309 i WBH - Kartoteka personalno - odznaczeniowa; Ks. Robert Kulczyński SDB, Wielkopolski personel wojsk lotniczych (jednostki bojowe, IWL i SLŁ) w 1919 r.; Sylwetki uczestników Powstania Wielkopolskiego (1918-1919) i wojny polsko-bolszewickiej (1919-1920) związanych z gminą Tarnowo Podgórne, Maciej Elantkowski, Grzegorz Jazdon, Michał Krzyżaniak, Muzeum Powstańców Wielkopolskich im. Generała Józefa Dowbora Muśnickiego w Lusowie, 2024; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on-line stan na 12 IX 2024; Wyszukiwarka grobów na poznańskich cmentarzach.
Parafia katolicka Skórzewo, wpis 1 / 1855
Nepomucenus Kaliszan (27 lat)
Dodatkowe informacje: viduus
Magdalena Zgoła (20 lat)
Urząd Stanu Cywilnego Dąbrówka (Poznań), wpis 15 / 1897
Stanislaus Kaliszan (ur. 1869)
ojciec: Nepomuk , matka: Magdalena Zgoła
Viktoria Szydłowska (ur. 1873)
ojciec: Johann , matka: Catharine Okupniak
Parafia katolicka Skórzewo, wpis 10 / 1897
Stanislaus Kaliszan (28 lat)

Kołodziejewski Ignacy (1900-1957)

Urodził się 27 XII 1900 r. w miejscowości Zielnik (obecnie Zielniki – wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie średzkim, w gminie Środa Wielkopolska). Jego rodzice Walenty (1853-1906, syn Marcina i Katarzyny z d. Książkiewicz) i Józefa z d. Maniak (ur. 1862, córka Stefana i Anastazji z d. Frąckowiak) pobrali się w 1896 r., z tego związku urodziło się jeszcze co najmniej czworo dzieci Sylwester (17 XII 1898 w Dominowie, w okresie międzywojennym posterunkowy Policji Państwowej, w WBH odrzucony wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości 25 VI 1938 r., dalsze losy nieznane), Stanisława (197), Weronika (1900, siostra bliźniaczka Ignacego) i Angelika (1903).
Nie są znane losy Ignacego przed wybuchem Powstania Wielkopolskiego, tu także nie ma pewności czy brał udział w insurekcji wielkopolskiej. Po raz pierwszy jego nazwisko związane z Poznaniem pojawia się w roku 1921 w Imiennym wykazie stanu personalnego 15. Eskadry Myśliwskiej najprawdopodobniej z czasu przybycia do Ostrowa Wielkopolskiego (ordynans). Na podstawie Kart meldunkowych miasta Poznania ustalono, że 8 I 1924 r. kapral Kołodziejewski przeniósł się z Ławicy do Poznania i zamieszkał przy ul. Polnej, a w grudniu w tymże roku ponownie przeniósł się do Ławicy. Ponownie w Poznaniu mieszkał już z rodziną 5 I 1930 r. przeprowadzając się z miejscowości Guławy. Służył w IV Eskadrze Wielkopolskiej. Na podstawie Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945, ustalono, że w stopniu sierżanta 3. pułku lotnictwa brał udział w Kampanii Wrześniowej 1939 r. Wzięty do niewoli niemieckiej i osadzony Stalag XI-B, nr. jeńca 10451. 3 VII 1940 r. zwolniony do Reimann, Dorfmark, gdzie pracował jako robotnik przymusowy do końca wojny.
Żoną Ignacego była Stefania z d. Majewska (1897-1971, spoczywa na cm. parafialnym na Górczynie), z tego związku urodzili się Henryka (1927), Kazimiera (1929-1976, po mężu Gołaska) i Rajmund (1935-1991, pochowany z matką).
Kołodziejewski zmarł 6 X 1957 r., został pochowany na zabytkowym obecnie cmentarzu par. Najświętszego Serca Jezusa i św. Floriana, ul. Nowina 1 w Poznaniu, spoczywa kwatera L rząd 79 miejsce 8 GPS: 52.414085, 16.878047
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...
https://billiongraves.com/.../Ignacy-Ko%C5.../8446044
To także miejsce pochówku Cecylii (1918-2002) i Stanisława (1920-2007) Ryniewiczów.
źródła: Urząd Stanu Cywilnego Środa Wielkopolska, wpis 42 / 1896; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1965/1/79, skan 461 Środa (USC) - akt urodzenia, rok 1900, Geburts-Neben-Register; Ks. Robert Kulczyński SDB, Wielkopolski personel wojsk lotniczych (jednostki bojowe, IWL i SLŁ) w 1919 r.; Wyszukiwarka grobów na poznańskich cmentarzach; Wyszukiwarka billiongraves.com.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Urząd Stanu Cywilnego Środa Wielkopolska, wpis 42 / 1896
Valentin Kołodziejski (ur. 1853)
ojciec: Martin Kołodziejski + , matka: Catharine Książkiewicz
Josephine Maniak (ur. 1862)
ojciec: Stephan Maniak + , matka: Anastasia Frąckowiak
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1965/1/79, skan 461 Środa (USC) - akt urodzenia, rok 1900, Geburts-Neben-Register
Ignacy, rodzice: Walenty Kolodziejewski, Jozefa Maniak