Giel Władysław

Od Pana Władysława Nowaka otrzymałam biogram Jego Przodka wraz z dokumentacją - serdecznie dziękuję.

Giel Władysław urodził się 12 czerwca 1899 roku w miejscowości Grudna powiat Nowotomyski. Ojciec Jan Giel ur. 08 czerwca 1853 r. w Grudnej, matka Marianna Giel zd. Smętek ur. 25 października 1857 r w Grońsku. Wzięli ślub w dniu 25 stycznia 1980 roku we Lwówku. Posiadali własną ziemię w miejscowości Grudna pow. Nowotomyski i zajmowali się rolnictwem. Władysław Giel posiadał ośmioro rodzeństwa-troje braci i pięć sióstr. W latach 1905 -1909 uczęszczał do szkoły powszechnej w Grudnej. W latach 1915 do 1918 pracował w Berlinie przy budowie kolei żelaznej. W kwietniu 1918 roku został powołany w szeregi Armii Niemieckiej i wysłany do Belgi, gdzie przebywał aż do końca wojny. Ponieważ był z rocznika, który nie podlegał zwolnieniu z wojska został skierowany do Grenzschutzu w Kolnie ( prawdopodobnie 46 Pułk Straży Granicznej Wschód ) gdzie przebywał ok. 3 tygodni. Tam dowiedziawszy się jakie zadania są planowane dla Grenzschutzu dokonał ucieczki wraz z całym ekwipunkiem wojskowym. Wraz z kolegą Pilarczykiem Romanem, zam. Bolewice pow. Nowy Tomyśl, w trudnych warunkach przedarli się do miejscowości Grudna. W dniu 20 grudnia 1918 roku wstąpił do tworzącej się Straży Obywatelskiej we Lwówku pod kierownictwem hr. Łęckiego w Posadowie. Następnie od dnia 10 stycznia 1919 r. wstąpił w szeregi tworzących się oddziałów powstańczych pod kier. Bolesława Thomasa i wraz z Kompanią Lwówecką walczył z oddziałami Grenzschutzu . Szlak bojowy : Sępolno, Kaliskie, Miłostówko, Lewice, Tuczempy, Kamionna, Gralewo, Kolno i Stary Zatom nad.Wartą.W dniu 24 stycznia 1919 roku z oddziałów powstańczych grupy zachodniej zostały utworzone bataliony. Dowódca grupy zachodniej płk. Milewski podzielił je na 4 bataliony. Dnia 6 lutego wewnątrz batalionów sformowano po 3 kompanie z roczników 1897,1898,1899. Władysław Giel znajdował się w 6 kompani II Batalionu pod dowództwem ppor. Thomasa Bolesława zajmując odcinek frontu zachodniego na linii od Kamionnej do Łomnicy. Następnie z oddziałów tych rozkazem dowódcy Grupy Zachodniej płk. Michała Milewskiego z dnia 16 marca 1919 utworzono 2 Pułk Strzelców Wielkopolskich. Dowódcą 2 PSW został ppor. Antoni Nieborak. Władysław Giel w stopniu starszego strzelca znajdował się w 6 Kompani II Batalionu. W dniu 11 kwietnia 1919 pułk zajął pozycje na froncie, na odcinku od Kopanicy do Wronek a w czerwcu wszedł w skład 1 Dywizji Strzelców Wielkopolskich. W dniach 4-5 września 1919 Władysław Giel wraz z pułkiem wyruszył transportem kolejowym z Kościany na front wschodni .w Bobrujsku w dniu 07 stycznia 1920 roku 2 Pułk Strzelców Wielkopolskich został przemianowany na 56 Pułk Piechoty Wielkopolskiej i wszedł w skład 14 Dywizji Piechoty ( wcześniej 1 Dywizja Piechoty ). Brał udział w walkach pod Szaciłkami, Żłobinem , Jakimowską Swobodą, Bobrowikami. W bitwie pod Borowikami w dniu 7 kwietnia Władysław Giel zostaje ranny i trafia do Szpitala Polowego a następnie zostaje przewieziony do kraju. Do 56 Pułku Strzelców Wielkopolskich już nie powrócił. Po wyleczeniu zostaje przydzielony do kompani uzdrowieńców w Szamotułach, gdzie sformowano 156 Pułk Piechoty i wyrusza wraz z nim ponownie na front wschodni za Lwów zajmując pozycje w miejscowości Brody-Kamionka. Po bitwie pod Brodami pułk ten wyruszył pod Warszawę. Pod Lublinem wstrzymuje marsz bolszewików na Warszawę a następnie udaje się w pościg aż pod Lidę. Tam 156 Pułk Piechoty zostaje zlikwidowany i podzielony na inne pułki. Władysław Giel dostaje przydział do 2 Pułku Strzelców Konnych i wraz z nim udaje się do Starych Święcian. W 2 Pułku Strzelców Konnych przebywa do marca 1922 roku. W dniu 14 marca 1922 roku zostaje bezterminowo urlopowany. Za udział w Powstaniu Wielkopolskim oraz wojnie polsko- bolszewickiej zostaje wyróżniony i otrzymuje Odznakę Wojsk Wielkopolskich. Dnia 15 października 1923 roku wstępuje w szeregi Policji Państwowej Granicznej w 16 Okręgu Wileńkim w Wilnie – numer służbowy 5633 i pełni tam służbę do marca 1926 roku. Zostaje zwolniony w wyniku redukcji etatów. Obowiązki te zostały przejęte przez Korpus Ochrony Pogranicza. 30 marca 1926 roku wraca z Wilna do Poznania. Do rozpoczęcia II wojny światowej pracuje w Państwowej Szkole Ogrodniczej w Poznaniu w charakterze niższego funkcjonariusza. 1928 roku zawiera związek małżeński z Marią Starzak. Mają dwie córki-Cecylię i Marię. Od dnia 18 stycznia 1935 r. zostaje członkiem Związku Weteranów Powstań Narodowych R.P. 1914/19. Zweryfikowany 09 lipca 1935 r. jako Powstaniec Wielkopolski. A od 27 lutego 1938 r. zostaje członkiem Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu koło Jeżyce, nr legit.i kartot.7991, nr ref.hist.15707. Jesienią roku 1939 r zostaje zatrzymany przez Einsatzgruppe VI w Poznaniu, której celem było wyłapywanie wszystkich osób wpisanych na listy proskrypcyjne. Było to aktem zemsty ze strony Niemiec na osobach, które miały cos wspólnego z Powstaniem Wielkopolskim. Po zatrzymaniu zostaje osadzony jako więzień polityczny w Forcie VII-przez Niemców nazywany Lager der Blutrache – „obóz krwawej zemsty” ( przy ul Wojska Polskiego). Przesłuchiwany w gmachu Gestapo ( Dawny dom Żołnierza w Poznaniu przy ul. Niezłomnych 1 – obecnie teatr operetka, sala bankietowa i hotel). W kwietniu 1940 roku , wraz z ocalałymi więźniami ( większość została rozstrzelana w lasach w pobliżu Dąbrówki lub nie przeżyła więzienia ) zostaje przewieziony do obozu koncentracyjnego w Dachau gdzie od 25 kwietnia 1940 r. jest więźniem tego obozu. Sklasyfikowany jako więzień polityczny-Sch ( czerwony trójkąt ). Nr więzienny 5258. Następnie zostaje przewieziony i od dnia 05 czerwca zostaje więźniem nowo otwartego podobozu KL Mauthausen w Gusen ( jednego z najcięższych obozów koncentracyjnych w czasie II wojny światowej ). Nr więzienny 3627. Prawdopodobnie zamordowany 09 sierpnia 1941 r. Skremowany w krematorium Mauthausen. Akt zgonu wypisany w Mauthausen przez lekarza więziennego w dniu 09 sierpnia 1941 r. Władysław Giel żył 41 lat.