Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Zapłata Wincenty (1894 - 1980)

Wincenty i Franciszek (ur. 31 VIII 1897 Darnowo) - Powstańcy Wielkopolscy oraz ich rodzeństwo Antoni (ur. 12 VI 1892, co do którego nie mam pewności czy był Powstańcem), Andrzej (1895 - 1906), Marianna (1901), Zofia (1904 - 1996) i jej siostra bliźniaczka Stanisława, Agnieszka (1912 - 1955) i Kazimierz (1919 - 1951) urodzili się w rodzinie Marcina (1869 - 1945) i Zofii z dom. Ratajczak (1872 - 1916), para pobrała się w roku 1891.

Zapłata Wincenty urodził się 4 I 1894 roku w miejscowości Darnowo– wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kościańskim, w gminie Kościan. Ukończył szkołę powszechną, był robotnikiem, wyjechał za pracą do Westfalii Nadrenii, gdzie był członkiem SOKOŁA, powołany do armii pruskiej brał udział w I wojnie światowej, został ranny co znajduje potwierdzenie na pruskich listach strat Preußen 1246 z dn. 19 IX 1918 roku.

Z końcem grudnia 1918 roku przystąpił do powstania. W złożonym kwestionariuszu osobowym napisał “od 27 XII 1918 - do 14 II 1919 roku - Leszno, od 15 II 1919 do 17 III 1919 - Ławica Poznań”, należy to odczytywać jako służbę w Wojskach Wielkopolskich i wynika z omyłki autora. Natomiast w uchwale o nadanie WKP czytamy: “Od 27 XII 1918 r. brał czynny udział z bronią w ręku w walkach w Poznaniu, pod Wolsztynem i Lesznem”. Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym w roku 1957. Jego wniosek o Medal Niepodległości został odrzucony 2 III 1936 roku. Zweryfikowany dyplomem nr 16300, nr ref. hist. 24718. W roku 1972 mianowany na podporucznika. Od 1934 roku członek Związku Weteranów Powstań Narodowych 1914/1919, od roku 1938 w Towarzystwie Powstańców Wielkopolskich 1918/1919. Uczestnik wojny polsko - bolszewickiej odznaczony Medalem za wojnę 1918/1921.

15 I 1921 roku poślubił Antoninę z dom. Konieczną (29 V 1898 - 2 IV 1945), z tego związku urodzili się Edmund (9 XII 1921 - 9 XII 1984), Zeferyn (26 VIII 1924), Teodor (1 XI 1925), Zygmunt (9 XII 1926 - 21 IX 1942) i Józef (19 III 1928).

13 V 1950 roku w Gdyni Wincenty poślubił Idę (17 X 1900 - 30 IX 1986).

Wincenty zmarł 22 X 1980 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witominie Sektor / Rząd / Numer 1 / 16 / 18. To także miejsce spoczynku jego dwóch żon.

źródła: Parafia katolicka Brodnica, wpis 1 / 1891. Urząd Stanu Cywilnego Żabno, wpis 3 / 1891. Archiwum Archidiecezjalne w Poznaniu, Wyskoć (par. rzymskokatolicka) - akt urodzenia/chrztu, rok 1894 , wpis nr 13. Archiwum Państwowe w Lesznie 437/1.1/62, skan 11 Racot (USC) - akt urodzenia, rok 1894, [Księga urodzeń]. Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 26399: Zaplata Vinzent (Darnowo, Kosten). WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich. Wyszukiwarka miejsc spoczynku na cm. komunalnych w Gdyni. Archiwum Państwowego w Poznaniu. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP. Dziennik Bałtycki 235/1980.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Krajna Michał (1895 - 1980)

oraz jego rodzeństwo Stefan (1889 - 1890), Józefa (1891), Marianna (1893), Kazimierz (1903), Stanisława (1910 ur i zm) i Helena (1911) urodzili się w rodzinie Marcelego i Katarzyny Kujawskiej, para pobrała się w roku 1888

Michał Krajna urodził się 27 IX 1895 roku w miejscowości Kornaty Leśne - wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie słupeckim, w gminie Strzałkowo.

14 X 1922 roku ożenił się z Elżbietą z dom. Szubert ur. 26 VI 1902 we Wrocławiu, córka Leona Stanisława Schuberta i Gertrudy zd. Becker. W Poznaniu urodziły się także dzieci Elżbiety i Michała - Elżbieta 13 V 1923, 14 XII 1924 - Krystyna, VI 1926 - ur. i zm. Jan, 16 I 1928 - Teresa, 19 IX 1929 - Michalina, 17 XI 1930 - Edmund.

Krajna Michał wstąpił ochotniczo w szeregi powstańcze 27 XII 1918 r. początkowo do luźnych oddziałów powstańczych, późniejszej 1 Kompanii Poznańskiej, wcielonej następnie do 2 kompanii 4 Pułku Strzelców Wlkp. Brał udział przy zdobywaniu Prezydium Policji, dworca a następnie w walkach o Kcynię Szubin, Rynarzewo i innych miejscowości odcinka frontu północnego. Po zakończeniu walk powstańczych w Wojsku Polskim jako zawodowy podoficer do 18 IX 1939 r. w stopniu starszego sierżanta. Za udział w powstaniu w roku 1960 został odznaczony WKP, w roku 1977 mianowany podporucznikiem.Odznaczony Medalem Niepodległości - akta personalne w Wojskowym Biurze Historycznym 24/1510, medal przyznano 25 X 1932 roku.

Od kwietnia 1938 roku zamieszkał w Gdyni, na nagrobku odnotowano jego udział w obronie miasta - w 2 Morskim Batalionie Strzelców, wzięty do niewoli niemieckiej, został zwolniony w roku 1940. Zamieszkał w Strzałkowie gdzie brał udział w konspiracji. Po wojnie rodzina wróciła do Gdyni.

Zmarł 24 X 1980 roku w Gdyni, spoczywa na cmentarzu komunalnym Witomino Sektor 26, rząd 37, grób nr 4. Spoczywa z małżonką Elżbietą zmarłą 16 XII 1998. Jego nazwisko zostało umieszczone na tablicy pamiątkowej poświęconej Powstańcom Wielkopolskim spoczywającym na tym cmentarzu.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1982/3/44, skan 31 Wólka (USC) - akt małżeństwa, rok 1888, Księga małżeństw. Parafia katolicka Brudzewo, wpis 6 / 1888. WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa. Wyszukiwarka miejsc spoczynku na cm. komunalnych w Gdyni. Archiwum Państwowego w Poznaniu, Akta miasta Poznania, Ewidencja ludności 1870-1931. IPN Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023, uzupełniono materiał z dnia 5 III 2021.

Krajniak Karol (1895 - 1955)

i jego brat Ludwik (3 VII 1900 r. Gościejewo) - Powstańcy Wielkopolscy urodzili się w rodzinie Franciszka (1861) i Józefy z dom. Łukaszewicz (1867), para pobrała się w roku 1885.

Krajniak Karol urodził się 14 X 1895 roku w miejscowości Pruśce – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie obornickim, w gminie Rogoźno. Uczęszczał do szkoły powszechnej w Wągrowcu, gdzie brał udział w strajku dzieci, należał też do SOKOŁA. Nie ustalono czy brał udział w I wojnie światowej.

Z końcem grudnia 1918 roku przystąpił do powstania w Wągrowcu, dalej walczył o Gniezno, Zdziechową, od stycznia 1919 roku w Kompanii Prochowo (taką nazwę użył w Kwestionariuszu osobowym) w walkach o Budzyń, Chodzież, Szamocin, Margonin i Kcynię. W szeregach 2 PP (56) brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej walcząc m.in. pod Bobrujskiem, Berezyną i Szaciółkami, zdemobilizowany w stopniu starszego szeregowego z 262 PP. Zweryfikowany dyplomem nr 13302, nr Ref. Histor. 20695. Jego wniosek o Medal Niepodległości został odrzucony 28 II 1938 roku.

8 VI 1919 roku ożenił się z Apolonią Gągorek (7 II 1901 - 6 VIII 1992), z tego związku urodziło się troje dzieci Antoni (20 V 1920), Irena (13 X 1922) i Edmund (29 X 1930).

Krajniak Karol zmarł 15 III 1955 roku, spoczywa z małżonką na cm. komunalnym w Gdyni Witominie Sektor / Rząd / Numer 52 / 8 / 29. Jego nazwisko zostało umieszczone na tablicy pamiątkowej poświęconej Powstańcom Wielkopolskim spoczywającym na tym cmentarzu.

źródła: WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich. Wyszukiwarka miejsc spoczynku na cm. komunalnych w Gdyni.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Krukowski Kazimierz

oraz jego rodzeństwo Marta (1896-1898), Jadwiga (1899), Władysława (1902), Adam (1904), Józefa (1904), Józefa (1907-1909), Kazimiera (1911-1978), Władysław (1913-1983) i Stefan (*+1913) urodzili się w rodzinie Józefa (1865-1941) i Heleny z dom. Nowak (1870), para pobrała się w roku 1889 w Barcinie.

Krukowski Kazimierz urodził się 27 II 1891 roku w miejscowości Barcin – miasto w Polsce, w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Barcin.

22 X 1918 roku poślubił Scholastykę z dom. Dobrzyniewicz ur. 14 V 1890 roku, z tego związku urodziło się dwoje dzieci Jacek (7 VIII 1919 - 8 VI 1990 spoczywa w Gdyni na cm. przy ul. Spokojnej) i Mieczysława Franciszka (11 XII 1923, po mężu Raczkiewicz, zm. 24 X 1998, spoczywa z rodzicami).

4 I 1919 roku przystąpił do powstania w szeregach Kompani Barcińskiej, w której walczył w Barcinie i okolicach, w powstaniu do kwietnia 1919 roku. Następnie od 1 VIII 1920 roku w 59 Pułku Piechoty do 28 IX 1920. Zdemobilizowany 14 III 1923. W kwestionariuszu osobowym z roku 1938 nie wspomina o udziale w wojnie polsko - bolszewickiej. Odznaczony Odznaką pamiątkową i Medalem Pamiątkowym za wojnę 1918-1921. Za udział w Powstaniu Wielkopolskim odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym w roku 1958.

Jego wniosek o Medal Niepodległości został dwukrotnie odrzucony - 31 I 1938 i 4 IV 1938 roku (mieszkał wówczas w Poznaniu).

Kazimierz Krukowski od 13 X 1938 roku był zweryfikowanym członkiem Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu.

Zmarł w wieku 89 lat w Gdyni 31 V 1980 roku, spoczął na cmentarzu komunalnym na Witominie:
Sektor / Rząd / Numer
56 / 1 / 6

https://gdynia.grobonet.com/grobonet/start.php?id=detale...

To także miejsce spoczynku żony Scholastyki zm. 3 VII 1974 i córki Mieczysławy zm. 24 X 1998.

Miejsce spoczynku nie jest opłacone, nagrobek nie wymaga renowacji. Zostanie złożony wniosek do IPN o wpis do Ewidencji grobów Weteranów walk o wolność i niepodległość Polski. Na dzień sporządzenia notatki brak w/w ewidencji. Powiadomiony zostanie także UMGdynia, Wydział Ochrony Dziedzictwa w celu oznaczenia grobu w wyszukiwarce miejskiej jako miejsce spoczynku Weterana PW i zabezpieczenie przed likwidacją.

źródła:Parafia katolicka Barcin, wpis 19 / 1889, Urząd Stanu Cywilnego Barcin, wpis 48 / 1889, Archiwum Państwowe w Bydgoszczy, Urząd Stanu Cywilnego Barcin, Akta urodzeń 1891- wtóropis nr 1-285, Wyszukiwarka grobów na cmentarzach komunalnych w Gdyni, WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa, szufladka KRÓL - KRUP i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich, WTG Gniazdo - Lista odznaczonych WKP.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Kulczyński Aleksander (1900 - 1972)

Kulczyński Aleksander, Wincenty (30 III 1892 - 8 II 1958) i Władysław (11 IX 1897 - VI 1981) - Powstańcy Wielkopolscy a także ich rodzeństwo Marceli (1887-1888), Marianna (1889-1892), Jadwiga (1894-1895), Jan (1902), Kazimiera (1904) i Helena (1909) urodzili się w rodzinie Kazimierza (ur. 21 II 1860) i Michaliny z dom. Łukaszczyk (przyjęto pisownię nazwiska jak sama się podpisała na akcie małżeństwa ur. 12 VIII 1863, zm. 8 XI 1915), para pobrała się w roku 1887.

Kulczyński Aleksander

urodził się 24 II 1900 roku w Poznaniu.

Przed wybuchem Powstania był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej Zaboru Pruskiego – tajna organizacja wojskowa w Wielkopolsce której celem była walka o przyłączenie zaboru pruskiego do odzyskującej niepodległość Polski. POW powstała z inicjatywy Wincentego Wierzejewskiego jesienią 1917 r. w Poznaniu. Wywodziła się z tajnych i półtajnych organizacji harcerskich, opierała się na dziesiątkach (zastępach), szeregowi członkowie poszczególnych oddziałów nie znali się, co miało chronić organizację przed infiltracją.

Od dnia 27 XII 918 r. do dnia 10 I 1919 r. wstąpił do kompanii "Muzeum" i brał udział w akcji "Bazar" w zdobywaniu i obsadzaniu koszar, dworca głównego i patrolowaniu ulic Poznania. Na skutek odniesionych kontuzji przebywał do 11 III 1919 r. w szpitalach w Poznaniu i Wrześni. Za udział w Powstaniu Wielkopolskim odznaczony w roku 1974 Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

Od dnia 12 III 1919 r. do 1922 r. służył w 2 baonie garnizonowym w Poznaniu.

W 1939 r. brał udział w obronie Wybrzeża w randze podporucznika, dostał się do niewoli i został osadzony w Oflag II - A; nr jeńca 1296; 24.02.1941 przekazany Oflag II - E.

W Wojskowym Biurze Historycznym - odrzucony wniosek o Medal Niepodległości dnia 2 III 1936 i teczka o syg. 5958.

Z zawodu był urzędnikiem celnym.

W Gdyni ożenił się z Wandą z dom. Boroszewską urodzoną 4 IV 1913 roku, córką Franciszka i Anny z dom. Piotrowicz (17 X 1890 - 7 IV 1980 - spoczywa z Wandą i Aleksandrem).

Aleksander Kulczyński zmarł 25 VIII 1972 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym na Witominie:
Sektor / Rząd / Numer
56 / 10 / 6_2
https://gdynia.grobonet.com/grobonet/start.php?id=detale...

Wanda zmarła 9 XI 2007 roku, spoczęła w grobie matki i męża.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1932/3/39, Piotrowo (USC) - akt małżeństwa, rok 1886, Księga małżeństw, Archiwum Państwowe w Poznaniu 1926/1/557 Poznań (USC) - akt urodzenia, rok 1900, Księga miejscowa urodzeń, Kartoteka ewidencji ludności z lat 1870-1931 miasta Poznania, WTG Gniazdo - Lista odznaczonych WKP, WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa, IPN - Lista strat II wojny światowej, wyszukiwarka grobów miasta Gdyni (cmentarze komunalne).

Kryszewski Józef (1902 - 1959)

oraz jego rodzeństwo Jadwiga (1904 - 1986), Walerian (1906 - 1970), Eugenia (1909) i Edmund (1910 - 1961), Marian (1919 - 1944), Joanna i Julian (zmarli w niemowlęctwie), urodzili się w rodzinie Stanisława (1867 - 1920) i Marii z dom. Bärtz (1876 - 1959).

Józef urodził się 16 III 1902 roku w miejscowości Chełmce – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie inowrocławskim, w gminie Kruszwica. Po ukończeniu siedmiu klas szkoły powszechnej rozpoczął naukę w zawodzie kupieckim. W czasie nauki był czynnym harcerzem w Witkowie a później w Bydgoszczy.

Do powstania przystąpił 2 I 1919 roku do luźnych oddziałów pod dowództwem Kurnatowskiego w rodzinnej miejscowości, które to oddziały rozbroiły miejscowy Grenzschutz. Następnie walczył o Kruszwicę, Inowrocław i Bydgoszcz pod dowództwem Pawła Cymsa i Stefana Wypijewskiego (7 Batalion 2 Pułku Artylerii Lekkiej Wielkopolskiej).

Brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej w 15 Dywizji Wojsk Wielkopolskich, zdemobilizowany 15 VII 1921 roku z 68 pułku piechoty.

Za udział w powstaniu w roku 1957 został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, 20 IX 1937 roku odznaczony Medalem Niepodległości, ponadto odznaczony Medalem za Wojnę 1918/1921, Odznaką Orlęta lwowskie, Krzyżem Walecznych, Odznaką Wojsk Wielkopolskich, Medalem 10lecia, Srebrnym Krzyżem Zasługi.

Zweryfikowany powstaniec dyplomem nr 332, nr Ref. Historycznego 8068. Członek związków - Powstańców i Wojaków od 1926, Związku Weteranów Powstań Narodowych 1914/1919 od 1932, Towarzystwa PW od 1938.

21 XI 1927 roku poślubił Teofilę Beyge (20 I 1906 - 10 IV 1980), para miała syna Andrzeja Józefa ur. 19 XI 1938 roku w Poznaniu, zmarł 21 V 2019 w Sopocie - polski lekarz, specjalista w zakresie chorób wewnętrznych i gastroenterologii, prof. dr hab.

Podczas II wojny światowej osadzony w niemieckim obozie koncentracyjnym w Auschwitz, nr obozowy 32585.

Zmarł 6 VII 1959 roku, spoczywa z małżonką na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witominie Sektor / Rząd / Numer 68 / 23 / 6. Na dzień sporządzenia notatki w wyszukiwarce miejskiej grobów miejsce figuruje jako nieopłacone. Zostanie zatem złożony wniosek do IPN w celu wpisu do Ewidencji grobów Weteranów walk o wolność i niepodległość Polski oraz powiadomiony zostanie Urząd Miasta Gdynia.

źródła: WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich. Dziennik Bałtycki 161/1959. Wyszukiwarka miejsc spoczynku na cm. komunalnych w Gdyni. Archiwum Państwowego w Poznaniu, Akta miasta Poznania, Ewidencja ludności 1870-1931. IPN Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Lewandowski Franciszek (1877 - 1951)

urodził się 26 I 1877 roku w miejscowości Łopienno – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Mieleszyn w rodzinie Józefa i Józefy z dom. Borowicz, para pobrała się w roku 1873. Z tego związku urodzili się także Jan (28 V 1888), bliźnięta - Ludwik (1893 - 1894) i dziecko martwo urodzone oraz Konstancja (1885).

Nie są znane jego losy przed Powstaniem Wielkopolskim, do którego przystąpił w luźnych oddziałach z Łopienna zorganizowanych pod dowództwem Stanisława Krygiera (wg aktu urodzenia urodzony jako Krieger, syn Wiktora i Stanisławy z dom. Kabacińska, 6 V 1897 Łopienno - 13 III 1943). Powstańcy wraz z oddziałami z Kłecka, zorganizowanymi przez Edmunda Rogalskiego zajęli stację kolejową w Łopiennie (obecnie stacja Gącz). Niebroniona stacja została opanowana przez powstańców około południa, lecz wkrótce Niemcy odbili ją i obsadzili ponownie oddziałem wojska.Powstańcy przeprowadzili kontratak i wieczorem stacja znalazła się ponownie w polskich rękach. Poprzez zdobycie przez powstańców dworca kolejowego, zablokowano Niemcom linię kolejową Gniezno – Nakło, a tym samym możliwość wsparcia niemieckich żołnierzy walczących z powstańcami w bitwie pod Zdziechową. Zweryfikowany powstaniec ZPW Koło w Gdyni, 7 V 1936 roku pod nr 18356.

Zmarł 6 II 1951 roku, spoczywa z żoną Marianną (4 IV 1888 - 3 VI 1973) i synem Zenonem (18 X 1929 - 07 III 2016) na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witominie Sektor / Rząd / Numer 64 / 39 / 24.

źródła: Parafia katolicka Łopienno, wpis 7 / 1873. Archiwum Państwowe w Poznaniu 1889/1/7, skan 10 Łopienno (USC) - akt urodzenia, rok 1877, Księga urodzeń. Archiwum Państwowe w Poznaniu , Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, Sygnatura: nr 33 / Spis zweryfikowanych 9100 - 13620. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 89. Wyszukiwarka miejsc spoczynku na cm. komunalnych w Gdyni.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Łabędzki Andrzej (1899 - 1987)

urodził się 29 X 1899 roku w miejscowości Marzenin – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wrzesińskim, w gminie Września, w rodzinie Franciszka (1868) i Anny z dom. Owczarzak (1869), para pobrała się w roku 1892. Z tego związku urodzili się także Kazimierz (1903 - 1904), Feliks (1906) i Marianna (1909).

Nie są znane jego losy przed wstąpieniem do Ochotniczej Kompanii średzka pod dowództwem Alfreda Milewskiego, do której wstąpił z końcem grudnia 1918 roku, został przydzielony do 4 Kompanii pod dowództwem Ignacego Nowaka (25 I 1874 - 4 IX 1936). W tej formacji walczył w Poznaniu a następnie pod Krotoszynem, Rawiczem, Bojanowem i Gostyniem. Następnie cztery kompanie średzkie utworzyły III batalion, który wszedł w skład 8 Pułku Strzelców
Wielkopolskich. Za udział w powstaniu w roku 1975 otrzymał Wielkopolski Krzyż Powstańczy, tego samego roku mianowany na podporucznika. Jego wniosek o Medal Niepodległości został odrzucony 25 VI 1938 roku.

Zmarł 10 XI 1987 roku, spoczywa z małżonką Marią (9 IX 1906 - 13 II 1998) na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witominie Sektor / Rząd / Numer 51 / 30 / 23. Jego nazwisko zostało upamiętnione na tablicy poświęconej Powstańcom Wielkopolskim spoczywającym na tymże cmentarzu.

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Czerniejewo, wpis 76 / 1892. Parafia katolicka Marzenin, wpis 13 / 1892. WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa. Dziennik Bałtycki 267/1987. Wyszukiwarka miejsc spoczynku na cm. komunalnych w Gdyni. WTG Gniazdo - Odznaczeni WKP.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Maciejewski Ludwik (1888 - 1957)

syn Powstańca Styczniowego Wincentego (ur. 21 I 1843, zm. 10 IV 1918) i Bronisławy z Baranowskich (16 I 1854 - 24 IV 1905), rodzice pobrali się w roku 1872 w Parafii katolickiej Łęgowo-Tarnowo (Wągrowiec). Z tego małżeństwa urodzili się także Wincenty (12 III 1873 - 10 XII 1930), Telesfor ( 30 XII 1874, powołany do armii pruskiej w 1917 roku, z wojska wraca 1 IV 1919), Maria (16 X 1876), Józef (15 III 1879), Stefan (31 VIII 1882) i Zofia (25 III 1884 - wyszła za Stefana Wojciechowskiego).

Maciejewski Ludwik urodził się 25 VIII 1888 roku w Wągrowcu, tego samego roku rodzina przeprowadziła się z Wągrowca do Poznania. Tu też Ludwik poślubił 19 X 1920 roku Annę z dom. Walter ur. 9 X 1886 roku w Czarnkowie, córkę Ferdynanda i Julianny z dom. Schielkę. Ze związku Ludwika i Anny urodził się syn Marian ( 20 VII 1928).

Nie ustalono kiedy i gdzie Ludwik brał udział w powstaniu, biorąc pod uwagę miejsce zamieszkania brał udział w walkach w Poznaniu. W WBH znajduje się odrzucony wniosek o Medal Niepodległości syg. akt 112849 z dn. 28 II 1938 i akta o syg. 6765. Niezbędna kwerenda.

Zmarł w Gdyni 28 I 1957 roku, spoczywa w grobie z synem Marianem, obok spoczywa żona Anna z synową Jadwigą, spoczywają na cm. komunalnym w Gdyni Witominie Sektor / Rząd / Numer 71 / 5 / 17. Miejsce opłacone, zaniedbane. Na nagrobku napis dotyczący Ludwika - Powstaniec Wielkopolski.

źródła: Parafia katolicka Łęgowo-Tarnowo, wpis 8 / 1872. WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa. Dziennik Bałtycki 26/1957. Wyszukiwarka miejsc spoczynku na cm. komunalnych w Gdyni. Kurier Poznański 1918.04.13 R.13 nr 85.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023

Madajczak Stefan (1900 - 1957)

urodził się 1 IX 1900 roku w Śremie w rodzinie Józefa (ur.17 III 1868) i Petroneli z dom. Pietrowska (10 IV 1878 - 31 V 1948), małżonkowie pobrali się w Śremie w roku 1899. Z tego zwiazku urodzili się także Aleksander (1901), Zofia (1903), Józef (1904 - 1976), Władysława (1906), Stanisław (1908), Leokadia (1909 - 1972), Edmund (1911) i Bolesław (1913 - 1989).

Niewiele mamy informacji o Stefanie, był członkiem Związku Powstańców Wielkopolskich Koło w Gdyni, w WBH są dwa odrzucone wnioski o Medal Niepodległości (80321 - odrzucono 25 I 1937 i odrzucony 25 VI 1938 syg. akt 24/34623) oraz akta podoficera (449). Nie występuje na listach zweryfikowanych Powstańców Wielkopolskich.

Zmarł 4 V 1957 roku, pod nekrologiem podpisano żonę (na akcie urodzenia odnotowano informacje o zawarciu związku małżeńskiego w Gdyni 20 X 1951) oraz dzieci.
Spoczywa na cmentarzu komunalnym w Gdyni Witominie Sektor / Rząd / Numer 71 / 24 / 16, niestety na nagrobku wymienione są inne osoby
RYSZARD HUŃKO 1939-03-03 - 1995-01-06
TOMASZ PELC 1960-10-19 - 2016-05-05.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1879/3/80, skan 128 Książ Wielkopolski (USC) - akt małżeństwa, rok 1899, Księga małżeństw. Archiwum Państwowe w Poznaniu 1963/1/157, skan 381 Śrem (USC) - akt urodzenia, rok 1900, Księga urodzeń. WBH - wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa. Dziennik Bałtycki 107/1957. Wyszukiwarka miejsc spoczynku na cm. komunalnych w Gdyni.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023
—--------------------------------------------------------------

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1879/3/80, skan 128 Książ Wielkopolski (USC) - akt małżeństwa, rok 1899, Księga małżeństw

Joseph Madajczak (31 lat), rodzice: Jakob Madajczak , Scholastica Skorupska ,
Petronella Pietrowska (21 lat) , rodzice: Valentin Pietrowski , Petronella Mikolajczak ,

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1963/1/157, skan 381 Śrem (USC) - akt urodzenia, rok 1900, Księga urodzeń

Stefan , rodzice: Józef Madajczak, Petronella Pietrowska