Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Kasprzak Marian (1900-1995)

Urodził się 22 III 1900 r. w Zielińcu (obecnie część miasta Poznania położona na terenie osiedla administracyjnego Antoninek - Zieliniec - Kobylepole) w rodzinie Powstańca Wielkopolskiego - Jana (13 VI 1875 Skoraszewice - 2 XI 1959 Krotoszyn, syn Marcina i Michaliny z d. Wycisk. Jan pochowany jest z córką Janiną na cm. parafii pw. Św. Jana Chrzciciela w Krotoszynie) i Marianny z d. Poprawa (20 III 1871 Siedlec, córka Tomasza i Marcjanny z d. Kowalewska). Para pobrała się 15 IV 1899 r. w Poznaniu. Z tego związku urodzili się także Helena (1901-1975), Józef (1903-1967), Jan (*+1904) i Janina (1908-1971). Rodzina bardzo często zmieniała miejsce zamieszkania, mieszkali w Poznaniu i okolicy a następnie w Jutrosinie, gdzie ojciec otworzył restaurację i hotel.
Marian uczęszczał do szkoły podstawowej w Swarzędzu i Jutrosinie, następnie do gimnazjum w Rawiczu, a po jego ukończeniu rozpoczął naukę w Szkole Handlowej w Poznaniu. W 1935 r. ożenił się z Wandą Pepińską (3 III 1906 - 26 VI 1993).

W maju 1918 r. powołany do armii pruskiej i przydzielony do oddziału łączności we Wrocławiu. W listopadzie 1918 r. wrócił do Jutrosina, gdzie wraz z ojcem włączył się do organizacji oddziału powstańczego w ramach Straży Ludowej. 7 I 1919 r. Powstańcy bezkrwawo zajęli miasto. Po objęciu dowództwa nad odziałem przez Mariana Szulca (Schultz 1891-1960), Kasprzak zorganizował i prowadził kancelarię oddziału jutrosińskiego, powierzono mu także zadanie założenie połączeń telefonicznych kancelarii z pozostałymi oddziałami w terenie. W lutym 1919 r. brał udział w walkach o Rawicz na odcinku Słupia - Miejska Górka. Po powstaniu przydzielony do 11. Pułku Strzelców Wielkopolskich (po reorganizacji 69. p.p.), w szeregach którego brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Zwolniony we wrześniu 1921 r. w stopniu sierżanta. 25 X 1932 r. przyznano mu Medal Niepodległości. W 1960 r. za udział w powstaniu odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.
1 III 1940 r. osadzony w obozie przesiedleńczym, co znajduje potwierdzenie w Rutowska Maria, Lager Glowna Niemiecki obóz przesiedleńczy na Główne w Poznaniu dla ludności polskiej (1939-1940), 2008, Instytut Zachodni Poznań. Wysiedlony do Ostrowca Świętokrzyskiego.

Marian Kasprzak zmarł 7 III 1995 r. Pochowany na cm. komunalnym na poznańskim Junikowie w jednej z kwater powstańczych, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 14 miejsce 8
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1119773&name_surname=Kasprzak%20Marian#
To także miejsce pochówku żony Wandy zd. Pepińską (1906 - 1993).

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis 152 / 1899; Parafia katolicka Poznań - par. św. Marcina, wpis 50 / 1899; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1955/1/101, skan 52 Swarzędz (USC) - akt urodzenia, rok 1900, Księga Aktów Urodzenia; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka mieszkańców; WBH, Kartoteka personalno odznaczeniowa; IPN, Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945; Powstańcy Wielkopolscy - Biogramy uczestników Powstania Wielkopolskiego 1918/1919, t. VI, pod red. Bogusława Polaka, Poznań 2009; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line stan na 31 III 2025 r. i Lista odznaczonych Wielkopolskim; Wyszukiwarka grobów /billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania. Dokumentacja grobu Tomasz Konwicki

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Preibisz vel Prejbisz Antoni, Władysław i Stanisław
—-----------------------------------------------------------------

Urodzili się w rodzinie Jana Marcina Preibisz vel Prejbisz (ur. 21 X 1865, syn Prota i Anny z d. Langer) i Pauliny Stanisławy Rozalii z d. Kadzidłowska (ur. 24 VII 1871 r., córka Romana i Marii z Ziółkowskich), para pobrała się w 1898 r.
—-----------------------------------------------------------------
Władysław Marian Preibisz vel Prejbisz urodził się 29 VI 1899 r. w miejscowości Budzyń powiecie śremskim (USC Mosina, obecnie już w granicach miasta Śrem).

Nie ustalono kiedy i gdzie brał udział w Powstaniu Wielkopolskim, w projekcie WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line stan na 28 III 2025 r. wymieniony pod nazwiskiem Preibisz - dość zdawkowo jednostka: Grupa Śrem, natomiast w projekcie Wielkopolskiego Towarzystwa Genealogicznego, Lista odznaczonych WKP występuje pod nazwiskiem Prejbisz, w Uchwale z 1960 r. napisano, że “wstąpił ochotniczo do oddziałów powstańczych w dniu 27.12.1918 r. Grupy Śrem i brał udział w walkach w okolicy Zbąszynia pod dow. mrj. Stefana Chosłowskiego do dnia 23.03.1919 r.”. Należy tu jednak wyjaśnić, że Stefan Chosłowski (Stanisław Seweryn 1889-1954) otrzymał polecenie sformowanie batalionu śremskiego dopiero 31 XII 1918 r. po tym, jak dowództwo pruskie postanowiło opuścić koszary w Śremie, zatem Preibisz vel Prejbisz mógł być najpierw w luźnych oddziałach Straży Ludowej lub Służby Straży i Bezpieczeństwa a nie czymś co zostało nazwane “Grupa Śrem”. 6 I 1919 r. 1. kompania śremska pod dowództwem ppor. J. Muślewskiego została przetransportowana do Nowego Tomyśla, skąd skierowana została do Zbąszynia. Po nieudanej akcji zajęcia Zbąszynia część powstańców śremskich wróciła do macierzystej jednostki a część brała udział w dalszych walkach, niestety nie wiemy czy Władysław walczył pod Łomnicą i Chrośnicą. Po powstaniu pozostał w wojsku polskim, zwolniony z wojska w listopadzie 1921 r. w stopniu podporucznika, co rodzi domniemanie, że brał udział także udział w wojnie polsko - bolszewickiej. Potwierdzenie faktycznych losów Władysława może znaleźć się w dokumentach zgromadzonych w Wojskowym Biurze Historycznym, gdzie znajduje się odrzucony 25 VI 1938 r. wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości (WBH, 24/28100) i teczka o syg. akt 4544/3716.
Jego dalsze losy nie są znane.

Zmarł 15 VIII 1958 r., 31 III 1995 r. szczątki zostały przeniesione na cm. junikowski w Poznaniu.

—------------------------------------

Preibisz vel Prejbisz Stanisław urodził się 4 X 1901 r. w Śremie.

Ukończył gimnazjum w Śremie, w tym czasie został członkiem także Towarzystwa Tomasza Zana oraz skautem drużyny im. Przemysława w Śremie.
Nie potwierdzono dokumentami jego udziału w Powstaniu Wielkopolskim. Źródła jemu najbliższe potwierdzają jego udział w wojnie polsko - bolszewickiej - Lwów, Kijów i Mińsk. W Wojskowym Biurze Historycznym dwie fiszki - Krzyż Walecznych (ułan, 145/196) i o syg. akt 11940. Zwolniony z wojska z 69 pułku piechoty stacjonującego w Gnieźnie.
Po wojsku kontynuował naukę w Poznaniu. Od 1923 r. studiował rolnictwo na Uniwersytecie Poznańskim.
Utonął 4 VII 1930 r. w nurtach rzeki Narew w okolicach Modlina, ratując oficera i kobietę z przewróconej łodzi. Pośmiertnie odznaczony Medalem za Ratowanie Ginących.
9 VII 1930 r. pochowany w Gostyniu, w 1995 r. jego i Władysława szczątki zostały złożone w grobie na cm. komunalnym na Junikowie.

—------------------------------------

Preibisz vel Prejbisz Antoni urodził się 26 VIII 1900 r. w miejscowości Budzyń powiecie śremskim (USC Mosina, obecnie już w granicach miasta Śrem). Dwukrotnie żonaty. Jego pierwszą żoną była od 8 II 1930 r. Anna Pawleńska (ur. 13 IX 1905 r. w Gorlicach) z którą miał dwoje dzieci Wandę Teresę (1 III 1931 w Poznaniu) i Jana Mariana stanisława (ur. 2 VII 1932 Poznań - 26 III 1995 tamże). Drugą żoną była Helena z d. Kubera (2 IV 1913 Baranów w powiecie kępińskim - 25 XII 2003 w Poznaniu, córka Jana i Pelagii z d. Jankowska).

W Uchwale o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego z 1971 r. napisano, że wstąpił wstąpił w szeregi powstańcze 28 XII 1918 r. i walczył z bronią w ręku o oswobodzenie Dolska i okolicznych miejscowości powiatu śremskiego pod rozkazami Zygmunta Sicińskiego (Zygmunt Bolesław 1899-1940) a ten był w kompanii śremskiej. Od 10 I 1919 r. przeniesiony do 1. pułku artylerii lekkiej, w którym brał czynny udział w walkach na froncie północnym o Bydgoszcz, Koronowo, Więcbork, Sępolno i Chojnice pod dow. ppor. Mariana Brelińskiego (Marian Józef Mieczysław, ur. w Turwi 1 I 1897 r. Kawaler VM). W Wojskowym Biurze Historycznym odrzucony 21 VI 1938 r. (syg. akt 124003) wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości. Następnie brał również udział w walkach o Lwów za co został uhonorowany Odznaką Pamiątkową Orląt Lwowskich. W listopadzie 1920 r. zwolniony z wojska.

W 1928 r. uzyskał dyplom nauk leśnych i od następnego roku rozpoczął pracę w lasach państwowych, by dekadę później zostać nadleśniczym w Nadleśnictwie Bralin. W trakcie ewakuacji nadleśnictwa w 1939 r. został ciężko ranny. Po II wojnie światowej aż do przejścia na emeryturę pracował w leśnictwie.

Zmarł 19 I 1995 r. Pochowany na cm. komunalnym na poznańskim Junikowie, w jednej z kwater powstańczych, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 13 miejsce 9
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=2628394&name_surname=Preibisz%20Antoni#

To także miejsce pochówku jego II żony Heleny, syna Jana i po ekshumacji z Gostynia braci Władysława i Stanisława.

źródła: Parafia katolicka Śrem, wpis 35 / 1898; Urząd Stanu Cywilnego Śrem, wpis 53 / 1898; APP, Śrem (USC) - akt urodzenia, rok 1901, Geburts-Haupt-Register; Kurier Poznański, 07.07.1930, nr 306, s. 13; Kurier Poznański, 07.07.1930, nr 306, s. 12; Drwęca, 17.07.1930, nr 82, s. 3; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka mieszkańców; WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa; Wawrzyniak Jarosław, Śrem w małych monografiach. Śrem w Powstaniu Wielkopolskim 1918-1919; Tomczak Roman, Leśnicy w Powstaniu Wielkopolskim; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line stan na 30 III 2025 r. i Lista odznaczonych Wielkopolskim; Wyszukiwarka grobów /billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania. Dokumentacja grobu Tomek Konwicki październik 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 202

Krąkowski Stanisław (1901-1991)

Urodził się 23 III 1901 r. na poznańskich Jeżycach w rodzinie Wojciecha (17 IV 1864 - 4 I 1929, syn Wawrzyńca i Heleny z Pincińskich) i Rozalii z d. Kordylasińska (ur. 22 IX 1865, córka Ludwika i Apolonii z d. Oskiewicz), para pobrała się w 1889 r. Z tego związku urodziło się dziesięcioro dzieci - Marianna (1889), Marcin (1890-1891), Wiktoria (1891), Władysław (1893-1895), Stanisława (1894-1896), Roman (1897-1898), Władysław (1902-1903), Józefa (1904) i opisywany - Stanisław, który 13 III 1929 r. ożenił się z Marianną z d. Skrzypczak (ur. 28 XI 1901 w Pawłówku). Z tego związku urodziło się co najmniej troje dzieci - Władysław (23 IV 1929), Bożena Maria (2 V 1930) i Henryk (9 VII 1931).
Stanisław swoje życie zawodowe związał z kolejami państwowymi.

28 XII 1918 r. wstąpił ochotniczo do oddziału na poznańskich Jeżycach i pod dowództwem Józefa Nietrzepki (10 II 1889 - 12 V 1955), brał udział w opanowaniu zbrojowni na Garbarach i Dworca Głównego w Poznaniu oraz w patrolach ulicznych. 17 II 1919 r. wcielony do 1. Pułku Strzelców Wielkopolskich. 6 I 1921 r. zwolniony z wojska, zatem istnieje przypuszczenie, że mógł brać także udział w wojnie polsko - bolszewickiej. Członek Związku Powstańców Wielkopolskich, zweryfikowany w stopniu starszego strzelca 6 II 1934 r., dyplomem nr 1537, Nr Referatu Historycznego 9116. Członek ZBoWiD od 1972 r. Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym w 1974 r. Uchwałą W 49/73 mianowany do stopnia podporucznika.

Krąkowski Stanisław zmarł 19 VII 1991 r. Pochowany na cm. komunalnym na poznańskim Junikowie w jednej z kwater powstańczych, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 14 miejsce 7
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1119770&name_surname=Kr%C4%85kowski%20Stanis%C5%82aw#OpenMap

To także miejsce pochówku jego żony Marianny z d. Skrzypczak (+20 XI 1999).

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1927/3/75, skan 104 Poznań (USC) - akt małżeństwa, rok 1889, Księga małżeństw; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka mieszkańców; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 31 / Spis zweryfikowanych 101 - 4621.Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja.Strona/karta: 80; WBH, Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.17050; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line stan na 31 III 2025 r. i Lista odznaczonych Wielkopolskim; Wyszukiwarka grobów /billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania. Dokumentacja fot. grobu Tomek Konwicki.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1927/3/75, skan 104 Poznań (USC) - akt małżeństwa, rok 1889, Księga małżeństw

Adalbert Krąkowski (24 lat), rodzice: Lorenz Krąkowski , Helena Pincinska ,
Rosalie Kordylasinska (24 lat) , rodzice: Ludwig Kordylasinski , Apolonia Oskiewicz

Rogala Józef (1905-1983)

Urodził się 4 II 1905 r. w Sierakowie jako syn niezamężnej Katarzyny (ur. 9 XI 1889, córka Łukasza i Seweryny z d. Wąchalska). Na akcie urodzenia nr 22 z 7 II 1905 r. na wniosek Józefa 9 III 1953 r. dopisano imię ojca „Wincenty”, to imię figuruje także w Kartach meldunkowych miasta Poznania, gdzie zamieszkał 28 V 1923 r. przenosząc się z Sierakowa. Żonaty (ślub 14 X 1933 w Poznaniu) z Marią z d. Nawrot (córką Jana i Zofii, ur.16 VII 1907 w Oberhausen, zm. III 1977 w Poznaniu). Małżeństwo było bezdzietne.
W styczniu 1919 r. przerwał naukę i jako nieletni ochotnik dołączył do oddziału powstańczego w Sierakowie. Jak podano w uzasadnieniu nadania Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego (1982 r.), pod dowództwem sierżanta Stanisława Szostaka (1875-1944) walczył w okolicach Sierakowa, pod Kolnem i Kamionną. Uchwałą W 60/76 mianowany do stopnia podporucznika.
24 VIII 1939 r. został zmobilizowany do 58. Pułku Piechoty w Poznaniu. W jego szeregach wziął udział w kampanii wrześniowej. Walczył pod Kutnem, Piątkiem, Łęczycą, Sochaczewem i w obronie Warszawy, gdzie został ranny w głowę i nogę. Dnia 27 IX 1939 r. wzięty do niewoli, w której przebywał do 16 X 1939 r. Zwolniony wrócił do Poznania. Członek ZBoWiD koło Górczyn. Był inwalidą wojennym trzeciej grupy, należał do Związku Inwalidów Wojennych PRL.
Zmarł w Poznaniu 11 X 1983 r. Spoczął na cmentarzu parafialnym na Górczynie, kwatera III P, rząd 2, miejsce 19.
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...
Materiał stanowi tylko skrót biogramu opracowanego przez Witolda Borowskiego, przygotowany do publikacji w Wielki Almanach powstańców wielkopolskich i bojowników o niepodległość ziemi sierakowsko - międzychodzkiej 1918-1921
Źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1881/1/37, skan 88 Kurnatowice (USC) - akt urodzenia, rok 1889, Księga urodzeń; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1945/1/185, skan 24 Sieraków (USC) - akt urodzenia, rok 1905, [Księga urodzeń]; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka mieszkańców; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line stan na 31 III 2025 r. i Lista odznaczonych Wielkopolskim; Wyszukiwarka grobów /billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Nietrzepka Józef (1889-1955)

Urodził się 10 II 1889 r. na poznańskich Jeżycach w rodzinie Jakuba (21 VIII 1847 - 1 V 1919, syn Józefa i Marianny Szakowskiej) i Marianny (Marii) z d. Handschke ( 17 XII 1861 - 19 V 1930, córka Andrzeja i Elżbiety z d. Weinrauder), para pobrała się w 1881 r. Z tego związku urodzili się także Małgorzata (1882-1884), Stanisława po mężu Nowicka (1883), Adam (1884-1888), Władysław (1886-1888), Katarzyna (1891-1906) i Marianna po mężu Bukiewicz (1896). Z pierwszego małżeństwa ojca z Wiktorią Jakubowską (1854-1881) urodziło się dwoje dzieci Andrzej (1876-1877) i Jan (27 XII 1871). Józef Nietrzepka 9 II 1912 r. ożenił się w Poznaniu z Katarzyną z d. Wiatr (2 II 1889 - 16 V 1983, córka Walentego i Magdaleny Cegłowskiej). Z tego związku urodzili się Stanisława po mężu Błaszczak (ur. 23 IV 1912), Irena (18 I 1915 - 29 X 1951), Władysława (4 VI 1917 - 20 IX 1990) i stefan (12 VIII 1919).

11 III 1915 r. został powołany do armii pruskiej i brał udział w I wojnie światowej. Niestety nasze informacje co do udziału Józefa w Poznaniu na ta chwilę zamykają się tylko o wspomnienie w Uchwale o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego Stanisławowi Krąkowskiemu (1901-1991), gdzie Nietrzepka wymieniony został jako dowódca oddziału na poznańskich Jeżycach, brał udział w opanowaniu zbrojowni na Garbarach i Dworca Głównego w Poznaniu oraz w patrolach ulicznych. Z Wojska Polskiego zwolniony 26 II 1919 r. Nie można też mylić Józefa I urodzonego w 1889 r. z Józefem II ur. 11 III 1899 r., który był odznaczony WKP, ten brał udział w walkach także w Poznaniu, m.in. przy zajęciu gmachu Prezydium Policji, w walkach o koszary 47. pułku piechoty oraz o Stację Lotniczą na Ławicy. Następnie został przydzielony do Batalionu Śmierci.

Józef zmarł 12 V 1955 r. Pochowany na cmentarzu par. Najświętszego Serca Jezusa i św. Floriana na Jeżycach, spoczywa kwatera P rząd 54 miejsce 16
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

źródła: Parafia katolicka Poznań - par. św. Wojciecha, wpis 46 / 1881; Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis L-62 / 1881; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka mieszkańców; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line stan na 31 III 2025 r. i Lista odznaczonych Wielkopolskim; Wyszukiwarka grobów /billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Parafia katolicka Poznań - par. św. Wojciecha, wpis 46 / 1881

Jacobus Nietrzepka (34 lat)
Dodatkowe informacje: wdowiec
Marianna Handschke (22 lat)

Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis L-62 / 1881

Jacob Nietrzepka (ur. 1847)
ojciec: Joseph Nietrzepka , matka: Marie Szakowska
Marie Handschke (ur. 1861)
ojciec: Andreas Handschke , matka: Elisabeth Weinrauder

Drożdżyński Stanisław (1901- 1988)

Urodził się 12 XI 1901 r. w miejscowości Damasławek (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie wągrowieckim) w rodzinie Józefa i Pelagii z d. Mikołajczak.

Jako ochotnik dołączył do oddziału z Damasławka, który został włączony w szeregi kompanii juncewskiej pod rozkazami Stefana Kubiaka (1893-1923) z Juncewa i Tadeusza Kruszki (1893-1939) ze Słabomierza. Brał udział w rozbrajaniu posterunków żandarmerii oraz kolonistów i osadników pruskich. W Uchwale o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego z 1957 r. szczegółowo został opisany jego udział w przygotowaniu do powstania oraz w walkach “Gromadził broń i amunicję od ludności polskiej, prowadził akcje zwiadowcze, patrolował drogi, trzymał warty na posterunkach nocnych. Przygotowywał ekwipunek i wyposażenie (w miarę istniejących możliwości) przed uderzeniem na Żnin. Brał udział w walkach o miasto Żnin i w walkach frontu nadnoteckiego Żnin - Szubin. Na skutek choroby miał przerwę w udziale zbrojnym do 10 marca 1919 roku”. Od 15 III 1919 r. jako ochotnik w 3. Pułku Strzelców Wielkopolskich, który w kwietniu został przeniesiony do Ostrowa dla wzmocnienia zaplecza przygranicznego (linia demarkacyjna). Zwolniony z wojska 21 VII 1921 r.
W sierpniu 1939 r. zmobilizowany, brał udział w Kampanii Wrześniowej na linii Kutno - Warszawa. Pod Żelechowem dostał się do niewoli niemieckiej. Na skutek długotrwałej choroby został zwolniony z niewoli w lipcu 1940 r.

Zmarł 5 VI 1988 r., pochowany w jednej z kwater powstańczych na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 14 miejsce 5
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1119766&name_surname=Dro%C5%BCd%C5%BCy%C5%84ski%20Stanis%C5%82aw#OpenMap

To także miejsce pochówku żony Cecylii (1900-1989) i syna Mirosława (1942-2017).

źródła: APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka mieszkańców; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line stan na 2 IV 2025 r. i Lista odznaczonych Wielkopolskim; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania. Dokumentacja fot. grobu Tomek Konwicki.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Nietrzepka Józef (1899 - 1959)

Urodził się w Poznaniu 11 III 1899 r. w rodzinie Jana (7 V 1862 - 3 I 1905, syn Józefa i Marii z d. Werner) i Marii Bronisławy z d. Ślusarczyk (Ślósarczyk, 16 I 1863-29 XI 1919, córka Tomasza i Reginy z d. Szlapka). Para pobrała się w 1887 r. Z tego związku urodzili się także Magdalena (1888-1970), Władysław (22 XI 1889), Stanisław (1892-1893), Adam (1894-1895), Marianna (1896-1899) i Stanisława (1901-1905). Józef 8 I 1925 r. poślubił Marię z d. Sobiecha ur. 5 XI 1900 r. w Tomaszowie.
20 VI 1917 r. (data za Kartami meldunkowymi miasta Poznania, wg życiorysu własnego powołany w 1916) powołany do armii pruskiej brał udział w I wojnie światowej. Po dezercji wrócił do Poznania, gdzie wstąpił do Służby Straży i Bezpieczeństwa (w życiorysie użył niemieckiego odpowiednika Wach und Sicherheit komp., co w Uchwale o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego w 1957 r. zostało przetłumaczone na “Oddział Straży Poznańskiej”. Brał udział w walkach ulicznych oraz przy przejęciu gmachu Prezydium Policji, koszar 47. pułku piechoty i Stacji Lotniczej w podpoznańskiej Ławicy. Przydzielony do Batalionu Śmierci pod rozkazami ppłk Feliksa Józefowicza (Poznański Batalion Śmierci - samodzielny batalion piechoty utworzony na przełomie marca i kwietnia 1919 r. z żołnierzy, których obecność była Dowództwa Głównego Powstania Wielkopolskiego niepożądana), i wysłany na front litewsko-białoruski, gdzie walczył w składzie 6. Pułku Piechoty Legionów. Z wojska zwolniony 31 V 1922 r. w stopniu kaprala. Ponownie powołany w sierpniu 1939 r. do 7. dywizji legionowej, przebywał w szpitalu w Opatowie do października 1939 r. co było związane z odniesionymi ranami podczas walk.

Zmarł w Poznaniu. 20 III 1959 r. pochowany na na cmentarzu par. Najświętszego Serca Jezusa i św. Floriana na Jeżycach. Grób został zlikwidowany.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1926/3/184, skan 288 Poznań (USC) - akt małżeństwa, rok 1887, Księga małżeństw t. II; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1930/1/40, skan 89 Poznań - Jeżyce (USC) - akt urodzenia, rok 1899, Księga urodzeń t. I; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka mieszkańców; Komisja Weryfikacyjna Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polski [wnioski niezweryfikowane]; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line stan na 1 IV 2025 r. i Lista odznaczonych Wielkopolskim; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1926/3/184, skan 288 Poznań (USC) - akt małżeństwa, rok 1887, Księga małżeństw t. II

Johann Nietrzepka (25 lat), rodzice: Josef Nietrzepka , Marie geb.Werner ,
Marie Bronislawa Slósarczyk (24 lat) , rodzice: Thomas Slósarczyk , Regina geb.Szlapka ,

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1930/1/40, skan 89 Poznań - Jeżyce (USC) - akt urodzenia, rok 1899, Księga urodzeń t. I

Józef , rodzice: Jan Nietrzepka, Marianna Slosarczyk

Mizgalski Marcin (1900-1988)

Urodził się 29 X 1900 r. w miejscowości Kadziak (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie jarocińskim, w gminie Jarocin). Rodzice Józef (ur. 17 III 1861 r., syn Kazimierza i Anny z d. Pawlak) i Stanisława zd. Kieliba (ur. 3 V 1869, córka Wojciecha i Zofii zd. Wosiek) pobrali się w 1891 r. Z tego związku urodzili się także Ignacy (24 VII 1892 - 1955, żołnierz armii pruskiej, kilkakrotnie wymieniony na pruskich listach strat jako ranny, zagoniony, wzięty do niewoli, powracający do służby), Ludwik (22 VIII 1893 - poległ jako żołnierz armii pruskiej co znajduje potwierdzenie na pruskich listach strat z 13 III 1917 r.), Antonina (1894), Władysław (15 IX 1896 - 11 II 1966), Jan (*+1899) i jego brat NN zmarły przy porodzie bez nadania imienia, Józef (1902-1904), Marianna po mężu Adamczyk (1904), Józefa (1907), Katarzyna (1908), Franciszek (1910-1991) i Władysława (1911) oraz Powstańca Wielkopolskiego Stefana (10 VIII 1898 w Kadziaku).

Do 1. kompanii jarocińskiej pod rozkazy Jana Klarzyńskiego (1891-1940) i Feliksa Nadolskiego (1892-1943) wstąpił bardzo późno, bo dopiero 21 I 1919 r. Brał udział w walkach o Rawicz, Zduny i Krotoszyn. Następnie w szeregach 9. kompanii 11. Pułku Strzelców Wielkopolskich brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej. 20 II 1922 r. zwolniony z wojska. Odznaczony Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918/1921, Odznaką Pamiątkową Wojsk Wielkopolskich i Medalem Polska swemu Obrońcy. W 1957 r. został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Uchwałą W 4/72 mianowany do stopnia podporucznika. W czasie wojny polsko - bolszewickiej - ranny, wskutek uszczerbku na zdrowiu został inwalidą. Członek Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej i Związku Powstańców Wielkopolskich. Jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 4 V 1936 r.

25 III 1937 r. ożenił się z Zofią z d. Patuła (17 IV 1913-11 VIII 1991, córka Franciszka i Jadwigi z d. Kaczmarek), para miała dwoje dzieci - Sylwestra i Lidię.

Zmarł 8 IV 1988 r. Pochowany na cm. komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa w jednej z kwater powstańczych pole 6 kwatera 1 rząd 14 miejsce 3
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1119761&name_surname=Mizgalski%20Marcin#OpenMap

To także miejsce pochówku żony Zofii (+1991) i syna Sylwestra (+1997).

źródła: Archiwum Państwowe w Kaliszu 775/2/53, skan 58 Lubinia Mała (USC) - akt małżeństwa, rok 1891, [Księga małżeństw]; Archiwum Państwowe w Kaliszu 775/1/80, skan 97 Lubinia Mała (USC) - akt urodzenia, rok 1900, [Księga urodzeń]; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka mieszkańców; WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.407; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 45 / Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 16967 - 23302]. Opis jednostki: Spisy członków Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19. Strona/karta: 311; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line stan na 2 IV 2025 r. i Lista odznaczonych Wielkopolskim; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania. Dokumentacja fot. grobu Tomek Konwicki.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Archiwum Państwowe w Kaliszu 775/2/53, skan 58 Lubinia Mała (USC) - akt małżeństwa, rok 1891, [Księga małżeństw]

Joseph Mizgalski (30 lat), rodzice: Casimir Mizgalski, Anna Pawlak ,
Stanisława Kieliba (22 lat) , rodzice: Adalbert Kieliba, Sophie Wosiek,

Archiwum Państwowe w Kaliszu 775/1/80, skan 97 Lubinia Mała (USC) - akt urodzenia, rok 1900, [Księga urodzeń]

Martin , rodzice: Josef Mizgalski, Stanislawa Kieliba

Gąszczak Stanisław (1898-1976)

Urodził się 22 IV 1898 r. w Poznaniu w rodzinie Karola (30 X 1868 - 19 III 1921, syn Jakuba i Jadwigi z d. Jeziorna) i Marii z d. Pieczko (ur. 6 III 1872, córka Józefa i Balbiny z d. Szymańska), para pobrała się w 1891 r. Z tego związku urodzili się także Franciszek (26 III 1892), Kazimiera po mężu Chybińska (1894), Stefania (1896-1897), Marianna (*+1900), Nikodem (6 IX 1901), Adam (1902-1903), Zofia po mężu Majewska (1905) i Irena (1908).
Z zawodu był elektromechanikiem.
4 IV 1929 r. ożenił się ze Stanisławą Osuch urodzoną w podpoznańskim Zegrzu 29 IV 1905 r. (córka Michała i Agnieszki z d. Jankowska). Z tego związku urodziło się dwóch synów - Jarosław Marian (2 VII 1930) i Lutosław Michał (6 VII 1934).

Przed wybuchem Powstania Wielkopolskiego był żołnierzem armii pruskiej. Członek skautingu i Towarzystwa Gimnastycznego SOKÓŁ.
Jako ochotnik brał udział w walkach na terenie miasta Poznania, mi.in. przy Bazarz i o Prezydium Policji, następnie do 12 I 1919 r. pełnił służbę patrolową i wartowniczą. 21 I 1919 r. wstąpił do 1. kompanii II Eskadry Lotniczej na podpoznańskiej Ławicy. Brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej. Zwolniony z wojska 12 lipca lub sierpnia 1921 r. w stopniu plutonowego (w różnych dokumentach raz podany jest lipiec innym razem sierpień). Jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 25 VI 1938 r. (WBH, 24/31584). Członek Towarzystwa Powstańców Wielkopolskich od 30 I 1936 r. W 1938 r. był członkiem Związku Powstańców Wielkopolskich. W 1974 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwałą W 4/72 mianowany do stopnia podporucznika.

Zmarł 3 IX 1976 r. Pochowany na cm. komunalnym na poznańskim Miłostowie, spoczywa pole 35 kwatera 1 rząd 2 miejsce 21
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=1&id=939917&name_surname=G%C4%85szczak%20Stanis%C5%82aw#OpenMap

To także miejsce pochówku żony Stanisławy zm. 20 III 1989, jej rodziców Michała (1879-1936) i Agnieszki z d. Jankowskiej (1884-1950) Osuchów, syna Jarosława Mariana (1930-2018) i jego małżonki Marii Kazimiery (1931-2019).

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1926/3/252, skan 294 Poznań (USC) - akt małżeństwa, rok 1891, Księga małżeństw t. III; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka mieszkańców; WBH, Kartoteka odznaczeniowo - personalna i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich (I.487.12833), APP, Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 105 (arch.53) Strona/karta: 14 i 15; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line stan na 4 IV 2025 r. i Lista odznaczonych Wielkopolskim; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; wyszukiwarka grobów billiongraves.com.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1926/3/252, skan 294 Poznań (USC) - akt małżeństwa, rok 1891, Księga małżeństw t. III

Karl Gąszczak (23 lat), rodzice: Jakob Gąszczak , Hedwig geb.Jeziorna ,
Marie Pięczka (29 lat) , rodzice: Josef Pięczka , Balbina geb.Szymanska

Gąszczak Stanisław i Gąszczak z d. Konwińska Helena
—--------------------------------------------------------------------------------------------------------
Stanisław Gąszczak (1901-1987)
Urodził się 6 IX 1901 r. w miejscowości Raków w powiecie kępińskim w rodzinie Ignacego (ur. 30 VII 1864, syn Michała i Małgorzaty z d. Abram) i Agnieszki z d. Pisuka (ur. 9 I 1865, córka Antoniego i Józefy z d. Skapska), para pobrała się w 1890 r. Z tego związku urodziło się jeszcze co najmniej troje dzieci - Wiktoria (1891), Katarzyna (1893) i Maria (1900-1992).
21 XI 1931 r. Stanisław zawarł związek małżeński z Heleną z d. Konwińska (ur. 26 XI 1909), z którą miał córkę Agnieszkę (1932-1998).
Był zawodowym żołnierzem, w Kartach meldunkowych miasta Poznania figuruje jako plutonowy. Nie ustalono kiedy i gdzie brał udział w Powstaniu Wielkopolskim. W projekcie WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line, stan na 3 IV 2025 r. figuruje na podstawie błędnie przypisanego źródła: Raszewski Kazimierz, Wspomnienia z własnych przeżyć do końca 1920, Poznań (Kazimierz Raszewski herbu Grzymała (ur. 29 lutego 1864 w Jasieniu, zm. 14 stycznia 1941 w Poznaniu), ale należy tu zaznaczyć, że wspomnienia Raszewskiego głównie dotyczą jego życia i działalności jako wojskowego, a nie dotyczą szeregowych powstańców i trudno tam odnaleźć nazwisko Gąszczaka. Nie mniej jednak na grobie Stanisława została ustawiona tabliczka upamiętniająca udział w insurekcji wielkopolskiej (jeśli ustawiono ją do 2008 r. było to zlecenie Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego, po 2008 r. na zlecenie Muzeum Powstania Wielkopolskiego w Poznaniu). Dodatkowo - Gąszczak pochowany jest w jednej z kwater powstańczych na poznańskim Junikowie, ale jak już niejednokrotnie mogliśmy się przekonać, chowano tu weteranów niekoniecznie związanych z Powstaniem Wielkopolskim 1918/1919. W Wojskowym Biurze Historycznym (Kartoteka personalno - odznaczeniowa) Stanisława ur. w 1901 r. - brak.

Podobnie ma się sytuacja do małżonki Stanisława - Heleny z Konwińskich, która w projekcie WTG Gniazdo występuje jako powstaniec.

Helena Gąszczak z d. Konwińska (1909-1992)
Urodziła się 26 XI 1909 w miejscowości Trzek (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Kostrzyn) w rodzice Michał (ur. 24 IX 1873, syn Marcina i Józefy z d. Strzyżyńska) i Karolina Maria Debus (ur. 6 III 1881, córka Augusta Friedricha Debus i Marii Elżbiety z d. Heinz). Para pobrała się w 1901 r. Z tego związku urodzili się także Bernard (1903-1907), Aleksander (1905) i Anna (1908).

Kiedy i gdzie zaledwie dziewięcioletnia Helena miała brać udział w powstaniu - nie ustalono. Jak w przypadku męża - w WBH brak dokumentów zarówno pod panieńskim jak i po mężu nazwisku. Natomiast na wspomnianej powyżej tabliczce na nagrobku także umieszczono jej imię.

Helena zmarła 14 VII 1992 r., pochowana z mężem na cm. komunalnym Junikowo, w jednej z kwater powstańczych.

źródła: Archiwum Państwowe w Kaliszu 715/3/49, skan 30 Opatów (USC) - akt małżeństwa, rok 1890, [Księga małżeństw]; 53 - Archiwum Państwowe w Poznaniu 1867/1/203, skan 257; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1867/3/158, skan 108 Kleszczewo (USC) - akt małżeństwa, rok 1901, Heiraths-Haupt-Register; Kleszczewo (USC) - akt urodzenia, rok 1909, Geburts-Haupt-Register; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka mieszkańców; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line stan na 2 IV 2025 r. i Lista odznaczonych Wielkopolskim; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania. Dokumentacja fot. grobu Tomek Konwicki.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Archiwum Państwowe w Kaliszu 715/3/49, skan 30 Opatów (USC) - akt małżeństwa, rok 1890, [Księga małżeństw]

Ignatz Gaszczak (26 lat), rodzice: Michael + , Margaretha Abram + ,
Agnes Pisula (25 lat) , rodzice: Anton + , Josepha Skapska ,

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1867/3/158, skan 108 Kleszczewo (USC) - akt małżeństwa, rok 1901, Heiraths-Haupt-Register

Michael Konwinski (28 lat), rodzice: Martin Konwinski , Josepha Strzyzynski ,
Maria Karoline Debus (20 lat) , rodzice: August Friedrich Debus , Maria Elisabethe Heinz ,

53 - Archiwum Państwowe w Poznaniu 1867/1/203, skan 257 Kleszczewo (USC) - akt urodzenia, rok 1909, Geburts-Haupt-Register

Helene , rodzice: Michael Konwinski, Karoline Debus