Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Czysz Wiktor (1896-1966)

Urodził się 9 X 1896 r.w Poznaniu w rodzinie Józefa (17 II 1854, syn Franciszka i Michaliny z d. Śmierzchalska) i Antoniny z d. Manicka (17 V 1864, córka Józefa i Florentyny z d. Jakubowska), para pobrała się w 1882 r. Z tego związku urodzili się także Leon (19 III 1883), Marianna (1884 - 1886), Michał (*+1886), Jadwiga (1887-1890), Józef (24 II 1889), Franciszek (22 IX 1901), Kazimierz (18 II 1892), Marian (1890), Stanisław (1894) i Ludwik (1900).
Wiktor w 1912 r. został członkiem tajnego Towarzystwa Samokształceniowego Młodzieży Polskiej „Iskra”, a w kolejnym roku współtworzył drużynę skautową im. Władysława Jagiełły, która później weszła w skład hufca „Piast” w Poznaniu. W 1915 r. powołany do armii niemieckiej. Był absolwentem kursu mechaników w Ławicy oraz kursu lotniczo-radiowego i bombowego w Berlinie. Służył w Inspektoracie Lotniczym, a także zajmował się odbiorem sprzętu radiowego w firmie Bosch. W ostatnich miesiącach pierwszej wojny światowej zaangażował się w działania rewolucyjne w Niemczech. 10 XI 1918 r. wrócił do Poznania i wstąpił do Rady Robotników i Żołnierzy. Uczestniczył w Powstaniu Wielkopolskim. Walczył między innymi o Fort Grolmana w Poznaniu i Stację Lotniczą w Ławicy. Następnie ukończył kurs obserwatorów w Ławicy, po czym został włączony w skład 2. Wielkopolskiej Eskadry Lotniczej. Wiosną 1919 r. brał udział w zadaniach rozpoznawczych nad polsko-niemiecką linią demarkacyjną w Wielkopolsce. Później służył przez pewien czas w 3. Wielkopolskiej Eskadrze Lotniczej, a ostatecznie przydzielono go do 21. eskadry niszczycielskiej, w jej składzie uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej 1919-1920. Za udział w powstaniu w 1965 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.
W 1923 r. został przeniesiony do rezerwy z przydziałem do 3. Pułku Lotniczego. W okresie dwudziestolecia międzywojennego stworzył prężną firmę handlową. W latach 1923-1933 był członkiem Związku Lotników Polskich. W 1928 i 1930 roku powoływano go na miesięczne ćwiczenia lotnicze. W latach 1932-1939 był przewodniczącym Koła Przyjaciół Harcerzy IV Drużyny im. Władysława Jagiełły. Był też aktywnym politykiem Stronnictwa Narodowego, z ramienia którego w 1938 roku został radnym miasta Poznania.
17 VII 1924 r. w Poznaniu poślubił Kazimierę z d. Potocką (26 II 1903 - 12 II 1994, córkę Antoniego i Cecylii z d. Cieślewicz). Para miała trzy córki Bożenę Antoninę (27 XII 1925), Krystynę (10 II 1927) i Aleksandrę Marię (14 XII 1929).
24 VIII 1939 r. w stopniu podporucznika otrzymał powołanie z przydziałem do 4. kompanii lotniskowej jako dowódca 71. plutonu lotniskowego. Do jego obowiązków należało organizowanie lotnisk polowych dla eskadr Armii „Poznań”. 18 IX 1939 r. przekroczył polsko-rumuńską granicę w Kutach. Został internowany w Rumunii, lecz wkrótce uciekł z obozu do Bukaresztu, gdzie w polskiej ambasadzie zajmował się ukrywaniem i przerzutem polskich lotników do Francji. 16 I 1940 r. wyruszył drogą morską do Europy Zachodniej. Przez Turcję, Grecję i Włochy dotarł do Francji. Był dowódcą eskadr zapasowych w Camp de Carpiagne i Septfonds. Po klęsce Francji przedostał się przez Afrykę Północną do Wielkiej Brytanii. Piastował stanowisko dowódcy eskadr zapasowych w polskich bazach lotniczych w Wielkiej Brytanii: w Blackpool, a następnie w Dunholme Lodge. W czasie pobytu w Wielkiej Brytanii był też oficerem do spraw transportu i adiutantem stacji lotniczej. W 1943 r. otrzymał awans na porucznika (Flying Officer), a w 1945 – na kapitana (Fligt Lieutenant).
Po drugiej wojnie światowej został zdemobilizowany. W marcu 1946 r. wyjechał do Polski. Przez Gdynię dotarł do Poznania. W kraju próbował wrócić do normalnego życia. Ponownie uruchomił sklep z galanterią skórzaną. W 1950 r. odebrano mu sklep i aresztowany przez funkcjonariuszy Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Z braku dowodów wypuszczono go z więzienia w 1951 r. Rok później ponownie został aresztowany przez „bezpiekę”. Po brutalnym przesłuchaniu został zwolniony, a rodzina przy pomocy zaprzyjaźnionych lekarzy, pragnąc zapewnić ochronę Wiktorowi umieściła go w Zakładzie Psychiatrycznym w Gnieźnie. Po półrocznym pobycie opuścił zakład. W 1956 r. nawiązał kontakty z kolegami lotnikami mieszkającymi na emigracji w Wielkiej Brytanii. Kontaktował się też z weteranami polskiego lotnictwa mieszkającymi w Poznaniu i Warszawie. W latach 1958-1961 był kierownikiem polskiego personelu w pawilonie USA na Międzynarodowych Targach Poznańskich. Zrezygnował z tego stanowiska ze względu na ponowne zainteresowanie jego osobą ze strony Służby Bezpieczeństwa.
Odznaczony Krzyż Niepodległości, Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921, Miecze Hallerowskie, Medal Lotniczy.
Zmarł w Poznaniu 18 I 1966 r. Pochowany na cm. komunalnym na Junikowie, spoczywa pole 12 kwatera B rząd 2 miejsce 25 GPS: 52.388364, 16.826324
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1055533&name_surname=Czysz%20Wiktor#OpenMap
https://billiongraves.com/.../Wiktor-Czysz.../28420287
To także miejsce pochówku jego żony Kazimiery i jej rodziców Antoniego i Cecylii Potockich.
źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1926/3/108, skan 114 Poznań (USC) - akt małżeństwa, rok 1882, Księga małżeństw t. II; APP, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Ks. Robert Kulczyński SDB, Wielkopolski personel wojsk lotniczych (jednostki bojowe, IWL i SLŁ) w 1919 r.; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on - line i Lista odznaczonych WKP; infolotnicze.pl; Powstańcy Wielkopolscy. Biogramy uczestników Powstania Wielkopolskiego 1918-1919, t. XII, pod red. Bogusława Polaka, Poznań 2015 .
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1926/3/108, skan 114 Poznań (USC) - akt małżeństwa, rok 1882, Księga małżeństw t. II
Josef Czysz (28 lat), rodzice: Franz Czysz , Michalina Smieszalska ,
Antonina Manicka (18 lat) , rodzice: Josef Manicki , Florentina Jakubowska

Wyrwał Feliks (1900 - 1982)

Urodził się 12 XI 1900 r. w Lusowie. Rodzice Andrzej (16 XI 1874, syn Andrzeja i Jadwigi z d. Zyś) i Franciszka z domu Przybylska (16 II 1876, córka Marcina i Franciszki z d. Kruk) pobrali się w Lusowie w 1899 r. Z tego związku urodzili się także Antoni (19 V 1902 - 30 XII 1947), Marianna (1903-1906), Katarzyna (1904-1905), Eleonora po mężu Gawlak (1906-1975), Wojciech (1908-1948), Jadwiga po mężu Ginter (1909), Pelagia (1911), Roman (1914) i Helena po mężu Bielejewska (1920).
Nie ustalono kiedy i gdzie brał udział w Powstaniu Wielkopolskim, biorąc pod uwagę miejsce zamieszkania mógł być jednym z ochotników oddziałów z Szamotuł. Wiemy napewno, że służył w II baonie saperów Wojsk Wielkopolskich. Figuruje na liście strat 14. Dywizji Piechoty, jako ranny 5 X 1919 r., w wyniku katastrofy kolejowej w okolicach Radoszkowicz pod Mińskiem, co pokazuje, iż brał udział w działaniach wojny polsko-bolszewickiej.
Ożenił się w Chlewiskach w powiecie szamotulskim z Jadwigą z d. Bobrowska (ur. 24 VIII 1902 - 7 X 1992, córką Wojciecha i Wiktorii z d. Jujeczka) 19 XI 1923 r. małżonkowie przeprowadzili się z Chlewisk do Poznania, tu urodziło się dwoje dzieci Kazimiera (5 I 1925) i Henryk (27 I 1927- 7 IX 1990).
Na podstawie Centralne Muzeum Jeńców Wojennych w Łambinowicach Opolu WAST-St.IIA,l.1780 ustalono, że brał udział w Kampanii Wrześniowej 1939 r. (strzelec). 9 X 1939 r. pod Żyrardowem dostał się do niewoli niemieckiej. Osadzony w Stalagu AII Neubrandenburg nr jeńca 16114. Zwolniony 19 VIII 1940 r.
Zmarł 18 VI 1982 r. Pochowany na cm. komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 23 miejsce 12 GPS 52.387153, 16.828977
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1077638&name_surname=Wyrwa%C5%82%20Feliks#
To także miejsce pochówku jego małżonki Jadwigi i Grzegorza Jerzaka (1948-1956).
źródła:Archiwum Państwowe w Poznaniu 1861/3/77, skan 38 Jankowice (USC) - akt małżeństwa, rok 1899, Księga małżeństw; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1941/1/145, skan 105 Sady (USC) - akt urodzenia, rok 1900, [Księga urodzeń]; Wyszukiwarka grobów na poznańskich cmentarzach; Sylwetki uczestników Powstania Wielkopolskiego (1918-1919) i wojny polsko-bolszewickiej (1919-1920) związanych z gminą Tarnowo Podgórne, Maciej Elantkowski, Grzegorz Jazdon, Michał Krzyżaniak, Muzeum Powstańców Wielkopolskich im. Generała Józefa Dowbora Muśnickiego w Lusowie, 2024. Dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki 11-07-2024.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1861/3/77, skan 38 Jankowice (USC) - akt małżeństwa, rok 1899, Księga małżeństw
Andreas Wyrwał (25 lat), rodzice: Andreas Wyrwał, Hedwig Zys ,
Franciska Przybylska (23 lat), rodzice: Martin Przybylski, Franciska Kruk
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1941/1/145, skan 105 Sady (USC) - akt urodzenia, rok 1900, [Księga urodzeń]
Felix , rodzice: Andreas Wyrwał, Francisca Przybylska

Kasprzyk Stanisław (1902 - 1970)

Urodził się 25 IV 1902 r. w Poznaniu w rodzinie Wojciecha (10 IV 1864 - 15 XI 1940, syn Jana i Wiktorii z d. Kaczmarek) i Marianny z d. Działowska (20 I 1866 - 2 IV 1939, córka Wawrzyńca i Jadwigi z d. Kędziora), para pobrała się w Poznaniu w 1885 r. Z tego związku urodzili się także Jan (24 XII 1885 - 19 I 1952), Stanisława po mężu Szymańska (1893), Katarzyna po mężu Dolata (1895), Andrzej (1 XI 1896), Marianna po mężu Skoczylas (1899) i Feliks (21 X 1906 - 26 IX 1978).
Przed wybuchem Powstania Wielkopolskiego był członkiem Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Do powstania przyłączył jako ochotnik, walcząc na terenie miasta Poznania w oddziałach Józefa Szyftera (Poznań Łazarz; Kompania Wartownicza i Ochronna Batalionu Lotniczego - Stacja Lotnicza Ławica), pełnił także funkcję gońca. Po zdobyciu lotniska wstąpił do I Eskadry Wielkopolskiej, skąd przeniesiony został do XII Eskadry w Warszawie, co znajduje potwierdzenie w Wykazie podoficerów i żołnierzy I Eskadry Wielkopolskiej na dzień 1.12.1919 r., CAW I.301.12.51. Od 2 VII 1919 r. brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej. Zwolniony jako kapral 20 XI 1921 r. Odznaczony Pamiątkowy Krzyż „Za waleczność” Rady Ludowej Miasta Poznania, Medalem za Wojnę 1918/1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości a w 1957 r. za udział w powstaniu Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.
Od 1921 r do wybuchu II wojny światowej pracował w Starostwie Powiatowym w Poznaniu.
31 V 1927 r. ożenił się w Poznaniu z Anną z d. Paczkowska (29 XII 1903 - 11 XI 1960, córka Józefa i Jadwigi z d. Lehmann), z którą miał troje dzieci Aleksandra (*+1928), Jerzego (1929-1938) i Krystynę po mężu Gawrońska (1930-2000).
Po wybuchu II wojny światowej wywieziony z Wielkopolski, zamieszkał w Płocku i pracował jako księgowy. W 1945 r. po wyzwoleniu powrócił do Poznania.
Zmarł w Poznaniu 5 XII 1970 r. Pochowany na cm. parafialnym na Górczynie, spoczywa kwatera IIIL rząd 29 miejsce 13 GPS: 52.385734, 16.877769
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...
https://billiongraves.com/.../Stanis%C5%82aw.../64851936
źródła: Parafia katolicka Poznań - par. św. Marcina, wpis 162 / 1885; Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis L-125 / 1885; APP, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WBH, Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich 1918-1939 I.487.15645 ; Ks. Robert Kulczyński SDB, Wielkopolski personel wojsk lotniczych (jednostki bojowe, IWL i SLŁ) w 1919 r., maszynopis; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on - line i Lista odznaczonych WKP.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Parafia katolicka Poznań - par. św. Marcina, wpis 162 / 1885
Adalbertus Kasprzyk (21 lat)
Marianna Działowska (19 lat)
Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis L-125 / 1885
Adalbert Kasprzyk (ur. 1864)
ojciec: Johann Kasprzyk , matka: Viktoria Kaczmarek
Marie Działowska (ur. 1866)
ojciec: Lorenz Działowski , matka: Hedwig Kędziora

Kempa Władysław (1899-1963)

Urodził się 9 VI 1899 r. w miejscowości Gościejew (wieś w gminie Koźmin Wielkopolski, w powiecie krotoszyńskim, w województwie wielkopolskim). Jego rodzice Stanisław (3 I 1863 - 11 X 1924, syn Wojciecha i Marianny Bujakiewicz) i Marianna z d. Kaik (2 VIII 1864 - 3 V 1936, córka Stanisława i Józefy z d. Szych) pobrali się w 1887 r. Z tego związku urodzili się Powstaniec Wielkopolski Jan (6 I 1897 Gościejew - 22 II 1954 Koźmin Wielkopolski), Józef (4 VII 1887 - 14 X 1972), Rozalia po mężu Baczyńska (1889), Marianna po mężu Antczak (1891), Anna po mężu Taterka (1892-1972), Agnieszka (1893), Begina po mężu Dutkowiak (1895-1969), Franciszek (1 XII 1901 - 14 XI 1964), Walenty (17 I 1904 - 19 IX 1949), Piotr (1906-1907), Franciszka po mężu Musiał (1907) i Jadwiga po mężu Kołaska (1911-1994).
W okresie od 2 XI 1918 r. do 11 XI 1918 r. służył w armii pruskiej. Od 20 XI 1918 r. do 6 I 1919 r. w Radzie Robotniczo - Żołnierskiej w Zębowie. 7 I 1919 r. wstąpił do oddziału powstańczego w Zębowie w powiecie nowotomyskim, brał udział w walkach na odcinku Lewice - Węgielnej, Nowy Dwór - Zbąszyń pod rozkazami Stanisława Rogacza (2 V 1896 - 16 IV 1971). 10 III 1919 r. wstąpił do I Eskadry Wielkopolska, co znajduje potwierdzenie w Wykaz podoficerów i żołnierzy I Eskadry Wielkopolskiej na dzień 1.12.1919 r., CAW I.301.12.51. Następnie przeniesiony do Komendy Miasta Poznań. W Wojsku Polskim służył do wybuchu II wojny światowej w stopniu chorążego. Za udział w Powstaniu Wielkopolskim odznaczony w 1958 r. Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, w WBH fiszki o syg. akt 7114 - sierżant, 6-76 Krzyż Zasługi.
27 III 1923 r. ożenił się z Heleną Duczką (10 III 1904-16 VIII 1925) z którą miał córkę Izabelę (20 VI 1924). Jego II żona została Władysława z Potockich (25 V 1899 - 24 III 1988) z którą miał pięcioro dzieci Bożenę (4 VII 1928), Eugeniusza (12 IX 1929), Stefanię (13 IX 1929 - 2014), Wandę (12 VI 1932) i Andrzeja (23 XI 1934 - 2 XI 2001).
Dalsze losy nie zostały ustalone.
Zmarł 4 XII 1963 r. Pochowany na cmentarzu komunalnym na poznańskim Junikowie pole 15 kwatera 2 rząd 3 miejsce 56 GPS: 52.390177, 16.825974
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=990211&name_surname=Kempa%20W%C5%82adys%C5%82aw#OpenMap
https://billiongraves.com/.../W%C5%82adys%C5.../35274274
To także miejsce pochówku żony Władysławy, córki Stefani i syna Andrzeja.
źródła: Archiwum Państwowe w Kaliszu 705/2/47, skan 116 Koźmin Wielkopolski (USC) - akt małżeństwa, rok 1887, [Księga małżeństw]; Archiwum Państwowe w Kaliszu 705/1/91, skan 113 Koźmin Wielkopolski (USC) - akt urodzenia, rok 1899, [Księga urodzeń]; APP, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WBH, Kolekcji Akt Personalnych i Odznaczeniowych; Ks. Robert Kulczyński SDB, Wielkopolski personel wojsk lotniczych (jednostki bojowe, IWL i SLŁ) w 1919 r., maszynopis; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Archiwum Państwowe w Kaliszu 705/2/47, skan 116 Koźmin Wielkopolski (USC) - akt małżeństwa, rok 1887, [Księga małżeństw]
Stanislaus Kempa, rodzice: Adalbert Kempa , Marianna Bujakiewicz i
Marianna Kaik , rodzice: Stanislaus Kaik , Josepha Szych ,
Archiwum Państwowe w Kaliszu 705/1/91, skan 113 Koźmin Wielkopolski (USC) - akt urodzenia, rok 1899, [Księga urodzeń]
Wladislaus , rodzice: Stanislaus Kempa, Marianna Kaik ,
Archiwum Państwowe w Kaliszu 705/1/85, skan 9 Koźmin Wielkopolski (USC) - akt urodzenia, rok 1897, [Księga urodzeń]
Johann , rodzice: Stanislaus Kempa, Marianna Kaik ,
Jan KEMPA (brat)
Kolekcja akt PW:
https://wbh.wp.mil.pl/pdfviewer/?f=/c/scans/zasoby/I_487/I_487_15821.pdf
spoczywa na cm. w Koźminie na cm. parafii św. pw. Bpa Stanisława
https://billiongraves.com/.../Jan-Kempa.../33667813
W WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on-line:
1/ Jan Kempa
urodzenie: 1897.01.04
źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 367: I Baon Koźmiński Towarzystwa Powstańców w Koźminie [historia, fotografie oraz spis członków].
2/ Jan Kempa
urodzenie: 1897.01.06 Gościejewo pow. Krotoszyn
ojciec: Stanisław
status/stopień: kapral
uwagi: I.487.15821
źródła:
Wojskowe Biuro Historyczne (daw. CAW), Wykaz akt powstańców wielkopolskich (maszyn.)
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 44: Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 10168 - 16966]
3/ Jan Kempa
uwagi: Koźmin
źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Koła poza Poznaniem

Paszkiewicz Antoni (1896 - 1956)

Urodził się 4 VI 1896 r. w miejscowości Czapury (obecnie wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Mosina), jego rodzicami byli Andrzej (21 XI 1858 - 18 VI 1942, syn Franciszka i Katarzyny z d. Niemczewska) i Wiktoria z d. Mucha (3 X 1863 - 10 VII 1924, córka Piotra i Marcjanna Kaczmarek), para pobrała się w 1882 r. Z tego związku urodzili się także Ewa (*+1883), Pelagia (1884 - 1944, po mężu Knatkowska), Antonina (1886), Stanisława (1888 - 1924, po mężu Urbaniak), Józefa (1891), Zofia (1893), Helena (1899), Jan (1902 - 1968), Sebastian (*+1907).

Po ukończeniu szkoły powszechnej podjął naukę w szkole rolniczej. Podawał, że z zawodu był rolnikiem. Nie ustalono czy był żołnierzem armii pruskiej.

Według Deklaracji złożonej do zarządu Głównego Związku Powstańców Wielkopolskich z 13 VI 1938 r. (Koło Chojnice) przystąpił do Powstania Wielkopolskiego w szeregach Straży Ludowej w listopadzie 1918 r. i w jej szeregach pozostał do końca 1919 r. Niestety nie podał gdzie konkretnie walczył. Zweryfikowany dyplomem nr 9763, Nr Referatu Historycznego 17356. W Wojskowym Biurze Historycznym brak akt.

8 I 1924 r. poślubił w Czempiniu Wiktorię z d. Bródka (ur. 31 X 1903 r. w Ignacewie,córkę Macieja i Magdaleny z d. Hetmańska). Z tego związku urodzili się Teresa (1924), Edmund (1928 - 2002), Zofia (1931 - 2013) i Zygmunt (1933).

Podczas okupacji niemieckiej rodzina mieszkała w miejscowości Lubonieczek (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie średzkim, w gminie Zaniemyśl), skąd syn Edmund został skierowany do pracy przymusowej w rolnictwie w Czapurach.

Paszkiewicz Antoni zmarł 28 V 1956 r., został pochowany na cmentarzu parafialnym pw. św. Jakuba Większego Apostoła w podpoznańskiej Głuszynie. Spoczywa pole A kwatera 2 rząd 3 miejsce 2 GPS: 52.319053, 16.95232

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

https://billiongraves.com/.../Antoni-Paszkiewicz.../17730960

To także miejsce pochówku jego rodziców i córki Zofii.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1932/3/26, skan 7 Piotrowo (USC) - akt małżeństwa, rok 1882, Księga małżeństw; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1932/1/69, skan 23 Piotrowo (USC) - akt urodzenia, rok 1896, Księga urodzeń; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1842/3/234, skan 3 Czempiń (USC) - akt małżeństwa, rok 1924, Rejestr poboczny małżeństw; Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich 1918-1939 I.487.1653; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on-line, sta na 23 VIII 2024; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów na cmentarzach w Poznaniu. Dokumentacja grobu Katarzyna Krüger.

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1932/3/26, skan 7 Piotrowo (USC) - akt małżeństwa, rok 1882, Księga małżeństw
Andreas Paszkiewicz (24 lat), rodzice: Franz Paszkiewicz , Catharina Niemczewska ,
Victoria Mucha (19 lat) , rodzice: Peter Mucha , Martianna Kaczmarek ,

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1932/1/69, skan 23 Piotrowo (USC) - akt urodzenia, rok 1896, Księga urodzeń
Anton , rodzice: Andreas Paszkiewicz, Victoria Paszkiewicz geb.Mucha ,

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1842/3/234, skan 3 Czempiń (USC) - akt małżeństwa, rok 1924, Rejestr poboczny małżeństw

Antoni Paszkiewicz (28 lat) , rodzice: Andrzej Paszkiewicz, Wiktoria Mucha ,
Wiktoria Bródkówna (1903 lat) , rodzice: Maciej Bródka , Magdalena Hetmanowska

Szukamy informacji o domniemanym Powstańcu Wielkopolskim

Zieliński Andrzej (1897 - 1946)

urodzony 12 XI 1897 r. w miejscowości Mrowino (wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Rokietnica). Danych rodziców nie ustalono.
14 X 1926 r. przeprowadził się z Kiekrza do Poznania.
Dwukrotnie żonaty, jego I żoną była Apolonia z d. Toporek. II Seweryna zimna (ur. 1 I 1900 w Mrowinie), z tego związku urodziło się co najmniej czworo dzieci Bronisława (8 VIII 1921), Wiktor (14 X 1923), Jan (1925-1930) i Irena po mężu Błażejak (1929-2016).
Andrzej Zieliński zmarł 17 I 1946 r. Został pochowany na cm. parafialnym na poznańskich Jeżycach. Na nowym nagrobku wystawionym po śmierci córki Ireny zapisano, że Andrzej uczestniczył w Powstaniu Wielkopolskim, niestety prośba o kontakt pozostawiona na grobie nie doczekała się odpowiedzi. W dostępnych dokumentach brak potwierdzenia aby Zieliński z taką datą urodzenia brał udział w powstaniu, jednakże jest kilka osób występujących w spisach, ale bez danych szczegółowych, stad trudność w ustaleniu czy któryś przypis może dotyczyć w/w.
Miejsce pochówku:
Cmentarz parafialny zabytkowy Jeżycki
Położenie grobu
kwatera 1
rząd 1 miejsce 1
GPS:
52.414869, 16.878361

Strzódka Paweł Benedykt (1898 - 1972)

Urodził się 21 III 1898 r. w miejscowości Pyskowice (miasto w województwie śląskim, w powiecie gliwickim), w rodzinie Franciszka (1863-1936, syn Franciszka i Franciszki z d. Tohak) i Marianny (Marii) z d. Pander (1875-1948, córka Jana i Marianny z d. Kita). Rodzeństwem Pawła byli Powstaniec Wielkopolski Jan Rafał (18 X 1895 - październik 1979), Antoni (1899-1920), Gertruda (1901), Florentyna (1903-1920), Jadwiga (1905-1997), Marianna (1907-1971), Helena (1910-1982) i Edmund (1912-1973).

Ukończył szkołę powszechną w rodzinnej miejscowości. Nie ustalono kiedy przybył ze Śląska do Wielkopolski. Wstąpił do Straży Ludowej w Gostyniu w listopadzie 1918 r. W powstaniu walczył na linii Gostyń - Leszno (informacja za Deklaracją złożoną do Zarządu Głównego Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, Koło Pracowników Kolei). Według zapisu w Uchwale o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego wstąpił 1 I 1919 r. do Straży Ludowej w Gostyniu i walczył z bronią w ręku na odcinku Gostyń, Kąkolewo, Leszno. W Deklaracji od 1 II 1919 r. w 3. pułku lotniczym na Poznańskiej Ławicy, w Uchwale o WKP podano datę 12 II 1919 r. Zweryfikowany Powstaniec Wielkopolski dyplomem nr 10427, Nr Referatu Historycznego 18066. W 1968 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Uchwałą W 33/72 mianowany do stopnia podporucznika.

5 XI 1920 r. wcielony do 57. pułku piechoty w Krakowie, skąd skierowany na Górny Śląsk, do akcji plebiscytowej w Bytomiu, a następnie do Powstańczego Komitetu Plebiscytowego w Opolu, gdzie pracuje jako sekretarz i jest członkiem POW. Po wybuchu III Powstania Śląskiego, wstępuje w szeregi powstańcze w Kędzierzynie i bierze czynny udział w walkach. Zwolniony z Wojska Polskiego do rezerwy 4 IV 1921 r. (data z Deklaracji (...).

13 X 1920 r. ożenił się ze Stanisławą Wawrzyniak (21 III 1898 - 16 VI 1978), z tego związku urodziło się troje dzieci Tadeusz (1923), Irena (1924) i Florentyna (1925).

Od 10 VI 1921 r. pracuje w Centralnym Komitecie Czerwonego Krzyża w Szopienicach, gdzie pełni funkcję urzędnika odbiorczego na kolei (żywności i broni dla powstańców). 29 VII 1921 r., z powodu likwidacji C. K. Cz. K. zostaje zwolniony i wraca do Poznania (brak potwierdzenia w Kartach meldunkowych miasta Poznania). Następnie pracuje w Katowicach jako sekretarz Urzędu Wojewódzkiego, od sierpnia 1924 r. do wybuchu II wojny światowej na PKP w Katowicach i Poznaniu.

1 II 1940 r. zostaje aresztowany przez Gestapo i więziony w Forcie VII w Poznaniu, a w kwietniu tegoż roku wywieziony został do KL w Dachau, gdzie przebywał do końca wojny (brak potwierdzenia na Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945 .

Zmarł 31 XI 1972 r., został pochowany na cmentarzu parafialnym pw. św. Jakuba Większego Apostoła w podpoznańskiej Głuszynie. Spoczywa pole A kwatera 2 rząd 3 miejsce 3 GPS: 52.319066, 16.95235

https://billiongraves.com/.../Ppor-Pawe%C5%82.../26149808

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

źródła: WBH, Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich 1918-1939 I.487.5381; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on-line, stan na 24 VIII 2024; WTG Gniazdo, Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, stan na 24 VIII 2024; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów na cmentarzach w Poznaniu. Dokumentacja grobu Katarzyna Krüger.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Styziński Franciszek (1895 - 1919)

Urodził się 18 VIII 1895 r. w miejscowości Czaczyk (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kościańskim, w gminie Śmigiel) w rodzinie Benona (ur.10 VI 1865 r., syn Stefana i Marianny z d. Kamieniarz, brat Powstańca Wielkopolskiego Franciszka ur. w Bronikowie 8 X 1872 r.) i Łucji z Tomczaków (ur. 10 XII 1867 r., córka Józefa i Reginy z d. Wąsiak), para pobrała się w 1890 r. w Śmiglu. Miał co najmniej dziesięcioro rodzeństwa, które poza Katarzyną (ur. w 1893 r., po mężu Musiał) zmarło w niemowlęctwie Marianna, Józefa, Leokadia, Wiktoria, Czesława, Władysława, dziewczynka zmarła bez nadania imienia, bliźnięta chłopiec i dziewczynka).
Uczestnik I wojny światowej jako żołnierz armii pruskiej służył w 1. kompanii Füsilier - Regiment Prinz Heinrich von Preußen (Brandenburgisches) Nr. 35. Ranny na froncie zachodnim we Francji co znajduje potwierdzenie na pruskiej listach strat Preußen 367 z 30 X 1915 r.
Do Powstania Wielkopolskiego przystąpił jako ochotnik, walczył w stopniu szeregowego w 8. kompanii 10. Pułku Strzelców Wielkopolskich. Prawdopodobnie zmarł w wyniku odniesionych ran w walkach pod Paterkiem koło Nakła w szpitalu polowym w Kcyni 11 IV 1919 r. Jastrząb Łukasz, Olszewski Wiesław, w Lista strat Powstania Wielkopolskiego od 27 grudnia 1918 roku do 8 marca 1920 roku, podają, że poległ pod Kcynią.
Pochowany został na cmentarzu parafialnym w Głuszynie obecnie dzielnica Poznaia (nagrobek został odnowiony w 2001 r.). Spoczywa pole B kwatera 1 rząd 6 miejsce 20 GPS: 52.317357, 16.956547
https://billiongraves.com/.../Franciszek-Styzi.../34030946
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...
Miejsce pochówku Powstańca Wielkopolskiego jest grobem wojennym, z racji czego podlega pod przepisy mówiące o Cmentarzach i grobach wojennych, podlegające opiece wojewody miejsca, nie może być zatem zgłoszony do IPN w celu dokonania wpisu do ewidencji grobów weteranów walk o wolność i niepodległość Polski.
źródła: Archiwum Państwowe w Lesznie 447/2.1/65, skan 112 Śmigiel (USC) - akt małżeństwa, rok 1890, [Księga małżeństw]; Archiwum Państwowe w Lesznie 447/1.1/82, skan 123 Śmigiel (USC) - akt urodzenia, rok 1895, [Księga urodzeń]; Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 9728: Styzinski Franz (Czacz, Schmiegel); WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on-line, stan na 24 VIII 2024; Jastrząb Łukasz, Olszewski Wiesław, w Lista strat Powstania Wielkopolskiego od 27 grudnia 1918 roku do 8 marca 1920 roku; genealodzy.pl; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów na cmentarzach w Poznaniu. Dokumentacja grobu Katarzyna Krüger.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Archiwum Państwowe w Lesznie 447/2.1/65, skan 112 Śmigiel (USC) - akt małżeństwa, rok 1890, [Księga małżeństw]
Benno Styżynski (25 lat), rodzice: Stephan Styżynski , Marianna Kaminiarz ,
Lucie Tomczak (23 lat) , rodzice: Joseph Tomczak , Regina Wąsiak
Archiwum Państwowe w Lesznie 447/1.1/82, skan 123 Śmigiel (USC) - akt urodzenia, rok 1895, [Księga urodzeń]
Franz , rodzice: Benno Styzinski, Lucia Tomczak

Pawlak Franciszek (1889-1952)

Urodził się 22 XI 1889 r. w miejscowości Mieszewo (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie średzkim, w gminie Zaniemyśl) w rodzinie Michała (ur.1849) i Marianny z d. Terke (ur. 1852, w zapisach urodzeń dzieci występuje także pod nazwiskiem Tyrk, Torka, Turk), para pobrała się w 1872 r. w parafii katolickiej w zaniemyślu. Z tego związku urodzili się także Antoni (1874), Pelagia (1877-1878), Leon (1881-1882), Marianna (1885), Wincenty (1886) i Leon (*+1887).

Franciszek po ukończeniu szkoły powszechnej prawdopodobnie podjął naukę w zawodzie leśnika (takim zawodem posługiwał się w dokumentach, podawał także, że był rolnikiem). Powołany do armii pruskiej w 1915 r. służył do 1918 r.

W Deklaracji do zarządu Głównego Związku Powstańców Wielkopolskich z 21 IX 1938 r. podał, że do powstania przyłączył się jako ochotnik już 20 XI 1918 r. Z pięciu wymienionych miejscowości odczytać można, że brał udział w walkach o Leszno, Lipno i Klonówki. Następnie w szeregach 2. kompanii kórnickiej i w 6. Pułku Strzelców Wielkopolskich (sformowany z jednostek powstańczych Frontu Południowo-Zachodniego, powiatów: gostyńskiego, kościańskiego, śmigielskiego. Dowódca: por. Bernard Śliwiński. Oddziały wchodzące w skład Grupy „Leszno” rozkazem DG nr 61 z 6 marca 1919 r. zostały połączone w 6 Pułk Strzelców Wielkopolskich).

20 II 1920 r. poślubił Katarzynę Górską (16 III 1897 - 20 XI 1967), z tego związku urodziło się sześcioro dzieci Maria (1920-1991), Leokadia (1923), Janusz (1925), Władysław (1927), Teresa (1929) i Jerzy (1931).

Przed II wojną światową Franciszek pracował jako leśnik w Węglewie w powiecie chodzieskim (obecnie pilskim, w gm. Ujście). Jego losy podczas II wojny światowej nie zostały ustalone.

Zmarł 15 VIII 1952 r. Pochowany na cmentarzu parafialnym pw. św. Jakuba Większego Apostoła w podpoznańskiej Głuszynie. Spoczywa pole C kwatera 2 rząd 8 miejsce 1 GPS: 52.316401, 16.952446

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

https://billiongraves.com/.../Franciszek-Pawlak.../177886958

To także miejsce pochówku jego żony Katarzyny i córki Marii.

źródła: WBH, Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich 1918-1939 I.487.1706; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on-line, stan na 24 VIII 2024; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów na cmentarzach w Poznaniu. Dokumentacja grobu Katarzyna Krüger.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Unrug (Unruh) Antoni Ignacy (1860-1939)

Co do pisowni nazwiska, w dostępnych dokumentach metrykalnych zapis nazwiska jest dwojaki - zarówno Unruh jak i Unrug. W dwóch przypadkach w aktach urodzenia u Emilii i Wiktora zaznaczono, że nazwisko rodowe brzmi Unruh. Jednak w historiografii rodzina występuje jako Unrug.

Antoni Ignacy urodził się 22 lutego 1860 r. w miejscowości Mełpin (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie śremskim, w gminie Dolsk). Był synem Wiktora Edwarda (31 X 1831 Dzięczyna - 15 IX 1915 Mełpin, syn Henryka Kajetana Maurycego i Angeliki Anieli Tekli h. Łodzia z d. Kurnatowska) i Emilii (Amalia) Florentyna z d. Bojanowska (1839 Mełpin - 9 VIII 1904 Mełpin, córka Ignacego Teodora i Jadwigi z d.Nowacka). Para pobrała się w 1857 r. w parafii w Mórce.
Z tego związku urodzili się także:
– Rozalia (ur.1858, żona Tadeusza Świniarskiego oficera Polskiej Żeglugi Wielkiej);
– Franciszek (1861 - 1923), żołnierz armii pruskiej, w szeregach 4. Garde - Feldartillerie - Regiment brał udział w I wojnie światowej, podczas walk ciężko ranny, co potwierdza pruska lista strat z 5 VIII 1916 r. Preußen 599, nigdy nie doszedł do pełni sił. Ożeniony z Emilią z Taczanowskich, ich synami byli Powstańcy Wielkopolscy - Włodzimierz ur. w Berlinie 18 VI 1894, zm. w San Francisco 3 XI 1979 i Wojciech Józef ur. 4 VII 1899, zm. w Krakowie 5 XI 1984;
– Ignacy Józef (1865);
– Emilia Helena (1876-1930), wyszła za Stanisława Kurnatowskiego ur. 10 VIII 1873);
– Tadeusz (1868-1918);
– Karol Konstanty (28 I 1870 - 1939), wspierał materialnie i organizacyjnie Powstanie Wielkopolskie w powiecie żnińskim);
– Wiktor Bolesław Wojciech (ur. 11 IX 1871 w Mełpinie, zm. 18 stycznia 1925 w Mełpinie) – współorganizator Straży Ludowej i dowódca oddziału kawalerii w Powstaniu Wielkopolskim;
– Stanisław (1 X 1877 Mełpin - 28 I 1927 Mełpin, w WBH teczka bez danych szczegółowych).
Po ukończeniu czterech klas gimnazjum w Śremie wstąpił do Korpusu Kadetów w Dreźnie. W latach 1877–1881 był słuchaczem Szkoły Wojskowej w Erfurcie. Po ukończeniu szkoły rozpoczął służbę w Armii Cesarstwa Niemieckiego. W 1897 r. został przeniesiony do rezerwy. Po wybuchu I wojny światowej 13 IX 1914 r. został ponownie zmobilizowany do armii pruskiej, wg. polskich źródeł służył do IX 1918 r. Natomiast niemieckie źródła podają dodatkowo dokładną drogę awansów w wojsku pruskim, i tak w 1881 był chorążym, w 1884 awansowany do stopnia porucznika, w 1887 do porucznika, w 1893 do stopnia kapitana, po czym w 1897 przeniesiony do rezerwy, w 1916 awansowany do stopnia majora i służył do końca wojny.
Na dzień dzisiejszy nie ustalono w jakim charakterze Antoni brał udział w Powstaniu Wielkopolskim, wykluczyć należy jego udział z bronią w ręku, prawdopodobnie mógł pełnić funkcje doradcze ze względu na swój wiek i doświadczenie wojskowe. Dopiero 11 III 1919 r. na wniosek głównodowodzącego Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej dekretem nr 6 przyjął go do Sił Zbrojnych Polskich w byłym zaborze pruskim z zatwierdzeniem posiadanego stopnia majora i mianował podpułkownikiem, a dekretem nr 7 z tego samego dnia - pułkownikiem w korpusie kawalerii. W Armii Wielkopolskiej pełnił funkcję inspektora Okręgowej Komendy Uzupełnień czyli de facto już po powstaniu, gdyż wg przyjętego kalendarium Powstanie Wielkopolskie zakończyło się 16 II 1919 r. rozejmem w Trewirze (mimo toczących się walk na frontach powstania). 6 IX 1919 r. został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego. 1 II 1920 r. został zastępcą komisarza rządu w polsko-niemieckiej komisji delimitacyjnej. Z dniem 1 V 1921 r. został przeniesiony w stan spoczynku, w stopniu pułkownika. 2 VI 1921 r. Józef Piłsudski mianował go tytularnym generałem podporucznikiem. 26 IX 1923 roku został zatwierdzony w stopniu tytularnego generała brygady. W Wojskowym Biurze Historycznym w Kolekcji generałów WP znajduje się projekt dokumentu pt. Wniosek na Radę Ministrów w przedmiocie nadania panu Generałowi Rezerwy Orderu Odrodzenia Polski, w którym zapisano “(...) stawił się mimo podeszłego wieku i stanu zdrowia z chwilą wybuchu powstania wielkopolskiego do dyspozycji. Ujął w swe ręce i zorganizował w krótkim czasie w styczniu 1919 r. jako Inspektor Służby Poborowej całą służbę poborową w Wielkopolsce, przez co umożliwił wystawienie 3 dywizji piechoty, 1 brygady jazdy i 1 brygady piechoty rezerwowej. Powołany na dowódcę 23. dywizji piechoty zorganizował i wyekwipował ją tak, że przy objęciu Górnego Śląska 23. dywizja piechoty mogła wystąpić w stanie odpowiednim budzącym nawet zachwyt u ludności cywilnej”.
Antoni Unrug w 1880 r. poślubił Amelię von Hachez (ur. 21 V 1864 r. w Dreźnie, zm. 16 V 1921 w Piotrowie) i miał z nią dwóch synów: Wiktora (30 X 1886 Drezno - 22 X 1973 Freiburg, podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego Poznań. Ożenił się z Elizą von Kageneck, z którą miał syna Piotra i córkę Marię. Brał udział w wojnie polsko bolszewickiej, podczas której dwukrotnie został odznaczony Krzyżem Walecznych. W 1939 roku, on i jego syn Piotr, walczyli w kampanii wrześniowej) i Franciszka Józefa (11 XII 1887 Oschatz - 19 I 1945 KL Stutthof, Powstaniec Wielkopolski, działacz podziemia antyniemieckiego, członek AK. Ożeniony z Zofią z Dąbskich Rembowską, z którą miał córkę Antoninę, wychowywali także dwoje dzieci Zofii - Elżbietę i Macieja Rembowskich (ojciec rodzeństwa poległ w 1920 r. podczas wojny polsko - bolszewickiej, oboje walczyli w Powstaniu Warszawskim na Mokotowie. Maciej pseudonim „Madej” był ppor. w pułku „Baszta”, Elżbieta po mężu Sokolnicka, Powstania zginęła).

Antoni Ignacy Unrug po przejściu na emeryturę mieszkał w majątku w Piotrowie (obecnie dzielnica Poznania). Był długoletnim prezesem i członkiem honorowym poznańskiego Towarzystwa Łowieckiego.
Zmarł na udar serca 16 VIII 1939 r. w Piotrowie. Na życzenie Zmarłego ciche spuszczenie Zwłok do grobu rodzinnego w Piotrowie nastąpiło w dniu 18 sierpnia 1939 roku (za Nekrologiem, który ukazał się w Dzienniku poznańskim).
Spoczywa na cmentarzu pw. św. Jakuba Większego Apostoła w Głuszynie (Poznań) pole B kwatera 3 rząd 1 miejsce 13 GPS: 52.317447, 16.956489
https://billiongraves.com/.../Antoni-Unrug.../177887375
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...
źródła: Parafia katolicka Mórka, wpis 9 / 1857; Wojskowe Biuro Historyczne, Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja akt generałów i osobistości; IPN, Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ludności; collections. arolsen - archives.org stan na 25 VIII 2024; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on-line, stan na 25 VIII 2024;wikipedia.org w wersji językowej polskiej i niemieckiej; Dziennik Poznański 1939.08.20 R.81 nr190; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów na cmentarzach w Poznaniu. Dokumentacja grobu Katarzyna Krüger.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Parafia katolicka Mórka, wpis 9 / 1857
Victor Unrug (26 lat)
Aemilia Bojanowska (18 lat)