Genealogia Powstańców Wielkopolskich

https\://www.myheritage.pl/

#Genealogia #Powstanie_Wielkopolskie #Powstańcy #Lub_Wielkopolskę #Lub_Lubuskie #Poznań #Przyprostynia #Dzięcioł

https\://szukajwarchiwach.pl/

Genealogia Powstańców Wielkopolskich

#DZIĘCIOŁ ALFONS urodził się 07.03.1897 w Bierzglinie / Września, zmarł 26.02.1973 w Katowicach

akt urodzenia Alfonsa

Rodzice ALFONSA, Czesława I i II, Mieczysława, Ireny, Stefani i Bolesława - Jan i Bronisława Muller, pobrali się w roku 1890 w Kcyni:

Parafia katolicka Kcynia, wpis 23 / 1890

Joannes Dzięcioł (23 lat) ojciec: Franciscus , matka: Martianna Bajer

Bronislava Müller (16 lat) ojciec: Constantinus , matka: Marianna Ziętara

Żoną Alfonsa była Aleksandra z Dudzińskich 1910-1985.

W POWSTANIU: za WTG Gniazdo: W latach 1912-1914 był członkiem tajnej wojskowej drużyny skautowej w Śremie oraz członkiem tajnej organizacji Towarzystwo im. Tomasza Zana (TTZ). W roku 1914 jako drużynowy przeprowadzał szkolenia wojskowe w podległych mu drużynach skautowych i TTZ. W tym samym roku ukończył kurs strzelecki w Krakowie. W okresie 1914-1918 należał do tajnej organizacji "Unia" i organizował na terenie powiatu śremskiego pierwsze bojowe zastępy spiskowców, powstańców wielkopolskich. Jako komendant powiatu kierował akcją sabotażową i dywersją w tym powiecie. Ze swoim oddziałem brał udział w rewolucji niemieckiej w listopadzie 1918 roku, wchodząc w skład Rady Robotników i Żołnierzy garnizonu śremskiego. Z chwilą wybuchu Powstania Wielkopolskiego kierował akcją zabezpieczania koszar i zbrojowni, przed napływowymi oddziałami reakcji niemieckiej. Po opanowaniu powiatu śremskiego, w dniu 5 stycznia 1919 roku wyruszył ze swoimi oddziałami na front pod Leszno, gdzie pozostał w pierwszej linii bojowej do zakończenia akcji powstańczej. 23 sierpnia 1939 roku został powołany do czynnej służby wojskowej biorąc udział w wojnie przeciwko Niemcom, następnie internowany został w obozach wojskowych w Rumunii, a po ucieczce stamtąd przebywał w więzieniach i obozach koncentracyjnych we Włoszech faszystowskich do 1944 roku. Po dołączeniu do formacji polskich i przeniesieniu ich do Anglii wrócił w 1946 roku do kraju. Brał czynny udział w tworzącym się Związku Powstańców Wielkopolskich. Został zweryfikowany, a za udział w akcji zbrojnej w Powstaniu Wielkopolskim nagrodzony dyplomem. Wymieniony w źródłach: Słownik Biograficzny Śremu Jarosław Wawrzyniak "Śrem w Powstaniu Wielkopolskim" WTG Gniazdo - Wielkopolski Krzyż Powstańczy

ŹRÓDŁA

https\://www.myheritage.pl/

#Genealogia #Powstanie_Wielkopolskie #Powstańcy #Lub_Wielkopolskę #Lub_Lubuskie #Poznań #Brychcy #ZABORÓWIEC

https\://szukajwarchiwach.pl/

Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Maksymilian #Brychcy urodził się 4 sierpnia 1898 roku w Zaborówcu, zmarł 4 grudnia 1982 tamże.

akt urodzenia Maksymiliana

Maksymilian oraz Józef, Marta, Anna, Jan i Bronisława urodzili się w rodzinie Jana i Marianny z domu Stanek, ślub rodziców:

akt ślubu rodziców - Jana i Marianny z d. Stanek

W chwili wybuchu Powstania wielkopolskiego Maksymilian przebywał na urlopie okolicznościowym w rodzinnej miejscowości /był żołnierzem wojska niemieckiego, powodem urlopu była śmierć ojca - Jana/.

Na wieść o wybuchu powstania wielkopolskiego, bez wahania wstąpił w szeregi powstańców, z innymi powstańcami odpowiedzieli na odezwę porucznika Stanisława Siudy i zostali przydzieleni do okręgu wolsztyńskiego. Wraz z kilkoma kolegami udał się na zbiórkę do Wijewa i tam zostali przydzieleni do 12 kompanii w Wolsztynie, który został wyzwolony przez powstańców 5 stycznia 1919 r. Pod dowództwem Kazimierza Zenktelera ochotnicy walczyli o miejscowości, które były strategiczne dla obu stron. Od lutego 1919 r. kompania wolsztyńska należała do Babimostu. Przez kilka dni obie strony, polska jak i niemiecka, szykowały się do ataku. Ofensywa niemiecka została rozpoczęta rano 12 lutego. Jak pisał w swych wspomnieniach Maksymilian, on wraz z innymi powstańcami bronili dworca kolejowego. Niestety, nie udało im się obronić miasta. Powstańcy zaczęli się wycofywać. Trafił do Sulechowa, gdzie go opatrywano.

Jeńcy polscy w obozie Havelberg niedaleko Berlina. Maksymilian Brychcy w pierwszym oknie u góry z prawej strony. Napis na tablicy: "Do zobaczenia w wolnej i niepodległej Polsce"

Po pobycie w szpitalu trafił do obozu jenieckiego w Havelbergu (Saksonia-Anhalt), a stamtąd do szpitala wojskowego w Spandau koło Berlina. Tam też został rozpoznany przez żołnierza armii niemieckiej. Przez jego zeznania Maksymiliana postawiono w stan oskarżenia za dezercję z wojska. Udało mu się jednak uciec z Niemiec i powrócić do kraju. Zgłosił się do 55 Poznańskiego Pułku Piechoty w Lesznie. Po otrzymaniu książeczki wojskowej został zwolniony z dalszej służby. Po powrocie w rodzinne strony rozpoczął pracę w miejscowym majątku, a następnie we własnym gospodarstwie. Z powodu ran odniesionych w I wojnie nie brał czynnego udziału w II wojnie światowej. - za: https://pelnoletni.zajezdnia.org/401/maksymilian-brychcy/

Wspomnienia Maksymiliana z okresu Powstania Wielkopolskiego

jednostka: Oddział Powstańczy w Zaborówcu, 12 Kompania Wolsztyńska

status/stopień: starszy szeregowiec, podporucznik mianowany

odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy Uchwała Rady Państwa nr: 12.31-0.3056 z dnia 1976-12-31

Opis:
Maksymilian Brychcy jest zweryfikowanym członkiem ZBOWID z tytułu udziału w Powstaniu Wielkopolskim. jest pochodzenia chłopskiego. W dniu 10.01.1919 r. ochotniczo wstąpił do oddziału powstańczego w Zaborówcu, woj. Leszno i został wcielony do 12. kompanii wolsztyńskiej. Brał udział w walkach pod Babimostem, gdzie został ranny i dostał się do niewoli niemieckiej i przebywał w szpitalu obozowym w Spandau (oryg. Szpandał). do dnia 10.05.1919 r. Ze szpitala został przewieziony do obozu w Hafenberg.

źródła:

https://www.facebook.com/WijewoPortalObywatelski/?tn-str=k*F

http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

http://powstancy-wielkopolscy.pl/search

http://www.basia.famula.pl/pl/

https://pelnoletni.zajezdnia.org/401/maksymilian-brychcy/

Karol #Brychcy urodził się 03 października 1901 w Siedlcu, zmarł 12 listopada 1975, miejsce pochówku: Siedlec

rodzice: Karol, Marianna Kucharska, siostra Barbara

status/stopień: podporucznik mianowany

odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy Uchwała Rady Państwa nr: 02.27-0.258 z dnia 1976-02-27

Opis:
Brał czynny udział w Powstaniu Wlkp. od 05.01.1919 do jego zakończenia. Walczył na odcinku Kopanicy, Grójca Wielkiego, Nowej Wsi, pod dow. chor. Kudlińskiego. W okresie międzywojennym pracował jako robotnik fizyczny w Tartaku Powodowo, gdzie pracował również całą okupację. W 1966 przeszedł na emeryturę.

źródła: Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym

#Genealogia #Powstanie_Wielkopolskie #Powstańcy #Lub_Wielkopolskę #Lub_Lubuskie #Poznań #Brychcy

ŹRÓDŁA

https\://www.myheritage.pl/

#Genealogia #Powstanie_Wielkopolskie #Powstańcy #Lub_Wielkopolskę #Lub_Lubuskie #Poznań #Brychcy

https\://szukajwarchiwach.pl/

Piotr #Brychcy urodził się 23 czerwca 1892 w Siedlcu, zmarł w roku 1970 w Wolsztynie i tam pochowany.

Rodzice STANISŁAWA, PIOTRA, Agnieszki i Teodora pobrali się:

Rodzice Ignacy i Rozalia z Gabrielczyków pobrali się w 1880 roku:

1/ Urząd Stanu Cywilnego Wolsztyn, wpis L-6 / 1880

Ignatz Brychcy (ur. 1854)

ojciec: Adalbert Brychcy , matka: Marie Piskorz

Rosalie Gabrielczyk (ur. 1861)

ojciec: Benedikt Gabrielczyk , matka: Justine Patałas

2/ Parafia katolicka Siedlec (Babimost), wpis 1 / 1880

Ignatius Brychcy (26 lat)

Rosalia Gabryelczyk (18 lat)

Żona: Marianna Brychcy (z d. Solaroska)

Stanisław - Powstaniec, bohater Września 1939 opisany tu: https://www.facebook.com/notes/genealogia-powsta%C5%84c%C3%B3w-wielkopolskich/stanis%C5%82aw-brychcy-1898-1945/183324309782979/

W POWSTANIU:

jednostka: Kompania Wolsztyńska

uwagi: 32.2.32 cmentarz we Wolsztynie kwatera 32/2/32,

odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym

Uchwała Rady Państwa nr: 06.14-0.213 z dnia 1965-06-14

Opis:
Brychcy Piotr brał udział z bronią w ręku w Powstaniu Wielkopolskim od dnia 5.1.1919 r. do ukończenia powstania w Kompanii Wolsztyńskiej pod dowództwem por. Stanisława Siudy w walkach o Małą Wieś, Jaromierz, Marianice, Kopanicę i okolicę.

źródła: Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym

Piętka Jacek, Spis pochowanych w Wolsztynie, Wolsztyn 2018 (maszyn.)

ŹRÓDŁA

https\://www.myheritage.pl/

#Genealogia #Powstanie_Wielkopolskie #Powstańcy #Lub_Wielkopolskę #Lub_Lubuskie #Poznań #Bajon #Przemęt #Wolsztyn

https\://szukajwarchiwach.pl/

Józef #Bajon, urodzony 27 lutego 1898, Przemęt (Wolsztyn ),

skorowidz ksiag parafialnych Przemętu

zmarł 16 czerwca 1969 roku w Poznaniu, pochówek - cmentarz Miłostowo pole:8 kwatera:26 rząd:6 miejsce:12
grób opłacony: tak

spoczywa z małżonką Bronisławą 1900-1963

Rodzice: Józef i Jadwiga Drożdżyńska pobrali się w Wijewie w roku 1896

W POWSTANIU:

Uchwała Rady Państwa nr: 04.04-0.119 z dnia 1958-04-04 Opis: Kolega Bajon Józef brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim 1918/19 r. jako ochotnik z bronią w ręku w czasie od 28.12.1918 r. do dnia 04.02.1919 r. w 7 Kompanii Straży Bezpieczeństwa w Poznaniu. Brał udział w walkach ulicznych w Poznaniu przy zdobywaniu koszar przy ul. Solnej i Rolnej. Następnie przydzielony do 1 pułku rezerwy - później 10 Pułku Strzelców Wlkp. - brał udział w walkach pod Szubinem, Rynarzewem i Nakłem pod dowództwem kpt. Wężyka. Zdemobilizowany w 1920 roku w stopniu st. szeregowca. Podstawa: zaświadczenie świadków współtowarzyszy broni: kolegi Talarczyka Stefana i kolegi Michalaka Franciszka, członków ZBoWiD. ;

ŹRÓDŁA

https\://www.myheritage.pl/

#Genealogia #Powstanie_Wielkopolskie #Powstańcy #Lub_Wielkopolskę #Lub_Lubuskie #Poznań #powstańMY #SŁUPSK #Klemenczak

https\://szukajwarchiwach.pl/

Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Ignacy #Klemenczak urodzony 28 stycznia, 1898r. w Kobylnikach kolo Grodziska.

Ignacy #Klemenczak urodzony 28 stycznia, 1898r. w Kobylnikach kolo Grodziska

Słupszczanin, który przeżył obydwie wojny światowe. Jako młody chłopak, bo w wieku 17 lat, podjął pracę w Grodzisku, a następnie w Berlinie. Tam też właśnie, w 1916 r., został powołany do armii niemieckiej, skąd skierowano go do koszar Moabit i Wittebosk. Tu służył w jednostce artyleryjskiej, a po przeszkoleniu trafił na front francuski pod Altkirch koło Muhlan przy granicy szwajcarskiej ze skierowaniem do artylerii ciężkiej. W połowie 1917 r. skierowany został do dywizji artylerii lekkiej dowodzonej przez syna cesarza niemieckiego i do lipca 1918 r. pozostawał na froncie w rejonie Laon. Tu zachorował i w stanie ciężkim skierowany został do szpitala polowego. Po dwumiesięcznym leczeniu otrzymał urlop, który spędził w rodzinnych stronach, gdzie z pomocą polskiego lekarza w Grodzisku trafia do szpitala w Wolsztynie. Tam pozostał aż do wybuchu rewolucji berlińskiej.

Ignacy we wspomnieniach syna

Po przewrocie w Niemczech otrzymał skierowanie do Komendy Garnizonu Poznańskiego. Następnie przystąpił do Rady Robotniczej i Żołnierskiej w Grodzisku, która powierza mu rozbrajanie powracających z frontu Niemców i magazynowanie broni w miejscowym ratuszu. 28 grudnia 1918 r. do Grodziska, leżącego na ważnym szlaku Poznań - Berlin, dotarł zbrojny czyn mieszkańców Poznania. Rada Robotniczo - Żołnierska przekształciła się w dowództwo powstańcze powierzając Ignacemu Klemenczakowi kolejne zadanie. Do jego obowiązków należały obrona w mieście i pobliskich wsiach. Dowodząc 25 osobowym oddziałem przeprowadzał on w pobliskich wsiach zbieranie sprzętu, umundurowania, broni i koni z majątków i gospodarstw kolonistów niemieckich. Dzięki tym działaniom Grodzisk mógł wystawić silną kompanię powstańczą, która w składzie grupy ppor. Siudy ruszyła na zachód pod Wolsztyn. 30 grudnia 1918 r. oddział dowodzony przez Ignacego Klemenczaka przeprowadził największą akcje rozbrojeniową w Jabłonowie - 17 km od Grodziska. Mieszkańców wsi poinformowano o szykowanym przez Niemców przeciwuderzeniu na polskie wsie, dzięki czemu przygotowano zasadzkę, zaskoczono Niemców i całkowicie ich rozbrojono, zdobywając karabiny i amunicje. Wzmocniło to militarnie miejscowy oddział ochotników. Podobnych akcji Ignacy Klemenczak przeprowadził wiele.

W chwili przystąpienia do organizowania wojsk regularnych, skierowany został do 2 batalionu kompanii ciężkich karabinów maszynowych. Dowództwo batalionu znajdowało się w Sierakowie. Tu dla walczących żołnierzy pod Zatumiem, Chorzempowem, Kobylanią w Puszczy Nadnoteckiej jako zaopatrzeniowy podoficer żywnościowy dostarczał na stanowiska wyżywienie. Przechodząc lasami na pierwszą linię frontu celem zabezpieczenia w żywność walczących na placówkach powstańczych znalazł się kilkakrotnie w sytuacjach, gdzie podejmować musiał walkę ze zwiadowcami „Grenzschutz-u”. Na froncie w rejonach Sierakowa i Międzychodu przebywał do czerwca 1919 r., gdyż cały pułk został przeniesiony do kościoła i pobliskich wsi, a następnie skierowany do batalionu zapasowego we Wronkach, a wreszcie do Szamotuł.

Po zakończeniu walk o niepodległość oddał się pracy społecznej. Był zaangażowanym druhem w Ochotniczej Straży Pożarnej, członkiem Związku Uczestników Powstania Wielkopolskiego, przewodniczył także przewodził Czeladzi Rzemieślniczej.

W 1939 r. organizował obronę cywilną w oparciu o OSP w Szamotułach. W okresie okupacji, pracując w Rzeźni Miejskiej, krzewił patriotyzm i wiarę w zwycięstwo. Organizował wsparcie i pomoc potrzebującym rodakom. Współuczestniczył w organizacji sabotażu i ocalił historyczne dzwony, zagarniając je władzom okupacyjnym, aby po wyzwoleniu przekazać Stowarzyszeniu Ochotniczej Straży Pożarnej w Szamotułach. W oparciu o grupę strażaków współorganizował nasłuch radiowy. Jednocześnie kontynuował swoją działalność społeczną w pożarnictwie do sierpnia 1945r., kiedy to przeniósł się do Słupska. Tu, jako pionier włączył się w zagospodarowywanie ziem piastowskich. Obok pracy zawodowej, współorganizował Ochotniczą Straż Pożarną, był zaangażowanym członkiem ZBoWiD, pracował również w kole Powstańców Wielkopolskich. Ewa GONTAREK

Z metryki urodzenia: Matka Katarzyna Tondera, żona Jakuba Klemenczaka (zmarł w roku 1887), ślub w 1875 roku.

Akt ślubu Jakuba i Katarzyny

Dziadkowie - Szymon i Marianna Konieczka oraz Wojciech i Ewa Bączkowska.

Rodzeństwo Anna, Józef, Katarzyna, Stanisława i Magdalena.

Dwukrotnie żonaty - z Jadwigą Badzińską ożenił się w Szamotułach w 1920 roku i potomstwo z tego związku Jan, Władysław, Leokadia, Maria, Bolesław.

W 1928 roku poślubił Mariannę Pospieszną i potomstwo z tego związku to Władysław, Zenon i Janina.

Zmarł 13 czerwca 1970 roku w Słupsku, został pochowany na starym cmentarzu.

ŹRÓDŁA

https\://www.myheritage.pl/