Jakub Szlagowski urodził się dnia 19 lipca 1857 - Dziećmierowo Kórnik, dawny pow. Śrem, zmarł dnia 13 stycznia 1931 - Poznań, obecnie spoczywa na cmentarzu komunalnym Poznań Junikowo - pole:9 kwatera:1 rząd:1 miejsce:1. Data zgonu o wyjaśnienia.
Odnośnie Powstania Wielkopolskiego wymieniony został w następujących źródłach:
Jakub Szlagowski
Album Pamiątkowy Powstańców Ziem Zachodnich R.P., Poznań 1937, nr 1; Poznań 1938, nr 2, nr 3, nr 4, nr 5; [Poznań] 1939, nr 6
Wojcięgowska Danuta, Jarosz Bogdan, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego 1918-1919 z ówczesnych granic powiatu średzkiego, Dominowo 2017
Karwat Janusz (wybór i oprac.), Wspomnienia z Powstania Wielkopolskiego, Biblioteka "Kroniki Miasta Poznania", Poznań 2007
Rodzice Jakuba - Jakub i Maria z Zbrudzeńskich pobrali się w roku 1854 w miejscowości Mchy, powiat śremski
Helena z d. Wize
Helena z d. Wize urodziła się 25 lutego 1866 - Szadek, kaliskie, zmarła 23 czerwca 1938 w miejscowości Wełna.
Jakub i Helena pobrali się w roku 1884 i doczekali się potomstwa:
Marii
Jadwigi
Józefa Waleriana
Zofii Wiktorii 15 grudnia 1889 - 14 lutego 1890,
Anny - 28 lutego 1891- 05 grudnia 1980, wyszła za mąż za
Zbigniewa Dzierżykraj Morawskiego,
POWSTAŃCA WIELKOPOLSKIEGO, a ich córka Maria Teresa wyszła za mąż za
Dezyderego Józefa Chłapowskiego z Chłapowa h. Dryja 1913-1997, syna Mieczysława (
POWSTAŃCA WIELKOPOLSKIEGO)
Jana Nepomucena Szlagowskiego h. Nałęcz urodzony 30.04.1892 w w Szczodrzykowie, zmarł 1944 - poszukujemy informacji na temat zgonu, miejsca i daty dziennej, a także miejsca spoczynku. Powstaniec Wielkopolski, o którym pisaliśmy.
Irenę (24 lipca 1894 -1957, wyszła za mąż za
Dezyderego Chłapowskiego 1894-1928
, syna Jana Wacława (
POWSTAŃCA WIELKOPOLSKIEGO)
Stanisława Joachima
Macieja Zbigniewa 15 lutego 1902, zginął 25 siernia1920 roku pod Brodnicą, 31 Pułk Piechoty
Elżbiety Urszuli 24 październik 1904 - 09 października 1934, wyszła za mąż za
Kazimierza CHŁAPOWSKIGO, uczestnika Powstania Wielkopolskiego .
Jakub Szlagowski i Jego Rodzina
Maria SZLAGOWSKA
Maria SZLAGOWSKA - 15.10.1885 r. - 10.06.1956 r., w roku 1906 wyszła za mąż za Stanisława Jordana, ur. 05 maja 1875 roku w Biskupicach, POWSTAŃCA WIELKOPOLSKIEGO, syna Anastazego (1834) i Emilii z Kasprzyckich(1848). Rodzice Stanisława pobrali się w roku 1864 w Gołuchowie, z tego związku urodziły się jeszcze Helena i Maria. Stanisław zmarł w roku 1945, niestety miejsce pochówku jest nieznane
Stanisław Jordan jest wielokrotnie wymieniany w źródłach dotyczących Powstania Wielkopolskiego w Obornikach, zarówno w dokumentach jak i we wspomnieniach uczestników Powstania. Stanisław Jordan był jednym z inicjatorów przygotowań do powstania w okręgu obornickim. Został wybrany prezesem tajnego komitetu powiatowego, powołanego do kontaktów z organizacjami niepodległościowymi w Poznaniu. W listopadzie 1918 roku brał udział w tajnym spotkaniu, w wyniku którego powołano Radę Robotniczo- Żołnierską. Na jej czele stanął Jordan.
Był także delegatem na sejm dzielnicowy w Poznaniu. W grudniu 1918 roku, stanął na czele delegacji złożonej z obywateli okręgu, witającej na dworcu w Obornikach, jadących przez Poznań do Warszawy Ignacego Paderewskiego.
W styczniu 1919 roku Stanisław Jordan uzyskał nominację Naczelnej Rady Ludowej na obornickiego starostę powiatowego. Objął funkcję, w miejsce dotychczas pełniącego te obowiązki Niemca, Clausa Henninga von Koeller – Hoff.
Maria Jordanowa włączyła się w prace na rzecz powstania. Została przewodniczącą wydziału żywnościowego w świeżo utworzonym Towarzystwie Polskim Czerwonego Krzyża.
W roku 1906 roku Stanisław zakupił majątek w Gołaszynie, gdzie kolejno na świat przychodziły dzieci Marii i Stanisława:
Leszek Andrzej urodził się w roku 1906 zamordowany w marcu 1940 roku w Charkowie, po uzyskaniu dyplomu magistra ekonomii na Uniwersytecie Poznańskim (1929) ukończył też Szkołę Podchorążych Rezerwy Kawalerii (1931). Pełnił służbę w 15 Pułku Ułanów. Ożenił się z Anielą z Pajzderskich Bratkowską, małżeństwo pozostało jednak bezdzietne. W 1939 roku został przeniesiony do 7 Pułku Strzelców Konnych Wielkopolskich gdzie walczył w randze porucznika. Po 17 września prawdopodobnie musiał dostać się na tereny zajęte przez Rosjan. Zginął z rąk NKWD w Charkowie, w 1940 roku. Pochowany jest na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu na Piatichatkach
Aleksandra 1907-1912
Maria 1909-1997 - wyszła za Mieczysława Józefa Poniatowskiego, z którym miała z córką z pierwszego małżeństwa, osiadła w Londynie. Ponownie wyszła za mąż za Władysława Deringa,
Zbigniew Anastazy 1911-1977 studiował filozofię na Uniwersytecie Poznańskim a po ukończeniu, kontynuował naukę na uczelniach w Bonn i Paryżu (Sorbona). W 1939 roku, w obliczu nadciągającej wojny powrócił do kraju. Po klęsce kampanii wrześniowej przedarł się przez Węgry do Francji gdzie wstąpił do 10 Brygady Kawalerii Pancernej. Kontynuował walkę w 1 Dywizji Pancernej generała Maczka, m.in. brał udział w bitwie pod Falaise i o Wilhelmshaven. Po wojnie nie wrócił do Polski, jako syn „dziedziców” i żołnierz generała Maczka, nie bardzo miał tu czego szukać.
Aniela Teresa 1917-1957 zmarł w Katowicach.
**********************************************
Jadwiga SZLAGOWSKA
Jadwiga SZLAGOWSKA urodziła się 17.02.1887 w Szczodrzykowie - 29.10.1965 w Warszawie, została pochowana na Powązkach Wojskowych - POWSTANIEC WIELKOPOLSKI i WARSZAWSKI, pseudonim "Przekop"
W obu Powstaniach brała udział jako sanitariuszka.
notatka biograficzna a Wikipedią:
działaczka Polskiego Stowarzyszenia Pielęgniarek Zawodowych, Ligi Kobiet, Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia, długoletnia inspektor do spraw pielęgniarstwa w Ubezpieczalni Społecznej, następnie w ZUS-ie. Założycielka szkół pielęgniarstwa prowadzonych pod patronatem ZUS-u.
Szkołę średnią ukończyła w Poznaniu w roku 1905, następnie w roku 1906 ukończyła roczną szkołę gospodarstwa. Po ukończeniu szkoły podjęła kilkuletnią pracę społeczną w Towarzystwie Czytelni Ludowych. W roku 1913 pracowała na stanowisku sekretarki w Towarzystwie Pomocy Naukowej dla dziewcząt w Poznaniu. Przez dwa lata 1914–15 szkoliła się w teorii i praktyce w zakresie pielęgniarstwa.
W Powstaniu Wielkopolskim wymieniona w źródłach:
Basiński Jan, Organizacja i znaczenie służby sanitarno-medycznej w przebiegu powstania wielkopolskiego i organizacja Wojska Wielkopolskiego 1918-1919, Koszalin 2010
Biografistyka Powstania Wielkopolskiego 1918-1919. Materiały z VI Ogólnopolskiego Seminarium Historyków Powstania Wielkopolskiego 1918-1919. Kościan, 19 kwietnia 1985 r., red. nauk. Bogusław Polak, Koszalin 1985
W latach 1919–1922 na ochotnika podjęła pracę w szpitalach polowych i wojskowych gdzie pracowała jako przełożona pielęgniarek. Okres 1922–1925 podjęła pracę w Okręgu Wielkopolskim PCK. Pełniła tam funkcję sekretarza generalnego oraz równocześnie była przewodniczącą Sekcji Opieki nad Dzieckiem.
W okresie 1 września 1927 do 1 marca 1928 prowadziła kursy przeznaczone dla higienistek społecznych z ramienia Urzędu Wojewódzkiego. Po ukończeniu szkoleń podjęła pracę w Okręgowym Związku Kas Chorych w Poznaniu na stanowisku kierowniczki kursów dla higienistek społecznych.
W roku 1932 uzyskała dyplom pielęgniarski, który zdała na egzaminie państwowym w Uniwersyteckiej Szkole Pielęgniarek i Higienistek w Krakowie. W okresie 1932–1934 pełniła funkcję dyrektora Szkoły Pielęgniarek Społecznych Związku Kasy Chorych w Poznaniu. Na okres od 1 maja 1934 do 1 stycznia 1935 została służbowo przeniesiona do Warszawy gdzie została minowana inspektorką pielęgniarstwa w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych na Wypadek Choroby i Macierzyństwa.
Podjęła się zorganizowania Szkoły Pielęgniarek w Wilnie gdzie od 1 lutego 1939 pracowała na stanowisku dyrektora. Wybuch II wojny światowej przeszkodził w zrealizowaniu planów i otwarciu szkoły. W dniu 14 lipca 1940 roku powróciła do stolicy. Chciała zatrudnić się w ZUS-ie lecz ograniczenia związane z okupacją nie pozwoliły na jej zatrudnienie. Okres okupacji przepracowała w węglowej spółce Giesche i Sp. oraz jako tłumaczka pracowała w więzieniu na Pawiaku. W tym też czasie brała czynny udział w konspiracji.
W Powstaniu Warszawskim pomagała walczącym pełniąc funkcję sanitariuszki na ulicy Polnej, następnie pomagała w szpitalu. Oddział:
"Bakcyl" (Sanitariat Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej) - 3. batalion pancerny "Golski" - Punkt sanitarny ul. Polna 34, następnie ul. Marszałkowska 71
Szlak bojowy: Śródmieście Południe
Po powstaniu wyjechała do Krakowa. Tam od dnia 5 kwietnia 1945 pracowała jako inspektorka pielęgniarstwa w krakowskim oddziale ZUS-u, który w tym okresie miał w Krakowie tymczasową siedzibę. 27 kwietnia 1945 roku przeniesiona zostaje do Łodzi w związku z planowanymi przenosinami centrali ZUS. Tam pracowała jako inspektorka pielęgniarek na teren całego kraju w dziale nadzoru i lecznictwa.
W roku 1946 po przenosinach całego oddziału ZUS do Warszawy pracowała jako wizytatorka szpitali oraz szkoliła nowe pielęgniarki.
Po zakończeniu działań wojennych starała się na utworzenie szkół pielęgniarstwa w innych miastach. Dzięki jej staraniom powstały szkoły pielęgniarstwa w Siemianowicach i w Warszawie.
Od 1 stycznia 1951 została służbowo przeniesiona do Zakładu Lecznictwa Pracowniczego, następnie po roku oddelegowano ją do Departamentu Lecznictwa i Profilaktyki w Ministerstwie Zdrowia i Opieki Społecznej. Tam pracowała do 30 maja 1952 roku.
Zła polityka kadrowa doprowadziła do zwolnienia jej z pracy, z tego powodu przeszła na emeryturę.
Odznaczona złotym medalem PCK w roku 1922.
Zmarła bezpotomnie 29.10.1965 w Warszawie, została pochowana na Powązkach Wojskowych, kwatera F III, rząd11, grób 13
****************************************
Józef Walerian SZLAGOWSKI
Józef Walerian SZLAGOWSKI urodził się 25 listopada 1888 roku w Szczodrzykowie.
13 marca 1926 roku poślubił w Poznaniu Emilię Marię Kowalewską, ur. 14 czerwca 1897 roku w Warszawie. Ze związku tego urodzili się
Ewa Anna 2309.1926
Waldemar Józef 13.01.1928
Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim, wymieniony w bazie PW dwukrotnie:
1/
status/stopień: podporucznik w terenach
uwagi: dekret mianujący byłych sierżantów podoficerów i urzędników byłej armii niemieckiej podporucznikami w Polskich Siłach Zbrojnych; dekret o nadaniu oficerom starszeństwa w stopniach
źródła:Tygodnik Urzędowy Naczelnej Rady Ludowej 1919, nr 1-10; "Tygodnik Urzędowy" 1919, nr 1-72
2/
Album Pamiątkowy Powstańców Ziem Zachodnich R.P., Poznań 1937, nr 1; Poznań 1938, nr 2, nr 3, nr 4, nr 5; [Poznań] 1939, nr 6
Józef Walerian SZLAGOWSKI zmarł w Poznaniu, spoczął w grobowcu rodzinnym na Junikowie, niestety data zgonu podlega wyjaśnieniu, w źródłach dotyczących rodziny pojawia się rok 1963 natomiast w wyszukiwarce miejskiej mamy datę 1959-04-09, pole:9 kwatera:1 rząd:1 miejsce:1
******************************************
Stanisław Joachim SZLAGOWSKI urodził się 02 stycznia 1899 w Szczodrzykowie, 14 grudnia 1939, POWSTANIEC WIELKOPOLSKI, rozstrzelany w Winiarach pod Kaliszem z grupą Polaków, pochowany w zbiorowej mogile w Ostrowie Wielkopolskim, grób symboliczny znajduje się na cmentarzu komunalnym Poznań Junikowo, pole:9 kwatera:1 rząd:1 miejsce:1.
Stanisław poślubił Eugenię z dom. Rigall 1906-1991, z tego związku urodzili się Wojciech (1930), Zbigniew, Antoni i Maria.
Stanisław i Eugenia z dom. Rigall
Syn Wojciech tak relacjonował zatrzymanie swego ojca w 1939 roku:
– Wyszedłem ojcu na spotkanie i zobaczyłem go idącego do domu, opowiada pan Wojciech. – Wtedy podjechał do niego niemiecki samochód i ojciec wsiadł do środka. Samochód ruszył, zatrzymał się niedaleko, pod plebanią. Wróciłem biegiem do domu i zapytałem mamę, gdzie tata się wybiera. Odpowiedziała, że nigdzie, że czeka z obiadem. Wybiegła zaraz z domu i pod plebanią, podeszła do samochodu. Zapytała Niemców, dokąd ojca zabierają. Odpowiedź brzmiała: na spacer…
Niemcy w tym czasie poszli po proboszcza Joachimowskiego. Potem ruszyli po kierownika szkoły pana Karolewskiego (imienia nie pamiętam). Całą trójkę zabrali do więzienia w Ostrowie, na ul. Limanowskiego. Był to grudzień 1939 roku.
Rodzina Szlagowskich mieszkała wówczas w Rososzycy. Stanisław pracował jako urzędnik w majątku Niemca Deutshmana. Wiadomość o śmierci Stanisława Szlagowskiego dotarła do rodziny po wojnie. W czasie egzekucji w pobliskim lesie, koło wsi Winiary przebywała jakaś kobieta zbierająca chrust, która widziała rozstrzelanie Polaków. Eugenia Szlagowska, żona zamordowanego przez całą wojnę poszukiwała męża, śląc listy, gdzie tylko mogła. Bez skutku.
pochowany w zbiorowej mogile w Ostrowie Wielkopolskim
opracowała Ewa Alicja Slomska
