Stasik Piotr
SZUKAMY RODZINY PIOTRA!!!
Za zgodą i na prośbę pani Elżbiety publikujemy notatkę biograficzną przygotowaną przez pana JACKA PIĘTKĘ, Wolsztyński słownik Powstańców Wielkopolskich, Seria Ocalić od zapomnienia, pod red. Arlety Prządki, Wolsztyn 2018
* nasze uzupełnienie - patrz komentarz
Ela Sewohl :
Stasik Piotr ( 1899 - 1979 )
Urodził się dnia 19 lipca 1899 roku w Samostrzelu w dawniejszym powiecie wyrzyskim w leśniczówce Borki. Ojciec Bartłomiej Stasik był kuczerem właściciela Chobienic Macieja hr. Mielżyńskiego, natomiast matka Michalina z domu Buda była pomocą kuchenną w pałacu Mielżyńskich, zawarli związek małżeński w Chobienicach w roku 1888.
Piotr Stasik po ukończeniu szkoły powszechnej w Chobienicach podjął pracę w majątku Mielżyńskich jako robotnik rolny. Powołany w pierwszych dniach grudnia 1918 roku do armii pruskiej w Pile, już 27 grudnia zdezerterował z Piły i przedostał się do rodziny w Chobienicach. W Chobienicach przygotowywał się do walki oddział powstańczy pod dowództwem Józefa Kudlińskiego do którego zaraz Piotr Stasik wstąpił . Już 3 stycznia 1919 roku został wysłany na zwiad do Rady Ludowej w Wolsztynie, do Wincentego Lewandowskiego aby zasięgnąć informacji o nastrojach ludności w Wolsztynie i okolicy, o rozmieszczeniu wojsk niemieckich oraz ich uzbrojeniu. Oddział chobienicki zaalarmowany rano dnia 5 stycznia ruszył na Zbąszyń, z ataku na dworzec oddział był zmuszony rano dnia następnego się wycofać. W początku lutego oddział walczył w Babimoście, Kopanicy i Nowym Kramsku gdzie zdobyto kilka karabinów maszynowych i zabrano do niewoli kilku jeńców. Walczył w oddziale do 20 lutego po czym został wcielony do 2 Pułku Strzelców Wlkp. (późniejszy 56 Pułk Piechoty Wielkopolskiej) sformowanego z kompanii „Grupy Zachodniej” i brał udział w walkach pozycyjnych na froncie północnym, zachodnim oraz południowym. Pozostał jako żołnierz zawodowy w Wojsku Polskim przydzielony w roku 1922 do 3 Pułku Lotniczego w Poznaniu na Ławicy. Pełnił w stopniu starszego sierżanta – podoficera liniowego funkcję instruktora łączności.
Dnia 16 stycznia 1922 roku w USC we Wrześni zawarł małżeństwo z Heleną Lüdtke (ur. 4.11.1901 Września - zm. 2.9.1939 Słupca), córką Karola Lüdtke i Stanisławy z Lepczyńskich.(1876-1928) Helena nie zamieszkała na stałe u męża, pozostała we Wrześni u rodziców. Z małżeństwa tego rodzą się dzieci : Irena ur.1922, Bożena Krystyna (1923-1941), Marian (1925-1925) Marianna ur.1926. W roku 1925 Helena przeprowadziła się do męża i zamieszkali w Stacji Lotnictwa w Poznaniu na Ławicy, tam też przyszła na świat ostatnia córka.
Kiedy wybucha II wojna światowa Piotr Stasik wyruszył z 3 Pułkiem Lotniczym na wojnę . Dnia 18 września przedostał się do Rumunii gdzie został internowany i osadzony w obozie jenieckim. W styczniu 1940 roku udało mu się zbiec z obozu i przedostać się do Bejrutu w Afryce a stamtąd do Francji gdzie wstąpił do Lotnictwa Polskiego. Po kapitulacji Francji został przeniesiony do Anglii, wyszkolony na telegrafistę i przydzielony do 317 dywizjonu myśliwskiego gdzie objął stanowisko dowódcy sekcji radiotelegraficznej. W roku 1942 został przeniesiony do szkoły lotniczej załóg bombowych na stanowisko dowódcy sekcji elektrycznej a w kwietniu 1943 roku do 304 dywizjonu bombowego. Dywizjon ten patrolował wybrzeże Atlantyku aż do zakończenia wojny w dniu 8 maja 1945 roku.
30 listopada 1946 powrócił do Gdańska i potem odszukał rodzinę we Wrześni gdzie zamieszkał i podjął prace w ZWG Tonsil, pełnił tam stanowisko kierownika kontroli technicznej, opracował kilka wniosków racjonalizatorskich. W roku 1964 przeszedł na emeryturę. Zaangażował się wtedy w prace społeczne, wstąpił 29.05.1957 roku do Związku Bojowników o Wolność i Demokrację ,w kole miejsko-gminnym we Wrześni przez kilka lat pełnił funkcje przewodniczącego komisji weryfikacyjnej i odznaczeniowej. Zmarł dnia 8 stycznia 1979 roku i został pochowany na cmentarzu komunalnym we Wrześni.
Koledzy z miejscowego Koła ZBoWiD przekazali jego czapkę powstańczą do Muzeum Oręża Polskiego w Kołobrzegu.
Został odznaczony w okresie PRL: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym i Brązowym Krzyżem Zasługi, Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945, Medalem Lotniczym, Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Odznaką Grunwaldzką, Odznaka 1000 lecia Państwa Polskiego natomiast w okresie II Rzeczypospolitej: 05.01.1929 Krzyżem Walecznych, w roku 1929 Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921, Brązowym i Srebrnym Medalem za Długoletnia Służbę, oraz także odznaczeniami i medalami zagranicznymi za walkę w czasie II wojny światowej.
„Powstanie Wielkopolskie 1918-1919” Praca zbiorowa pod redakcją Zdzisława Grota Wydawnictwo Poznańskie 1968, „Chobienice zarys dziejów” Marian Springer Wolsztyn 2001, „Wrzesiński słownik biograficzny” Waldemar Śliwczyński Wydawnictwo Kropka Września 2002, Wniosek odznaczeniowy Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego http://www.powstancy-wielkopolscy.pl/ dost. 12.01.2015, AP Poznań – Zespół 53/1415/0 Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, AP Poznań - Zespół 53/474/0 Akta miasta Poznania Seria 193 Kartoteka ewidencji ludności /1870-1931/,AP Poznań - Zespół 53/1984/0/1/179 USC Września akt ur.Heleny Ludtke nr 399/1901, USC Słupca nr 34/1952 Akt zgonu Heleny Stasik, Karta repatriacyjna z 1946 r. Gdańsk nr 767526. . Pismo Zarządu Koła ZBoWiD z Wrześni z dnia 14 IX 1979r. Nr 650/216/79, adresowane do Muzeum Oręża Polskiego w Kołobrzegu, WBC Księga pamiątkowa 3-go Pułku Lotniczego 1918-1928 ,dost.12.01.2015
