Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Wielką niespodzianką i radością jest dla nas kiedy dostajemy od Państwa pięknie opracowane biogramy Waszych Powstańców Wielkopolskich, utrzymuje nas to w przekonaniu, że pamięć o Bohaterach trwa.
Dziś biogramy dwóch Powstańców opracowane przez Romualda Heczko - wnuk Władysława Guszczewskiego - syn Teresy, która była córką Władysława.
Serdecznie dziękujemy!
------------------------------
#Guszczewski Władysław i Józef #Guszczyński

Guszczewski Władysław *16.06.1888 Michałowo +17.01.1955 Boguszów

oraz jego rodzeństwo:

- Guszczyński Józef 01.02.1891-23.03.1968 (również powstaniec wielkopolski)

- Guszczyński Ludwik 23.07.1895-24.05.1987,
- Guszczyńska Franciszka po mężu Maciej 20.10.1896-19.11.1986,
- Guszczyński Stanisław 27.09.1898-21.10.1898,
- Guszczyńska Wiktoria po mężu Marcinkowska 19.12.1899-12.05.1989,
- Guszczyński Antoni 12.05.1901-22.07.1993,
- Guszczyński Franciszek 17.10.1902-03.21.1969,
- Guszczyńska Władysława po mężu Kujawa 21.05.1904-26.09.1956,
- Guszczyńska Stanisława 16.11.1905-22.12.1905,
- Guszczyński Zygmunt 27.10.1906-?,

urodzili się w rodzinie Tomasza Guszczyńskiego (*10.1862 +1930) i Franciszki Pawlaczyk (*1865 +1948), para pobrała się w lipcu 1883 roku w Urzędzie Stanu Cywilnego Mieszków, (wpis 23/1883) akt ślubu: https://szukajwarchiwach.pl/11/720/0/2/29/skan/full/htCKZ79jDBuqyvreyrW9hg

oraz parafii katolickiej w Kolniczkach.
Tomasz Guszczyński (*1862 +1930)
ojciec: Anton Guszczyński (*27.05.1836), matka: Wiktoria Andrzykowska (*1838) - pobrali się w 1860 roku w parafii katolickiej w Żegocinie (wpis 10).

Franciszka Pawlaczyk (*1866, +1948)
ojciec: Andreas Pawlaczyk (*1835), matka: Sophie Bucka (*1838) - pobrali się w 1862 roku w parafii katolickiej w Kolniczkach (wpis 3).

Władysław #Guszczewski urodził się 16 czerwca 1888 roku w osadzie Michałowo pow.Jarocin (obecnie pow. średzki).

Akt urodzenia: USC Mieszków (wpis 126) akt urodzenia: https://szukajwarchiwach.pl/11/720/0/1/43/skan/full/Gr43ohVo7tyYB0JvGRk9Qw

Jako jedyny z dzieci miał zmienione nazwisko z uwagi na to, iż ojciec matki który go zgłosił w Urzędzie - Andreas Pawlaczyk - przy jego rejestracji nie dopatrzył iż urzędnik wpisał niewłaściwe nazwisko tak jego jak i jego rodziców. (Właściwe były tylko imiona i nazwisko panieńskie matki). Nadmienić należy iż Andreas Pawlaczyk nie był piśmienny.

10 maja 1913 roku w USC Września (wpis 39) i 20 maja w kościele parafialnym we Wrześni poślubił Helenę Krzyżaniak (ur.04.04.1891, zm.08.21.1973).
akt ślubu: https://szukajwarchiwach.pl/53/1984/0/3/252/skan/full/rDvLbCSS6adTiTsTCzyJvg

Z tego małżeństwa urodzili się:
- syn Marian (24.02.1914-35.10.2007),
- syn Józef (19.03.1918-04.02.1992),
- córka Katarzyna po mężu Wolska (14.10.1919-16.02.2008),
- syn Stanisław (11.08.1923-22.08.2000),
- córka Teresa po mężu Heczko (06.10.1928-19.07.2013).

Powstaniec Wielkopolski.
Wg Wojskowego Biura Historycznego (daw. CAF, Wykaz akt powstańców wielkopolskich) posiadał stopień plutonowego - uwagi: 1.487.13762
Z zawodu ślusarz i szofer. Wojnę przeżył. Po wojnie wyemigrował na Ziemie Odzyskane. Zamieszkał w Wałbrzychu. Pracował w PKP jako maszynista parowozów kolejowych.
Zmarł 17 stycznia 1955 roku w Boguszowie-Gorcach. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Boguszowie. Żona spoczywa na cmentarzu komunalnym w Szczawnie Zdroju (B7 3 11).

--------------------

Józef #Guszczyński (młodszą brat Władysława) urodził się 01 lutego 1891 roku w osadzie Michałowo pow. Jarocin (obecnie pow. średzki). Akt urodzenia: USC Mieszków (wpis 25).

Poślubił Marię Bernard (1893-1976)
Z tego małżeństwa urodzili się:
- syn Bronisław (1919-1920).
- córka Seweryna po mężu Wachowiak (1920-2012),
- córka Gertruda po mężu Mazurczak (1921-2001),
- syn Alojzy (1922-1972),
- syn Wiktor (1923-1988),
- syn Henryk (1926-1985),
- syn Feliks (1930-1983),
- syn Eugeniusz (1932-2014),
- syn Władysław.

Zmarł 23 marca 1968 w Poznaniu i spoczywał wraz z małżonką, która zmarła w 1976 roku na cmentarzu junikowskim w Poznaniu.

https://billiongraves.pl/grave/Józef-Guszczyński/32084953

Powstaniec jest w wyszukiwarce cmentarnej pod nazwiskiem GUSZYŃSKI
pole 18 rząd 4 miejsce 9

W Powstaniu Wielkopolskim:
jednostka: 6 Pułk Strzelców Wlkp.
status/stopień: szeregowiec, plutonowy
uwagi: I.487.13763, Poznań, ślusarz maszynowy
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy Uchwała Rady Państwa nr: 01.24-0.26 z dnia 1958-01-24

Opis:
Guszczyński Józef wstąpił jako ochotnik dnia 16.11.1918 r. do Oddziału Powstańczego w Jarocinie i w tym oddziale brał udział w akcji konspiracyjnej do dnia 20.12.1918 r. W dniu 22.12.1918 r. brał udział w zdobywaniu koszar pod dowództwem Bronisława Kirchnera. Po oczyszczeniu Jarocina i okolic wysłany został w dniu 03.01.1919 r. na front pod Nakło, Bydgoszcz, Mrocze. Następnie walczył pod Zdunami, Lesznem i Kąkolewem. Zwolniony został z wojska w dniu 16.10.1919 r. przez 6 Pułk Strzelców Wielkopolskich.

źródła:

Wojskowe Biuro Historyczne (daw. CAW), Wykaz akt powstańców wielkopolskich (maszyn.)
Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 415: Życiorysy powstańców wielkopolskich: G - tom VI (Grzegorczyk Franciszek - Gwardzik Józef)
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 45: Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 16967 - 23302]
http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search
http://powstancy-wielkopolscy.pl/search
https://szukajwarchiwach.pl/53/1415/0/2.25/415/skan/full/tPIQ8OrBMMpmZdSMbfao7g
http://poznan-project.psnc.pl/#prettyPhoto
http://www.basia.famula.pl/pl/
https://billiongraves.pl/grave/Józef-Guszczyński/32084953

--------------------
opracowanie: Romuald Heczko - wnuk Władysława Guszczewskiego - syn Teresy, która była córką Władysława.

uzupełnienie EAS

Tomasz #Helinski

Myślę, że jak przyjdzie do wydania przez Łukasza kolejnej części książki o Powstańcach z ziemi krotoszyńskiej to będzie miał ułatwienie, a notatka biograficzna z dokumentami sprawi przyjemność Rodzinie Powstańca

Franciszek Helinski był żonaty trzykrotnie, w roku 1875 poślubił w Sulmierzycach Franciszkę z dom. Majcher :

Sulmierzyce (USC) - akt małżeństwa, rok 1875, [Księga małżeństw]

Franz Helinski (29 lat) rodzice: Casimir Chelinski , Agnes zd Warszta ,
Francisca Majcher (19 lat) , rodzice: Victorie Majcher zd Słaba ,

Z tego związku rodzili się Michał 1877, bliźniaczki Katarzyna 1880-1888 i Maria - zmarła mając 5 miesięcy i Stanisław 1886. Franciszka zmarła w roku 1892.

-------------

W roku 1892 w miejscowości Mokronos Franciszek poślubił Mariannę Dudziak vel Dudzińską:

Parafia katolicka Mokronos, wpis 15 / 1892

Franciscus Heliński (44 lat, wdowiec)
ojciec: Casimirus , matka: Agnes
Marianna Dutkowska (34 lat)
ojciec: Joseph , matka: Apollonia

Z tego związku urodził się TOMASZ. Marianna zmarła w roku 1903, akt zgonu: https://szukajwarchiwach.pl/11/725/0/3/107/skan/full/qM7eXetx3fCZ0hnAzNodVw

------------

Franciszek po raz trzeci ożenił się w roku 1904 z Józefą Brodą i z tego związku urodził się Józef 1906-1984. Akt małżeństwa:
Krotoszyn (USC) - akt małżeństwa, rok 1904, [Księga małżeństw]

Franz Helinski (58 lat) rodzice: Casimir Helinski , Agnes zd Krakowska ,
Josepha Broda (38 lat) , rodzice: Ignatz Broda , Victoria zd Olszak
----------------------------------------------

BIOGRAM TOMASZA za https://krotoszyn.naszemiasto.pl/nasi-powstancy-tomasz-helinski-z-chwaliszewa/ar/c1-7365999?fbclid=IwAR3qDYvRtt4reatkRS_SKjGdgSkhuR3JBUyPUK7h_KisxVTrPJ9bpfe8BPQ + uzupełnienia

Tomasz #Helinski urodził się 5 września 1893 r. jako syn Franciszka Helińskiego i Marianny z d. Dudziak vel Dudzińska

Tomasz Helinski wziął udział w Powstaniu Wielkopolskim od 1 stycznia 1919 r. Walczył na froncie południowym w oddziale pod dowództwem porucznika Karola Falkowskiego. Brał udział w oswobodzeniu Krotoszyna, Zdun, a także w walkach pod Szklarkami Przygodzkimi, Kobylą Górą, Rawiczem oraz Zieloną Wsią. Walczył w składzie 1 kompanii
krotoszyńskiej, a później w 6 kompanii 12 Pułku Strzelców Wielkopolskich, który zmienił później nazwę na 70 Pułku Piechoty Wielkopolskiej. Był też w plutonie karabinów maszynowych (ciężkich). Później został przydzielony do 7 Dywizjonu Taborów. co znajduje potwierdzenie w dokumentach:

- Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym - Uchwała Rady Państwa nr: 11.13-0.922 z dnia 1958-11-13

Opis:
Helinski Tomasz brał czynny udział w Powstaniu Wlkp. z bronią w ręku od 01.01.1919 pod dowództwem por. Falkowskiego Karola, na froncie południowym, w walkach o oswobodzenie Krotoszyna, Zdun, Szklarki Przygodzkiej, Kobylej Góry, Rawicza, Zielonej Wsi w 1 Kompanii Krotoszyńskiej, późniejszej 6 Kompanii 12 Pułku Strzelców Wlkp. w plutonie karabinów maszynowych (ciężkich). Za waleczność na tych odcinkach został odznaczony trzykrotnie Krzyżem Walecznych. Bezpośrednio wcielony do 7 Dyonu Taborów, z którego zwolniony został 02.09.1920 do rezerwy w stopniu szeregowca. Podstawa: książeczka Wojskowa P.K.U. Jarocin Gł. Ks. ewid. 3m8. Wyżej wymieniony jest pracownikiem PKP stacji Krotoszyn.

- Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 32: Spis zweryfikowanych 4622 - 9099 https://szukajwarchiwach.pl/53/884/0/1/32/skan/full/HGTD47bj7Bm4Y-O9V3Gxig

- Rocznik Ostrowskiego Towarzystwa Genealogicznego 2008, R. III

- Archiwum Prezydenta RP, Nominacje na stopień oficerski. Uchwała W 2/72

Wziął udział prawdopodobnie w wojnie polsko-bolszewickiej, a 2 września 1920 r. został przeniesiony do rezerwy.

Tomasz Helinski był dwukrotnie żonaty, pierwszą żoną była Agnieszka z dom. Rybka 1901-1967, a drugą Anna 1912-1988 - wszyscy spoczywają na cmentarzu parafialnym w Krotoszynie: https://krotoszyn36.grobonet.com/grobonet/start.php?id=detale&idg=9830&inni=1

Po wojnach pracował w PKP w Krotoszynie.

Tomasz Heliński zmarł 26 stycznia 1987 r. i spoczął na cmentarzu w Krotoszynie.

Tomasz Heliński był podporucznikiem Wojska Polskiego. Odznaczony był czterokrotnie Krzyżem Walecznych, Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Medalem Niepodległości, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918 – 1921, Odznaką Pamiątkową Związku Towarzystw Powstańców i Wojaków. W dokumentach archiwalnych znajduje się lista złożonych wniosków o odznaczenia niepodległościowe, na której to liście figuruje nazwisko Tomasza: https://szukajwarchiwach.pl/53/884/0/1/391/skan/full/-nsGWsqGOEDniBRsBJjGtA

Na nagrobku symbolicznie zostali wymienieni Agnieszka i Jan, którzy zginęli 02 września 1939 - potwierdzenie odnajdujemy na liście strat: Źródło: Data dokumentu: 2013-09-08
Nazwa dokumentu: Rzecz Krotoszyńska nr 959 (36)

--------
źródła:
http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search
http://powstancy-wielkopolscy.pl/search
http://www.basia.famula.pl/pl/
https://krotoszyn.naszemiasto.pl/nasi-powstancy-tomasz-helinski-z-chwaliszewa/ar/c1-7365999?fbclid=IwAR3qDYvRtt4reatkRS_SKjGdgSkhuR3JBUyPUK7h_KisxVTrPJ9bpfe8BPQ
https://krotoszyn36.grobonet.com/grobonet/start.php?id=detale&idg=9830&inni=1
http://www.straty.pl/pl/szukaj

Bniński Adolf Rafał Jan

oraz jego rodzeństwo:

Maria Helena Twardowska 1885-1958, na Teodora Twardowskiego wymienionego jako Powstaniec Wielkopolski: Album Pamiątkowy Powstańców Ziem Zachodnich R.P., Poznań 1937, nr 1; Poznań 1938, nr 2, nr 3, nr 4, nr 5; [Poznań] 1939, nr 6 - patrz uwagi na końcu,
Rafał Marian 1894,
Julia 1897-1899
urodzili się w rodzinie Karola 1854-1895 i Emilii z Potworowskich 1893-1933, para pobrała się:;
Urząd Stanu Cywilnego Gostyń, wpis 8 / 1883

Carl Johann Paul Bninski (ur. 1854)
ojciec: Adolf Bninski , matka: Eleonore Wensierska
Marie Josephine Emilie Potworowska (ur. 1864)
ojciec: Bronislaus Potworowski , matka: Helene Koscielska
akt ślubu: https://szukajwarchiwach.pl/34/416/0/2.1/57/skan/full/ntP5qVh00anymNp2qgDJRw

Parafia katolicka Gostyń Stary, wpis 6a / 1883

Carolus Bniński (28 lat)
ojciec: Adolphus , matka: Laura Wąsierska
Aemilia Potworowska (18 lat)
ojciec: Bronislaus , matka: Helena Kościelska

Bniński Adolf Rafał Jan urodził się 21 sierpnia 1884 w Kosowie pow. gostyński, akt urodzenia: https://szukajwarchiwach.pl/34/416/0/1.1/62/skan/full/y7RoTrB22HHSxbGSt2A9JQ

W 1905 zdał egzamin dojrzałości w Gimnazjum Miejskim w Inowrocławiu. Następnie studio­wał nauki rolnicze na UJ w Krakowie, potem na uniwersytetach w Monachium i w Halle, gdzie uzyskał absolutorium. Od 1909 spra­wował zarząd nad dobrami Gułtowy oraz nadmajątkami w Biskupicach, Nowojewie i Wysławicach. Przejął je na własność w 1914.W I. 1909-14 poświęcał się rozbudowie Kółek Rolniczych, patronując im w powia­tach wrzesińskim i średzkim. W 1915 został przez władze pruskie zmobilizowany do ad­ministracji zastępczej na obszarze zaboru ro­syjskiego. Pełnił urząd komisarza w Łodzi oraz w powiatach łaskim i brzezińskim.

16 października 1918 z ramienia Rady Robotniczej i Żoł­nierskiej w Poznaniu objął urząd kontrolera w Starostwie Środa. Wymieniony jako organizator oddziałów powstańczych w powiecie średzkim.

Od 2 września 1920 został starostą powiatu średzkiego. Dekretem prezydenta RP z 2 I 1922 objął urząd Wojewody Poznańskiego.
Jego energiczna działalność organizatorska dopro­wadziła do szybkiego utworzenia polskiej administracji cywilnej. Ideowo sympatyzował wówczas z Narodową Demokracją, choć for­malnie do stronnictwa nie należał. Uczest­niczył w wielu radach nadzorczych firm i fun­dacji. Był czł. Rady Głównej TCL i Zarządu Towarzystwa Łączności z Polakami na Ob­czyźnie.

W wyborach 31 V 1926 był kontr­kandydatem marszałka J. Piłsudskiego na urząd prezydenta RP, a później kontrkan­dydatem I. Mościckiego. W okresie przewro­tu majowego 1926 wprowadził w woj. po­znańskim rygory stanu wyjątkowego. Składał rezygnacje z urzędu wojewody, kolejna z 8 V 1928 została przyjęta.

Poświęcił się wtedy działalności społecznej i politycznej. Kierował m.in. Zarządem Krajowym Akcji Ka­tolickiej i założonym przez siebie Stronni­ctwem Zachowawczym. W końcowych la­tach niepodległości uchodził za zwolennika monarchizmu, choć jednocześnie utrzymywał bliżej nie określone kontakty z Frontem Morges. Brał udział w poufnych rozmowach z gen. Władysławem Sikorskim w Poznaniu w maju 1939.

Po wybuchu wojny 1939 oddał się do dyspozycji Cyryla Ratajskiego, stanowiąc za­plecze polityczne Tajnego Komitetu Obywa­telskiego. Jesienią 1939 uczestniczył w kon­spiracyjnych spotkaniach osobistości polity­cznych dla opracowania strategii walki pod­ziemnej Polaków. Współpracował wówczas z C. Ratajskim, Romanem Małachow­skim, Józefem Unrugiem, rtm. Michałem Kwaliaszwili i Czesławem Cegielskim. Przez Adama Poszwińskiego został skontaktowany z mężem zaufania Rządu RP ks. infułatem Józefem Prądzyńskim, który 3 V 1940 desyg­nował go na urząd Głównego Delegata Rzą­du RP na ziemie polskie wcielone do Rzeszy. Formalna nominacja ze strony Rządu nastą­piła 3 XII 1940. Do tego czasu działał na podstawie tymczasowego upoważnienia przekazanego za pośrednictwem przedstawi­cielstwa Oddziału II Sztabu Naczelnego Wo­dza w Rzymie. Wspólnie z ks. J. Prądzyński zorganizował w Poznaniu Porozumienie Stronnictw Politycznych, w którym reprezen­towane były SN, SL, SP i „Ojczyzna". Był organizatorem połączenia kurierskiego po­między Poznaniem a Rzymem. Jego organem pracy było Biuro Głównej Delegatury Rządu RP w Poznaniu wraz z filią w Warszawie, która po aresztowaniu Bnińskiego przekształciła się w Biuro Zachodnie. Opracowywał i przeka­zywał Rządowi sprawozdania dotyczące sys­temu okupacyjnego ziem wcielonych do Rzeszy, sytuacji ludności polskiej i mniejszo­ści narodowych, wysiedleń i eksterminacji Polaków. Przedłożył też swoje dezyderaty odnośnie do organizacji struktur PPP oraz relacji pomiędzy urzędami Delegatury a do­wództwem ZWZ w kraju. Na podstawie po­siadanych uprawnień mianował delegatów okręgowych w Łodzi, na Pomorzu, w Cie­chanowie oraz na Śląsku, co wywołało kon­trowersje ze strony Głównego Delegata Rzą­du RP na GG oraz dowództwa ZWZ w kraju.

Aresztowany przez Gestapo w czasie rozmów prowadzonych pod przymusem w siedzibie Policji Bezpieczeństwa 28 VII 1941. Po wstępnym przesłuchaniu osadzony w Forcie VII. Następnie podczas wielokrotnych przesłuchiwany, m.in. w sprawie kierownictwa SN-NOB w Poznaniu, ujawniono pełnioną przez niego funkcję Głównego Delegata Rzą­du RP.

7 VII 1942 w godzinach wieczornych z grupą najbliższych współpracowników De­legatury został przewieziony do Domu Żoł­nierza, skąd po orzeczeniu Policyjnego Sądu Doraźnego (Polizeistandgericht STAPO Po­sen) wywieziony w podpoznańskie lasy, gdzie zginął w zbiorowej egzekucji - czytaj o “Groby w Wypalankach” – zespół pięciu mogił zbiorowych ofiar II wojny światowej na obszarze leśnym pomiędzy wsiami Dębienko i Wypalanki w powiecie poznańskim (gmina Stęszew), na terenie północno-zachodniej części Wielkopolskiego Parku Narodowego.

Sądowo uznany za zmarłego 8 VIII 1942 pod Stę­szewem.

Odznaczony m.in.: Orderem Odrodzenia Polski III klasy. Mieczami Hallerowskimi, Krzyżem AK; francuskimi: Orderem Narodo­wej Legii Honorowej IV klasy, Orderem Za­sługi Rolniczej III klasy; papieskimi: Orderem Rycerskim św. Grzegorza Wielkiego, Orderem Rycerskim Piusa IX; pośmiertnie Krzyżem Wielkim Orderu Orła Białego (1995).

Grób symboliczny znajduje się na terenie byłego majątku w Gułtowych.

Żona Maria z d. Skorzewska 1893-1972 w USA, spoczywa w majątku w Gułtowych.

Dzieci:
Maria Emiliana - zmarła w dzieciństwie
Emilia Jadwiga Bnińska Harrison 05 grudnia 1914 w miejscowości Lubostroń (Lubostroń – wieś w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Łabiszyn), zmarła 26 czerwca 1995 roku w USA, od 14 października 1995 spoczywa w Gułtowych. Żołnierz AK, brała udział w Powstaniu Warszawskim jako pielęgniarka, w Biogramach ( https://www.1944.pl/szukaj.html/szukaj/bnińska ) błędna data urodzenia. "Wasta"
Udział w konspiracji 1939-1944:
Delegatura Rządu na Kraj - Organizacja Ziemian "Uprawa"
Pseudonimy: "Jadwiga", "Wasta"
Oddział: "Bakcyl" (Sanitariat Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej) - brak informacji na temat przydziału.
Z jej inicjatywy Skarb Państwa przekazał rodowy majątek Uniwersytetowi Adama Mickiewicza z przeznaczeniem na Dom Pracy Twórczej.
Jej pierwszym mężem był Wojciech Księżycki, h. Ostoja, którego poślubiła 16 listopada 1946 w Brokstreek (Oldenburg) a drugim John Harris poślubiony w 1973 roku w Deerfield.

Broniarz Stanisław (1886 -1944) ps. „Szary Wilk", „Muller",

Jako Powstaniec został wymieniony w Encyklopedii konspiracji wielkopolskiej 1939-1945, cytat :”W grudniu 1918, przebywając na urlopie, zdezerterował i przy­łączył się do Powstania Wielkopolskiego. “ - szukamy źródeł by to potwierdzić, niestety Stanisław Broniarz z nie znajduje się na żadnej z list powstańczych.

Członek POW, TPOW i AK.

Broniarz Stanisław oraz jego rodzeństwo:
- 1884 - Franciszka,
- 1888 - Stanisława,
- 1891 - Józef,
- 1893 - Maria

urodzili się w rodzinie Walentego, rolnika i Konstancji z d. Grieger, para pobrała się w roku 1883 w Śremie

Urząd Stanu Cywilnego Śrem, wpis 90 / 1883

Valentin Broniarz (ur. 1861)
ojciec: Martin Broniarz , matka: Elisabeth Cichocki
Konstanze Grygier (ur. 1858)
ojciec: Casimir Grygier , matka: Marie Przybilski
akt ślubu: https://szukajwarchiwach.pl/53/1963/0/3/34/skan/full/Cc3vV45pvk6ETm7Wqgq2KA

Parafia katolicka Śrem, wpis 60 / 1883

Valentinus Broniarz (22 lat)
Constantia Grygier (24 lat)

Broniarz Stanisław urodzil się 30 III w Czmoniu pod Śremem.

W I. 1893-99 uczęszczał do Szkoły Miejskiej nr 3 w Poznaniu. W I. 1900-04 uczył się zawodu, uzyskując 4 V 1904 dyplom ślusarza na podstawie egzaminu przed Komisją Izby Rzemieślniczej w Poznaniu. W 1904 wraz z Kazimierzem Syllerem, Janem Sobierajem,Czesławem Szczepskim i Edmundem Węcławskim założył patriotyczną organizację To­warzystwo Samokształcącej się Młodzieży„Iskra". Wiosną 1912 z Polaków zrzeszonych uprzednio w Klubie Sportowym „Britannia", gdy pod koniec 1911 Niemcy zabronili uży­wania języka polskiego podczas treningów, utworzył polski Klub Sportowy „Warta", któ­ry w następnych latach stał się pod jego przewodnictwem znanym zrzeszeniem spor­towym miasta Poznania.

W okresie między­wojennym był działaczem sportowym, m.in.prezesem i wiceprezesem KS „Warta", preze­sem Okręgowego Związku Bokserskiego i Okręgowego Związku Lekkiej Atletyki w Poznaniu.

W I. 1906-08 odbywał zasad­niczą służbę wojskową w armii niemieckiej, a w I. 1914-18 służył w kompanii sanitarnej w stopniu plut. we Francji.

W grudniu 1918, przebywając na urlopie, zdezerterował i przy­łączył się do Powstania Wielkopolskiego.

Rozkazem z 22 III 1923 przeniesiony został do rezerwy, a 31 XII 1926 do pospolitego ruszenia. Pracował jako monter, a następnie zorganizował Spółdzielnię Spożywców„Zgoda", której prezesował do 1926. Tego roku za odmowę wstąpienia do SN został zmuszony do ustąpienia. Był ponadto założy­cielem i dyrektorem Hurtowni Spółek Spo­żywczych oraz dyrektorem Patronatu Związ­ku Spółek Zarobkowych.

Do października 1939 działał w konspi­racji środowiskowej, potem nawiązał kontakt z kierownictwem TPOW, przyjmując ps.„Szary Wilk". Związana z nim bezpośrednio grupa konspiratorów działała samodzielnie do lutego 1943, gdy po rozmowach z kpt. J.Kamińskim wstąpił do AK („ Muller"), zobo­wiązując się do odbudowy IR Poznań („Po­mnik"). Dzięki jego działalności rozbudowa­no służby łączności konspiracyjnej w Po­znaniu.

Aresztowany przez Gestapo 3 III 1944. Po ciężkich przesłuchaniach osadzony w obozie w Żabikowie, skąd 23 VI 1944 skierowany został do KL Gross-Rosen (nroboz. 1712).

Tam 11 VII 1944 został za­mordowany. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.

Żona Maria Joanna z d. Glock zmarła 17 lipca 1951 roku i spoczywa na cmentarzu parafialnym św. Antoniego Padewskiego w Poznaniu, gdzie także znajduje się grób symboliczny Stanisława, kwatera:2 rząd:15 miejsce:31-33.
.

Dzieci: Jarogniew i Zbigniew.

Poświęćmy chwilę uwagi Jarogniewowi, bo to znacząca postać dla Poznania i polskiej nauki:

urodził się 25 września 1913 roku w Poznaniu, zmarł 5 listopada 1999 roku, spoczywa na cmentarzu parafialnym św. Antoniego Padewskiego w Poznaniu.
Był absolwentem Gimnazjum ad Sanctam Mariam Magdalenam w Poznaniu oraz studiów na kierunku chemia w Uniwersytecie Poznańskim (1936). Pracował najpierw w Laboratorium Urzędu Celnego w Gdyni (1936-1937), a następnie (1937-1940) w charakterze kierownika laboratorium Chemicznej Fabryki J. Kajewski w Poznaniu. W okresie od 22.08.1940. do 5.05.1945. za udział w wielkopolskiej konspiracji wojskowej (członek Wielkopolskiej Organizacji Wojskowej WOW i Wojskowej Organizacji Ziem Zachodnich WOZZ) więziony był kolejno w Forcie VII w Poznaniu oraz w więzieniach: we Wronkach (14.10.1940.-21.04.1941.) i Berlin-Neukölln, skąd po paru dniach przekazany został do szpitala więziennego Berlin-Alt Moabit, gdzie przebywał do 15.09.1942. Wyższy Sąd Krajowy w Poznaniu (Oberlandesgericht Posen) na sesji wyjazdowej w Berlinie skazał go 2.09.1942. na karę 8 lat obostrzonego obozu karnego za próbę zdrady stanu. Karę odbywał kolejno w więzieniu we Wronkach, a od 17.12.1942. do 5.05.1945. w obozie koncentracyjnym Mauthausen-Gusen (więzień nr 8119/48731).

Po II wojnie światowej był w latach 1945-1964 naczelnym inżynierem Chemicznej Fabryki J. Kajewski w Poznaniu (po nacjonalizacji przemysłu Poznańskich Zakładów Przemysłu Tłuszczowego) oraz pracownikiem naukowo-dydaktycznym Uniwersytetu Poznańskiego (1947-1951) i Politechniki Poznańskiej (1964-1983). Stopień doktora filozofii w zakresie nauk matematyczno-przyrodniczych uzyskał w 1948 roku w Uniwersytecie Poznańskim, a docenta habilitowanego w zakresie technologii chemicznej na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii UAM w czerwcu 1968 roku. Tytuł profesora uzyskał w 1976 roku. W latach 1964-1970 był kierownikiem Zakładu Lekkiej Syntezy Organicznej, a od 1970 roku do przejścia na emeryturę kierownikiem Zakładu Technologii Chemicznej PP. Był pierwszym dziekanem Wydziału Chemicznego P.P. (1968-1977) oraz dyrektorem Instytutu Technologii i Inżynierii Chemicznej P.P. (1981-1983).

Autor wielu prac naukowych opublikowanych w kraju i za granicą z zakresu technologii lekkiej syntezy organicznej. Twórca poznańskiej szkoły naukowej środków powierzchniowo czynnych, wychowawca 3 profesorów i wielu doktorów do dnia dzisiejszego szkolących kolejne kadry dla nauki i przemysłu.

Ożeniony z Cecylią z domu Hoffmann 29 września 1916 - 06 kwietnia 1967, więźniarką niemieckich obozów koncentracyjnych Ravensbruck i Buchenwald. Para doczekała się dwóch córek - Lubomiry Broniarz - Press i Krystyny Frynes.

źródła:
Encyklopedii konspiracji wielkopolskiej 1939-1945
https://www.poznan.pl/mim/necropolis/search.html
http://poznan-project.psnc.pl/
http://www.basia.famula.pl/pl/
https://fct.put.poznan.pl/pl/kadra/134
http://www.straty.pl/pl/szukaj
https://pl.wikipedia.org/wiki/Jarogniew_Broniarz
https://sin.put.poznan.pl/people/details/jarogniew.broniarz

FAK-l/1, Organizacja Okręgu Poznańskie­go AK; Zbiory własne rodziny. Lubomira Broniarz-Press, zmarła 2018-09-08

Buliński Franciszek
oraz jego rodzeństwo:
- Tomasz 03-06-1900-23-09-1976,
- Zofia 02-05-1902 - 27-11-1983, po mężu Gawroniak,
- Franciszka 23-07-1905 - 07-02-1991, po mężu Chełmniak,
- Stefan 27-08-1908 - 09-12-1980 - Źródło: Muzeum Stutthof w Sztutowie
1945-01-12 numer 105150
- Leon 25-06-1910 - 06-03-1991 - Źródło: Urząd do spraw kombatantów i osób represjonowanych jeniec wojenny, data wzięcia do niewoli 1939-09-01 miejsce osadzenia OBÓZ JENIECKI data zwolnienia 1940-07-01
- Cecylia 20-11-1911 - 09-04-1978 - po mężu Nowicka

urodzili się w rodzinie Marcina 01-11-1874-09-01-1952 i Agnieszki z d. Przybyłek 08-01-1880 - 27-11-1957

Franciszek Buliński urodził się 1.11.1898 r. w miejscowości Wanne w Westfalii
W 1918 r. będąc w wieku poborowym obawiając się powołania do wojska niemieckiego uciekł z Niemiec do Polski. Już w pierwszych dniach Powstania Wielkopolskiego brał udział w zdobyciu w Poznaniu Fortu Grolman pod dowództwem kapitana Jana Tomaszewskiego. Następnie walczył pod Szubinem, Rynarzewem, Kcynią i Łabiszynem. Uczestniczył także w wojnie polsko bolszewickiej.

W lipcu 1920 r. jego rodzice i pozostałe rodzeństwo powrócili z Niemiec do Polski kupując a następnie prowadząc gościniec w Kopaszynie w gminie Wągrowiec. W 1921 r. kończąc szkołę podoficerską w Chełmnie przeszedł do zawodowej służby wojskowej. W okresie międzywojennym pełnił służbę w garnizonie w Toruniu i Wrześni.

03.10.1925 zawarł związek małżeński z Pelagią Patelską (12-01-1908 - 26-01-1987) w kościele katolickim w Podlesiu Kościelnym w powiecie wągrowieckim. Z tego związku urodziła się Felicja po mężu Borowiak 11-07-1926 -13-03-2014.

W kampanii wrześniowej 1939 r. w stopniu starszego sierżanta pełnił służbę szefa kancelarii 68 Pułku Piechoty. Wziął także udział w największej bitwie obronnej 39 r. w: bitwie pod Bzurą. W latach 1941-1942 pod pseudonimem „Bąk” działał w konspiracji wojskowej organizując i pełniąc funkcję dowódcy Wągrowieckiego Ośrodka Wielkopolskiego Kierownictwa Związku Odwetu.
W 1942 r. został ujęty przez Gestapo i osadzony w więzieniu w Rawiczu. Po 14 miesiącach tortur wyrokiem Wyższego Sądu Krajowego w Poznaniu na sesji wyjazdowej w Rawiczu został skazany na karę śmierci. Wyrok wykonano w więzieniu rawickim przez powieszenie w dniu 27 października 1943 roku.

W 1946 r. jego szczątki po identyfikacji przeniesiono z Rawicza do Gniezna, i spoczęły w zbiorowej mogile ofiar terroru w Gnieźnie przy ulicy Witkowskiej. Symbolicznie grób Franciszka jest także z jego małżonką na poznańskim Junikowie pole 6, kwatera 1, rząd 11, grób nr 7.
Franciszek Buliński otrzymał następujące odznaczenia:
Odznakę Pamiątkową Wojsk Wielkopolskich
Odznakę Honorową za Czas Pobytu na Froncie za 18 miesięcy
Odznakę Honorową "Orlęta" – wersję emaliowaną
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921
Medal Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości
Odznakę Pamiątkową 68. Pułku Piechoty
Wielkopolski Krzyż Powstańczy – pośmiertnie w 1959
Krzyż Walecznych – pośmiertnie w 1966
źródła
http://www.bohaterowie1939.pl/polegly,bulinski,franciszek,8147.html
http://caspw.pl/zbiory/52.-franciszek-bulinski
https://www.myheritage.pl/
http://www.straty.pl/pl/szukaj
http://www.bohaterowie1939.pl/polegly,bulinski,franciszek,8147.html
https://www.poznan.pl/mim/necropolis/search.html
http://powstancy-wielkopolscy.pl/search
http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

W Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej 1939-1945 zapewne pomylili datę urodzenia, podając 08-11-1893, a według przypuszczeń data ta dotyczy innego Franciszka, który również zginął w Rawiczu - kolejarza z Wągrowca, co znajduje potwierdzenie na listach strat.

Franciszek Buliński otrzymał następujące odznaczenia:
Odznakę Pamiątkową Wojsk Wielkopolskich
Odznakę Honorową za Czas Pobytu na Froncie za 18 miesięcy
Odznakę Honorową "Orlęta" – wersję emaliowaną
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921

Czarnecki STANISŁAW i ANTONI oraz ich rodzeństwo:

- Rozalia / Róża ur.1872, w roku 1891 wyszła za Michała Czarneckiego
- Marianna ur. 1875, w roku 1896 poślubiła Jana Ratajczaka,
- Wojciech Albert ur. 1877 - zm. 1955, żona Franciszka Stawicka, spoczywają z matką i teściową na cm. górczyńskim w Poznaniu,
- Teresa ur. 1880,
- Michał ur.1883-1957,
- Antoni ur.1887-1879,
- Zuzanna ur.1890

urodzili się w rodzinie Franciszka (24-08-1845 - 13-12-1899) i Magdaleny z dom. Andrzejak(20-05-1850 - 26-10-1923), para pobrała się:
Parafia katolicka Poznań - par. św. Marcina, wpis 57 / 1871

Franciscus Czarnecki (27 lat)
Magdalena Andrzejak (21 lat)

#Czarnecki Stanisław urodził się 10 kwietnia 1892 roku, zmarł w Poznaniu w roku 1965, spoczywa z małżonką Katarzyną 1893-1972 oraz córkami Krystyną i Janiną na Cm. Górczyńskim (Par. Matki Boskiej Bolesnej),Ściegiennego 35, kwatera:VPe rząd:31 miejsce:21 , miejsce nie jest oznaczone w wyszukiwarce miejskiej jako grób weterana.

Stanisław w Powstaniu Wielkopolskim jednostka: Straż Ludowa, 4 Kompania 3 Batalionu Garnizonowego w Poznaniu
uwagi: odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym leg. Nr B-67151
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy Uchwała Rady Państwa nr: 12.28-0.975 z dnia 1957-12-28

Opis:
Stanisław Czarnecki wstąpił jako ochotnik w dniu 12.12.1918 r. do Straży Ludowej w dzielnicy Łazarz-Górczyn i jako taki brał czynny udział z bronią w ręku w Powstaniu Wielkopolskim w zdobywaniu w dniu 27.12.1918 r. Prezydium Policji. Od 28.12.1918 r. w szeregach 4 Kompanii Straży i Bezpieczeństwa pod dow. kpt. Adam Białoszyńskiego brał udział w walkach ulicznych oraz rozbrajaniu wojsk niemieckich na Dworcu Głównym. W dniu 20.01.1919 r. wstąpił ochotniczo do Wojska Polskiego, w którym służył w I baonie garnizonowym w Poznaniu do dnia 20.10.1919 r. Pracował od 01.11.1919 r. jako sekretarz powiatowym w Starostwie Poznańskim do dnia 03.09.1919 r. W czasie okupacji pracował jako siła pomocnicza w Sądzie Apelacyjnym.
Dodatkowe informacje:
O dnia 10.02.1945 pracował w charakterze inspektora Przemysłu w Urzędzie Wojewódzkim
źródła:
Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 402: Życiorysy powstańców wielkopolskich: C - tom III (Cwojdziński Witold - Czwojdziński Antoni)


---------------------------
Czarnecki Antoni (1887 - po 21 września 1943) ps. „Antoś”, podofic. rez. WP, członek WOW i WOZZ.

Czarnecki Antoni 17 stycznia 1887 w Poznaniu.

Uczestnik Powsta­nia Wielkopolskiego wymieniony w biogramach sporządzonych przez Lubomirę Broniarz-Press w Encyklopedii konspiracji wielkopolskiej 1939 - 1939, nie jest wspomniany natomiast w bazie Powstańców Wielkopolskich. Nie wiemy w jakich oddziałach powstańczych był.

W listopadzie 1939 za­przysiężony do WOW przez Czesława Łu­kowskiego. Prowadził lokal odprawowy WOW i punkt kolportażu „Czuwajmy".

Are­sztowany wraz z całą rodziną 11 VI 1940 - żoną Martą i czwórką dzieci - Zbigniewem, Kazimierzem, Ireną i Marią przez Gestapo w Poznaniu, następnie osa­dzony w Forcie VII w Poznaniu.

Po ukoń­czeniu śledztwa przebywał kolejno w więzie­niach: Wronki, Berlin-Neukólln, Zwickau 1 Berlin-Alt Moabit.

Wyższy Sąd Krajowy w Poznaniu (OLG) na sesji wyjazdowej w Berlinie 31 VIII 1942 skazał go na karę 2 lat obostrzonego obozu karnego. Karę od­bywał w więzieniu we Wronkach (8 IX 1942-21 IX 1943), a po jej ukończeniu został zesłany do KL Auschwitz (Oświęcim), gdzie zginął lub zmarł.

Czarnecka Marta z d. Grędzińska (1888-1944) ps. „Babcia",czł. WOW i WOZZ - żona Antoniego pobrali się 20 lipca 1912 roku w Poznaniu.

marta Grędzińska urodziła się 20 maja w Czechowie pod Gnieznem, c. Stefana i Luizy z d. Hoffmann.

Aresztowana wraz z całą rodziną 11 VI 1940 przewieziona została do siedziby Gestapo w Domu Żołnierza, a na­stępnie osadzona w Forcie VII w Poznaniu. Po zakończeniu śledztwa przebywała w więzie­niach przy ul. Młyńskiej w Poznaniu (14X 1940 - 18 VII 1942), a potem Berlin-AltMoabit.

Wyższy Sąd Krajowy w Poznaniu(OLG) na sesji wyjazdowej w Berlinie 31 VIII 1942 skazał ją na karę 2 lat obostrzonego obozu karnego z zaliczeniem 1 roku pobytu w areszcie śledczym.

Karę odbywała w więzie­niu we Wronkach, a po jej zakończeniu 31 VIII 1943 została przekazana ponownie do dyspo­zycji Gestapo w Poznaniu, osadzona w Forcie VII i 6 XI 1943 zesłana do KL Auschwitz (Oświęcim), gdzie została zamordowana.

Czarnecki Zbigniew (1923 według listy strat, według kartoteki meldunkowej miasta Poznania urodzony w 1913 roku -1941) ps. „Rogatka", pchor. WP, czł.WOW i WOZZ.

Urodził się 23 lutego w Poznaniu, syn wyżej wymienionych Antoniego i Marty

Po ukończeniu szko­ły powszechnej uczęszczał do Gimnazjum im. Ber­gera w Poznaniu. W 1938 ukończył Dyw.Kurs Pchor. 17 DP w Gnieźnie.
W 1939 nie został zmobilizowany. W listopadzie 1939 zaprzysiężony do WOW przez HieronimaGierszala. Wraz z całą rodziną prowadził redakcję pisma „Czuwajmy". Aresztowany 11 VI 1940 przewieziony został do siedziby Gestapo w Domu Żołnierza, a następnie osadzony w Forcie VII w Poznaniu. Po ukończeniu śledztwa przebywał w więzie­niach Wronki (14 X 1940-21 IV 1941) i Berlin-Neukólln. Stąd skierowany został do szpitala więziennego Berlin-Alt Moabit, gdzie zmarł w wyniku odniesionych obra­żeń.

Czarnecka Irena Maria (1917-1943) ps. „Ira", czł. WOW i WOZZ.
Urodziła się 11 grudnia 1917 w Poznaniu, c. Antoniegoi Marty z d. Grędzińska.
Po ukończeniu szko­ły powszechnej uczęszczała do gimnazjum, które­go nie ukończyła. W grudniu 1939 zaprzysię­żona przez brata Zbigniewa do WOW i przy­dzielona do redakcji pisma „Czuwajmy". Była też łączniczką pomiędzy bratem a Czesławem Łukowskim. Aresztowana przez Gestapo w Poznaniu 11 VI 1940 wraz z całą rodziną. Więziona w Forcie VII, we Wronkach, a na­stępnie na mocy zarządzenia Gestapo zesłana do KL Auschwitz (Oświęcim), gdzie została zamęczona 26 IV 1943.

Czarnecka Maria Ludwika (1920-1941) ps. „Wnuczka", czł. WOW i WOZZ.

Urodziła się 12 lutego 1920 roku w Poznaniu, córka Antoniego i Marty z d. Grędzińska. W końcu 1939 wstąpiła do WOW zwerbowana przez brata Zbigniewa. Była kolporterem pisma „Czuwaj­my". Aresztowana 11 VI 1940 przewieziona została do siedziby Gestapo w Domu Żoł­nierza, a następnie osadzona w Forcie VII w Poznaniu. Zamęczona w śledztwie zmarła w 1941.

Czarnecka Danuta (1923 -1942) ps. „Danka", członkini WOW i WOZZ.

Urodziła się 3 lutego 1923 roku w Poznaniu, c. Antoniego i Mar­ty z d. Grędzińska. Do wybuchu wojny 1939 uczennica szkoły średniej. Zaprzysiężona do WOW przez brata Zbigniewa. Była kolporterem pisma „Czuwajmy" i łączniczką redakcji. Aresztowana przez Gestapo w Poznaniu 11 VI 1940 wraz z całą rodziną. Przeszła ciężkie śledztwo w Domu Żołnierza i w Forcie VII. Następnie więziona we Wronkach, w Berlinie-Spandau, gdzie w sierpniu 1942 zmarła z wycieńczenia.

Nieznane są losy Kazimierza Tadeusza, syna Antoniego i Marty, urodzonego w Poznaniu 01 marca 1914 roku.

-----------------------------------------------

źródła:
Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej 1939-1945
http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search
http://powstancy-wielkopolscy.pl/search
http://e-kartoteka.net/pl/search
http://www.straty.pl/pl/szukaj
https://www.myheritage.pl/
http://poznan-project.psnc.pl/
http://www.basia.famula.pl/pl/
https://billiongraves.pl/grave/Stanisław-Czarnecki/25665509
https://www.poznan.pl/mim/necropolis/search.html

Czekalski Wacław
oraz jego rodzeństwo
- Julianna ur.1893, w roku 1924 poślubiła Władysława Walczaka,
- Marianna ur.1895 w roku 1920 wyszła za mąż za Idziego Stanickiego,
- ur. i zm. 1900 Józef,
- 1908 - Czesław

Effert Edmund i Stefan urodzili się w rodzinie Feliksa, prawnika i Józefy z d. Jeske, para pobrała się w roku 1888 w miejscowości Piłka pow. Wleń:
Parafia katolicka Piłka, wpis 29 / 1888

Felix Effert (36 lat)
Josepha Jeske (18 lat)
ojciec: Eduardus Jeske , matka: Aemilia Kawicka

Effert Edmund urodził się 21 listopada 1889 w Koronowie
ps. „Janusz", „Jan", ofic. sł. stałej WP, czł. NOB, WTOP, NOW, AK,NSZ i CS.

W Iatach 1903 - 10 uczęszczał do gimnazjum w Inowroc­ławiu, a od 1 X 1912 do 1 X 1913 odbył roczne przeszkolenie w 140 pp armii nie­mieckiej. 22 VIII 1914 zmobilizowany do armii niemieckiej walczył na froncie za­chodnim. 5 IX 1918 mianowany ppor.

Uczestnik Powstania Wielkopolskiego w uchwale o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego zostało napisane:
“Uchwała Rady Państwa nr: 01.09-0.3 z dnia 1960-01-09

Opis:
Effert Edmund ur. 27-03-1899 w Poznaniu brał czynny udział z bronią w ręku w Powstaniu Wielkopolskim od listopada 1918 r. jako współorganizator Straży Ludowej. Od stycznia 1919 r. czynny udział w walkach na odcinku Inowrocław, Szubin, Kcynia i Nakło pod dowództwem mjr Cymsa. Po ukończeniu tych działań wstąpił do 3 Pułku Strzelców Wlkp., późniejszy 57 pp., w którym służył do 1930 r. Później był dowódcą 42 pp. w stopniu podpułkownika. Podstawa: zaświadczenie Centralnego Archiwum Wojskowego nr 3764.“

Od 24 IV 1919 w Armii Wielkopolskiej w 3 pswlkp jako dowódca 12 kompanii. Ze starszeństwem 1 VIII 1918 mianowany do stopnia kpt., 15 XI 1919 dowódca 3 baonu 57 pp na froncie polsko-bolszewickim. Brał udział w walkach o Boguszowice, wyróżniając się męstwem. Od 2 I do 15 III 1921 dowodził balonem szturmowym 57 pp. Rozkazem personal­nym Ministerstwa Spraw Wojskowych nr 13/1922 awansowany do stopnia majora.

16 października 1924 roku w Poznaniu poślubił Teofilę Goździejewską ur. 27 marca 1898 w Poznaniu, zmarła w kwietniu 1979 roku, 17 kwietnia została pochowana na cmentarzu junikowskim, spoczywa pole:34 kwatera:5 rząd:6 miejsce:65 - https://billiongraves.pl/grave/Teofila-Effert/30153667

Para miała syna Janusza.

Od 29 VIII do 6 XI 1925 odbył kurs kwatermistrzowski. W I. 1926-28 był kwatermis­trzem 57 pp. Rozkazem personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych nr 3/1928 awansowany do stopnia ppłka. W l. 1931 i 1934 szef PKU w Bydgoszczy. 28 IV 1934 przeniesiony w stan spoczynku.

Od 1935 aktywnie uczestniczył w pracach or­ganizacji kombatanckich, głównie w FPZOO. Brał także udział w tajnych przygotowaniach obronnych sztabu DOK nr VII. Współpracował z mjrem Stefanem Łukowiczem. Był współautorem koncepcji „Żelaznej Brygady" i „Rezerwowej Bryga­dy". Brał udział w tworzeniu TOK, a od maja 1939 był czł. CS.

Na wojnę 1939 nie zmobilizowany. 6 IX 1939 udał się do Warszawy i walczył w jej obronie. 29 IX 1939 przez ppłka J. Namysłów Skontaktował się z gen. M. Karaszewiczem-Tokarzewskim, który zaprzysiągł go do SZP z zadaniem organizowania zawiązków w Poznaniu. Do realizacji tych zadań nie doszło.

Effert nawiązał ścisłą współpracę z NOBi WOW. 21 VI 1940 został aresztowany przez Gestapo, po 6-miesięcznym śledztwie zwol­niony. Wysiedlony z Poznania do Naramo­wic, gdzie zamieszkał wraz z rodziną.

W mar­cu 1942 nawiązał kontakt z komendantem Poznańskiego Okręgu NOW por. Marianem Kwiatkowskim („Konrad"). Jednocześnie przyjął tytularnie funkcję komendanta WTOP. Jesienią 1942 prowadził pertrakta­cje z pikiem Henrykiem Kowalówką w sprawie akcji scaleniowej z AK. Po utworzeniu NSZ był czł. Komendy Okręgu X NSZ. Nadal utrzymywał kontakty z M.Kwiatkowskim.

Zdekonspirowany przez agenta Gestapo został aresztowany pono­wnie 7 XI 1943. Był wielokrotnie przesłu­chiwany w Domu Żołnierza, w Forcie VII i w Żabikowie. Dwukrotnie wywieziony na konfrontacje do Łodzi.

Zmarł z wycieńcze­nia i obrażeń odniesionych w śledztwie 7 VI 1944 w Żabikowie.

Odznaczony: Krzyżem Virtuti Militari V i IV klasy, Krzyżem Walecznych trzykrotnie,Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym po­śmiertnie.

------------------------
STEFAN EFFERT urodził się 20 lipca 1895 roku w Margoninie, zmarł w listopadzie 1964 roku, 06 listopada spoczął na cmentarzu junikowskim w Poznaniu - pole:7 kwatera:A rząd:5 miejsce:3, miejsce nie jest oznaczone jako grób weterana. Spoczywa tu także druga żona Stefana - Kazimiera.
Pierwszą żoną była Janina Mazgaj urodzona 20 sierpnia 1904 roku w Stawiskach, z tego związku urodzili się Rajmund i Włodzimierz.

W powstaniu Wielkopolskim Stefan wymieniony jest jako szeregowy, zweryfikowany Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 31: Spis zweryfikowanych 101 - 4621

źródła:
http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search
http://powstancy-wielkopolscy.pl/search
http://www.straty.pl/pl/szukaj
https://pl.wikipedia.org/wiki/Edmund_Effert
https://www.genealogiawarchiwach.pl/
http://www.basia.famula.pl/pl/
http://e-kartoteka.net/pl/search
https://billiongraves.pl/grave/Teofila-Effert/30153667
https://www.poznan.pl/mim/necropolis/search.html

opracowanie Rafał Sierchuła i E.A.Slomska