Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Bekasiak Marcin (1880-1945)

Urodził się 12 X 1880 r. w miejscowości Emilianowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Szamotuły. Jego rodzice Andrzej (ur. 8 XI 1855 r., syn Tomasza i Julianny z d. Kwiatecka) i Balbina z d. Kruszona (ur. 5 X 1857, córka Wojciecha i Antoniny z d. Kowalewska) pobrali się w 1879 r. Z tego związku urodzili się także Walenty (27 I 1883 - 20 V 1942; uczestnik I wojny światowej, podczas walk został ranny), Stanisław (1884-1886), Franciszek 15 III 1886 - 1915, jako żołnierz Reserve - Infanterie - Regiment 68 poniósł śmierć, co znajduje potwierdzenie na pruskich listach strat Preußen 338 z 27 IX 1915 r.), Stanisława po mężu Nowak (1888), Jan (1891-1892), Józef (27 IV 1896 r., podczas I wojny światowej ranny i w niewoli, w czasie II wojny światowej osadzony w KL Stutthof) i dziecko ur. w 1894 r. zmarłe przy porodzie bez nadania imienia i Jan (27 IV 1896 - 16 IV 1978, w czasie II wojny światowej aresztowany z nakazu Dyrektora Cukrowni - Worschlegela i osadzony w więzieniu w Szamotułach i we Wronkach)

7 XI 1903 r. ożenił się z Józefą z d. Lotar (5 II 1884 Przyborowo - 26 I 1974, spoczywa Cmentarz Oliwski (Komunalny), córka Kazimierza i Julianny z d. Przybył), z tego związku urodzili się Antoni (1 VI 1905), Franciszek (1 IX 1906), Stanisława (20 X 1907), Józefa (13 III 1911), Marianna po mężu Konieczna (2 II 1923 -1943) i Gabriela (13 II 1923).

2 X 1900 r. został powołany do armii pruskiej, służył w 10. pułku w Ciechanowie, zasadniczą służbę zakończył 3 IX 1903 r. Powołany ponownie 4 VII 1914 r. podczas I wojny światowej, zwolniony 23 XII 1918 r. w stopniu plutonowego. 10 I 1919 r. jako ochotnik wstąpił do 1. Pułku Ułanów wielkopolskich w Poznaniu, 19 II 1919 r. awansowany do stopnia wachmistrza. Skierowany do walki na froncie północnym powstania, brał udział w walkach na odcinku Kcynia - Nakło - Wągrowiec. Już w strukturach 115. pułku ułanów brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej, walczył m.in. Nowogród, Ciechanów, Maków Morozewicz, a w walkach pod Klewaniem został ranny. 19 VIII 1920 r. awansowany do stopnia starszego wachmistrza. 15 V 1921 r. odznaczony Krzyżem Virtuti Militari V kl. (nr 1706). Ponadto odznaczony Krzyżem Walecznych, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921 i Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

Zmarł w 1945 r. (nie ustalono dokładnej daty zgonu), wymieniony na nagrobku na cm. komunalnym na Junikowie pole 31 kwatera 3A miejsce 20
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1100506&name_surname=Bekasiak%20Kazimiera#

To także miejsce pochówku córek Kazimiery Bekasiak (1920-1943) i Marianny (Marii) po mężu Konieczna (1913-1993), Stefana Koniecznego (1907-1974) i Grażyny Koniecznej (1940-1949).

źródła: Parafia katolicka Kaźmierz, wpis 19 / 1879; Urząd Stanu Cywilnego Szamotuły, wpis L-53 / 1879; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1958/1/19, skan 143 Szamotuły (USC) - akt urodzenia, rok 1880, Księga urodzeń; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1958/3/179, skan 122 Szamotuły (USC) - akt małżeństwa, rok 1903, Heiraths-Haupt-Register; Archiwum Państwowe w Poznaniu; Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania; WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja odznaczonych Virtuti Militari; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Parafia katolicka Kaźmierz, wpis 19 / 1879
Andreas Bekasiak (25 lat)
Bibianna Kruszona (22 lat)

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1958/3/17, skan 56 Szamotuły (USC) - akt małżeństwa, rok 1879, Księga małżeństw
Andreas Bekasiak (24 lat), rodzice: Thomas Bekasiak , Julianna Kwiatecka ,
Bibianna Kruszona (22 lat) , rodzice: Wojciech Kruszona , Antonina Kowalewska ,

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1958/1/19, skan 143 Szamotuły (USC) - akt urodzenia, rok 1880, Księga urodzeń
Martin , rodzice: Andreas Bekasiak, Bibianna Kruszona

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1958/3/179, skan 122 Szamotuły (USC) - akt małżeństwa, rok 1903, Heiraths-Haupt-Register
Martin Bekasiak (23 lat) , rodzice: Andreas Bekasiak, Bibianna Kruszona ,
Josepha Lota (19 lat) , rodzice: Kasimir Lota , Julie Przybył ,

Virtuti Militari
https://wbh.wp.mil.pl/pdfviewer/...

Bekasiak Franz, Galowo, Samter Preußen 338 Reserve - Infanterie - Regiment 68, 1915 - 09 - 27

Bekasiak Josef ,Galowo, Samter, Preußen 1219, 1918-08-19

Bekasiak Josef, Galewo, Samter Preußen 1265, 1918-10-11

Bekasiak Valentin, Galowo, Samter Preußen 925, 1917-08-31

Dąbrowski Michał (1901-1987)

Urodził się 14 VIII 1901 r. w miejscowości Murzynno (gm. Gniewkowo, pow. inowrocławski, woj. kujawsko - pomorskie), w dostępnych źródłach podawane są różne daty urodzenia Michała, ale akt urodzenia USC Murzynno 110/1901 z AP w Bydgoszczy Oddział w Inowrocławiu jednoznacznie wskazuje na datę 14 VIII 1901 r. Rodzice Wincenty i Katarzyna Michalak.

18 XI 1927 r. z Murzynna przeprowadził się do Poznania, w 1932 r. dołączyła do niego małżonka Stanisława z d. Pazdzierska (24 I 1907 - 25 I 1998) z dwójka ich dzieci - bliźnięta Henryk i Urszula urodzonymi w Murzynnie 22 XI 1927 r.

Michał Dąbrowski był robotnikiem.

W Uchwale o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego z 1968 r. napisano, że Dąbrowski: “wstąpił jako ochotnik w dniu 27-1-1919 w Inowrocławiu do oddziału powstańczego i walczył z bronią w ręku pod dowództwem porucznika Słabęckiego pod Złotnikami, Gniewkowem, Opokami, Tarkowem, Płonkowem i Płonkówkiem“, datę 27 I 1919 r. trzeba traktować jako omyłkę pisarską, ponieważ Mieczysław Słabęcki (1896-1939) dowodził oddziałami biorącymi udział w walkach na froncie północnym powstania, ale walki np. o Złotniki Kujawskie miały miejsce 11 - 12 I 1919 r. Marek Rezler precyzuje zadanie wyznaczone grupie Słabęckiego: ”Druga grupa uderzeniowa (dowódca Mieczysław Słabęcki): ok. 290 żołnierzy, z trzema ciężkimi karabinami maszynowymi. Zadanie: przez Liskowo, Broniewo i Tupadły przejść do Gniewkowa, tutaj przerwać tor kolejowy linii prowadzącej do Bydgoszczy i przeciąć łączność Złotnik z tym miastem. 11 stycznia o godzinie 14.00 uderzyć na Złotniki od północy. Ponadto w Tucznie, Jaksicach i w Niszczewicach ulokowano ubezpieczenia“. Ponieważ został zwolniony z wojska 22 III 1923 r. istnieje prawdopodobieństwo, że brał także udział w wojnie polsko - bolszewickiej, tym bardziej, że z wojska został zwolniony w stopniu kaprala. Członek Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i zweryfikowany 22 V 1935 r. członek Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, nr dyplomu 7785, Nr Referatu Historycznego 15502. Jego teczka w Kolekcji akt Powstańców Wielkopolskich - I.487.11450 jest pusta. Uchwałą W 38/74 mianowany do stopnia podporucznika.

W czasie II wojny światowej rodzina została wywieziona z Wielkopolski, co znajduje potwierdzenie w Rutowska Maria, Lager Glowna Niemiecki obóz przesiedleńczy na Główne w Poznaniu dla ludności polskiej (1939-1940), 2008, Instytut Zachodni Poznań lista transportowa 4 str 3.

Zmarł 5 I 1987 r. Został pochowany na cm. komunalnym na Junikowie, w jednej z kwater powstańczych, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 10 miejsce 1
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1156499&name_surname=D%C4%85browski%20Micha%C5%82#

To także miejsce pochówku żony Stanisławy.

źródła: USC Murzynno 110/1901 z AP w Bydgoszczy Oddział w Inowrocławiu; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania; WBH, Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich; Archiwum Prezydenta RP, Nominacje na stopień oficerski. Uchwała W 38/72; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 32 / Spis zweryfikowanych 4622 - 9099. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 178; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 44 / Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 10168 - 16966]. Opis jednostki: Spisy członków Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19. Strona/karta: 381; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line stan na 1 III 2025 r.; WTG Gniazdo, Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fot. Tomek Konwicki, październik 2024 r.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Jarosz z d. Smogór Marianna Weronika (1901-1987)

Urodziła się 22 I 1901 r. w miejscowości Ryczywół (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie obornickim) w rodzinie Franciszka Smogór i Balbiny z d. Jarosz. Była żoną Powstańca Wielkopolskiego - Wincentego Jarosza (ur. 5 IV 1887 r. w Grodzisku Wielkopolskim) i bratową Powstańców Wielkopolskich Aleksandra (7 II 1879 w Grodzisku Wielkopolskim - 23 VII 1944 w Śremie) i Władysława (18 VI 1889 w Grodzisku Wielkopolskim - 21 VII 1983 Gołuchów). W swoich wspomnieniach (Teczka biograficzna Marianny Jarosz ze zbiorów Muzeum Regionalnego im. Wojciechy Dutkiewicz w Rogoźnie) wspomina, że w Powstaniu brali także udział jej ojciec i trzech braci, znamy niestety imiona tylko dwóch - Aleksy ur. 3 VII 1899 r. Zginął w KL Mauthausen 30 III 1945 r.) i Zygmunt (szukamy informacji) a także kuzyni z Chodzieży Stefan (1887-1974), Józef (prawdopodobnie chodzi o Kazimierza (1889-1941) i Telesfor (1891-1969) Paprzyccy i ich siostra Pelagia Paprzycka po mężu Strzelińska (1901-1986).

Marianna Weronika listopadzie 1918 r. uczestniczyła w tajnych spotkaniach mających przygotować wybuch powstania w Rogoźnie. Do powstania przystąpiła jako ochotniczka, była członkiem Polskiego Czerwonego Krzyża i w walkach służyła jako sanitariuszka. Pracowała w lazarecie wojskowym, który mieścił się w budynku Seminarium Nauczycielskiego w Rogoźnie. Następnie służyła także w charakterze sanitariuszki podczas walk w Budzyniu, Chodzieży i Czarnkowie pod rozkazami braci Skotarczyków - Antoniego (1888 - 1932) i Wiktora (1891-1974). Za udział w powstaniu została odznaczona w 1974 r. Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. W projekcie WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on - line, stan na 2 III 2025 r. zaznaczono, że Marianna Weronika Jarosz była dwukrotnie awansowana Archiwum Prezydenta RP, Nominacje na stopień oficerski. Uchwała W 49/73 i Archiwum Prezydenta RP, Nominacje na stopień oficerski. Uchwała W 4/79.

Nie ustalono kiedy wyszła za Wincentego Jarosza, którego pierwsza żona Maria (Marianna) z Biskupskich zmarła przed 1935 r. (ślub 4 XI 1919 r.). Wg biogramu zamieszczonego w Powstańcy Wielkopolscy ziemi rogozińskiej, Muzeum Regionalne im. Wojciechy Dutkiewicz Marianna Weronika prowadziła dom Wincentego Jarosza w Rogoźnie przy ul. Czarnkowskiej. W czasie II wojny światowej pracowała jak to określono “u Niemca”, po wojnie pracowała jako księgowa aż do przejścia na rentę.

Jarosz z d. Smogór Marianna Weronika zmarła jako wdowa 17 I 1987 r. Została pochowana w jednej z kwater powstańczych na cm. komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 11 miejsce 4
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=2590164&name_surname=Jarosz%20Marianna#OpenMap

—-----------------------

Smogór Aleksy (1899-1945)

Urodził się 3 VII 1899 r. w miejscowości Ryczywół (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie obornickim) w rodzinie Franciszka Smogór i Balbiny z d. Jarosz, był bratem Powstańca Wielkopolskiego - Zygmunta (poszukujemy informacji) i Jarosz z d. Smogór Marianny Weroniki (1901-1987), szwagier Powstańca Wielkopolskiego Wincentego Jarosza (ur. 5 IV 1887 r. w Grodzisku Wielkopolskim). Kuzyn Powstańców Stefana (1887-1974), Józefa (prawdopodobnie chodzi o Kazimierza (1889-1941) i Telesfora (1891-1969) Paprzyccy i ich siostry Pelagii Paprzyckiej po mężu Strzelińska (1901-1986). Jego żoną 21 XI 1930 r. została Balbina z d. Krzywoszyńska (20 III 1898-12 III 1984, pochowana na cm. komunalnym na Junikowie). Z tego związku urodziło się co najmniej dwoje dzieci, których znamy imiona - Jadwiga (17 IX 1931) i Stanisław (17 III 1934).

Przed wybuchem Powstania Wielkopolskiego był członkiem Towarzystwa Gimnastycznego SOKÓŁ i Towarzystwa Młodzierzy Polskiej Kaatolickiej.

1 I 1919 r. jako ochotnik wstąpił do kompanii rogozińskiej, walczył pod rozkazami braci Skotarczyków - Antoniego (1888 - 1932) i Wiktora (1891-1974). Brał udział w walkach o Rogoźno i w okolicy. 4 i 5 I 1919 r. walczył pod Budzyniem i Skołowem, 6 I o Ryczywół, 8-11 I - Czarnków, Romanowo i Walkowice. 7 II - Podstolice i Radwanki. 28 II 1919 r. wstąpił do 6. kompani 2. Pułku Strzelców Wielkopolskich. Po powstaniu brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej na froncie litewsko - białoruskim. Zwolniony z wojska z 56 pułku piechoty w stopniu plutonowego 28 XI 1921 r. Odznaczony Medalem za Wojnę 1918/1921 i Odznaką Pamiątkową Wojsk Wielkopolskich. Członek Związku Powstańców i Wojaków od 9 XII 1923 r., Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/1919 od 1 XII 1923. Zweryfikowany przez Zarząd Główny Związku Powstańców Wielkopolskich dyplomem 2109, Nr Referatu Historycznego 9657 (WBH, Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.4502; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 31 / Spis zweryfikowanych 101 - 4621. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja.Strona/karta: 112).

Od 4 II 1929 r. mieszkał w Poznaniu, pracował jako stolarz.

1 VII 1944 r. osadzony w obozie pracy wychowawczej (AEL) w Żabikowie, następnie przewieziony i osadzony w KL Mauthausen (nr 116414), gdzie zmarł (lub został zamordowany) 30 III 1945 r.

Teczka WBH
https://wbh.wp.mil.pl/pdfviewer/?f=/c/scans/zasoby/I_487/I_487_4502.pdf
—-----------------------

Jarosz Wincenty (1887- ?)

Urodził się 5 IV 1887 r. w Grodzisku Wielkopolskim w rodzinie Leonarda (ur. 1844) i Małgorzaty z d. Weychan I voto Idzińska (1854-1928). Wincenty był bratem Powstańców Wielkopolskich Aleksandra (7 II 1879 w Grodzisku Wielkopolskim - 23 VII 1944 w Śremie) i Władysława (18 VI 1889 w Grodzisku Wielkopolskim - 21 VII 1983 Gołuchów), a także Izabeli (ur. 1875), Marianny (1878), Anny (1885), Joanny po mężu Cieślińska (1893-1942), Teofili po mężu Kasztelan (1881-1959) i Stanisławy po mężu Zielazek (1883-1955). Jego pierwszą żoną była Maria (Marianna) Biskupska, którą poślubił 4 XI 1919 r. Małżeństwo było bezdzietne. Jego drugą żoną pomiędzy 1935 r. a 1939 r. została Marianna Weronika z d. Smogór (1901-1987), z tego związku także nie było potomstwa. Na akcie urodzenia Wincentego odnotowano, że 27 VI 1947 r. zawarł w Rogoźnie ślub ale nie wiemy czy to był ślub z Marianną Weroniką czy ożenił się po raz trzeci (Marianna figuruje w swoim akcie zgonu jako wdowa).

Z zawodu był cukiernikiem.

Przed wybuchem Powstania Wielkopolskiego był członkiem Towarzystwa Gimnastycznego SOKÓŁ i Towarzystwa Śpiewaczego oraz Towarzystwa Przemysłowców w Grodzisku Wielkopolskim.

Wg Deklaracji do Zarządu Głównego Związku Powstańców Wielkopolskich od 12 XI 1918 r. był w Radzie Żołnierskiej w Grodzisku Wielkopolskim. Następnie był organizatorem i dowódcą oddziału powstańczego w Grodzisku, z którym brał udział w walkach o Grodzisk i okolicę a także dalej o Rakoniewice, Wolsztyn, Kopanicę, Zbąszyń, Kargowę i Babimost do 23 II 1919 r. Następnie w Biurze Ewidencyjnym w Grodzisku do 1 III 1919 r. Przydzielony do 7. pułku piechoty, ale z pułkiem nie brał udziału w walkach. Zwolniony z wojska w stopniu starszego sierżanta. Odznaczony Odznaką Pamiątkową Wojsk Wielkopolskich i Odznaką Pamiątkową 58. pułku piechoty, Medalem za Wojnę 1918/1921 oraz Krzyżem Zasługi. W 1957 r. został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 22 II 1937 r. Członek Związku Uczestników Powstania Wielkopolskiego od 30 XII 1937 r., Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/1919 od 10 I 1935 r., Towarzystwa Powstańców Wielkopolskich 1918/1919 od 9 XI 1923 r. Zweryfikowany członek związku Powstańców Wielkopolskich dyplomem nr 7817, Nr Referatu Historycznego 15534.

Wg biogramu zamieszczonego w Powstańcy Wielkopolscy ziemi rogozińskiej, Muzeum Regionalne im. Wojciechy Dutkiewicz Wincenty Jarosz 15 X 1913 r. został powołany do armii pruskiej, 5 VIII 1914 r. wcielony do 47. pułku piechoty armii pruskiej w Poznaniu, następnie w 6. pułku piechoty w Głogowie, po przeszkoleniu przydzielony do 3. regimentu artylerii konnej. Walczył na froncie francuskim (bitwa o Verdun) i na froncie rosyjskim. I dalej, że po powrocie do domu dowiedział się o powstaniu na terenie Rogoźna, miał wyruszyć do Czarnkowa, ale został przekierowany na powrót do Rogoźna. Miał brać udział w walkach pod Budzyniem, Skołowem i o Radwanki - co zupełnie nie zgadza się z deklaracją do zarządu ZPW i Uchwały o nadanie WKP, ale być może scalono biogramy dwóch Wincentych - drugi z nich urodzić się miał 20 I 1886 r. także w Grodzisku Wielkopolskim, a w WBH znajduje się odrzucony 28 II 1938 r. (113346) wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości (niezbędna jest kwerenda).

Teczka w WBH w Kolekcji akt Powstańców Wielkopolskich
https://wbh.wp.mil.pl/pdfviewer/?f=/c/scans/zasoby/I_487/I_487_14662.pdf

źródła: Parafia katolicka Grodzisk Wielkopolski, wpis 8 / 1874; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1857/1/16, skan 68 Grodzisk Wielkopolski (USC) - akt urodzenia, rok 1879, Księga urodzeń; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1857/1/46, skan 117 Grodzisk Wielkopolski (USC) - akt urodzenia, rok 1889, Księga urodzeń; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1857/1/40, skan 76 Grodzisk Wielkopolski (USC) - akt urodzenia, rok 1887, Księga urodzeń; Teczka biograficzna Marianny Jarosz ze zbiorów Muzeum Regionalnego im. Wojciechy Dutkiewicz w Rogoźnie; Powstańcy Wielkopolscy ziemi rogozińskiej, Muzeum Regionalne im. Wojciechy Dutkiewicz; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 31 / Spis zweryfikowanych 101 - 4621. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja.Strona/karta: 112; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 44 / Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 10168 - 16966]. Opis jednostki: Spisy członków Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19. Strona/karta: 253.; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 32 / Spis zweryfikowanych 4622 - 9099. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 180; WBH, Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich i Kartoteka personalno - odznaczeniowa; Archiwum Prezydenta RP, Nominacje na stopień oficerski. Uchwała W 49/73 i Archiwum Prezydenta RP, Nominacje na stopień oficerski. Uchwała W 4/79; IPN, Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line stan na 2 III 2025 r.; WTG Gniazdo, Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja grobu Marianny Weroniki - fot. Tomek Konwicki, październik 2024 r.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Parafia katolicka Grodzisk Wielkopolski, wpis 8 / 1874

Leonardus Jarosz (30 lat)
Margaretha Idzińska z domu Wejchan (24 lat)

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1857/1/16, skan 68 Grodzisk Wielkopolski (USC) - akt urodzenia, rok 1879, Księga urodzeń
Alexander , rodzice: Leonhard Jarosz, Margaretha Weyhan;

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1857/1/46, skan 117 Grodzisk Wielkopolski (USC) - akt urodzenia, rok 1889, Księga urodzeń
Wladislaus , rodzice: Leonhard Jarosz, Margaretha Weychan;

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1857/1/40, skan 76 Grodzisk Wielkopolski (USC) - akt urodzenia, rok 1887, Księga urodzeń
Vinzent, rodzice: Leonhard Jarosz, Margaretha Weychan

Koch Hieronim (1900 - 1986)

Urodził się 24 IV 1900 r. w miejscowości Duszniki (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim) w rodzinie Johanna Hermanna Augusta (ur. 25 VII 1868, syn Friedricha i Auguste Braemer) i Tekli z Nowaków (ur. 12 IX 1863, córka Jakuba i Marianny Róży z d. frankowska), para pobrała się w 1888 r. w Pniewach. Z tego związku urodzili się także Władysław (7 X 1889), Edward (25 VII 1891), Alfred (23 IX 1893), Franciszek (27 I 1897, zaginiony podczas I wojny światowej), Leon (9 IV 1904), Helena (1906) i Marianna (1907). Ożenił się 8 IX 1920 r. z Zofią z d. Chołdrych (ur. 13 V 1899 r. w Sękowie, córką Marianny Chołdrych).

Z zawodu był dekarzem.

Nie mamy prawie żadnych informacji o Hieronimie co do jego udziału w Powstaniu Wielkopolskim. Jednym ze źródeł jest w Imienny spis powstańców frontu zachodniego (Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 42 / Imienny spis powstańców frontu zachodniego. Opis jednostki: Imienne spisy powstańców (m. in. należących do kompanii przynależnych do 7. Pułku Strzelców Wielkopolskich, oryginalne spisy żołnierzy różnych kompanii i batalionów przebywających w Poznaniu, dane osobowe Kompanii Wielichowskiej, „Wilkowo Polskie”, Kompanii Zapasowej „Górny”). Strona/karta: 5v). W projekcie WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on - line (stan na 3 III 2025):
Hieronim Koch
urodzenie: 1900.04.24 lub 1900.04.27 (na podstawie aktu ślubu z 8 IX 1920 nr 33 sporządzonego w USC Duszniki urodził się 24 IV 1900)
data śmierci: 1986.11.21(błąd, to data pogrzebu), zmarł 17 XI 1986
miejsce pochówku: Poznań Junikowo
jednostka: Front Zachodni
status/stopień: Archiwum Prezydenta RP, Nominacje na stopień oficerski. Uchwała W 2/72 - podporucznik mianowany

Jego nazwisko nie figuruje wśród członków towarzystw i związków weteranów w okresie międzywojennym. Natomiast w Złotej księdze pamięci mieszkańców Ziemi Dusznickiej, red. i oprac. Mirona Wawrzyniak-Zdziebko, Duszniki 2009 figuruje jedynie pod imieniem i nazwiskiem.

Zmarł 17 XI 1986 r. Został pochowany w jednej z kwater powstańczych na cm. komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 11 miejsce 3
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1041843&name_surname=Koch%20Hieronim#OpenMap

źródła: Parafia katolicka Pniewy, wpis 19 / 1888; Urząd Stanu Cywilnego Pniewy, wpis 60 / 1888; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1850/3/134, skan 35 Duszniki (USC) - akt małżeństwa, rok 1920, Księga małżeństw [Rejestr poboczny małżeństw]; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line stan na 3 III 2025 r.; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja grobu - fot. Tomek Konwicki, październik 2024 r.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Parafia katolicka Pniewy, wpis 19 / 1888

Augustinus Koch (20 lat)
ojciec: Fredericus , matka: Agnes
Thecla Nowak (24 lat)
ojciec: Jacobus , matka: Marianna

Urząd Stanu Cywilnego Pniewy, wpis 60 / 1888

Johann Hermann August Koch (ur. 1868)
ojciec: Friedrich Koch , matka: Auguste Braemer
Thekla Nowak (ur. 1863) 100%
ojciec: Jacob Nowak , matka: Marie Rosalie Frankowska

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1850/3/134, skan 35 Duszniki (USC) - akt małżeństwa, rok 1920, Księga małżeństw [Rejestr poboczny małżeństw]

Hieronim Koch (20 lat) , rodzice: August Koch , Tekla Nowak,
Zofia Chołdrych (21 lat) , rodzice: Marianna Chołdrych

Kaźmierczak z d. Bembenek Bronisława (1901-1990)

Urodziła się 3 IX 1901 r. w miejscowości Żuczka (Alt Zuczka). Jej rodzicami byli Powstaniec Wielkopolski Heliodor Józef (ur. 9 III 1866 w Barcinie w kujawsko - pomorskim, syn Stanisława i Marianny z d. Wieczorkiewicz) i Salomea z d. Drzewiecka (ur. 5 XI 1877 w miejscowości Radzewo, córka Tomasza i Magdaleny z d. Antkowiak). Para pobrała się 8 II 1895 r. w Środzie Wielkopolskiej. Z tego związku urodzili się także Salomea po mężu Kawecka (1899 r. w Inowrocławiu), Marianna (1897 - 1972, ur. w Kruszwicy), Władysława (ur. w Wysławicach, zm. 1948 w Mogilnie), Jan (1905 w Żuczce) i Jordan (1910 w miejscowości Chełmce).

Nasze informacje są bardzo skąpe i możemy opierać się tylko na Uchwale z 1974 r. o nadaniu Wielkopolskiego Krzyża Wielkopolskiego. Wiemy, że jej ojciec był organizatorem razem z Walentym Mielcarkiem (1884-1947) i Stanisławem Kurnatowskim (ur. 27 IV 1873 r.) oddziału powstańczego w miejscowosci Chełmce (wieś w województwie kujawsko - pomorskim, w powiecie inowrocławskim, w gminie Kruszwica). W powyższej Uchwale odnotowano, że Bronisława była łączniczką tajnej organizacji przygotowującej powstanie a także magazynierką gromadzonej broni. Więcej informacji o sytuacji w Chełmcach mamy z Uchwały z 1958 r. o nadaniu WKP Stanisławowi Kurnatowskiemu: “W 28 XII 1918 r. zorganizował wiec w Chełmce pow. Inowrocław w celu przygotowania powstania. W 29 XII 1918 r. na 1 I 1919 r. stanął z bronią w ręku na czele placówki powstańczej, rozbrajając Straż Graniczną i oddział wojska niemieckiego stacjonującego w Chełmcach. W czasie trwającej nocy podpalono stogi, co było sygnałem do powstania i wywabiło Niemców z ich kwatery. W tym czasie rozbrojono wartownika i zdobyto broń i amunicję. W dalszych walkach brał udział w oczyszczaniu byłej granicy niemiecko - rosyjskiej, gdzie rozwiązała się ostra potyczka w wyniku której zginęło 3-ch Niemców a jeden z powstańców był ciężko ranny.” Kaźmierczak z d. Bembenek Bronisława po II wojnie światowej była członkiem ZBoWiD. Uchwałą W 15/72 została mianowana do stopnia podporucznika.

28 III 1919 r. zamieszkała w Poznaniu, pracowała jako pracownik umysłowy w Firmie Braci Hepuer i Ska w Poznaniu.

12 VI 1930 r. wyszła za mąż za Bronisława Kaźmierczaka (ur. 8 VIII 1895 r. w miejscowości Bobulczyn, USC Ostroróg, syna Stanisława i Domicelli z d. Schulz. Zginął w KL Auschwitz 3 X 1941 r.). Bronisław i Bronisława mieli conajmniej jedno dziecko syna Wiesława (25 IV 1932 - 30 VIII 2010).

Zmarła 10 XII 1990 r., pochowana na cmentarzu komunalnym na poznańskim Junikowie w jednej z kwater powstańczych, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 11 miejsce 8
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=2590168&name_surname=Ka%C5%BAmierczak%20Bronis%C5%82awa#OpenMap

To także miejsce pochówku jej syna Wiesława oraz symbolicznie wymieniony został mąż Bronisław.

źródła: Parafia katolicka Środa Wielkopolska, wpis 13 / 1895; Urząd Stanu Cywilnego Środa Wielkopolska, wpis 20 / 1895; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania; WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa (odrzucony wniosek Heliodora); Archiwum Prezydenta RP, Nominacje na stopień oficerski; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line stan na 4 III 2025 r.; WTG Gniazdo, Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fot. Tomek Konwicki, październik 2024 r.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Parafia katolicka Środa Wielkopolska, wpis 13 / 1895

Heliodorus Bembenek (28 lat)
ojciec: Stanislaus , matka: Marianna Wieczorkiewicz
Salomea Drzewiecka (17 lat)
ojciec: Thomas , matka: Magdalena Antkowiak

Urząd Stanu Cywilnego Środa Wielkopolska, wpis 20 / 1895

Heliodor Joseph Bembenek (ur. 1866)
ojciec: Stanislaus Bembenek + , matka: Marie Wieczorkiewicz
Salomea Drzewiecka (ur. 1877)
ojciec: Thomas Drzewiecki , matka: Magdalena Antkowiak

Klaczyński Feliks (1900-1987)

Urodził się 24 V 1900 r. w miejscowości Mikstat (miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie ostrzeszowskim) w rodzinie Marcelego (ur. 19 VII 1873, syn Jana i Elżbiety z d. Kowalska) Marianny z d. Joks (12 II 1874 - 2 I 1967, córka Kacpra i Marianny Siarikiewicz), para pobrała się w 1898 r. Z tego związku urodzili się także Elzbieta, Jan, Bolesława, Zofia i Stefania.

Do Powstania Wielkopolskiego dołączył jako ochotnik do 3. ochotniczej kompanii z Mikstatu, której dowódcą był Roman Mędlewski (ur. 15 VII 1893), oddział następnie został włączony do kompanii ostrzeszowskiej. Brał udział w walkach w okolicach Kępna, Grabowa, Ostrzeszowa. Następnie włączony w szeregi utworzonego w 12. Pułk Strzelców Wielkopolskich pod rozkazami Władysława Jana Wawrzyniaka (1890-1940). Zwolniony z wojska 25 XI 1921 r., niewykluczone jest zatem, że brał udział także w wojnie polsko - bolszewickiej, uzupełnieniem tej informacji może być kwerenda w Wojskowym Biurze Historycznym, gdzie znajduje się odrzucony 2 III 1936 r. wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości (syg. akt 25996), tam też teczka o syg. 1977. W 1958 r. został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

27 XI 1922 r. razem z żona Genowefą z d. Klaczyńska (ur. 11 XI 1903 w Chrzanowie, córka Józefa i Katarzyny z d. Waliszewska. Zmarła 7 VIII 1972 r., od 11 II 2020 spoczywa na Junikowie) zamieszkał w Poznaniu. Tu urodził się ich syn Ireneusz Henryk (29 I 1928 - 2 II 2001).

Za Muzeum Młynarstwa i Wodnych Urządzeń Przemysłu Wiejskiego w Jaraczu ”z zawodu był molinologiem- znawca i pasjonat tematyki młynów wietrznych i konstruktor wielu ich modeli. Z zawodu był inżynierem budownictwa ogólnego. Wiatrakami zainteresował się już jako młody chłopak, kiedy to podczas I wojny światowej pracą w młynie zarabiał na utrzymanie. Pierwsze prace inżyniera Klaczyńskiego nad wiatrakami polegały na sporządzaniu szkiców, rysunków technicznych, pomiarów i notatek. Z czasem zaczął również fotografować wiatraki i kolekcjonować wszystko, co ich dotyczyło- książki, kartki i znaczki pocztowe, numizmaty itp.
Pierwsze modele wiatraków zaczął konstruować jeszcze przed II wojną światową. W ciągu wielu lat zbudował ich kilkadziesiąt. W modelach tych, z wielką precyzją i wiernością wobec znalezionych w terenie i szczegółowo opisanych oryginałów, uwiecznił wiele odchodzących w zapomnienie młynów. Dzięki swej pasji stał się wybitnym w skali europejskiej specjalistą w dziedzinie młynów wietrznych i nawiązał współpracę z wieloma muzeami i innymi specjalistami: Międzynarodowe Muzeum Młynarstwa w Suhlendorf w Niemczech, Muzeum Techniki w Brnie, muzeami w Szwajcarii i Austrii oraz Muzeum Rolnictwa im. Ks. Krzysztofa Kluka w Ciechanowcu, Muzeum Techniki w Warszawie i Muzeum Rolnictwa w Szreniawie.
Feliks Klaczyński podjął misje na rzecz zachowania ginących wiatraków- ich unikalnej architektury i myśli konstruktorskiej. Wraz z poznańskim oddziałem PTTK w oparciu o przygotowane przez siebie ankiety dokonał inwentaryzacji wiatraków na terenie Wielkopolski. Za swe zasługi otrzymał Złotą Odznakę za Opiekę nad Zabytkami nadaną przez Ministerstwo Kultury i Sztuki.”

Klaczyński Feliks zmarł 22 II 1987 r. Został pochowany w jednej z kwater powstańczych na cm. komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 11 miejsce 9
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1041992&name_surname=Klaczy%C5%84ski%20Feliks#

To także miejsce pochówku żony Genowefy, syna Ireneusza, Bolesława Jeśko (1903-1963), Urszuli Władysławy Kalczyńskiej (1930-2019).

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Mikstat, wpis 18 / 1898; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania; WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line stan na 5 III 2025 r.; WTG Gniazdo, Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja grobu Marianny Weroniki - fot. Tomek Konwicki, październik 2024 r.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Urząd Stanu Cywilnego Mikstat, wpis 18 / 1898

Marcel Klaczynski (ur. 1873)
ojciec: Johann Klaczynski , matka: Elisabeth Kowalska
Marie Joks (ur. 1874)
ojciec: Kaspar Joks , matka: Marie Siarikiewicz

Schmidt vel Szmyt Jan Paweł (1899 - 1987)

UWAGI co o pisowni nazwiska: Nazwisko rodowe było zmieniane co najmniej dwa razy, z aktu ślubu Pawła i Marcjanny wynika, że ojciec posługiwał się obiema formami, w aktach urodzenia dzieci jest zarówno Szmyt jak i Schmidt, ostatecznie w 1953 r. (na podstawie Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów) nazwisko zmieniono na Szmyt.

Urodził się 8 III 1899 r. w miejscowości Podrzewie (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Duszniki) w rodzinie Pawła (ur. 1861 jako Szmyt, syn Józefa i Józefy z d. Kaczmarek) i Marcjanny z d. Klimka (ur. 1856, I voto Chermuła, córka Wawrzyńca i Marianny z d. Liszek), para pobrała się w 1889 r. Z tego związku urodziło się dwóch Powstańców Wielkopolskich - Bronisław (14 V 1893, podczas I wojny światowej ranny) i Józef (7 II 1898 - 5 I 1980) oraz Władysława (1891), Wincenty (16 VII 1895), Władysław (13 IX 1896, żołnierz armii pruskiej podczas I wojny światowej, odniósł rany, Kazimierz (22 II 1901) i Weronika (1890).
Dwukrotnie żonaty, jego pierwszą żoną była Stanisława Boguszewska, z którą miał dwoje dzieci - Jana i Barbarę. Jego II żoną została 4 III 1967 r. Janina Pawlak.
Nie ustalono czy jak jego starsi bracia został powołany do armii pruskiej podczas I wojny światowej. W Uchwale o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego w 1958 r. napisano, że brał udział w powstaniu od 4 I 1919 r. i wymieniono walki pod Kamionną, Kolnem i Zbąszyniem. Kolejność powinna być odwrotna, bowiem najpierw były walki o Zbąszyń (5 I 1919 r.), następnie oddziały z Pniew i Dusznik (od 7 I 1919 r.), w których najprawdopodobniej walczył Szmyt, zostały skierowane przez Konstantego Chłapowskiego w rejon Międzychodu i brały udział w walkach na linii Kamionna - Kolno - Gralewo. Po insurekcji wielkopolskiej Szmyt brał także udział w III Powstaniu Śląskim. Zwolniony z wojska 15 IX 1922 r. w stopniu plutonowego. Uchwałą W 15/72 mianowany do stopnia podporucznika. W Wojskowym Biurze Historycznym odrzucony 30 V 1938 r. wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości (mieszkał wówczas w rodzinnym Podrzewiu, pracował jako pomocnik leśny).
Zmarł 26 VII 1987 r. Pochowany 30 VII 1897 r. na cmentarzu komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa w jednej z kwater powstańczych pole 6 kwatera 1 rząd 11 miejsce 11
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1041826&name_surname=Szmyt%20Jan#OpenMap

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Mikstat, wpis 18 / 1898; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1923/1/66, skan 199 Pniewy (USC) - akt urodzenia, rok 1893, Księga urodzeń, Bronislaus, rodzice: Paul Schmidt / Szmyt, Marianna Klymka; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1923/1/81, skan 68 Pniewy (USC) - akt urodzenia, rok 1898, Księga urodzeń, Józef , rodzice: Paul Schmidt / Szmyt, Marianna Klimka; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1923/1/84, skan 125 Pniewy (USC) - akt urodzenia, rok 1899, Księga urodzeń, Johann Paul , rodzice: Paul Schmidt, Marcianna Klemka,; Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 23897: Szmyt Josef (Podrzewie, Samter); Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 17434: Schmidt Wladislaus (Podrzewie, Samter); WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line stan na 5 III 2025 r.; WTG Gniazdo, Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja grobu Marianny Weroniki - fot. Tomek Konwicki, październik 2024 r.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Urząd Stanu Cywilnego Mikstat, wpis 18 / 1898

Marcel Klaczynski (ur. 1873)
ojciec: Johann Klaczynski , matka: Elisabeth Kowalska
Marie Joks (ur. 1874)
ojciec: Kaspar Joks , matka: Marie Siarikiewicz

Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 23897: Szmyt Josef (Podrzewie, Samter)
Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 17434: Schmidt Wladislaus (Podrzewie, Samter)

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1923/1/66, skan 199 Pniewy (USC) - akt urodzenia, rok 1893, Księga urodzeń, Bronislaus, rodzice: Paul Schmidt / Szmyt, Marianna Klymka,

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1923/1/81, skan 68 Pniewy (USC) - akt urodzenia, rok 1898, Księga urodzeń, Józef , rodzice: Paul Schmidt / Szmyt, Marianna Klimka,

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1923/1/84, skan 125 Pniewy (USC) - akt urodzenia, rok 1899, Księga urodzeń, Johann Paul , rodzice: Paul Schmidt, Marcianna Klemka,

Kokociński Edmund (1899-1988)

Urodził się 26 III 1899 r. w miejscowości Röhlinghausen (środkowej części Zagłębia Ruhry w Niemczech) w rodzinie Antoniego (ur. 5 VI 1873 r. w Komorzycach, syn Andrzeja i Katarzyny z d. Szczęsna) i Rozalii z d. Nowaczyk (ur. 29 VIII 1878 r. w Wielkim rogaczewie, córka Szymona i Marii z d. Szal), para pobrała się w Braubauerschaft, North Rhine-Westphalia 26 VIII 1895 r.
20 VI 1927 r. w Warszawie Edmund ożenił się ze Stanisławą z d. Kałek (ur. 14 X 1893 r. w Łagwach w gm. Buk, córka Andrzeja i Antoniny z d. Harla). Z tego związku urodziło się co najmniej troje dzieci Remigiusz (21 VII 1929 - 29 III 1990) i Eugeniusz (19 V 1931) oraz córka Eugenia po mężu Ryster (19 V 1931 - 29 XII 2023).

Jako ochotnik wstąpił do IV Kompanii Marynarzy Powstańców Wielkopolskich pod dowództwem Adama Białoszyńskiego (Białaszyszński 1890-1949), która wchodziła w skład batalionu Służby Straży i Bezpieczeństwa Marynarzy w Poznaniu. 27 XII 1918 r. IV Kompania zdobyła koszary 47. pułku piechoty, ogniem zaporowym ostrzeliwała koszary 6. pułku grenadierów na Grunwaldzie, uniemożliwiając im działania w centrum miasta, zdobyli także Fort VII oraz Dworzec Główny, a 6 I 1919 r. brali udział w zdobyciu lotniska Ławica. Kokociński jeszcze w trakcie powstania wyjeżdżał do Westfalii w celu werbunku ochotników - członków Towarzystwa Gimnastycznego SOKÓŁ. Od 21 I 1919 r. przydzielony do 1. pułku artylerii lekkiej. Zwolniony z wojska w grudniu 1920 r. co może sugerować, że brał także udział w wojnie polsko - bolszewickiej, a może to potwierdzić kwerenda w Wojskowym Biurze Historycznych, gdzie znajduje się odrzucony 25 X 1937 r. (syg. akt 24/10470) wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości. Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwałą W 4/72 mianowany do stopnia podporucznika. Uczestnik Kampanii Wrześniowej, osadzony w Stalagu XI-A, nr jeńca 35845, 19 X 1940 r. zwolniony do pracy w Quedlinburgu, co znajduje potwierdzenia w IPN, Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945.

5 VII 1927 r. z żoną zamieszkał w Poznaniu, gdzie pracował jako sekretarz w kuratorium oświaty a po II wojnie jako nauczyciel.

Zmarł 4 II 1988 r. Został pochowany w jednej z kwater powstańczych na cm. komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 11 miejsce 12
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=2621465&name_surname=Kokoci%C5%84ski%20Edmund#OpenMap

źródła: Niemcy, Nadrenia Północna-Westfalia Śluby, 1874-1899; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania; Parafia św. Aleksandra w Warszawie, akt ślubu 1927/232; WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line stan na 6 III 2025 r.; WTG Gniazdo, Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja grobu - fot. Tomek Konwicki, październik 2024 r.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Ludkowski Tadeusz Mieczysław (1901 - 1973)

Urodził się w Poznaniu 30 IX 1901 r. w rodzinie Leona Teofila (ur. 4 IV 1872, syn Jana i Marianny z d. Strużycka) i Marty z d. Thomas (ur. 27 IV 1873 r., córka Jakuba i Julianny z d. Białkowska), para pobrała się 1 VII 1898 r. Tadeusz był dwukrotnie żonaty, jego pierwszą żoną została 24 II 1938 r Olga Ander (ur. 6 XI 1893 r., córka Pawła i Józefy z d. Melantowska), z którą miał syna Leszka (ur. 25 V 1930). Jego II żoną była Krystyna (27 IV 1915 - 6 II 2001).
Bratem Tadeusza był Edmund Thomas - Ludkowski (ur. 27 X 1897 r. urodzony jako syn Marty, a po ślubie Leon Teofil uznał swoje ojcostwo. W Kartach meldunkowych miasta Poznania Edmund występuje pod nazwiskami Thomas i Ludkowski. Zmarł 21 XII 1952 r. i został pochowany na cm. komunalnym “Lipowy” w Gliwicach. Nie stwierdzono udziału Edmunda w Powstaniu wielkopolskim, ale w Wojskowym Biurze Historycznym znajduje się odrzucony 25 VI 1938 r. wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości.
Ze związku małżeńskiego Leona i Marty urodzili się także Maria Władysława (28 V 1899 - 24 XI 1969), Ewa (*+1910) i Zbigniew Adam (5 XII 1912 - 1 XII 1963) oraz troje dzieci zmarłych bez nadania imienia w 1903, 1905 i w 1906 r.
Przed wybuchem Powstania Wielkopolskiego Tadeusz Mieczysław należał do skautingu. Jako członek skautów wielkopolskich brał udział w powstaniu w oddziałach zorganizowanych przez Wincentego Wierzejewskiego, brał udział przejęciu Fortu VIII (Grolman, obecnie Kazimierza Grudzielskiego). W nocy z 5 na 6 I 1919 r. brał udział w walkach o stację Lotniczą na Ławicy. Od 21 I 1919 r. w 1. Pułku strzelców Wielkopolskich, a od 2 II w 7. kompanii telegraficznej na poznańskiej Cytadeli. Od 17 II skierowany na odcinek Leszno - Wolsztyn. 23 IV 1923 r. zwolniony z wojska.Za udział w powstaniu odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Uchwałą W 4/72 mianowany do stopnia podporucznika. W sierpniu 1939 r. ponownie powołany do wojska, brał udział w Kampanii Wrześniowej do 29 IX 1939 r. Wysiedlony przez Niemców 24 XI 1939 r. do Ostrowca Świętokrzyskiego, gdzie przebywał do marca 1945 r. Członek ZBoWiD.

Zmarł 15 III 1973 r. Pochowany na cmentarzu komunalnym na Junikowie, spoczywa pole 22 kwatera 1 rząd 12 miejsce 441
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1002538&name_surname=Ludkowski%20Tadeusz#

To także miejsce pochówku jego II żony Krystyny.

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis 305 / 1898; Parafia katolicka Poznań - par. św. Marcina, wpis 103 / 1898; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 441: Życiorysy powstańców wielkopolskich: L - tom lll /Litwin Wincenty - Lwowski Antoni/.; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line stan na 7 III 2025 r.; WTG Gniazdo, Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja grobu Marianny Weroniki - fot. Tomek Konwicki, sierpień 2024 r.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis 305 / 1898

Leo Theophil Ludkowski (ur. 1872)
ojciec: Johann Ludkowski , matka: Marie Strozycka
Martha Thomas (ur. 1873)
ojciec: Julius Thomas , matka: Julianne Bialkowska

Parafia katolicka Poznań - par. św. Marcina, wpis 103 / 1898

Leo Theophilus Ludkowski (ur. 1872)
ojciec: Joannes , matka: Marianna Stróżycka
Martha Thomas (ur. 1873)
ojciec: Julius , matka: Julianna Białkowska

Pabiszczak Bronisław (1884-1973)

Urodził się 1 VIII 1884 r. w miejscowości Karmin (obecnie wieś (dawniej miasto) w województwie wielkopolskim, w powiecie pleszewskim, w gminie Dobrzyca). Rodzice Kacper (3 I 1846 Pawłówko - 12 XI 1909 Poznań) i Kunegunda z d. Bilińska (17 III 1846 Pleszew - 18 II 1929 Poznań) pobrali się w 1874 r. w Pleszewie. Z tego Związku urodzili się także Powstaniec Wielkopolski - Antoni (10 XII 1876 Pleszew - 31 III 1942 Poznań), Marianna (Maria) po mężu Mendel (18 VI 1878) i Tomasz (18 XII 1882). 1 IV 1896 r. z Kostrzyna rodzina przeprowadziła się do Poznania.
13 V 1910 r. Pabiszczak ożenił się z Józefą z d. Langer (27 II 1889 Borówiec w gm. Kórnik - 7 IX 1958 Poznań, pochowana na cm. par. Bożego Ciała (Bluszczowa), córka Henryka i Józefy z d. Wróblewska). Z tego związku urodzili się Kazimierz (26 II 1911-4 I 1971), Bronisław jr (12 VII 1913, wywieziony z Wielkopolski podczas IIWŚ, jego losy są dalsze nieznane) i Wacław (15 IX 1919).
Bronisław został powołany do armii pruskiej, w której służył od 3 VIII 1914 do 14 XI 1918 r. Jako ochotnik wstąpił do IV Kompanii Marynarzy Powstańców Wielkopolskich pod dowództwem Adama Białoszyńskiego (Białaszyszński 1890-1949), która wchodziła w skład batalionu Służby Straży i Bezpieczeństwa Marynarzy w Poznaniu. 27 XII 1918 r. IV Kompania zdobyła koszary 47. pułku piechoty, ogniem zaporowym ostrzeliwała koszary 6. pułku grenadierów na Grunwaldzie, uniemożliwiając im działania w centrum miasta, zdobyli także Fort VII oraz Dworzec Główny, a 6 I 1919 r. brali udział w zdobyciu lotniska Ławica. Od 7 I 1919 r. do 15 V 1919 r. pracował w Straży Ludowej w Poznaniu. Zwolniony w stopniu starszego marynarza (starszy szeregowy). Członek Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej od 18 VI 1924 r. Zweryfikowany przez Zarząd Główny Związku Powstańców Wielkopolskich 19 IX 1934 r. dyplomem nr 4490, Nr Referatu Historycznego 11862 (Koło Wilda).
Jego losy nie są znane.
Zmarł 18 III 1973 r. Został pochowany na cmentarzu komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 22 kwatera 1 rząd 12 miejsce 442
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1002540&name_surname=Pabiszczak%20Bronis%C5%82aw#OpenMap

źródła: Parafia katolicka Pleszew, wpis 16 / 1874; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania; WBH, Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.1627; Archiwum: Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 31 / Spis zweryfikowanych 101 - 4621. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja.. Strona/karta: 244; Archiwum: Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 44 / Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 10168 - 16966]. Opis jednostki: Spisy członków Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19. Strona/karta: 72; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line stan na 7 III 2025 r.; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja grobu - fot. Tomek Konwicki, sierpień 2024 r.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2025

Parafia katolicka Pleszew, wpis 16 / 1874

Casparus Pabiszczak (28 lat)
Cunegundis Bilińska (27 lat)