Kokociński Edmund (1899-1988), Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Kokociński Edmund (1899-1988)

Urodził się 26 III 1899 r. w miejscowości Röhlinghausen (środkowej części Zagłębia Ruhry w Niemczech) w rodzinie Antoniego (ur. 5 VI 1873 r. w Komorzycach, syn Andrzeja i Katarzyny z d. Szczęsna) i Rozalii z d. Nowaczyk (ur. 29 VIII 1878 r. w Wielkim rogaczewie, córka Szymona i Marii z d. Szal), para pobrała się w Braubauerschaft, North Rhine-Westphalia 26 VIII 1895 r.
20 VI 1927 r. w Warszawie Edmund ożenił się ze Stanisławą z d. Kałek (ur. 14 X 1893 r. w Łagwach w gm. Buk, córka Andrzeja i Antoniny z d. Harla). Z tego związku urodziło się co najmniej troje dzieci Remigiusz (21 VII 1929 - 29 III 1990) i Eugeniusz (19 V 1931) oraz córka Eugenia po mężu Ryster (19 V 1931 - 29 XII 2023).

Jako ochotnik wstąpił do IV Kompanii Marynarzy Powstańców Wielkopolskich pod dowództwem Adama Białoszyńskiego (Białaszyszński 1890-1949), która wchodziła w skład batalionu Służby Straży i Bezpieczeństwa Marynarzy w Poznaniu. 27 XII 1918 r. IV Kompania zdobyła koszary 47. pułku piechoty, ogniem zaporowym ostrzeliwała koszary 6. pułku grenadierów na Grunwaldzie, uniemożliwiając im działania w centrum miasta, zdobyli także Fort VII oraz Dworzec Główny, a 6 I 1919 r. brali udział w zdobyciu lotniska Ławica. Kokociński jeszcze w trakcie powstania wyjeżdżał do Westfalii w celu werbunku ochotników - członków Towarzystwa Gimnastycznego SOKÓŁ. Od 21 I 1919 r. przydzielony do 1. pułku artylerii lekkiej. Zwolniony z wojska w grudniu 1920 r. co może sugerować, że brał także udział w wojnie polsko - bolszewickiej, a może to potwierdzić kwerenda w Wojskowym Biurze Historycznych, gdzie znajduje się odrzucony 25 X 1937 r. (syg. akt 24/10470) wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości. Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwałą W 4/72 mianowany do stopnia podporucznika. Uczestnik Kampanii Wrześniowej, osadzony w Stalagu XI-A, nr jeńca 35845, 19 X 1940 r. zwolniony do pracy w Quedlinburgu, co znajduje potwierdzenia w IPN, Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945.

5 VII 1927 r. z żoną zamieszkał w Poznaniu, gdzie pracował jako sekretarz w kuratorium oświaty a po II wojnie jako nauczyciel.

Zmarł 4 II 1988 r. Został pochowany w jednej z kwater powstańczych na cm. komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 6 kwatera 1 rząd 11 miejsce 12
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=2621465&name_surname=Kokoci%C5%84ski%20Edmund#OpenMap

źródła: Niemcy, Nadrenia Północna-Westfalia Śluby, 1874-1899; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania; Parafia św. Aleksandra w Warszawie, akt ślubu 1927/232; WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line stan na 6 III 2025 r.; WTG Gniazdo, Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja grobu - fot. Tomek Konwicki, październik 2024 r.

Strony