Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Rybarczyk Józef (1876 - 1954)

Urodził się 14 II 1876 r. w miejscowości Pęckowo (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie czarnkowsko - trzcianeckim, w gminie Drawsko) w rodzinie Antoniego (1851-1907, syn Walentego i Anny z d. Spychała) i Marianny z d. Linke (Linka, ur. 1872, córka Kazimierza i Marianny z d. Dymek). Para pobrała się w 1874 r. Z tego związku urodzili się także Marcjanna (1878, po mężu Niedźwiedź), Wawrzyn (1882-1886), Magdalena (1883), Marcjanna (*+1884), Michał (1885-1886) i Franciszka (1890, po mężu Olech).

6 II 1902 r. w Sierakowie poślubił Mariannę z d. Nowak (15 III 1877 - 23 IX 1956, córkę Stefana i Weroniki z d. Damke). Z tego związku urodzili się Brunon (Bronisław 16 I 1902 Sieraków - 6 IX 1920 Poznań, zmarł w wyniku choroby, Powstaniec Wielkopolski, żołnierz kompanii wartowniczej Garnizonu Poznań), Leopold (1903), Anna (1905), Franciszek (1906), Hieronim (1908) i Feliks (1911).

Od stycznia 1919 r. jako ochotnik w oddziale z Sierakowie, brał udział w walkach o Międzychód i okoliczne miejscowości. Od 2 II 1936 r. członek Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej (Ewidencja nr 16967 - 23302), zweryfikowany przez Zarząd Główny Związku Powstańców Wielkopolskich dyplomem nr 12050, Nr Referatu Historycznego 19478 (Spis zweryfikowanych 9100 - 13620). W projekcie WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line stan na 4 XII 2024 r. wymieniony dwukrotnie
1/ urodzenie: 1876.02.14 Pęckowo
status/stopień: starszy szeregowiec
uwagi: Sieraków, robotnik, Ziemia Międzychodzka
źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Koła poza Poznaniem; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 45: Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 16967 - 23302]; Chalasz Roman, Wielki Almanach Powstańczy Powiatu Międzychodzkiego (maszyn.).

2/ uwagi: I.487.3712
źródła: Wojskowe Biuro Historyczne (daw. CAW), Wykaz akt powstańców wielkopolskich

Zmarł w Sierakowie w dniu swoich urodzin - 14 II 1954 r.

źródła: Parafia katolicka Piłka, wpis 23 / 1874; Urząd Stanu Cywilnego Wieleń, wpis L-6 / 1874; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1945/3/165, skan 45 Sieraków (USC) - akt małżeństwa, rok 1901, Heiraths-Haupt-Register; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line, i Lista odznaczonych WKP stan na 4 XII 2024 r.; WBH, Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.3712; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 33 / Spis zweryfikowanych 9100 - 13620. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 164; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 45 / Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 16967 - 23302]. Opis jednostki: Spisy członków Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19. Strona/karta: 179.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Parafia katolicka Piłka, wpis 23 / 1874

Antonius Rybarczyk (23 lat)
Marianna Linka (23 lat)

Urząd Stanu Cywilnego Wieleń, wpis L-6 / 1874

Anton Rybarczyk (23 lat)
ojciec: Valentin , matka: Anna Spychała
Marie Linka (24 lat)
ojciec: Casimir , matka: Marie Dymek

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1945/3/165, skan 45 Sieraków (USC) - akt małżeństwa, rok 1901, Heiraths-Haupt-Register

Josef Rybarczyk (25 lat), rodzice: Anton Rybarczyk , Marianna Linke ,
Marianna Nowak (24 lat) , rodzice: Stephan Nowak , Veronika Damke ,

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1945/1/167, skan 15. Sieraków (USC) - akt urodzenia, rok 1902, [Księga urodzeń]

Bruno , rodzice: Josef Rybarczyk, Marianna Nowak

Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920, Wojskowe Biuro Historyczne, Warszawa 1934, strona 784, pozycja 33904

Mroczkowski Aleksander Jan (1893 - 1933)

Urodził się 18 VI 1893 w miejscowości Nowa Wieś Królewska (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie wrzesińskim, w gminie Września) w rodzinie Władysława (ur. 16 IV 1863, zm. 15 VIII 1943, syn Teofila i Konstancji z d. Wawiórowska) i Marty z Paszkiewiczów (ur. 17 VII 1865, zm. 19 VI 1943, córka Leopolda i Katarzyny z d. Bykowska). Para pobrała się w Opocznie w 1885 r. Z tego związku urodzili się także Maria Katarzyna (1890, po mężu Szczepaniak), Bolesław Teofil (1889), Waleria Anna (1890-1893), Janina Barbara (1891), Łucja Maria (1894), Wacław (*+1899), Piotr Antoni (1900), Wanda Elżbieta (1901), Anna Marta (21 VII 1903 - 23 II 1994, po mężu Błońska), Stanisław Ignacy (1905) i Powstaniec Wielkopolski Tadeusz Stefan (ur. 22 IX 1887 Pogorzelica osada w województwie wielkopolskim, w powiecie jarocińskim, w gminie Żerków, zm. 16 V 1958 Wyszanów gm. Wieruszów).

Absolwent seminarium nauczycielskiego w Rawiczu.

Jako żołnierz armii pruskiej Infanterie-Regiment 333 podczas I wojny światowej został dwukrotnie ranny co potwierdza lista strat Preußen 694 z 25 XII 1916 r. i lista Preußen 1351 z 29 I 1919 r.

Od grudnia 1918 służył w 2. Pułku Poznańskim im. Dąbrowskiego (dowództwo piechoty twierdzy m. Poznań), a następnie 1. Pułku Rezerwowym Strzelców Wielkopolskich (DG nr 70 został przemianowany na 10. Pułk Strzelców Wielkopolskich). 7 II 1919 r. Komisariat Naczelnej Rady Ludowej, na wniosek głównodowodzącego Siłami Zbrojnymi Polskimi w byłym zaborze pruskim, awansował go z sierżanta na podporucznika w piechocie ze starszeństwem z 21 I 1919 r. Brał udział w walkach o Lwów.

Od 25 XI 1920 r. został zatwierdzony porucznik.

Uczestnik powstania śląskiego w 1921 r. 3 V 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 VI 1919 r. jego oddziałem macierzystym był 68. pułk piechoty. 10 VII 1922 r. został zatwierdzony na stanowisku dowódcy batalionu w 55. pułku piechoty w Lesznie. W następnym roku pełnił w tym pułku służbę na stanowisku pełniącego obowiązki komendanta kadry batalionu zapasowego. Następnie przydzielony do 14. Dywizji Piechoty w Poznaniu na stanowisko I oficera sztabu. 18 II 1928 r. został mianowany majorem. W kwietniu 1928 r. został przeniesiony 85. pułku piechoty w Nowej Wilejce na stanowisko oficera sztabowego pułku. Od lipca 1929 r. jako dowódca batalionu. W marcu 1931 r. został przeniesiony do 1. Pułku Strzelców Podhalańskich w Nowym Sączu na stanowisko dowódcy batalionu. W październiku tego roku został przesunięty na stanowisko kwatermistrza. 30 IX 1932 r. został przeniesiony w stan spoczynku. Odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojskowego Virtuti Militari, Krzyżem Niepodległości (6 XII 1932), Krzyżem Walecznych (dwukrotnie), Złotym Krzyżem Zasługi.

16 III 1925 r. ożenił się z Anną z d. Jezierska (ur. 18 VII 1900 r. we Wronkach, córka Stanisława i Antoniny z d. Kreżyńska).

Zmarł 11 marca 1933 w Obornikach. Pochowany na cmentarzu Górczyńskim w Poznaniu , spoczywa kwatera IIL rząd 4 miejsce 19
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...#

To także miejsce pochówku jego siostry Anny Marty Błońskiej (+1994,) i żony Anny z Jezierskich (+1976, na nowym nagrobku zapisano imię Aneta).

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Opatów, wpis 10 / 1885; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1915/1/59, skan 68 Obłaczkowo (USC) - akt urodzenia, rok 1893, Księga urodzeń; Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 16497: Mroczkowski Alexander (Kgl. Neudorf, Wreschen); Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 28933: Mroczkowski Alexander (Neudorf, Wreschen); Wiadomości Kościelne Parafii Matki Boskiej Bolesnej na św. Łazarzu w Poznaniu -- 1933.04.02 R 18 nr 14 ; Wiadomości Kościelne Parafii Matki Boskiej Bolesnej na św. Łazarzu w Poznaniu 1933.04.02 R.18 nr 14; Kurier Poznański 1933.03.12 R.28 nr 117; WBH, Kolekcja Akt Personalnych i Odznaczeniowych WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line, stan na 4 XII 2024 r.; APP, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki listopad 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Urząd Stanu Cywilnego Opatów, wpis 10 / 1885

Ladislaus Mroczkowski (ur. 1863)
ojciec: Theophil + , matka: Konstanze Wawiorowska
Martha Paszkiewicz (ur. 1865)
ojciec: Leopold , matka: Catharine Bykowska

Archiwum Państwowe w Poznaniu 1915/1/59, skan 68 Obłaczkowo (USC) - akt urodzenia, rok 1893, Księga urodzeń

Springer Stefan (1891 - 1953)

Urodził się 30 lipca 1891 r. w Pleszewie w rodzinie Józefa ( ur. 28 VIII 1847, syn Stanisława i Katarzyny z d. Safian) i Heleny z d. Kosiak (ur. 25 II 1860, córka Józefa i Marianny z d. Czapla), para pobrała się w Gnieźnie w 1882 r.

Od 29 I 1916 r. do 13 XII 1918 r. w armii pruskiej. Zwolniony z wojska wrócił do Poznania. Nie ustalono kiedy i gdzie brał udział w Powstaniu Wielkopolskim, w WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line, stan na 6 XII 2024 r., występuje jako porucznik w artylerii na podstawie Dekretu mianującego byłych sierżantów podoficerów i urzędników byłej armii niemieckiej podporucznikami w Polskich Siłach Zbrojnych, ale dekret Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej datowany jest dopiero na 20 III 1919 r. Zatwierdzony 9 IX 1920 r. w stopniu kapitana w artylerii, w „grupie byłej armii niemieckiej”. 1 VI 1921 r. pełnił służbę w dowództwie artylerii 23. Dywizji Piechoty, pozostając w ewidencji 17. dywizjonu artylerii ciężkiej. 3 V 1922 r. został zweryfikowany w stopniu kapitana w korpusie oficerów artylerii. W 1923 r. pełnił służbę w 7. pułku artylerii ciężkiej w Poznaniu na Sołaczu. W latach 1923 – 1925 był słuchaczem V Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, pozostając oficerem nadetatowym 7. pułku artylerii ciężkiej. Od 1 X 1925 r., po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przeniesiony do Wyższej Szkoły Wojennej na stanowisko asystenta. 3 V 1926 r. awansował na majora ze starszeństwem z dniem 1 VII 1925 r. W latach 1928–1931 był wykładowcą w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. W 1932 r. pełnił służbę w 9. pułku artylerii ciężkiej w Siedlcach. W kwietniu 1933 r. został przesunięty na stanowisko zastępcy dowódcy pułku. We wrześniu 1935 r. został przeniesiony do Departamentu Artylerii Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko szefa wydziału. Do 31 VIII 1939 r. dowodził 17. pułkiem artylerii lekkiej w Gnieźnie. W Wojskowym Biurze Historyczny akta o sygnaturze 16157 (przekreślona), 9119 i 21749; podporucznik 28308; kapitan 27304 i Krzyż Walecznych (111/S - 1943); podpułkownik 27964 i 30218. Odznaczony Krzyżem Niepodległości 28 VI 1932 r. (major dyplomowany).

W Kampanii Wrześniowej był dowódcą artylerii Grupy Operacyjnej generała brygady Jana Kruszewskiego. 10 IX 1939 r. znalazł się w folwarku Dzierżawka (8 km na południowy wschód od Krasnegostawu), gdzie przystąpił do organizowania zapory policyjnej na linii Biskupice – Krasnystaw – Izbica – Zamość. dostał się do niemieckiej niewoli, gdzie przebywał w oflagu II C Woldenberg (niemiecki obóz jeniecki w miejscowości Woldenberg, przeznaczony dla oficerów Wojska Polskiego i ich ordynansów).

17 X 1924 r. ożenił się z Zofią z d. Płotkowiak (17 I 1893 - 12 VII 1981, córką Stanisława i Rozalii z d. Leitgeber).

Zmarł w Gnieźnie 8 IV 1953 r. (pierwotne miejsce pochówku nie jest znane). 23 X 1981 r. szczątki zostały przeniesione na cm. junikowski w Poznaniu, spoczywa pole 37 kwatera 1 rząd A1 miejsce 5
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=2584760&name_surname=Springer%20Stefan%20eks#

To także miejsce pochówku jego żony Zofii (+1981) i Stanisławy Kossowskiej (1903 - 1981), w wyszukiwarce miejskiej grobów dla miasta Poznania jako pochowanych wskazano tu także Springer Ewa Maria (8 VIII 1932 - 26 XI 2011) i Jagodziński Tadeusz Wojciech (16 V 1940 - 16 V 2011) - oboje nie zostali wymienieni na nagrobku.

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Gniezno, wpis 67 / 1882; Parafia katolicka Gniezno - par. św. Trójcy, wpis 48 / 1882; Archiwum Państwowe w Kaliszu 735/1/52, skan 118 Pleszew (USC) - akt urodzenia, rok 1891, [Księga urodzeń]; WBH, Kolekcja Akt Personalnych i Odznaczeniowych WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line, stan na 6 XII 2024 r.; APP, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki listopad 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Urząd Stanu Cywilnego Gniezno, wpis 67 / 1882

Joseph Springer alias Szprynger (ur. 1847)
ojciec: Stanislaus Springer , matka: Catharine Safian
Helene Kosiak (ur. 1860)
ojciec: Joseph Kosiak , matka: Marie Czapla

Parafia katolicka Gniezno - par. św. Trójcy, wpis 48 / 1882

Joseph Springer
Dodatkowe informacje: viduus
Helena Kosiak

Archiwum Państwowe w Kaliszu 735/1/52, skan 118 Pleszew (USC) - akt urodzenia, rok 1891, [Księga urodzeń]

Stefan , rodzice: Joseph Springer, Helene Kosiak

Zenkteler Michał (1890 - 1936)

Urodził się 15 IX 1890 r. w Buku, w rodzinie Walentego (12 II 1838 – 1892, syn Konstantego i Marianny z d. Hortkowska) i jego II żony Franciszki z Siuchnińskich (11 III 1859 – 11 I 1936, córki Macieja i Marianny z d. Żakowskiej). Para pobrała się w Szubinie w 1884 r. Z tego związku urodzili się także Marianna po mężu Jagodzińska (1885) i Apolonia (1888 - 1918) oraz Powstańcy Wielkopolscy Edmund (7 XI 1886 w Buku - 26 II 1956, pochowany w Poznaniu Cmentarz parafialny zabytkowy Jeżycki kwatera L rząd 4 miejsce 49) i Roman (9 VIII 1889 w Buku - 19 VII 1975 pochowany w Poznaniu, Cmentarz parafialny Lutycka kwatera św. Michała rząd 7 miejsce 1).
Uczęszczał do szkół w Poznaniu i w Śremie. Ukończył gimnazjum w Śremie. Powołany do armii pruskiej odbył zasadniczą służbę wojskową w Armii Cesarstwa Niemieckiego. W latach 1911–1914 studiował rolnictwo w Lipsku i w Berlinie. Przed I wojną światową działał w tajnych grupach narodowych oraz stowarzyszeniach polskich na emigracji. 1 VIII 1914 r. powołany do armii pruskiej brał udział w I wojnie światowej. Zwolniony 1 XI 1918 r. powrócił do Wielkopolski. Warto tu zaznaczyć, że w Kartach meldunkowe miasta Poznania odnotowano, że “od wojska niemieckiego” powrócił 1 VIII 1919 r., zamieszkał przy ul. Krętej 22 u Plucińskiego.

W Powstaniu Wielkopolskim pod rozkazami ppłk Kazimierza Grudzielskiego, przez którego został mianowany dowódcą VII odcinka czarnkowskiego frontu północnego pomiędzy Kcynią i Łabiszynem na przełomie stycznia a lutego 1919 r. Za bohaterstwo wykazane na swoim odcinku Zenkteler został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 4736 razem z kapitanem Wiktorem Rossą (27 X 1889 - 18 IV 1942). Brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej, walczył w szeregach 15. pułku artylerii polowej wielkopolskiej. Pełnił także funkcję adiutanta XV Brygady Artylerii Wielkopolskiej. Zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 VI 1919 r. w korpusie oficerów rezerwy artylerii. W latach 20. XX wieku był oficerem rezerwy 17. pułku artylerii polowej w Gnieźnie. W 1934 r. pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Gniezno. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VII. Odznaczony ponadto Krzyżem Niepodległości (28 VI 1932), Krzyżem Walecznych (trzykrotnie), Złotym Krzyżem Zasługi (dwukrotnie 1928 i 1932), w Wojskowym Biurze Historycznym akta o sygnaturze 3544 i 8279, Krzyż Walecznych - kapitan, 141/Z - 1256, wniosek do Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari 54-4595.
3 VI 1924 r. ożenił się w Poznaniu z Haliną Marią Glabisz (ur. 27 II 1904 r. w Poznaniu, córką Albina i Jadwigi z d. Jachimowicz. Zmarła 13 V 1957 r. w Poznaniu, pochowana na cm. par. Najświętszego Serca Jezusa i św. Floriana). Z tego związku urodziło się troje dzieci Aleksandra Jadwiga po mężu Trzebny (31 VII 1925 w Poznaniu - 14 I 2009 tamże, spoczywa z matką), Wojciech Konstanty ( 13 I 1928 w Poznaniu - 30 XII 2009 Australia) i Maciej Andrzej (1 X 1931 w Poznaniu - 6 VII 2017 tamże, pochowana na cm. par. Najświętszego Serca Jezusa i św. Floriana).
Po przeniesieniu do rezerwy został dzierżawcą domeny państwowej w Pałczynie, pod zarządem Michała Zenktelera majątek miał 470 ha obszaru, w tym 400 ha ziemi ornej, 58 ha łąk i pastwisk oraz 12 ha nieużytków. Gospodarstwo specjalizowało się w uprawach zbóż i reprodukcji nasion. Był prezesem powiatowym Wielkopolskiego Towarzystwa Kółek Rolniczych na powiat wrzesiński. Był też członkiem wydziału powiatowego i rady powiatowej. W 1931 r. zastąpił Leona Plucińskiego na funkcji prezesa Wielkopolskiego Towarzystwa Kółek Rolniczych. Od 1934 r. był jednocześnie wiceprezesem Wielkopolskiej Izby Rolniczej w Poznaniu.
W 1935 r. został posłem IV kadencji (1935–1938) wybranym z okręgu wyborczego nr 98.
Zmarł 21 I 1936 roku w Krakowie. Pochowany 26 I 1936 r. na cmentarzu Górczyńskim w Poznaniu, spoczywa kwatera IVP rząd 26 miejsce 49
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...
Miejsce pochówku zostało wpisane do Ewidencji grobów weteranów walk o wolność i niepodległość Polski prowadzoną przez Instytut Pamięci Narodowej.
źródła: Archiwum Państwowe w Bydgoszczy, Urząd Stanu Cywilnego Szubin Miasto. Akta małżeństw - pierwopis nr 1-19 / 1884; WBH, Kolekcja Akt Personalnych i Odznaczeniowych; Encyklopedia Powstania Wielkopolskiego 1918-1919, Poznań 2021; Kurier Poznański 1936.01.25 R.31 nr 39; Kurier Poznański 1936.01.24 R.31 nr 37; Rezler Marek, Walki na Froncie Północnym między Kcynią a Łabiszynem 21 stycznia–17 lutego 1919 r.; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line, stan na 7 XII 2024 r.; APP, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki listopad 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

NOWAK TEODOR (1901-1981)
Na nowym nagrobku pana Todora umieszczono zapisy jakoby p. Teodor był i Powstańcem Wielkopolskim, i żołnierzem wojny polsko - bolszewickiej i II wojny światowej. I było by wszystko super, gdy by nie to, że o człowieku nie ma żadnego śladu w dokumentach, spisach, w WBH ...a i na starym nagrobku nie wspomniano o tym, ze był weteranem.
Dzięki uprzejmości p. Rafała Ratajczaka z UM Poznań z aktu zgonu zostały pozyskane informacje, że Teodor urodził się 19 I 1901 r. w Dusznikach (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim) w rodzinie Franciszka i Pelagii z d. Kaluga. Zmarł w Poznaniu 11 X 1981 r.
I to jest wszystko, co wiem na chwilę obecną.

Wiśniewski Maksymilian (1900-1974)

Urodził się 18 IX 1900 r. w miejscowości Ryczywół (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie obornickim, w gminie Ryczywół) jako syn Marii Wiśniewskiej, na wniosek Maksymiliana w 1959 r. dopisano imię ojca Karol, na fiszce do wniosku do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości imię ojca Henryk, natomiast w innych dokumentach z okresu międzywojennego jak i na Liście strat II wojny światowej figuruje poprawnie tylko imię matki.

Wiśniewski Maksymilian brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim od 27 XII 1918 r. na terenie miasta Poznania i zdobywaniu Stacji Lotniczej Ławica, pod dowództwem Zygmunta Manysa (Manyś, 1883-1963). Następnie na froncie północnym powstania na linii Szubin - Rynarzewo, Samoklęski do 18 II 1919 r. Przydzielony został do 1. kompanii 10. Pułku Strzelców Wielkopolskich. Jako żołnierz 68 p.p. brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej. Zwolniony z wojska 23 XI 1921 r. z 15. pułku ułanów. Członek Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, zweryfikowany dyplomem nr 11833, Nr Referatu Historycznego 19280. Jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 28II 1938 r. Za udział w powstaniu w 1958 R. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwałą W 8/72 mianowany do stopnia podporucznika.

W 1928 r. ożenił się z Bronisławą z d. Leśniarek (ur. 30 VIII 1904 r. w miejscowości Czachorowo w powiecie gostyńskim, córka Macieja i Katarzyny z d. Karolewicz. Bronisława została pochowana na cm. komunalnym na Miłostowie 8 II 1996 r.).

Podczas II wojny światowej Maksymilian w 1942 r. osadzony w Forcie Radziwiłł, gdzie spędził 8 tygodni.

Zmarł 19 VII 1974 r., pochowany na cmentarzu komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 24 kwatera 1 rząd 3 miejsce 108
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1007318&name_surname=Wi%C5%9Bniewski%20Maksymilian#OpenMap

W 2021 r. miejsce zostało objęte akcją społeczną Sprzątamy groby Powstańców Wielkopolskich, wówczas zmieniono obudowę i krzyż oraz zainstalowano tabliczkę pamiątkową. Niestety na dzień dzisiejszy miejsce jest znowu zaniedbane. Zostanie złożony wniosek do IPN o wpis do Ewidencji grobów weteranów walk o wolność i niepodległość Polski, a po wpisie wnioskować będziemy o przeniesienie Szczątków do Kolumbarium znajdującego się w jednej z kwater powstańczych na tymże cmentarzu.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu Oddział w Pile, Urząd Stanu Cywilnego Ryczywół, Księga urodzeń 1900; WBH, Kolekcja Akt Personalnych i Odznaczeniowych i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.7213; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 33 / Spis zweryfikowanych 9100 - 13620. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 152; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 45 / Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 16967 - 23302]. Opis jednostki: Spisy członków Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19. Strona/karta: 239; IPN, Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, stan na 8 XII 2024 r.; APP, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Agnieszka Grądzielewska (2020 i 2021) Tomek Konwicki (listopad 2024).

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Malicki Józef (1895 - 1974)

Urodził się 17 I 1895 r. w Plewiskach w rodzinie Jana (ur. 1867, syn Jana i Barbary z d. Urbaniak) i Marianny z d. Piętka (ur. 1866, córka Andrzeja i Katarzyny z d. Kaczmarek), para pobrała się w 1890 r. Z tego zwiazku urodzili się także Andrzej (1890), Marianna (1897), Józefa (1900) i Katarzyna (1903).

Powołany do armii pruskiej brał udział w I wojnie światowej w marynarce wojennej. Po wybuchu rewolucji powrócił w rodzinne strony. Od listopada 1918 r. dołączył do 4. Kompanii Marynarzy Powstańców Wielkopolskich, która wchodziła w skład batalionu Służby Straży i Bezpieczeństwa w Poznaniu. Rekrutowali się oni z pruskiej formacji Kriegsmarine. Przed wybuchem powstania działali w konspiracji pod nazwą Oddział Marynarzy Powstańców dla walk o zjednoczenie ziem polskich. Marynarze w granatowych mundurach byli elitą sił powstańczych, m.in.: stanowili osobistą ochronę I.J. Paderewskiego podczas jego pobytu w Poznaniu. 27 grudnia 1918 r.

4. kampania zorganizowana przez Adama Białaszyńskiego vel Białoszyńskiego (18 XII 1890 - 12 VII 1949) zdobyła koszary 47. pułku piechoty pruskiej, ogniem zaporowym ostrzeliwała kolejne koszary tym razem 6. pułku grenadierów na Grunwaldzie, uniemożliwiając im działania w centrum miasta, zdobyli Fort VII z zaopatrzeniem wojskowym oraz Dworzec Główny i 6 I 1919 r. lotnisko Ławica w Poznaniu z mnóstwem cennego sprzętu lotniczego. Marynarze po wyzwoleniu miasta chronili przed kradzieżą magazyny z umundurowaniem, żywnością oraz bronią. Wszystko to służyło następnie poznańskim pułkom, które podczas wojny polsko - bolszewickiej udały się w okolice Lwowa.

W styczniu 1919 r. Malicki jako żołnierz 4. kampanii marynarzy wyruszył na odcinek frontu północnego pod Szubin, Łabiszyn, Żnin, Tury, Rynarzewo, Brońsko, Samoklęski. Za udział w powstaniu odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym w 1958 r. Po powstaniu wyruszył na Śląsk, gdzie od 5 VIII 1919 r. brał udział w Powstaniu Śląskim w Zawierciu, Mysłowicach i Katowicach. 20 IX 1937 r. odznaczony Medalem Niepodległości (24/10506). W okresie międzywojennym członek Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. zweryfikowany dyplomem nr 434, Nr Referatu Historycznego 8115 (sierżant, koło 4. kompanii marynarzy).

Zmarł 8 X 1974 r., pochowany na cmentarzu komunalnym na Junikowie, spoczywa pole 22 kwatera C rząd 2 miejsce 42
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=2552849&name_surname=Malicki%20J%C3%B3zef#

To także miejsce pochówku żony Marii (Marianna, 16 X 1901 - 13 IV 1980, na nagrobku błędnie rok ur. 1915), syna Stanisława (5 III 1931 - 7 III 1997), synowej Cecylii (28 VIII - 12 III 1997) i wnuczki Barbary (16 X 1960 - 31 VII 2022).

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Dąbrówka (Poznań), wpis 6 / 1890; Parafia katolicka Komorniki (Poznań), wpis 11 / 1890; WBH, Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.18890 i Kartoteka personalno - odznaczeniowa; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 31 / Spis zweryfikowanych 101 - 4621. Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja. Strona/karta: 19; Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 45 / Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 16967 - 23302]. Opis jednostki: Spisy członków Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19. Strona/karta: 447; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, stan na 9 XII 2024 r.; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki (listopad 2024).

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Urząd Stanu Cywilnego Dąbrówka (Poznań), wpis 6 / 1890

Johann Malicki (ur. 1867)
ojciec: Johann , matka: Barbara Urbaniak
Marie Piętka (ur. 1866)
ojciec: Andreas , matka: Catharine Kaczmarek

Parafia katolicka Komorniki (Poznań), wpis 11 / 1890

Joannes Malicki (24 lat)
ojciec: Joannes , matka: Barbara
Marianna Piętka (24 lat)
ojciec: Andreas , matka: Catharina z domu Kaczmarek

Kryzan z d. Jabłońska Zofia Helena (1900 - 1986)

Jabłońska Zofia Helena urodziła się 18 IV 1900 r. w Krotoszynie w rodzinie Stanisława (14 III 1867 - 3 IV 1930, syn Michała i Julianny z d. Wawrzynkiewicz) i Marty z d. Błażejczyk (13 VI 1874 - 4 XI 1953, córka Franciszka i Salomei z d. Waszczyńska), para pobrała się w 1897 r. w Krotoszynie. Z tego związku urodziły się także Irena (1901-1905), Helena (1905) i Powstaniec Wielkopolski Maria Elżbieta Jabłońska - Mierzejewska (15 VIII 1898 r. w Krotoszynie, zm.12 X 1991 r. w Poznaniu).

Jej mężem był Leon Kryzan (ur. 27 II 1890, zm. 22 VII 1973 r., syn Tomasza i Florentyny z d. Wawrzyniak, w Wojskowym Biurze Historycznym teczka nr 5130, w Kartach meldunkowych miasta Poznania występuje jako podporucznik).

Zofia Helena brała udział w Powstaniu Wielkopolskim przy oswobodzeniu miasta Krotoszyna i Zdun jako sanitariuszka od 1 I do 20 II 1919 r., pielęgnując rannych i chorych powstańców w szpitalu wojskowym w Krotoszynie, którym zarządzał Władysław Jan Bolewski (1878-1963). W 1968 r. za udział w powstaniu odznaczona Wielkopolskim Krzyzem Powstańczy, Uchwałą W 33/72 mianowana podporucznikiem.

Zmarła 30 IV 1986 r. w Poznaniu, pochowana na cm. komunalnym na Junikowie, spoczywa pole 25 kwatera 2 rząd 6 miejsce 10
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1084669&name_surname=Kryzan%20Zofia#

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Krotoszyn, wpis 44 / 1897; Parafia katolicka Krotoszyn, wpis 29 / 1897; Archiwum Państwowe w Kaliszu 709/2/85, skan 69 Krotoszyn (USC) - akt urodzenia, rok 1900, [Księga urodzeń]; WBH, Kolekcja Akt Personalnych i Odznaczeniowych; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, stan na 9 XII 2024 r.; APP, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki (listopad 2024).

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Urząd Stanu Cywilnego Krotoszyn, wpis 44 / 1897

Stanislaus Joseph Jabłoński (ur. 1867)
ojciec: Michael Jabłoński , matka: Julianne Wawrzynkiewicz
Martha Blażejczyk (ur. 1874)
ojciec: Franz Blażejczyk , matka: Salomea Waszczynska

Parafia katolicka Krotoszyn, wpis 29 / 1897

Stanislaus Jabłoński (30 lat)
Martha Błażejczyk (23 lat)

Archiwum Państwowe w Kaliszu 709/2/85, skan 69 Krotoszyn (USC) - akt urodzenia, rok 1900, [Księga urodzeń]

Sophia Helene, rodzice: Stanislaus Jabłoński , Martha Błażejczyk

Wojtkowiak Jan (1896 - 1941)

Urodzony 7 IV 1896 r. w Poznaniu, syn Stanisława (2 V 1867 - 22 III 1902, syn Andrzeja i Katarzyny z d. Weist) i Weroniki z d Paczkowska II voto Wiciak (24 I 1869, córka Jana i Magdaleny z d. Czajka), para pobrała się w 1892 r. Z tego związku urodzili się także Władysława (1894, po mężu Kosmalska), Jadwiga (*+1898) i Wacław (26 IX 1899 - 18 IX 1918).
Z zawodu był rzeźnikiem.
Jan 16 VII 1928 r. poślubił Mariannę z d Sierakowską II voto Hadaś (ur. 16 VII 1911 w Gostyniu, zm. 21 IX 1982 w Poznaniu). 25 XI 1929 r. parze urodził się syn Jan, zm. 18 II 2018.
Jan senior zwolniony z Wojska Polskiego 13 X 1919 r. (dopisek na Karcie meldunkowej rodziców).
Zmarł 15 V 1941 r. Pierwotne miejsce pochówku nie jest znane, 25 X 1989 r. Szczątki zostały pochowane na cm. komunalnym na Miłostowie, spoczywa pole 2 miejsce 12
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=1&id=932626&name_surname=Wojtkowiak%20Jan#OpenMap
To także miejsce pochówku małżonki Marianny (+1982), syna Jana (2018), II męża Marianny Antoniego Hadasia (16 VI 1900-5 I 1971).
W 2015 r. przy grobie ustawiona została przez Muzeum Powstania Wielkopolskiego pamiątkowa tabliczka “Powstaniec Wielkopolski” Wojtkowiak Jan. Nie znaleziono żadnych dokumentów potwierdzających udział Jana w insurekcji wielkopolskiej. Natomiast na Liście strat II wojny światowej Jan figuruje jako “wysiedleni z tzw. Kraju Warty w latach 1939-1945; dane w aktach centrali przesiedleńczej w Poznaniu, oddział w Łodzi” do Gostynia.
źródła: Parafia katolicka Kiekrz, wpis 14 / 1892; Urząd Stanu Cywilnego Złotniki, wpis 23 / 1892; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1930/1/29, skan 140 Poznań - Jeżyce (USC) - akt urodzenia, rok 1896, Księga urodzeń t. I; APP, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki (listopad 2024).
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
Parafia katolicka Kiekrz, wpis 14 / 1892
Stanislaus Wojtkowiak (25 lat)
ojciec: Andreas , matka: Catharina Weist
Veronica Paczkowska (22 lat)
ojciec: Joannes , matka: Magdalena Czajka
Urząd Stanu Cywilnego Złotniki, wpis 23 / 1892
Stanislaus Wojtkowiak (ur. 1867)
ojciec: Andreas Wojtkowiak , matka: Catharine Weich
Veronika Paczkowska (ur. 1869)
ojciec: Johann Paczkowski , matka: Magdalena Czajka
Archiwum Państwowe w Poznaniu 1930/1/29, skan 140 Poznań - Jeżyce (USC) - akt urodzenia, rok 1896, Księga urodzeń t. I
Jan , rodzice: Stanisław Wojtkowiak, Weronika Paczkowska

Janicki Henryk (1889-1972)

Urodził się 18 I 1889 r. w miejscowości Żegocin (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie pleszewskim, w gminie Czermin) w rodzinie Nikodema (1866, syn Ignacego i Teofilii z d. Cieszyńska) i Leokadii z d. Rakowska (ur. 1866, córka Franciszka i Jadwigi z d. Panewicz), para pobrała się w Obornikach w 1886 r. Miał brata Mariana Nikodema ur. w Poznaniu w 1887 r.

Z zawodu był drogerzystą.

W jego mieszkaniu w Wyrzysku 26 XI 1918 r. powołano Powiatową Radę Ludową na powiat wyrzyski pod przewodnictwem Kazimierza Czeszewskiego z Drążna k. Mroczy, natomiast dowodzenie i organizację Straży Ludowej powierzono Teodorowi Górskiemu. Powstańcy w Wyrzyska bezkrwawo przejęli władzę w mieście 2 I 1919 r. Sławomir Łaniecki w biogramie Teodora Górskiego tak przedstawia sytuację w następnych dniach w okolicy Wyrzyska: “Dwa oddziały powstańcze, jeden pod dowództwem Franciszka Muracha, pierwszego twórcy przyszłych wyrzyskich oddziałów powstańczych, oraz drugi Antoniego Romańskiego pilnowały porządku w mieście i patrolowały szosę w kierunku Piły. Górski z pobliskich majątków w Gleśnie, Gleszczonku i Dąbek pozyskał niezbędne tabory. Z Nakła ściągnął kolejną partię 150 karabinów i kilka tysięcy sztuk amunicji, które przeznaczono do formowania dalszych oddziałów powstańczych w Białośliwiu, Łobżenicy i Wysokiej. Podjął też decyzję aresztowania i odesłania do Nakła byłego landrata Stempla oraz grupę Niemców, którzy podejmowali wrogie działania przeciwko Polakom.
Górski dostrzegał szczególne niebezpieczeństwo ze strony Piły, gdzie znajdowały się silne oddziały Grenzschutzu. Oddziały nadchodzące z Piły dwukrotnie zajmowały Wysoką. Najpierw 4.01 kilkunastoosobowy pluton pod dowództwem ppor. Heistera, a następnego dnia, ponownie pod jego dowództwem, już silniej uzbrojony czterdziestoosobowy oddział, wsparty dodatkowo miejscowymi Niemcami. Słabi powstańcy z Wysokiej próbowali wyprzeć przeciwnika, ale tracąc kilku rannych, musieli się wycofać. Na wieść o niemieckich ruchach w stronę Wyrzyska dowództwo powstańcze w Nakle podjęło decyzję odbicia Wysokiej. 7.01 Górskiemu, w celu ponownego zajęcia Wysokiej, odkomenderowano pięćdziesięciosześcioosobowy oddział powstańców z Kłecka pod komendą sierż. Józefa Lubińskiego wraz z działonem artylerii. Zasilił on oddziały powstańcze składające się z około stuosobowej kompanii wyrzyskiej dowodzonej przez sierż. Franciszka Chrzana i sierż. Franciszka Kościerskiego oraz oddział z Wysokiej. Całością w liczbie około 300 ludzi dowodził doświadczony i najstarszy stopniem ppor. Teofil Spychała. Siły powstańcze, oprócz oddziału z Kłecka, były słabo uzbrojone. Tymczasem Niemcom jeszcze przed spodziewaną bitwą udało się zgromadzić kilkanaście ckm-ów, wiele granatów oraz ponad 135 żołnierzy Grenzschutzu wspieranych przez okolicznych Niemców w sile około 280 ludzi. Według polskiego planu od południa nacierać miał Lubiński z armatą, od zachodu Chrzan, od wschodu Kościerski, natomiast od północy, od strony Piły, atak miał osłaniać Górski z oddziałem z Wysokiej.
Bitwa rozgorzała 7.01.1919 r. po godz. 22.00. Silne oddziały niemieckie uzbrojone w broń maszynową stawiały zacięty opór, a mimo to powstańcom udało się dotrzeć do centrum miasteczka. Dalej jednak posunąć się nie mieli już siły. Uszkodzeniu uległa również armata, co stanowiło poważne osłabienie nacierających. Pomiędzy 2.00 a 3.00 godziną od strony Piły nadjechały posiłki niemieckie wsparte samochodem pancernym, które zatrzymane zostały przez oddział Górskiego. Po wystrzelaniu amunicji Górski wycofał się, a za nim uczyniły to pozostałe oddziały powstańcze. Polacy skierowali się w stronę Wyrzyska. “

W Deklaracji do Zarządu Głównego Związku Powstańców Wielkopolskich z 1938 r. Janicki zaznaczył, że w powstaniu brał udział do 12 I 1919 r. W 1922 r. wstąpił do Związku Powstańców i Wojaków, w 1938 r. został zweryfikowany przez wspomniany Związek Powstańców wielkopolskich dyplomem nr 14913, Nr Referatu Historycznego 23212. W 1958 r. został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Jego dwa wnioski do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości zostały odrzucone 2 IV 1936 r. i 31 I 1938 r. Uchwałą W 2/72 mianowany do stopnia podporucznika. W projekcie WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego, baza on - line stan na 10 XII 2024 r. wymieniony dwukrotnie:
1/ urodzenie: 1889.01.18 Żegocin, pow. Pleszew
rodzice: Nikodem, Leokadia
status/stopień: szeregowiec, podporucznik mianowany
uwagi: I.487.14401, Uchwała W 2/72
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy

2/ uwagi: członek Koła Powstańców i Wojaków w Wyrzysku, Lista powstańców z terenu powiatu pilskiego
źródła: Chwaliszewski Roman., Kicman Wojciech, Kiedy Ojczyzna wezwała: Powstanie Wielkopolskie na ziemi pilskiej, Piła 2013 i Wolność. Organ Związku Towarzystw Powstańców i Wojaków na Województwo Poznańskie, R. 1922 i 1923.

1 I 1924 r. poślubił Marię z d. Znaniecką (23 III 1902 - 1 XI 1974, córkę Władysława i Walerii z d. Grabowska). Para miała dwoje dzieci Lecha Jana (25 I 1925 - 12 I 1998) i Wandę (ur.1939, po mężu Nkanang).
Zmarł 12 VI 1972 r. pochowany na cmentarzu parafialnym górczyńskim w Poznaniu, spoczywa kwatera VLd rząd 17 miejsce 7
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...#
To także miejsce pochówku żony, syna i synowej Barbary z d. Pawłowskiej (1925-2012).
źródła: Urząd Stanu Cywilnego Oborniki, wpis 39 / 1886; Parafia katolicka Oborniki, wpis 21 / 188; Archiwum Państwowe w Kaliszu 670/1/46, skan 16 Czermin (USC) - akt urodzenia, rok 1889, [Księga urodzeń]; WBH, Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.14401 i Kartoteka personalno - odznaczeniowa; Nekrolog z Ilustrowanego Kuriera Polskiego z 14 czerwca 1972 r.; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line i Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, stan na 10 XII 2024 r.; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Tomek Konwicki (listopad 2024), współpraca Marcin Drzewiecki

Urząd Stanu Cywilnego Oborniki, wpis 39 / 1886

Nikodem Janicki (ur. 1861)
ojciec: Ignatz Janicki , matka: Theophila Cieszyńska
Leokadia Marie Rakowska (ur. 1866)
ojciec: Franz Rakowski , matka: Hedwig Panewitz

Parafia katolicka Oborniki, wpis 21 / 1886

Nicodemus Janicki (25 lat)
ojciec: Ignatius Janicki , matka: Theophila Cieszyńska
Leocadia Rakowska (19 lat)
ojciec: Franciscus Rakowski , matka: Ludovica Pannevitz

Archiwum Państwowe w Kaliszu 670/1/46, skan 16Czermin (USC) - akt urodzenia, rok 1889, [Księga urodzeń]

Heinrich , rodzice: Nikodem Janicki, Leokadia Rakowska