Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Roszkiewicz Roman (1901-1964)

Urodził się 21 II 1901 r. w Poznaniu w rodzinie Aleksandra (19 II 1876 - 15 XII 1945, syn Franciszka i Julianny z d. Winkler) i Franciszki z d. Jachalska (22 IX 1873 - 9 II 1950, córka Nikodema i Heleny Boryczkowskiej), para pobrała się w 1899 r. Z tego związku urodzili się także Kazimiera (1900), Jan (14 I 1903), Janina po mężu Krajewska (1905-1998), Antoni (16 I 1907) i Czesław (1910-1970).

Ukończył szkołę handlową, ale w późniejszym czasie pracował jako urzędnik prywatny. Był członkiem tajnej organizacji harcerskiej - drużyny im. Stefana Czarnieckiego w Poznaniu.

W Powstaniu Wielkopolskim od 27 XII 1918 r. do 29 VII 1919 r. w Dowództwie Korpusu w charakterze gońca, od 30 VII 1919 r. w kompanii lwowskiej, a nie jak zapisane zostało w projekcie WTG Gniazdo - Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego - baza on line w kompanii lwóweckiej. Z wojska zwolniony 3 XII 1920 r. w stopniu bombardiera. Jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 12 VI 1935 r. W 1958 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Członek Związku Powstańców Wielkopolskich od 1 XII 1937 r. Zweryfikowany dyplomem 18440, nr Ref. Historycznego 26815.

4 I 1930 r. ożenił się z Natalią Babik urodzoną 11 III 1897 r. w miejscowości Marianka w powiecie sokołowskim, córka Franciszka i Ludwiki z d. Urban. Małżeństwo nie miało potomstwa. Natalia zmarła 12 III 1958 r., spoczywa na zabytkowym cm. na Jeżycach kwatera:L rząd:29 miejsce:57 .

Roman zmarł w Poznaniu 18 VII 1964, 23 VII 1964 r. został pochowany na cm. komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 15 kwatera 2 rząd 8 miejsce 160 GPS: 52.390227, 16.826191

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=990949&name_surname=Roszkiewicz%20Roman#OpenMap

Miejsce spoczynku weterana było w katastrofalnym stanie, uporządkowane w miarę możliwości przez wolontariuszy. W czasie prac porządkowych odkopano płyty nagrobne, które zostały oczyszczone, obecnie płyta imienna jest w bardzo złym stanie w dodatku błędnie zapisano nazwisko jest Roczkiewicz powinno być Roszkiewicz. Zostanie złożony wniosek do IPN o wpis do Ewidencji grobów weteranów walk o wolność i niepodległość Polski a także zgłoszony (po ewentualnym wpisie) do przeniesienia prochów do kolumbarium Powstańców Wielkopolskich na poznańskim Junikowie.

źródła: Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1933; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line i Lista odznaczonych WKP; WBH, Kolekcja akt PW i Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa; dokumentacja fot. grobu Rafał Ratajczak.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Kolasiński Stanisław (1898 - 1980)

Urodził się 24 X 1898 r. w Swadzimiu. Rodzice Maciej (ur. 17 II 1856 r., syn Michała i Marianny z Fertygów) i Marianna z domu Zając (26 I 1865 - 19 XI 1942, córka Antoniego i Katarzyny z d. Sypniewska) pobrali się w 1882 r. Z tego związku urodzili się także Jan (4 VI 1883, podczas I wojny światowej jako żołnierz pruski został ranny, zmarł w Poznaniu 6 IX 1939 r.), Magdalena (1885), Franciszek (29 IX 1887 - 22 XII 1940 Poznań), Andrzej (25 XI 1890), Anna (1895), Michał (3 IX 1901), Józef (4 II 1903) i Jadwiga (1910 - 23 XI 1940).

Jako ochotnik zgłosił się 13 I 1919 r. do służby w 1. baterii zapasowej dywizjonu artylerii ciężkiej na Sołaczu, pod dowództwem por. Przybylskiego. 16 I przydzielony do 4. baterii II dywizjonu. Od 19 I do 22 VI 1919 r. brał udział w walkach na froncie Grupy Zachodniej pod Kwilczem, w okolicach Międzychodu, pod Sierakowem i Kamionną. W IX 1919 r. brał udział w walkach pod Kępnem. Następnie walczył na froncie wojny polsko-bolszewickiej. Od 31 VII do 4 XI 1920 r. walczył m.in. pod Łomżą, Ostrołęką, Warszawą i Grodnem. Zdemobilizowany z szeregów 4. baterii 7. pułku artylerii ciężkiej 12 VIII 1921 r. Służbę zakończył w stopniu starszego bombardiera. Od 15 II 1934 r. działał w Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19. Później od 25 II 1938 r. był członkiem Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, koło Jeżyce. Zweryfikowany jako powstaniec 9 III 1934 r. (nr dyplomu 1978, nr Ref. Historycznego 9531). Został odznaczony Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-21. Został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym 9 I 1960 r. W Wojskowym Biurze Historycznym znajduje się złożony wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości syg. akt 27-8233. W 1972 r. awansowany do stopnia podporucznika.

8 VI 1923 r. ożenił się z Ludwiką Pauter (ur. 21 VIII 1896 r. w Gembowie). Z ich małżeństwa urodziła się córka, Mieczysława (ur. 17 XI 1923).

Zmarł 17 III 1980 r. i został pochowany na cmentarzu Poznań Górczyn. Spoczywa kwatera IIIP rząd 24 miejsce 1 GPS: 52.386741, 16.876482
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

To także miejsce pochówku Józefy (1896-1992), prawdopodobnie II żony.

Grób zadbany, nie wymaga renowacji. Zostanie złożony wniosek do IPN o wpis do Ewidencji grobów Weteranów walk o wolność i niepodległość Polski.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1941/3/26, skan 31 Sady (USC) - akt małżeństwa, rok 1882, Księga małżeństw; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1941/1/73, skan 100Sady (USC) - akt urodzenia, rok 1898, Księga urodzeń; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1933; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line i Lista odznaczonych WKP; WBH - Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich i Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa; Sylwetki uczestników Powstania Wielkopolskiego (1918-1919) i wojny polsko-bolszewickiej (1919-1920) związanych z gminą Tarnowo Podgórne, Maciej Elantkowski, Grzegorz Jazdon, Michał Krzyżaniak, Muzeum Powstańców Wielkopolskich im. Generała Józefa Dowbora Muśnickiego w Lusowie, 2024; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, Sygnatura: nr 31 / Spis zweryfikowanych 101 - 4621.Opis jednostki: Akta organizacyjne Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19 i Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu: statuty, regulaminy, okólniki, protokoły posiedzeń zarządu, zjazdy, korespondencja.Strona/karta: 105; dokumentacja fot. grobu Robert H. Kowal kwiecień 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Matuszak Ignacy (1899 - 1978)

Urodził się 7 VII 1899 r. w miejscowości Swadzim (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Tarnowo Podgórne). Rodzice Marcin (ur. 30 X 1860 r., syn Jakuba i Magdaleny z d. Żytkowiak) i Teodora z d. Gorzejewska (ur. 14 III 1864, córka Stanisława i Anny z d. Schreivogel) pobrali się w 1884 r. Z tego związku urodzili się także Andrzej (4 XI 1884 - 25 I 1951), Jakub (*+1886), Anna (1887-1888), Marcin (1888-1890), Agnieszka (1890), Helena (1892), Piotr (24 VI 1894 -27 X 1955), Antoni (1 I 1896 - 28 II 1947), Marianna (1897), Franciszka (1901), Stanisław (31 X 1903) i Antonina po mężu Wenz (1907-1983).

Podczas I wojny światowej, w czerwcu 1917 roku został zmobilizowany do służby w armii niemieckiej. Przydzielony do oddziałów artylerii, walczył na froncie zachodnim. Po zakończeniu wojny i wybuchu rewolucji niemieckiej trafił do jednostki w Charlottenburgu pod Berlinem, skąd zdezerterował 29 XI 1918 r. i powrócił do Wielkopolski.

Po wybuchu powstania o wstąpił do polskich oddziałów, w których od 6 I 1919 roku szkolił ochotników w oddziale dopiewskim. Jest wymieniony na liście żołdu oddziału wojskowego powiatu zachodnio-poznańskiego podporucznika Andrzeja Kopy ( I 1919 r.). 19 II 1919 r. przeniesiony do I batalionu artylerii ciężkiej, który następnie stał się częścią 1. pułku artylerii ciężkiej wielkopolskiej. Oddział stacjonował pod Kamionną, Kolnem, Międzychodem i Kępnem. Wiemy, że Ignacy Matuszak służył w stopniu bombardiera pod dowództwem Przybylskiego. Najprawdopodobniej chodzi o por. Edwarda Przybylskiego, dowódcę 4. baterii, wchodzącej w skład II dywizjonu (później działającego jako 17. dywizjon artylerii ciężkiej wielkopolskiej). Można przypuszczać, że w składzie tego oddziału Ignacy Matuszak brał także udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Od 1921 do 1939 r. służył jako podoficer zawodowy w 7. pułku artylerii ciężkiej. Dochodząc do stopnia ogniomistrza. Jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 25 VI 1938 r. W Wojskowym Biurze Historycznym wniosek o Krzyż Zasługi (8-680) i o Krzyż Walecznych (plutonowy 77/M/430 - stopień zgodny z podanym w kartach meldunkowych miasta Poznania). W 1957 r. został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, a w 1972 r. został dekretem prezydenckim mianowany na stopień podporucznika.

Po wybuchu II wojny światowej walczył w kampanii wrześniowej jako szef baterii w 7. pac. Brał udział m.in. w bitwie nad Bzurą. Po rozbiciu jego oddziału przedostał się do Warszawy. Trafił do niemieckiej niewoli 25 IX 1939 r. Przebywał w obozach jenieckich pod Kutnem, na Cytadeli oraz w Biedrusku. Stamtąd został zwolniony do domu.
Podczas okupacji niemieckiej pracował do 20 I 1945 r. w Deutsche Waffen und Munitions Fabrik – dawnych zakładach H. Cegielskiego, pod niemieckim zarządem.

Podczas walk o Poznań w 1945 r. brał udział w zdobywaniu Cytadeli 22 i 23 II. W późniejszym czasie należał do miejscowej milicji, ochraniając miejskie obiekty przed szabrownikami.

Około 1922 r. poślubił pochodzącą z Kwilcza Walentynę Sarbak (21 V 1900 - 4 III 1977), córkę Michała i Michaliny Mitręga. Ignacy i Walentyna mieli troje dzieci - Irenę, Zbigniewa i Halinę.

Zmarł 9 VIII 1978 r. i został pochowany cmentarzu junikowskim w Poznaniu, spoczywa pole 28 rząd 8 miejsce 8 GPS: 52.386611, 16.828344

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1092382&name_surname=Matuszak%20Ignacy#

To także miejsce pochówku jego żony Walentyny, córki Haliny i jej męża Jana Barbusińskich.

Zostanie złożony wniosek do IPN o wpis do Ewidencji grobów Weteranów walk o wolność i niepodległość Polski, zostanie także zgłoszony do Urzędu Miasta Poznań o dokonanie wpisu w wyszukiwarce miejskiej grobów.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1941/3/32, skan 3 Sady (USC) - akt małżeństwa, rok 1884, Księga małżeństw; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1941/1/76, skan 68 Sady (USC) - akt urodzenia, rok 1899, Księga urodzeń; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1933; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line i Lista odznaczonych WKP; WBH - Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa; Sylwetki uczestników Powstania Wielkopolskiego (1918-1919) i wojny polsko-bolszewickiej (1919-1920) związanych z gminą Tarnowo Podgórne, Maciej Elantkowski, Grzegorz Jazdon, Michał Krzyżaniak, Muzeum Powstańców Wielkopolskich im. Generała Józefa Dowbora Muśnickiego w Lusowie, 2024.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Kanikowski Roman (1888-1951)

Urodził się 17 II 1888 r. w Zułowie na Wileńszczyźnie w rodzinie Antoniego (1844 Bolechowo -1917 Poznań) i Teofili z d. Kusztelska (1853 Poznań -1932 tamże), para pobrała się w Poznaniu w 1873 r. Rodzice dość często się przeprowadzali stąd też różne miejsca narodzin dzieci i tak w 1874 r. w Żernikach urodziła się Stanisława, Dezydery ur. się 21 V 1877 r. w Poznaniu, (zginął podczas I wojny światowej co potwierdza lista strat Preußen 1137 z 14 V 1918 r.) , Maksymilian ur. 11 X 1878 r. w Środzie Wielkopolskiej (zm.24 V 1958 r. spoczywa na Junikowie), Marian ur. 6 IV 1883 w Lilienbach, i troje w Krönholm (Narwa, Petersburg) Bronisław (3 IX 1885), Antoni (21 I 1887 - 1916, zginął podczas Iwś, Preußen 488 z 24 III 1916) i Zofia (1890).

Zmobilizowany w 1914 r. do służby w armii pruskiej. Trafił do jednostek pionierów. Walczył na frontach wschodnim i zachodnim. Urlopowany pod koniec 1918 r. wrócił do Poznania, gdzie 28 XII 1918 r. zgłosił się jako ochotnik w składnicy broni przy Rynku Jeżyckim, zorganizował wraz z dwoma innymi powstańcami patrol uliczny mający na celu pilnowanie porządku i obronę mieszkańców. Kanikowski pełnił również służbę wartowniczą przy różnych obiektach w Poznaniu, m.in. na Zamku i przy urzędach. Oprócz tego odbywał patrole również poza miastem, podczas których przeprowadzał rewizje i konfiskaty broni wśród ludności pruskiej. Należał do powstańców z Grupy Zachodniej aż do jej rozwiązania. 20 XII 1935 r. wstąpił do Towarzystwa Powstańców Wielkopolskich r. 1918/1919, Koło Jeżyce. Zweryfikowany jako powstaniec i przyjęty 24 III 1936 r. Otrzymał dyplom Naczelnej Rady Ludowej, został też odznaczony Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-21. Jego wniosek do komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 12 VI 1935 r. (urzędnik, Poznań ul. Staszica 11/13). Po zwolnieniu z wojska pracował jako kupiec.

24 V 1910 r. w Poznaniu poślubił Eleonorę Walentynę z d. Paluszkiewicz (9 II 1886), córkę Antoniego i Marii z d. Deutsch i siostrę Mariana (ur. 2 VIII 1892 r.) - Powstańca Wielkopolskiego.

Ze związku Romana i Eleonory urodziło się w Poznaniu czworo dzieci Czesław Antoni (6 III 1911), Stanisław Roman (27 IV 1914), Barbara Stefania Maria (5 VIII 1919) i Jerzy Władysław (9 V 1921).

Zmarł 14 XII 1951 r. i został pochowany na cmentarzu Poznań Junikowo
pole 3 kwatera 7 rząd 3 miejsce 62 GPS: 52.385637, 16.833219

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1018715&name_surname=Kanikowski%20Roman#OpenMap

To także miejsce pochówku jego małżonki Eleonory zmarłej w 1977 r.
Miejsce nie jest opłacone.
Zostanie złożony wniosek do IPN o wpis do Ewidencji grobów weteranów walk o wolność i niepodległość Polski.

źródła: Search in Verlustlisten 1. Weltkrieg; Sylwetki uczestników Powstania Wielkopolskiego (1918-1919) i wojny polsko-bolszewickiej (1919-1920) związanych z gminą Tarnowo Podgórne, Maciej Elantkowski, Grzegorz Jazdon, Michał Krzyżaniak, Muzeum Powstańców Wielkopolskich im. Generała Józefa Dowbora Muśnickiego w Lusowie, 2024; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1933; WBH Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Projekt WTG Gniazdo - uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line:
Roman Kanikowski

urodzenie: 1881.02.17 Zułów, pow. Święciany
uwagi: I.487.15428
źródła:
Wojskowe Biuro Historyczne (daw. CAW), Wykaz akt powstańców wielkopolskich (maszyn.)
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Koła w Poznaniu

Kurpisz Ignacy (1901- 1964)

Urodził się 21 I 1901 r. w miejscowości Poświętno (pol. hist. Poświątne, Małe Popówko, obecnie wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wolsztyńskim, w gminie Przemęt). Rodzice Stanisław (ur. 29 VIII 1867, syn Wawrzyńca i Franciszki z d. Górna) i Katarzyna Józefczak (ur. 3 I 1871, córka Ignacego i Reginy z d. Rzepka) pobrali się w 1888 r. w Dłużynie. Z tego związku zamiennie pod nazwiskiem Kurpisz lub Kurp urodzili się Jan (1889) Anna (*+1888), Czesław (1903-1905), Władysław (1899 - 1977), Leon (1908-1992), Czesław (1911 - 1993), Bolesław (1914-1991) i Antoni (1905). 15 XII 1917 r. rodzina przeprowadziła się do Poznania.

Co do jego udziału w powstaniu istnieją dwa rozbieżne przekazy. Według Uchwały z 1960 r. o nadanie WKP miał on od 18 XI 1918 r. służyć w 4. kompanii II Batalionu Służby Straży i Bezpieczeństwa, stacjonującej w Forcie Prittwitz w Poznaniu (w kartach meldunkowych Poznania zapisane zostało, że do wojska wstąpił 27 XII 1918 r.). Formacja ta już od pierwszych dni powstania brała udział w walkach. Od 20 II 1919 r. u miał służyć w 10. Pułku Strzelców Wielkopolskich (późniejszy 68. p.p.). Z kolei prof. Janusz Karwat w książce „Dzieje Gminy Tarnowo Podgórne” t. III przedstawia inną wersję, według której Ignacy Kurpisz miał służyć jako szeregowiec w powstańczym batalionie kościańskim, a następnie przejść do żandarmerii. Już po zakończeniu powstania miał ukończyć kurs podoficerski w Grudziądzu i awansować do stopnia wachmistrza żandarmerii. Przed wybuchem II wojny światowej miał służyć w garnizonie w Baranowiczach. Co do rozbieżności odpowiedzią może być przeprowadzona kwerenda w WBH gdzie znajdują się trzy teczki dotyczące Ignacego, i tak akta o syg. 6323, gdzie występuje jako wachmistrz, odrzucony wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości 12 VI 1935 r. (syg. 24/58883) - wachmistrz zam. w Baranowiczach i Krzyż zasługi syg. akt 8 - 337. W kartach meldunkowych Poznania występuje jako starszy żandarm. W tym stopniu występuje także na polskich listach strat z okresu II wojny światowej, Polski Czerwony Krzyż 20398 - Oryginalna kartoteka jeniecka I, przydział wojskowy st.wachmistrz , żandarmeria, Stalag IV - B ; Stalag XXI - A; nr jeńca 6378, zwolniony do Gorbice, na karcie jest stempel z datą 6 IV 1940 r. (przeniesiony na status robotnika cywilnego).

7 VIII 1926 r. w Poznaniu poślubił Pelagię z Sobkowiaków ur. 21 II 1902 r. w Poznaniu, córkę Jana i Katarzyny Matuszewskiej, siostrę Powstańca Wielkopolskiego Jana (ur. 12 I 1898 r.) i siostrę przyrodnią powstańca Kazimierza (ur. 1 I 1901 r. z drugiego związku ojca z Zofią z Pawlaków). 25 VII 1950 r. Sąd Grodzki w Lesznie przywrócił formalnie pierwotne nazwisko Kurpisz. W późniejszym czasie mieszkał w Tarnowie Podgórnym i w Elblągu.

Zmarł 15 VII 1964 r. i był pochowany w Elblągu, od 10 IV 1970 r. spoczywa na cm. komunalnym na Junikowie w Poznaniu pole 19 rząd 9 miejsce 8 GPS: 52.388561, 16.819617
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1072152&name_surname=Kurpisz%20Ignacy#OpenMap

Nagrobek wymaga drobnej renowacji, miejsce nie jest opłacone, Zostanie złożony wniosek do IPN a także uzupełniono już wpis w wyszukiwarce miejskiej grobów.

To także miejsce pochówku od 10 II 1995 r. małżonki Pelagii.

źródła: Archiwum Państwowe w Lesznie 443/2.1/8, skan 22 Sokołowo (USC) - akt małżeństwa, rok 1888, [Księga małżeństw]; Sylwetki uczestników Powstania Wielkopolskiego (1918-1919) i wojny polsko-bolszewickiej (1919-1920) związanych z gminą Tarnowo Podgórne, Maciej Elantkowski, Grzegorz Jazdon, Michał Krzyżaniak, Muzeum Powstańców Wielkopolskich im. Generała Józefa Dowbora Muśnickiego w Lusowie, 2024; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line i Lista odznaczonych WKP; WBH - Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1933; Wyszukiwarka grobów dla Poznania; WBH - Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa; IPN, Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945; dokumentacja fot. grobu Tomasz Konwicki 06-04-2024..

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Okupniak Tomasz i Stanisław

Okupniak Tomasz (1872 - ?)
Urodził się 17 XII 1872 r. w miejscowości Ocieszyn (wieś sołecka położona w gminie Oborniki, w powiecie obornickim, w województwie wielkopolskim), w rodzinie Marcina i Marianny z d. Pietrowska, z tego związku urodziły się także Magdalena (*+1876) i Zofia (1875-1877).

Powołany do armii pruskiej 20 VI 1917 r.
Brał udział w powstaniu na terenie miasta Poznania (brak bliższych ustaleń). Jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 28 II 1938 r. (niezbędna kwerenda).

9 V 1896 r. w Pawłowicach (USC Złotniki) poślubił Magdalenę z d. Tabat (5 II 1876 - 17 VII 1942), córkę Jana i Małgorzaty z d. Mączyńska. Ze związku Tomasza i Magdaleny urodzili się Józefa (Józefata 1901-1932), Franciszek (10 X 1902 - 16 VI 1920), Kazimierz (1904 - 1948), Marcin (*+1905) i Marianna (1908, po mężu Gazecka) oraz Stanisław (1899 - 1973 - Powstaniec Wielkopolski).

W 1902 r. Tomasz, Magdalena Józefa (Józefata) i Stanisław przeprowadzili się z Murowanej Gośliny do Poznania.

W czasie II wojny światowej został wysiedlony 1 XII 1939 r. z Poznania, co znajduje potwierdzenie na liście transportowej 2 str 12 (Rutowska Maria, Lager Glowna Niemiecki obóz przesiedleńczy na Główne w Poznaniu dla ludności polskiej (1939-1940), 2008, Instytut Zachodni Poznań).

Nie ustalono daty zgonu. Tomasz został pierwotnie pochowany na cmentarzu farnym, szczątki zostały przeniesione na cm. paraf. przy ul. Samotnej, w Indeks osób pochowanych na cmentarzu przy ul. Samotnej (zawiera osoby pochowane na cmentarzach Zmartwychwstania Pańskiego, Św.Trójcy oraz osoby przeniesione z cmentarzy Farnego i Św. Marcina, opracowanym przez Janinę Król miejsce spoczynku zostało przypisane do pola 16 rząd 1 grób 19. Obecnie po zamianach dokonanych przez GEOPOZ kwatera:0 rząd:0 miejsce:0.

—------------------------------------------------------

Okupniak Stanisław (1899 - 1973)

Urodził się 12 X 1899 r. w Murowanej Goślinie.

Uczestnik I wojny światowej.

W Powstaniu Wielkopolskim od 2 I 1919 r., wstąpił jako ochotnik do oddziałów powstańczych na Dworcu Głównym w Poznaniu i brał udział w rozbrajaniu oddziałów pruskich powracających z frontu. Następnie brał udział przy zajęciu Szubina, Kcyni i Pałcek - gdzie dostał się do niewoli, osadzony w Głogowie. Po powrocie z niewoli pozostał w Wojsku Polskim (oficer zawodowy). Za udział w powstaniu odznaczony WKP w roku 1958. W Wojskowym Biurze Historycznym łączona teczka o syg. akt 2292+1139 (przekreślony).

W 1925 r. ożenił się z pochodzącą z Radzynia Podlaskiego Wandą Laskowską (24 III 1895 - pogrzeb 30 XI 1963). Mieli trzy córki i jednego syna Zbigniewa żołnierza AK ps. Ekspress.

Zmarł 10 XII 1973 r. Został pochowany na cm. kom. na poznańskim Junikowie, spoczywa w grobie rodzinnym z żoną Wandą, Stanisławem Lisiakiem (1932-2021) i Anną Henryką (Hanna) Dorsz (1938-2017):
pole 7 rząd 4 miejsce 3 GPS: 52.38698, 16.833462

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1121246&name_surname=Okupniak%20Stanis%C5%82aw#

https://billiongraves.com/.../Stanis%C5%82aw.../18323125

Spoczywają tu także żona Wanda zm. 13 XII 1973, córki Anna Henryka (Hanna na nagrobku), Teresa i jej mąż Stanisław Lisiakowie.

Miejsce spoczynku jest opłacone, nagrobek już nie wymaga renowacji. Po śmierci zięcia Stanisława Lisiaka został postawiony nowy nagrobek. Zostanie złożony wniosek do IPN o wpis do Ewidencji grobów Weteranów walk o wolność i niepodległość Polski.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1991/3/68, skan 14 Złotniki (USC) - akt małżeństwa, rok 1896, Księga małżeństw; WTG Gniazdo - Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego - baza on-line i Lista odznaczonych WKP; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; WBH - Wyszukiwarka personalo - odznaczeniowa; Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931 i wymienione w tekście. Zdjecie ślubne Stanisława i Wandy ze zbiorów rodzinnych Pana Wojciecha Okupniaka - prawnuka i wnuka Powstańców; Dokumentacja grobu Stanisława - Tomek Konwicki 6-4-2024 r.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Robaczyk Stanisław i Jakub
—---------------------------------

Robaczyk Stanisław (1897-1977)

Urodził się 3 IV 1897 r. w miejscowości Koźmin Wielkopolski (miasto w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim). Rodzice Jakub (14 VIII 1869 - 19 VIII 1959, syn Szymona i Katarzyny Półrolniczak) i Katarzyna Stangierska (19 XI 1897 - 19 IX 1926, córka Franciszka i Marianny z d. Florczak) pobrali się w roku 1891. Z tego związku urodzili się także Jan (*+1892), Andrzej (1895-1896), Joanna (*+1904), Jadwiga (1901-1991, po mężu Skorlińska), Cecylia (1904-1907), Edward (1911-1987) oraz Powstaniec Wielkopolski - Jakub.

Po ukończeniu szkoły elementarnej uczył się zawodu fryzjera.

Powołany do armii pruskiej brał udział w I wojnie światowej, podczas walk został ranny, co potwierdzają pruskie listy strat Preußen 1237 z 9 IX 1918 r. Zwolniony ze szpitala 22 I 1919 r. wrócił do Poznania (gdzie mieszkał od 1915 r. i wstąpił w szeregi wojska powstańczego 1 II 1919 r. jako ochotnik w 1. pułku artylerii polnej. Brał udział w walkach na froncie północnym powstania walcząc m.in. pod Kołaczkowem, Szubinem, Nakłem, Bydgoszczą oraz Margoninem. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej (Kijów, Berezyna, Warszawa). Zwolniony z wojska w stopniu plutonowego 11 III 1923 r. W zbiorze dokumentów WBH wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości (syg. akt 3-804). Za udział w powstaniu w 1957 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, w 1972 r. awansowany do stopnia podporucznika. Członek Towarzystwa Powstańców Wielkopolskich 1918/1919 od 10 II 1937, od 29 IV 1938 r. w Związku Powstańców Wielkopolskich.

6 XI 1923 r. poślubił Stanisławę z d. Kryś (15 III 1903 - 25 XII 1989, córka Walentego i Franciszki Napierały), z tego związku urodziło się dwoje dzieci Tadeusz (2 X 1924 - 6 XII 1971) i Irena (13 I 1927 - 6 XI 1941).

Zmarł 24 II 1977 r., pochowany na cmentarzu komunalnym na poznańskim Junikowie, spoczywa pole 28 rząd 8 miejsce 16 GPS: 52.386422, 16.828195

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1092214&name_surname=Robaczyk%20Stanis%C5%82aw#OpenMap

—---------------------------------

Robaczyk Jakub (1897- 1963)

Urodził się 8 VII 1894 r. w miejscowości Koźmin Wielkopolski (miasto w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim). Rodzice Jakub (14 VIII 1869 - 19 VIII 1959, syn Szymona i Katarzyny Półrolniczak) i Katarzyna Stangierska (19 XI 1897 - 19 IX 1926, córka Franciszka i Marianny z d. Florczak) pobrali się w roku 1891. Z tego związku urodzili się także Jan (*+1892), Andrzej (1895-1896), Joanna (*+1904), Jadwiga (1901-1991, po mężu Skorlińska), Cecylia (1904-1907), Edward (1911-1987) oraz Powstaniec Wielkopolski - Stanisław.

Powołany do armii pruskiej brał udział w I wojnie światowej jako żołnierz Füsilier-Regiment 34 Kompagnie 8 - bisher vermißt, lt. priv. Mittlg. in Gefgsch. Podczas walk zagiął, co potwierdza lista strat Preußen 1284 z 2 XI 1918 r. oraz jako “gefangen” - złapany, pojmany, na liście 1342 z 17 I 1919 r.

Nie ustalono kiedy i gdzie brał udział w powstaniu, jednakże jego nazwisko występuje w dwóch źródłach: Starostwo Powiatowe w Krotoszynie 1919-1939, sygn. 231: Towarzystwo Uczestników Powstania Wielkopolskiego Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 367: I Baon Koźmiński Towarzystwa Powstańców w Koźminie [historia, fotografie oraz spis członków]. W zbiorze dokumentów WBH wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości (syg. akt 22/2942).

Jego pierwszą żoną została 26 XII 1920 r. Anna z d. Dominiak (ur. 26 VII 1897 w Skierniewicach, córka Franciszka i Justyny, aresztowana w Koźminie w sierpniu 1941 r. i osadzona w więzieniu w bydgoskim Fordonie, od 15 I 1943 w KL Auschwitz II-Birkenau i tamże zamordowana 2 III 1943 r., miejsce upamiętnienia na cm. w Koźminie z córką Krystyną), z tego związku urodzili się Zygmunt (1922 - 1997), Wiktor (1924-1999), Helena (1925-2012, po mężu Rembowska), Krystyna (1927-1940) i Stefan (1932-2000).

24 X 1944 r. w Skierniewicach ożenił się z Kazimierą z d. Wieczorek (4 II 1906 - 3 I 2002), wdową po Kazimierzu Marianie Trojanowskim (10 VII 1907 - 17 IX 1939), który jako żołnierz Kampanii Wrześniowej poległ w walkach w Budach Starych, a pochowany został wraz z innymi poległymi w miejscowości Młodzieszyn na Cmentarzu Parafialnym.

Jakub Robaczyk zmarł 25 V 1963 r. w Poznaniu, został pochowany na cm. komunalnym na Junikowie pole 21 kwatera 1 rząd 1 miejsce 12 GPS: 52.388071, 16.826601
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1080205&name_surname=Robaczyk%20Wiktor#

Wymienieni tu także zostali syn Wiktor (1924-1999) i Mieczysław Golak (1943-2015); 31 III 1999 r. ekshumowany na zabytkowy cm. na Jeżycach, spoczywa kwatera P rząd 17 miejsce 43 GPS: 52.415938, 16.877925
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...
Pochowano tu także II żonę Kazimierę i syna Stefana (1932-2000).

źródła: Archiwum Państwowe w Lesznie 408/2.1/55, skan 36 Borzęciczki (USC) - akt małżeństwa, rok 1891, [Księga małżeństw]; Archiwum Państwowe w Kaliszu 705/1/85, skan 78 Koźmin Wielkopolski (USC) - akt urodzenia, rok 1897, [Księga urodzeń]; Archiwum Państwowe w Kaliszu 705/1/67, skan 126 Koźmin Wielkopolski (USC) - akt urodzenia, rok 1894, [Księga urodzeń]; Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 26148: Robaczyk Stanislaus (Koschmin, Posen); Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 28759: Robaczyk Jakob (Koschmin); Verlustlisten 1. Weltkrieg, page 27426: Robaczyk Jakob (Koschmin); WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line i Lista odznaczonych WKP; WBH - Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1933; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 471: Życiorysy powstańców wielkopolskich: R - tom II (Redman Michał - Rosada Jan); Wyszukiwarka grobów dla Poznania; Arolsen Archives; dokumentacja fot. grobów Tomasz Konwicki 04-2024 i wymienione w tekście.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Kubiak Józef Antoni (1901-1983)

Urodził się 17 XII 1901 r. w miejscowości Kurnatowice (wieś sołecka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie międzychodzkim, w gminie Kwilcz) w rodzinie robotnika Ignacego i Cecylii z d. Wróblewicz W Kębłowie urodzili się Marcin (1896-1908) i Bronisława (1898), a w Kurnatowicach Józef - Antoni i Bolesław (1905-1926).

Na podstawie złożonego Kwestionariuszu dla uczestników powstania w Wielkopolsce i w Pomorskim (...) ustalono, że Kubiak był ochotnikiem, który 12 II 1919 r. wstąpił do I baonu Grupy Zachodniej (1. kompania rezerwowa) i pełnił funkcje frontowe na Piaskach za Sierakowem. 1 III 1919 r. został skierowany na front - Chojno - Krzyż, jako żołnierz 4 kompanii 7 Pułku Strzelców Wielkopolskich, w IV 1919 r. wojsko skierowane zostało do Wolsztyna (Obra - Kopanica). Od 11 VI 1920 r. walczył na froncie bolszewickim, od 21 IX 1921 r. przydzielony do 58 p.p., a od 11 VIII 1922 do 8 p.p. stacjonującego w Grodnie. W wojsku pozostał jako podoficer zawodowy - sierżant. Jego nazwisko z błędnym miesiącem urodzenia (II) figuruje w Imiennym spisie powstańców frontu zachodniego (Imienne spisy powstańców (m. in. należących do kompanii przynależnych do 7. Pułku Strzelców Wielkopolskich, oryginalne spisy żołnierzy różnych kompanii i batalionów przebywających w Poznaniu, dane osobowe Kompanii Wielichowskiej, „Wilkowo Polskie”, Kompanii Zapasowej „Górny”), str.14. Odznaczony Medalem „Polska Swemu Obrońcy” i Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości. Należy tu zwrócić uwagę, że w /w cytowanym Kwestionariuszu (...) podano nazwisko Kubrak, co należy traktować jako omyłkę pisarską. W Wojskowym Biurze Historycznym wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucony 21 VI 1938 r. i fiszka dot. Krzyża Zasługi (syg. akt 446).

13 II 1926 r. w Grodnie ożenił się z Władysławą z d. Muszyńska.

Na podstawie Wykaz spraw prowadzonych przez organa NKWD Zachodniej Ukrainy i Białorusi (wybór z Księgi Rejestracji Spraw Archiwalno-Śledczych NKWD ZSRR), kopia w Archiwum IPN ustalono, że w 1940 r. został aresztowany przez sowietów i osadzony w więzieniu, wyrokiem z 15 III 1941 r. skazany na osadzenie w łagrze, od 11 VI do 15 X 1941 r. osadzony w łagrze w miejscowości Workutłag. Na mocy układu Majski - Sikorski, Kubiak wstąpił do tworzonej na terenie ZSRR polskiej armii pod dowództwem gen. Andersa.

Jego dalsze losy są nieznane.

Zmarł 11 X 1983 r. w miejscowości Marlow w Wielkiej Brytanii, w Anglii, w hrabstwie Buckinghamshire. Pochowany na cm. Volverhampton, Danescourt Cementery. W zamieszczonym przez rodzinę nekrologu (Kartoteka osobowa emigracji polskiej Szuflada 024: Krz–Ky, kart: 773, karta: 024_Kr_Ky_016800.jp) napisano, że był podporucznikiem, odznaczonym Złoty, Srebrnym i Brązowym Krzyżem Zasługi oraz medalami polskimi i angielskimi.
Na nagrobku wymieniona została Stanisława (zm. w 1980 w wieku 70 lat) jako małżonka, ochotniczka WP.

Powyższy biogram stanowi uzupełnienie do informacji zawartych w III (K) tomie Wielkiego Almanachu Powstańców Wielkopolskich i Bojowników o Niepodległość Ziemi Sierakowsko - Międzychodzkiej 1918-1921 pod red. Romana Chalasza.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1881/1/101, skan 183 Kurnatowice (USC) - akt urodzenia, rok 1901, Geburts-Haupt-Register; WBH, Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.17442, Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa; IPN - Wyszukiwarka osób represjonowanych; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, Sygnatura: nr 42 / Imienny spis powstańców frontu zachodniego. Opis jednostki: Imienne spisy powstańców (m. in. należących do kompanii przynależnych do 7. Pułku Strzelców Wielkopolskich, oryginalne spisy żołnierzy różnych kompanii i batalionów przebywających w Poznaniu, dane osobowe Kompanii Wielichowskiej, „Wilkowo Polskie”, Kompanii Zapasowej „Górny”). Strona/karta: 14; Kartoteka osobowa emigracji polskiej Szuflada 024: Krz–Ky, kart: 773, karta: 024_Kr_Ky_016800.jp; Zgony z Anglii i Wielkiej Brytanii, Indeksy GRO, 1969 - 2007 (Anglia i Walia, Rejestr zgonów, 1837 - 2005 - Buckinghamshire England); dokumentacja fotograficzna grobu Joanna Garbacz kwiecień 2024.

Miński Michał (1894-1973)

Urodził się 3 IX 1894 r. w Tarnowie Podgórnym. Rodzice Stanisław (ur.1867, syn Józefa i Marianny Leszczyńskiej) i Magdalena z d. Roszyk (ur.1874, córka Stanisława i Marianny z d. Kuźniarek) pobrali się w 1892 r. Z tego związku urodzili się także Jan (*+1893), Michał (1894), Stanisława (1896), Jadwiga (1897-1898), Walenty (1899-1926), Andrzej (1900), Józef (1902), Franciszek (1903), Marianna(1904), Ludwik (1908), Szczepan (1909-1987), Stanisław (1912(, Czesław (1914) i Jadwiga (1915). Początkowo rodzice mieszkali w Tarnowie Podgórnym, później przeprowadzili się do Kiekrza.

19 I 1918 r. w Jankowicach poślubił Franciszkę z d. Jałoszyńska (ur. 14 VIII 1893 r, córka Jana i Katarzyny z d. Brozda). Z tego związku urodziło się czworo dzieci Helena w 1922, Regina Maria 1924 - 2021, Gertruda 1925-1926 i Stanisław w 1919 r.

Zgłosił się 27 XII 1918 r. ochotniczo do kompanii powstańczej formowanej w Tarnowie Podgórnym. Brał czynny udział w walkach m.in. w rejonie Pniew i Zbąszynia. Po zakończeniu powstania pozostawał w wojsku, prawdopodobnie w 10. Pułku Strzelców Wielkopolskich (późniejszy 68. pułk piechoty) do 17 VII 1920 r. Za udział w powstaniu 16 III 1973 r. odznaczony Wielkopolskim
Krzyżem Powstańczym.

Zmarł 8 V 1973 r. i został pochowany na cmentarzu Poznań Junikowo, spoczywa pole 15 kwatera D rząd 1 miejsce 27 GPS: 52.391257, 16.824501

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1062210&name_surname=Mi%C5%84ski%20Micha%C5%82#

To także miejsce pochówku żony Franciszki zm. 1963, córki Reginy zm. 2021, jej męża Stefana 1920-1984 i ich córki aliny (1953-1967) Dobrowolskich.

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1861/1/61, skan 108 Jankowice (USC) - akt urodzenia, rok 1894, Księga urodzeń; 53 - Archiwum Państwowe w Poznaniu 1861/2/220, skan 7 Jankowice (USC) - akt małżeństwa, rok 1918, [Rejestr główny małżeństw]; Sylwetki uczestników Powstania Wielkopolskiego (1918-1919) i wojny polsko-bolszewickiej (1919-1920) związanych z gminą Tarnowo Podgórne, Maciej Elantkowski, Grzegorz Jazdon, Michał Krzyżaniak, Muzeum Powstańców Wielkopolskich im. Generała Józefa Dowbora Muśnickiego w Lusowie, 2024; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line i Lista odznaczonych WKP; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1933; Wyszukiwarka grobów dla Poznania.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024

Niemyt Kazimierz i Leon
—----------------------------

Niemyt Kazimierz (1894-1974)

Urodził się 1 III 1894 r. w Tarnowie Podgórnym. Rodzice Jan (ur. 30 VI 1850, na nagrobku podano 20 I 1850 r., zmarł 12 III 1934 r., spoczywa na cm. górczyńskim, wg. aktu ślubu Niemysłowski alias Niemysł) i Teresa z d. Laferska (29 X 1851 - 3 X 1925) pobrali się w 1874 r. w parafii w Chobienicach. Z tego związku w Tomicach urodzili się Marianna (1875, w 1894 r. w Swarzędzu poślubiła Antoniego Hajdasza), Władysław (1879-1883), Zofia (1881-1883), Józefa (1885). Po przeprowadzce w miejscowości Jankowice urodzili się Barbara (1887), Stanisław (1889-1892), Cecylia (1891), Weronika (1891), w 1894 r. w Tarnowie w/w Kazimierz, a w 1897 r. w Rokietnicy Leon - Powstaniec Wielkopolski. 2 I 1904 r. rodzina przeprowadziła się do Poznania.

Po wybuchu powstania wstąpił jako ochotnik w szeregi polskich oddziałów w 31 I 1919 r. Brał udział w walkach o Szubin i w okolicy Królikowa, Zalesia i Pińska do 9 II 1919 r. Przydzielony 10 II 1919 rr. został do I polowego szpitala jako sanitariusz. 14 XII 1920 r. jako kapral zwolniony przez 7. kompanię sanitarną do rezerwy. 20 IX 1937 r. jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony, 6 XII 1957 r. został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

5 X 1921 r. ożenił się ze Stanisławą Marią z d. Bogacka (ur. 9 IV 1899 r. w Pniewach, córka Antoniego i Zuzanny z d. Igel). Na podstawie kart meldunkowych Poznania ustalono, że do 1931 r. Kazimierzowi i Stanisławie urodził się syn Edward Jan (15 IX 1924 - 4 II 2012, pochowany na cm. Północnym w Warszawie). Małżeństwo mieszkało u rodziców Kazimierza w Poznaniu przy ul. Żupańskiego. W/w kartach podano zawód Kazimierza - ślusarz - kowal. Z dalszych ustaleń wynika, że pracował na kolei.

Po śmierci I żony, Kazimierz ożenił się powtórnie 12 IX 1963 r. z Pelagią Łamaszewską (2 XII 1904 - 15 V 1988, spoczywa na cm. komunalnym na poznańskim Junikowie, pole:31 kwatera:4A rząd:10 miejsce:326
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1025103&name_surname=Niemyt%20Pelagia#OpenMap
https://billiongraves.com/.../Pelagia-Niemyt-%C5.../29493172

Kazimierz zmarł 1 IV 1974 roku i został pochowany na cmentarzu Poznań Górczyn, spoczywa kwatera IVL rząd 3 miejsce 42 GPS: 52.385475, 16.875787
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

https://billiongraves.com/grave/Kazimierz-Niemyt/26690799

Natomiast jego I małżonka Stanisława zm. 8 XI 1962 r., spoczywa na tym samym cm. górczyńskim z teściem Janem kwatera IVP rząd 24 miejsce 54 GPS: 52.3859, 16.875056
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

https://billiongraves.com/.../Stanis%C5%82awa.../18218204

—-------------------------------------------------------------------------------

Niemyt Leon (1897 - 1976)

Urodził się 23 I 1897 r. w Rokietnicy. Rodzice Jan (ur. 30 VI 1850, na nagrobku podano 20 I 1850 r., zmarł 12 III 1934 r., spoczywa na cm. górczyńskim, wg. aktu ślubu Niemysłowski alias Niemysł) i Teresa z d. Laferska (29 X 1851 - 3 X 1925) pobrali się w 1874 r. w parafii w Chobienicach. Z tego związku w Tomicach urodzili się Marianna (1875, w 1894 r. w Swarzędzu poślubiła Antoniego Hajdasza), Władysław (1879-1883), Zofia (1881-1883), Józefa (1885). Po przeprowadzce w miejscowości Jankowice urodzili się Barbara (1887), Stanisław (1889-1892), Cecylia (1891), Weronika (1891), w 1894 r. w Tarnowie - Kazimierz (powstaniec), a w 1897 r. w Rokietnicy Leon. 2 I 1904 r. rodzina przeprowadziła się do Poznania.
W Uchwale o nadanie WKP napisano m.in.: Od 27 XII 1918 r. brał udział w walkach na terenie miasta Poznania, przy zdobywaniu Poczty został lekko ranny w rękę i po opatrunku walczył do następnego dnia, aż do zluzowania. Następnie w drugiej połowie stycznia 1919 r. jako żołnierz w 2. kompanii I Pułku Strzelców Wielkopolskich brał udział w walkach pod Szubinem, Paterkiem, Rynarzewem i Nakłem, również brał ochotniczo udział w nocnym wypadzie przez Noteć na posterunek niemieckich karabinów maszynowych stacjonujących po drugiej stronie rzeki w miejscowości Bergheim, przyczyniając się do jego likwidacji, zdobycia 2 ciężkich karabinów maszynowych, kilku karabinów ręcznych oraz 6 jeńców, zostając rozkazem dowódcy batalionu wyróżniony za dzielność i odwagę. W III 1921 r. po ukończeniu kursu oficerów gospodarczych Intendentury zgłasza się ochotniczo na III Powstanie Górnośląskie i zostaje skierowany do Dowództwa Stacji Zbornej Wojskowych Górnoślązaków w Sosnowcu, gdzie pełni funkcję oficera kasowego i mundurowego do końca VI 1921 r. Z powodu choroby zostaje skierowany do szpitala wojskowego w Gnieźnie, skąd w końcu VII 1921 r. przeniesiony zostaje do rezerwy (w kartach meldunkowych miasta Poznania odnotowane zostało, że do WP powołany 2 VIII 1920, zwolniony 27 IV 1922 r.). 26 VI 1933 r. został odznaczony Medalem Niepodległości. Za udział w Powstaniu Górnośląskim odznaczony został Krzyżem na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi. Za udział w Powstaniu Wielkopolskim odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym w 1957 r. Mianowany na stopień podporucznika (Uchwała W 38/72).

W projekcie WTG Gniazdo wymieniony dwukrotnie
1/ urodzenie: 1897
ojciec: Jan
status/stopień: podporucznik mianowany
uwagi: Uchwała W38/74, Zamieszkały Warszawa ul. Dąbrowskiego
źródła: Namysł Wojciech (oprac.), Duma. Powstanie Wielkopolskie. Odolanów, Ostrów, Poznań, [wybór i przygotowanie materiałów archiwalnych Wojciech Namysł], Warszawa 2017 i Archiwum Prezydenta RP, Nominacje na stopień oficerski. Uchwała W 38/72;

2/ urodzenie: 1887.01.23 Rokietnica
rodzice: Jan, Teresa
jednostka: 2 Kompania Strzelców Wlkp.
status/stopień: starszy szeregowiec
uwagi: odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy
źródła: Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 32: Spis zweryfikowanych 4622 - 9099; Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 44: Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 10168 - 16966].

Co do daty urodzenia Leona - zarówno w projekcie WTG Gniazdo - Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line jak i w projekcie Lista odznaczonych WKP błędnie podano rok - jest 1887, powinno być 1897, co potwierdza karta meldunkowa miasta Poznania - zarówno w karcie rodziny rodziców jak i karta Leona i jego rodziny, dalej rok 1897 podany jest także we wniosku do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości, z taką też datą wpisano do wyszukiwarki grobów miasta Warszawy. Warto tu także zauważyć, że w 1/ wymienionym data jest poprawna. Wątpliwy jest także nr weryfikacyjny podany przy Uchwale o nadanie WKP 4761 w Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 32: Spis zweryfikowanych 4622 - 9099, pod tym nr figuruje Kempski Józef ur. 7 X 1884 (błąd w roku ur.) w Wielowsi w pow. ostrowskim, zam. w miejscowości Kaszczor w powiecie wolsztyńskim (zweryfikowany PW ur. w 1881, nr wer. 4761, nr ref. historycznego 11657, Kolekcja akt PW
https://wbh.wp.mil.pl/pdfviewer/?f=/c/scans/zasoby/I_487/I_487_15837.pdf

23 XI 1923 r. Leon ożenił się z Martą Marią z d. Suchanecka (11 IV 1905-24 IV 1984), z tego związku urodzili się Powstaniec Warszawski - Bernard Jan (2 IV 1925 Poznań - 4 IX 1944 Warszawa, poległ podczas bombardowania w gmachu PKO na ul. Świętokrzyskiej, żołnierz przydzielony do Komendy Głównej Armii Krajowej - II Oddział - Batalion Specjalny (od 2 VIII 1944 r. w zgrupowaniu "Radosław" pod kryptonimem "Pięść") - 1. kompania "Zemsta"), Eugenia Stanisława (20 IV 1926), Teresa (8 VI 1928), Leon (13 III 1930-5 X 1995) i Stanisława Aniela (26 IV 1935 - 12 II 2017).

Leon Niemyt zmarł 23 XI 1976 r., spoczywa na cm. na Wojskowych Powązkach w Warszawie z żoną Stanisławą
Kwatera: C 15 Rząd: 2, Grób: 11
http://www.cmentarzekomunalne.com.pl/mapa/mapa.php?cment=PWZKI&rzad=2&kwatera=C%2015&grob=11&dane=+imie=+nazwisko=niemyt+check_nazwisko=on+check_ur=+rok=1800+miesiac=1+dzien=1+rok2=2024+miesiac2=4+dzien2=11+check_zg=+rok_zg1=1800+miesiac_zg1=1+dzien_zg1=1+rok_zg2=2024+miesiac_zg2=4+dzien_zg2=11+cmentarz=#kotwica

źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu 1861/1/61, skan 38 Jankowice (USC) - akt urodzenia, rok 1894, Księga urodzeń; Sylwetki uczestników Powstania Wielkopolskiego (1918-1919) i wojny polsko-bolszewickiej (1919-1920) związanych z gminą Tarnowo Podgórne, Maciej Elantkowski, Grzegorz Jazdon, Michał Krzyżaniak, Muzeum Powstańców Wielkopolskich im. Generała Józefa Dowbora Muśnickiego w Lusowie, 2024; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line i Lista odznaczonych WKP; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1933; WBH, Kolekcja akt PW i wyszukiwarka personalno-odznaczeniowa; IPN, Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945; Biogramy Powstańców Warszawskich, strona internetowa, stan na 12 IV 2024; Wyszukiwarka grobów dla Poznania i dla Warszawy; Wyszukiwarka grobów billiongraves.com

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024