Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Waśko Michał urodził się 14 września 1898 roku w miejscowości Zielęcin – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie grodziskim, w gminie Wielichowo.
akt urodzenia: https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/jednostka/-/jednostka/1414502?_Jednostka_delta=100&_Jednostka_resetCur=false&_Jednostka_cur=3&_Jednostka_id_jednostki=1414502
Jego rodzicami byli Walenty i Elżbieta z dom. Szmatuła, para pobrała się w roku 1893, zapis w księgach brzmi:
Urząd Stanu Cywilnego Wielichowo, wpis 31 / 1893

Valentin Waśko (26 lat)
ojciec: Anton Waśko , matka: Franziska Olejniczak
Elisabeth Szmatuła (20 lat)
ojciec: Stephan Szmatuła , matka: Marie Konieczna

Parafia katolicka Zielęcin, wpis 3 / 1893

Valentinus Waśko (26 lat)
ojciec: Antonius , matka: Francisca Olejniczak
Elisabeth Szmatuła (20 lat)
ojciec: Stephanus , matka: Marianna Konieczna
akt ślubu: https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/jednostka/-/jednostka/1414603#scan64

Waśko Michał w Powstaniu Wielkopolskim:

jednostka: Kompania Wielichowska
status/stopień: szeregowiec, podporucznik mianowany
uwagi: Akt Urodzenia USC Wielichowo Nr 206/1898, Uchwała W 4/72, Ziemia Międzychodzka
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy Uchwała Rady Państwa nr: 11.04-0.897 z dnia 1958-11-04

Opis:
Kolega Waśko Michał brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim z bronią w ręku od stycznia 1919 r. w Kompanii Wielichowskiej w potyczkach pod Wolsztynem, Kopanicą i Kargową pod dowództwem Krausego. Po zakończeniu powstania zwolniony jako rocznik niepoborowy w stopniu szeregowca.

źródła:
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 42: Imienny spis powstańców frontu zachodniego (maszyn.)
Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
Ziemia Kościańska w Powstaniu Wielkopolskim 1918-1919, Kościan 1999
Jabłoński Tadeusz, Materiały do historii Powstania Wielkopolskiego 1918/19. Z. 1, 1938
Słownik biograficzny Powstańców Wielkopolskich Ziemi Nadnoteckiej, t. 1, pod red. Zenona Jóźwiaka i Pawła Michalskiego, Wielichowo-Leszno 2010
Wojskowe aspekty Powstania Wielkopolskiego 1918 - 1919. Wybór materiałów źródłowych, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Seria Historia, nr 124, Poznań 1985.
Biskupski Antoni, Historja 61 Pułku Piechoty Wielkopolskiej (7 Pułku Strzelców Wlkp.) T.1 Walki powstańcze na froncie zachodnim i północnym Wielkopolski. Organizacja pułku, Bydgoszcz 1925
Inne źródła (szczegółowe informacje u administratora bazy)
Chalasz Roman, Wielki Almanach Powstańczy Powiatu Międzychodzkiego (maszyn.).
Archiwum Prezydenta RP, Nominacje na stopień oficerski. Uchwała W 4/72

W zasobie WBH odrzucony wniosek o Medal Niepodległości dnia 21 czerwca 1938 roku.

Michał Waśko zmarł 18 listopada 1988 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym w Kościanie:
https://billiongraves.pl/grave/Micha%C5%82-Wa%C5%9Bko/26165360?referrer=myheritage
http://www.polski-cmentarz.pl/koscian/grobonet/start.php?id=detale&idg=1332&inni=0&cinki=3
Sektor C4 rząd 2 grób nr 6
To także miejsce spoczynku małżonki Marianny z dom. Smoczyńska 02.02.1905 - 17.06.1980.

Sporządzono na podstawie:
http://www.basia.famula.pl/pl/
https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/jednostka/-/jednostka/1414502?_Jednostka_delta=100&_Jednostka_resetCur=false&_Jednostka_cur=3&_Jednostka_id_jednostki=1414502 skan 209

https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/jednostka/-/jednostka/1414603#scan64 skan 64

https://billiongraves.pl/grave/Micha%C5%82-Wa%C5%9Bko/26165360?referrer=myheritage

https://wbh.wp.mil.pl/pl/skanywyszukiwarka_kartoteka_personalno_odznaczeniowa/?strona=15&szufladka=WARZ-WASN

http://poznan-project.psnc.pl/#prettyPhoto

http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

http://powstancy-wielkopolscy.pl/search

http://www.polski-cmentarz.pl/koscian/grobonet/start.php?id=detale&idg=1332&inni=0&cinki=3

WŁOSZKIEWICZ WITOLD

urodził się 18 kwietnia 1871 roku w Kościanie, tu też zmarł 15 marca 1935 roku, spoczywa na Starym cmentarzu parafialnym:
https://farakoscian.pl/witold,wloszkiewicz,12111,grob.html#a

https://billiongraves.pl/grave/Witold-W%C5%82oszkiewicz/16189882?referrer=myheritage

Jego rodzicami byli Władysław 09.09.1832 - 16.04.1899 i Bogusława z Rutkowskich 15.09.1842 - 26.09.1921, para pobrała się w Kościanie, zapis w księgach parafialnych brzmi:
Parafia katolicka Kościan, wpis 5 / 1868

Ladislaus Włoszkiewicz (33 lat)
ojciec: Franciscus , matka: Julianna Bresińska
Boguslava Rutkowska (25 lat)
matka: Leocadia

Z małżeństwa Władysława i Bogusławy urodzili się także:
– 1875 - Maria Zofia,
– 1877 - 1917 - Stanisław,
– 1883 - Stefan Antoni,
– 1885 - Zofia Maria.

Niestety nie mamy pewności co do rodziny Witolda, nie udało się ustalić czy Janina ur.1878 i Józef 1918-1950 oraz Marian 1916-1963 to najbliższa rodzina witolda - żona i dzieci, czy też jego brata Stanisława. —- SZUKAMY INFORMACJI!

WŁOSZKIEWICZ WITOLD wymieniony został w WTG GNIAZDO:
1/
jednostka: Rada Ludowa

źródła:
Poczet członków Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk 1857-2007. Materiały do Słownika biograficznego Wielkopolan, pod red. Alicji Pihan Kijasowej, Poznań 2008
Pawlicki Jan, Cmentarze Kościana, Biblioteczka Wiadomości Kościańskich, Kościan 2011

2/
uwagi: Kościan, pierwszy komendant miasta
źródła:
Kamiński Józef, Przyczynki do kroniki Drużyny Skautowej im. Jana Sobieskiego w Kościanie z lat 1912-1919. Wspomnienia i dokumenty, 1936

W zasobie WBH teczka nr 4592.

Czytaj także:
https://www.koscian.net/Ta_noc_zdecydowala_o_wszystkim,32341.html

https://koscian.pl/files/8859/Koscianski-dodatek-nadz.pdf

sporządzona na podstawie:
http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

https://billiongraves.pl/grave/Witold-W%C5%82oszkiewicz/16189882?referrer=myheritage

http://www.basia.famula.pl/pl/

http://poznan-project.psnc.pl/

http://www.nieobecni.com.pl/index.php?s=grob&id=166571

https://wbh.wp.mil.pl/pl/skanywyszukiwarka_kartoteka_personalno_odznaczeniowa/?strona=15&szufladka=WITZ-WNUK

https://farakoscian.pl/jozef,wloszkiewicz,12895,grob.html#a

KIRCHNER Bronisław (Brunon) Edmund

Bronisław Brunon Edmund Kirchner
kapitan piechoty Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

— urodził się 17 stycznia 1885 roku w Poznaniu w rodzinie Emila i Agnieszki z dom. Grielich, para pobrała się w Poznaniu,
zapis w księgach brzmi:

Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis 554 / 1883

Emil Kirchner (ur. 1858)
ojciec: Paul Kirchner , matka: Anna Braiter
Agnes Grielich (ur. 1856)
ojciec: Richard Grielich , matka: Catharine Ambroszczak

Parafia katolicka Poznań - par. św. Wojciecha, wpis 79 / 1883

Aemilius Kirchner (23 lat)
ojciec: Paulus , matka: Anna Braeter
Agnes Grielich (27 lat)
ojciec: Ricardus , matka: Catharina Ambroszczek
akt ślubu :
https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/jednostka/-/jednostka/1409109?_Jednostka_delta=100&_Jednostka_resetCur=false&_Jednostka_cur=3&_Jednostka_id_jednostki=1409109 i strona następna, skan nr 277

Akt urodzenia Brunona Bronisława:
https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/jednostka/-/jednostka/1408764?_Jednostka_delta=100&_Jednostka_resetCur=false&_Jednostka_cur=2&_Jednostka_id_jednostki=1408764 skan nr 136

Ze związku Emila i Agnieszki urodzili się także:
– Klara 1884-1885,
– Edward Czesław 1888-1927,
– Bernard Alfons Leonard 1889,
– Marta 1891,
– Józef 1876-1886,

Kirchner ożenił się z Anną Górczyńską (19.07.1891 - 14.10.1918, córką Józefa i Tekli z Tomaszewskich), przysposabiając córkę Anny - Helenę ur. 1911, dziećmi pary byli Irena ur. 1913 i Henryk ur. i zg.1914.

Bronisław - Bruno zmarł w Poznaniu 15 marca 1946 roku, według danych WTG Gniazdo powinien spoczywać na poznańskim cmentarzu Junikowo, niestety grobu nie ma w wyszukiwarce miejskiej grobów.

W/w spisie WTG Gniazdo występuje jako Powstaniec Wielkopolski:

1/ jednostka: Batalion Jarociński, Jarocińska Kompania Bezpieczeństwa, 5 Kompania 2 Batalion 11 Pułk Strzelców Wielkopolskich, Grupa Leszno, Rada Żołnierska w Jarocinie, Organizacja Niepodległościowa "Jedność" w Jarocinie
status/stopień: dowódca kompanii 15.12.1918-11.01.1919, dowódca batalionu 10.01-15.03.1919, kapitan, dowódca, sierżant, podporucznik w piechocie
uwagi: plakat z odezwą Rady Żołnierskiej w Jarocinie, północny odcinek Frontu Wielkopolskiego, dowódca/po Karolczaku, wymieniony w biogramie Zbigniewa Ostroróg - Gorzeńskiego, Wiktora Rossy, matka z domu Grülich, zmarł w Poznaniu, I.487.15940

2/ bez podanego imienia:
miejsce pochówku: Poznań Junikowo
jednostka: 1 Baon Jarociński
status/stopień: kapitan
uwagi: wymieniony w biogramie Stefana Błaszczyka
źródła:
Cmentarz Komunalny Poznań-Junikowo – archiwum WTG

3/ bez podania imienia
jednostka: Kompania z Jarocina
źródła:
Kronika Gostyńska. Czasopismo regionalne 1934, nr 1 [styczeń]


Za Wikipedią: Ukończył szkołę średnią w Poznaniu po czym pracował w drukarni Merzbacha. Następnie został kierownikiem drukarni „Kuriera Poznańskiego”. Od 2 sierpnia 1914 roku służył w armii niemieckiej. Po wybuchu powstania wielkopolskiego objął, w randze sierżanta, dowództwo batalionu jarocińskiego. Uczestniczył w walkach pod Nakłem, Mroczą i Rawiczem. W tym okresie dowodził II batalionem 11 pułku Strzelców Wielkopolskich oraz kompanią i batalionem 60 pułku piechoty. Za postawę wykazaną podczas powstania wielkopolskiego odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[1]. Nadanie to zostało następnie potwierdzone dekretem Wodza Naczelnego marszałka Józefa Piłsudskiego L.11434.VM z 3 lutego 1922 roku (opublikowanym w Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 2 z dnia 18 lutego 1922 r.)[2].

Podczas wojny polsko-bolszewickiej dowodził 12 kompanią oraz III i II batalionem 60 pułku piechoty, awansując w trakcie walk do stopnia porucznika. Po zakończeniu działań wojennych kontynuował karierę oficera zawodowego w Wojsku Polskim. Na dzień 1 czerwca 1921 r. pozostając w randze porucznika nadal pełnił służbę w 60 pułku piechoty. Dekretem Naczelnika Państwa i Wodza Naczelnego z dnia 3 maja 1922 r. (dekret L. 19400/O.V.) został zweryfikowany w tymże stopniu, ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 r. i 16. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. Jako oficer 60 pułku piechoty zajmował w 1923 roku 14. lokatę na liście starszeństwa poruczników piechoty[5]. Do stopnia kapitana piechoty został awansowany na mocy rozporządzenia O.V.L. 8629/A. 1924 wydanego w dniu 31 marca 1924 r. przez Prezydenta RP Stanisława Wojciechowskiego - ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 9. lokatą. Przez kolejne lata nadal służył w 60 pułku piechoty stacjonującym w Ostrowie Wielkopolskim. W roku 1928 zajmował 10. lokatę pośród kapitanów piechoty w swoim starszeństwie.

W roku 1929 został przeniesiony w randze kapitana w stan spoczynku. Utrzymywał się z wojskowej emerytury i prowadzenia przedsiębiorstwa handlującego opałem. Był aktywny w organizacjach zrzeszających weteranów powstania wielkopolskiego i mieszkał w Poznaniu.

Za pracę w dziele odzyskania niepodległości Bronisław Kirchner został, na mocy zarządzenia prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego z dnia 17 września 1932 roku, odznaczony Krzyżem Niepodległości. W roku 1934 jako kapitan w stanie spoczynku zajmował 1. lokatę w swoim starszeństwie w korpusie oficerów piechoty (starszeństwo z dnia 1 lipca 1923 r.). Znajdował się wówczas w ewidencji PKU Poznań Miasto i przynależał do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VII (przewidziany był do użycia w czasie wojny).

Czytaj także: https://pw.ipn.gov.pl/pwi/historia/przebieg-walk-powstancz/sladami-powstania-wielk/8422,GDZIE-SIERZANT-BYL-DOWODCA-KOSZAR.html

Sporządzono na podstawie:
http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

http://www.basia.famula.pl/pl/

http://poznan-project.psnc.pl/

https://wbh.wp.mil.pl/pl/skanywyszukiwarka_kartoteka_personalno_odznaczeniowa/?strona=12&szufladka=KIES-KISI

http://e-kartoteka.net/pl/search

PAWLICKI JAN
urodził się 04 lipca 1881 roku w miejscowości Tarce – średniej wielkości wieś sołecka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie jarocińskim, w gminie Jarocin. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.
akt urodzenia:
https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/jednostka/-/jednostka/11962708#scan40

Jego rodzicami byli Feliks i Franciszka z dom. Gościniak, para pobrała się w roku 1875 w Wilkowyi, zapis w księgach brzmi:

Parafia katolicka Wilkowyja, wpis 12 / 1875

Felix Pawlicki (24 lat)
Francisca Gościniak (16 lat)

Urząd Stanu Cywilnego Tarce, wpis 12 / 1875

Felix Pawlicki (23 lat)
ojciec: Casimir Pawlicki , matka: Josephine Szczepaniak
Franziska Gościniak (16 lat) 100%
ojciec: Martin Gościniak , matka: Apollonie Jasińska
akt ślubu:
https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/jednostka/-/jednostka/11962785#scan27

Ze związku Feliksa i Franciszki urodzili się także:
1875-1877 - Tomasz,
– 1878-1880 - Stanisława,
– 1884 - Prakseda,
– 1891 - NN.

07 lutego 1903 roku Jan poślubił Elżbietę z dom. Pilarczyk ur. 25.06.1977 roku, akt ślubu:
https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/jednostka/-/jednostka/11962798#scan45

Z tego związku urodzili się :
– 1904 - Antoni,
– 1906 - Franciszek,
– 1909 - ur. i zg. Franciszka,
– 1910 - Stanisław,
– 1912 Marianna.

Jan Pawlicki w Powstaniu Wielkopolskim:
wymieniony został w źródła:
Jajor Jan, Jarocińscy Powstańcy Wielkopolscy 1918-1919. Materiały do słownika biograficznego ziemi jarocińskiej, Kalisz 2005
— był kwatermistrzem jarocińskich oddziałów powstańczych

Zmarł w 23 marca 1948 roku w Wilkowyi. Miejsca pochówku nie odnalazłam.
Sporządzono na podstawie:
http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

http://www.basia.famula.pl/pl/

http://poznan-project.psnc.pl/

https://jarocinska.pl/wiadomosci/pawlicki-labedzki-basinski-i-kirchner-na-pomnikach-w-parku-gorzenskiego/iVTNHZbQj7GC81ioBtc1

Zbigniew Ostroróg-Gorzeński

Zbigniew Ostroróg-Gorzeński urodził się 15 lutego 1869 roku w miejscowości Lgów – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie jarocińskim, w gminie Żerków, potomek właścicieli majątku w Śmiełowie, w rodzinie Stanisława (1836-1898) i Elżbiety z dom. Węsierska (1849), para pobrała się w roku 1868, zapis w księgach brzmi:

Parafia katolicka Skoraszewice, wpis 1 / 1868

Stanislaus Górzeński (32 lat)
ojciec: Hieronymus , matka: Antonina Bojanowska
Elisabeth Wąsierska (19 lat)
ojciec: Antonius , matka: Ludovica Bojanowska

Z tego związku urodził się także Stanisław Ludwik 1875-1916.

Zbigniew Ostroróg-Gorzeński zmarł 12 czerwca 1926 roku w Tarce, w majątku, który był najpierw własnością jego ojca a po 1898 przeszedł przez dziedziczenie na Zbigniewa. Spoczywa we Lgowie k. Jarocina.

W dniu 22 kwietnia 1901, w prywatnej kaplicy biskupiej w Poznaniu, zawarł związek małżeński z Anielą z Biegańskich Ostrorożyną-Gorzeńską (1875–1920). Para nie miała potomstwa.

Za Wikipedią:
Po ukończeniu szkoły średniej w Jarocinie, studiował rolnictwo na Uniwersytecie Berlińskim.

Angażował się w działalność organicznikowską, mającą stanowić legalną przeciwwagę dla akcji germanizacyjnej na terenie zaboru pruskiego. Wspierał Towarzystwo Czytelni Ludowych, jarocińskie Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”, współfinansował budowę katolickiej Szkoły Powszechnej w Tarcach (otwartej w roku 1914), zainicjował utworzenie jednostki straży pożarnej w tej samej miejscowości. Był także opiekunem jarocińskiego ruchu skautowego – m.in. udostępniał przyszłym młodym powstańcom wielkopolskim swoje lasy, w których mogli urządzać ćwiczenia strzeleckie. Od 1918 pełnił funkcję przysięgłego w Sądzie Okręgowym w Ostrowie Wielkopolskim.

W latach 1902–1903 odbył służbę wojskową w armii pruskiej, w trakcie której został mianowany podporucznikiem.

Był żołnierzem w 1 pułku huzarów w Miliczu.

Do wybuchu wojny gospodarował w rodzinnym majątku.

Stał na czele organizacji konspiracyjnej „Jedność”. Otrzymał awans na kapitana, ze starszeństwem od 1 września 1914.

W dniu 29 listopada 1918 objął dowództwo nad oddziałem wojskowym stacjonującym w Jarocinie. Pod komendą Gorzeńskiego liczebność tej jednostki zaczęła gwałtownie wzrastać – w dniu wybuchu powstania oddział liczył ok. 600 ludzi.

W momencie wybuchu powstania Gorzeński przebywał w Poznaniu, dokąd udał się na powitanie Ignacego J. Paderewskiego. Postępy zrywu w Poznaniu sprawiły, że Gorzeński mógł powrócić do swojego oddziału w Jarocinie już w dniu 29 grudnia. Rankiem 1 stycznia 1919 dwie kompanie z jego oddziału udały się do Ostrowa Wielkopolskiego, gdzie po połączeniu sił z Batalionem Pogranicznym ze Szczypiorna, brały udział w przejęciu najważniejszych strategicznie punktów miasta – garnizon niemiecki oddał Ostrów bez walki. Jeszcze tego samego dnia Gorzeński wraz z kompaniami powrócił do Jarocina i na tamtejszym Rynku wziął udział w uroczystym przejęciu władzy w mieście. Zawieszona na budynku ratusza polska flaga stała się symbolem powrotu Jarocina do Polski. Resztki garnizonu niemieckiego oraz niemiecka część mieszkańców nie stawiała najmniejszego oporu.

Również tego samego dnia (1 stycznia) brał udział w rokowaniach z garnizonem niemieckim w Krotoszynie. Proporcja sił niemieckich i polskich w Krotoszynie nie była na tyle korzystna dla Polaków, aby przejąć miasto siłą. W wyniku rokowań garnizon niemiecki zgodził się jednak opuścić miasto, zachowując broń indywidualną (sprzęt ciężki pozostał na miejscu). W ten sposób Krotoszyn także znalazł się w rękach polskich.

3 stycznia 1919 batalion Gorzeńskiego brał udział w wyzwoleniu miasta Zduny; z kolei atak na opanowany przez Niemców Zbąszyń w dniach 6–11 stycznia nie powiódł się.

W dniu 7 stycznia 1919 mjr Stanisław Taczak (przywódca powstania wielkopolskiego) mianował Gorzeńskiego dowódcą VI Okręgu Wojskowego z siedzibą w Jarocinie; po zmianach reorganizacyjnych został komendantem etapu III Okręgu Wojskowego w Jarocinie. Był jednym z twórców 11 Pułku Strzelców Wielkopolskich.

W powstaniu Gorzeński szkolił, dostarczał wyżywienia i fundował sztandary żołnierzom. Za udział w powstaniu otrzymał Krzyż Srebrny Virtuti Militari kl. V (2 IV 1921).
Powyższe za https://pl.wikipedia.org/wiki/Zbigniew_Ostror%C3%B3g-Gorze%C5%84ski

W spisie sporządzonym przez WTG Gniazdo figuruje:
1/ bez imienia Gorzeński

jednostka: VI Okręg Wojskowy
status/stopień: dowódca oddziału, podporucznik
źródła:
Dondera Czesław, Wspomnienia, relacje i zeznania Powstańców Wielkopolskich, "Szkice Zbąszyńskie" 2008, nr 1 (styczeń)

2/
uwagi: z Tarcza
źródła:
Czubiński Antoni, Grot Zdzisław, Miśkiewicz Benon, Powstanie Wielkopolskie 1918-1919. Poznań 1983

3/ Zbigniew Ostroróg - Gorzeński

urodzenie: 1869.02.15 Lgów, pow. Jarociński
data śmierci: 1926.06.12
miejsce pochówku: Lgów
rodzice: Stanisław, Elżbieta Węsierska
jednostka: Batalion Jarociński, Okręg Wojskowy VI
status/stopień: porucznik, dowódca VI okręgu
uwagi: hrabia, organizator i dowódca baonu jarocińskiego; major kawalerii Wojska Polskiego, zmarł w Tarcach
—---------------------------------------------

Sporządzono na podstawie w/w źródła oraz:
http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

http://poznan-project.psnc.pl/

http://e-kartoteka.net/pl/search

https://www.myheritage.pl/

https://jarocinska.pl/wiadomosci/pawlicki-labedzki-basinski-i-kirchner-na-pomnikach-w-parku-gorzenskiego/iVTNHZbQj7GC81ioBtc1

Basiński Franciszek, Narcyz i Euzebiusz
Franciszek Basiński
urodził się 03 października 1858 roku w Jarocinie w rodzinie Antoniego (1824-1912) i Julianny z dom. Jagsch (1826-1902), zapis ślubu w księgach brzmi:

Parafia katolicka Wilkowyja, wpis 2 / 1848

Antonius Basinski (24 lat)
Julianna Jedwabska (22 lat)

W wielu źródłach błędnie podawane jest imię ojca Piotr. Zarówno w zapisach dotyczących ślubu Franciszka jak i przy akcie zgonu Franciszka imie ojca podane jest ANTONI

Ze związku Antoniego i Julianny urodzili się także:
– 1850-1854 - Marcel,
– 1851 - Tomasz,
– 1852 - Jan,
– 1853- 1901 - Stefan (Szczepan),
– 1867 - 1934 - Maria,
– 1860-1908 - Władysław.

—--------------------
Franciszek w roku 1887 poślubił w Jarocinie Kazimierę z dom. Jagsch (Jaksz, Jaks)

Parafia katolicka Jarocin, wpis 10 / 1887

Franciscus Basiński (28 lat)
ojciec: Antonius
Casimira Jaks (20 lat)
ojciec: Carolus
https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/jednostka/-/jednostka/11950300#scan9

Urząd Stanu Cywilnego Jarocin, wpis 37 / 1887

Franz Basinski (ur. 1858)
ojciec: Anton Basinski , matka: Julianne Jedwabna
Casimira Jagsch (ur. 1864)
ojciec: Carl Jagsch , matka: Stephanie Karasinska

Ze związku Franciszka i Kazimiery urodzili się:
– 1888-1950 - Łucjan,

– 1889 - 1977 EUZEBIUSZ,

– 1894 - 1918 - Arkadiusz,

– 1895-1987 - Jadwiga,

– 1897-1937 - NARCYZ,

– 1899-1900 - Łukasz,

– 1901-1984 - Jolanta,

– 1903 - 1985 - Felicjan Bonawentura,

– 1908 - 1944 - Agrypina.

“Franciszek Basiński – działacz niepodległościowy i samorządowy, kupiec, restaurator – właściciel hotelu i restauracji „Victoria”. Poparł strajk szkolny w Jarocinie w 1906 r., w którym uczestniczyły jego dzieci. Współorganizował działania powstania wielkopolskiego 1918/1919. W hotelu „Victoria” działała Powiatowa Rada Ludowa, kierująca ruchem powstańczym. Tam też miał do swojej dyspozycji pokoje dowodzący jarocińskimi kompaniami mjr hr. Zbigniew Ostroróg-Gorzeński. Franciszek Basiński był delegatem na Polski Sejm Dzielnicowy w Poznaniu w grudniu 1918 r. Od listopada 1918 r. pełnił tymczasowo funkcję burmistrza Jarocina.
W październiku 1919 r. witał z córką Jadwigą na jarocińskim dworcu Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego. Dziesięć lat później 3 maja 1929 r. Rada Miasta nadała Franciszkowi Basińskiemu tytuł Honorowego Obywatela Jarocina. W tym samym roku, ale w grudniu, zostało otwarte kino przy ulicy Gołębiej, które Franciszek Basiński wybudował dla syna Euzebiusza.
We wrześniu 1939 r. Franciszek Basiński był na podstawowej liście jarociniaków przewidzianych do wypędzenia. Najpierw Niemcy osadzili 81-letniego Franciszka z rodziną w obozie przesiedleńczym w Cerekwicy, a następnie w grudniu 1939 r. wraz z innymi jarociniakami wywieźli w wagonach pasażerskich, towarowych i bydlęcych do Generalnego Gubernatorstwa. Pociąg zatrzymał się w Opocznie. Tam wypędzeni jarociniacy znaleźli schronienie w domach mieszkańców ziemi opoczyńskiej i okolicznych miasteczek.”.
(https://historiajarocina.pl/postacie/wspomnienie-franciszka-basinskiego-z-jarocina/)
Zmarł w miejscowości Końskie 24 września 1942 roku. Miejsce spoczynku nie jest znane. 14 kwietnia 1943 roku tam także zmarła małżonka - Kazimiera.

czytaj także: http://sejm-dzielnicowy.ptpn.poznan.pl/basinski-franciszek/
http://archiwum.jarocin.pl/pl/Burmistrzowie-Jarocina-144.html

—-------------------------------------------------------------------------

EUZEBIUSZ BASIŃSKI urodził się w Jarocinie 16 czerwca 1889 roku.
Zmarł 18 października 1977 w Sulechowie, spoczywa na cmentarzu komunalnym w Lubaczowie wraz z II żoną Jadwigą Nałęcz Kędzierską (06.01.1907 - 14.03.2007):
https://lubaczowkomunalny.grobonet.com/grobonet/start.php?id=detale&idg=120006313&inni=1

Pierwszą żoną Euzebiusza była Ewelina z Mansfeldów 1890-1940, z tego związku urodziło się dwoje dzieci - Anna Barbara 1921-2003 i Zygmunt 1923-1992.

Euzebiusz Basiński jest autorem wspomnień związanych z Powstaniem Wielkopolskim na ziemi jarocińskiej, czytaj tu:
http://historiajarocina.pl/artykuly/euzebiusz-basinski-garsc-uwag-o-powstaniu-wielkopolskim-1918-1919-r-w-jarocinie/

Biogram znajdziecie tu: https://pw.ipn.gov.pl/pwi/form/r37067881526800,BASINSKI-Euzebiusz.html

Wymieniony w spisie sporządzonym przez WTG GNIAZDO:

jednostka: Powiatowy Komitet Obywatelski w Jarocinie, Powiatowa Rada Ludowa, Rada Robotnicza w Jarocinie, Komenda Powiatowa Straży Ludowej w Jarocinie
status/stopień: zastępca komendanta policji, szef sztabu, podporucznik, podporucznik mianowany
uwagi: Uchwała W 33/72, pseud. "Rzepek", prezes Koła Jarocin, obelisk na cmentarzu komunalnym w Sulechowie, Rada Żołnierska Jarocin Par. Jarocin 48/1889
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy Uchwała Rady Państwa nr: 06.14-0.216 z dnia 1961-06-14

Opis:
Był członkiem tajnej organizacji "Jedność" w 1918 w Jarocinie. Od 13.11.1918 został wybrany do Powiatowej Rady Ludowej i pełnił obowiązki sekretarza tejże rady. W listopadzie 1918 brał czynny udział w organizowaniu jednostki powstańczej. Zaznacza się, że zebrania organizowane odbywały się w domu, w którym wyżej wymieniony mieszkał.
—----------------------------------------------------------

NARCYZ BASIŃSKI urodził się 23 września 1897 roku w Jarocinie,

akt urodzenia:https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/jednostka/-/jednostka/11950125?_Jednostka_delta=100&_Jednostka_resetCur=false&_Jednostka_cur=4&_Jednostka_id_jednostki=11950125

Tu też zmarł 27 lipca 1937 roku, miejsce spoczynku nie jest znane.

Z zawodu dziennikarz o ps. Nikader w redakcjach gazet
Słowo Kujawskie, Nowy Kurier, Dziennik Bydgoski, Gazeta Jarocińska, Współzałożyciel Towarzystwa Przyjaciół Sceny w Jarocinie

Wymieniony jako Powstaniec: Jajor Jan, Jarocińscy Powstańcy Wielkopolscy 1918-1919. Materiały do słownika biograficznego ziemi jarocińskiej, Kalisz 2005

—-----------------------------------------------------

Sporządzono na podstawie w/w źródła oraz:
http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

http://poznan-project.psnc.pl/

https://www.myheritage.pl/

https://jarocinska.pl/.../pawlicki.../iVTNHZbQj7GC81ioBtc1

http://www.basia.famula.pl/pl/https://www.facebook.com/media/set/?vanity=genealogia.powstancow.wielkopolskich&set=a.651049393010466

Stanisław Antkowiak urodził się 15 kwietnia 1900 roku w Poznaniu w rodzinie Michała i Jadwigi z dom. Wieczorek, rodzice pobrali się:

Urząd Stanu Cywilnego Sapowice, wpis 3 / 1895

Michael Antkowiak ojciec: Michael Antkowiak , matka: Barbara Szeszuła

Hedwig Wieczorek ojciec: Thomas Wieczorek , matka: Marie Szajek

Parafia katolicka Tomice, wpis 1 / 1895

Michael Antkowiak (23 lat) ojciec: Michael Antkowiak , matka: Barbara Szeszuła

Hedvigis Wieczerczanka (21 lat) ojciec: Thomas Wieczorek , matka: Marianna Szajek

Stanisław Antkowiak zmarł 23 lipca 1976 roku w Poznaniu, został pochowany na cmentarzu komunalnym Miłostowo: pole:2 rząd:4 miejsce:123

miejsce spoczynku Powstańca objęte zostało akcją: Sprzątamy groby Powstańców Wielkopolskich

Ożenił się 24 stycznia 1927 roku w Poznaniu z Franciszką Wojciechowską ur. 1903.

W POWSTANIU:

Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 43: Spis członków Związku Weteranów Powstań Narodowych od 2311 - 3540a

Wykaz grobów uczestników Powstania Wielkopolskiego na poznańskich cmentarzach, oprac. GEOPOZ Poznań

dokumentacja fotograficzna czerwiec 2020 Oleg Rudenkov - dziękuję

http\://powstancywielkopolscy.pl/

https\://www.myheritage.pl/

http\://poznan-project.psnc.pl/

http\://www.basia.famula.pl/

https\://szukajwarchiwach.pl/

ANDRZEJEWSKI WACŁA I FRANCISZEK WALERIAN ORAZ WŁODAECZAK LEON

2 lipca 1919 – Niemcy pod Kąkolewem koło Leszna (przy leśnej drodze prowadzącej w kierunku Trzebani) zabili dwóch polskich oficerów Wacława Andrzejewskiego, który był dowódcą 1 kompanii 6 PSWlkp. stacjonującej w Kąkolewie oraz Leona Włodarczaka - dowódca 2 kompanii 6PSWlkp. kwaterującej w Pawłowicach.

Rodzice Ignacy Andrzejewski i Anna z Cichorzewskich pobrali się w roku 1877 : Ignatz Andrzejewski (ur. 1848) - ojciec: Franz Andrzejewski , matka: Julianne Wynowicz

Anna Cichorzewska (ur. 1859) - ojciec: Matthias Cichorzewski , matka: Luzia Zychlewska, para ta doczekała się potomstwa: Franciszka, Marcelego, Jana, Józefa, Anastazji, Teofila, Antoniego, Mariana, Stanisławy, Jadwigi, Klary, Romana i Kazimierza oraz Waleriana Franciszka i Wacława - Powstańców Wielkopolskich.

WACŁAW #ANDRZEJEWSKI (w niektórych źródłach błędnie podawane imię Władysław) urodził się 11 września 1879 roku w Pogorzeli. 18 lutego 1908 roku w Krzywiniu Wacław poślubił Klarę z Siczyńskich, z którą miał troje dzieci - Alfonsa Aleksandra, Teodora i Irenę.

O przebiegu służby Wacława dowiadujemy się najwięcej z wniosku o Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego /pośmiertnie/:

Uchwała Rady Państwa nr: 12.31-0.1063 z dnia 1958-12-31

Opis:
“Andrzejewski Wacław brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim 1918/19 jako ochotnik z bronią w ręku w okresie od 5.01.1919 r. do 20.02.1919 r. W dniu 1 stycznia 1919 r. jako były oficer armii niemieckiej przystąpił do organizowania ochotników Powstania Wlkp. w miejscowości Kopaszewo pow. Kościan. Z kompanią ochotników jako dowódca brał udział w walkach z Niemcami w miejscowości: Kąkolewo, Nowawieś, Nowyświat na terenie powiatu leszczyńskiego. Brał czynny udział w odparciu niemieckiego pociągu pancernego, który nacierał od strony Leszna w kierunku Kąkolewa. Przy zaciętych walkach wielu Niemców zostało zabitych i pociąg pancerny został odparty. Podczas przeprowadzania kontroli na odcinku Kąkolewo wraz z por. Włodarczakiem Leonem, zostali przez niemieckie oddziały napadnięci w lesie Kakolewskim, gdzie por. Andrzejewski wraz z por. Włodarczakiem od kul zdradzieckich polegli w dniu 2 lipca 1919 r. Powyższe stwierdzono na podstawie zeznań świadków biorących udział w Powstaniu Wlkp. pod dowództwem por. śp. Andrzejewskiego.”

Wacław spoczął w mogile zbiorowej Powstańców i Wojaków na cmentarzu parafialnym w Krzywiniu:

Wspomnijmy jeszcze brata Wacława - Franciszka Waleriana #Andrzejewski, urodzonego 22 listopada 1893 roku w Pogorzeli, zmarłego prawdopodobnie w Sosnowcu, gdzie pracował do emerytury.

W Powstaniu - Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym: Uchwała Rady Państwa nr: 08.29-0.353 z dnia 1968-08-29 Opis: Od dnia 16-12-1918 r. bierze czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim w oddziale Lwówek pod dowództwem własnym do dnia 31-03-1919 r. W dniu 1-04-1919 r. została uformowana 4 kompania 2 Pułku Strzelców Wlkp., którą do dnia 1-06-1919 r. dowodził kol. Andrzejewski. Od czerwca 1919 r. w 2 Pułku Strzelców Wlkp. czynny w służbie wojskowej. Zostaje w październiku 1919 r. do szkoły karabinów maszynowych w Biedrusku. W grudniu 1919 r. zostaje przeniesiony do organizowania 4 batalionu 153 pp. , w którym pozostaje do sierpnia 1920 r. Był na froncie rannym i przebywał w szpitalu w Krotoszynie. Po wyleczeniu przeniesiony do 167 pp. 11 kompanii stacjonowany w Wolsztynie. Komendant straży przemysłowej w Państwowych Zakładach Przemysłu Wełnianego nr 7 w Sosnowcu.

*********************************************************************************

W księgach parafii w Jutrosinie, wpis 11 / 1884 odnajdujemy zapis zawarcia związku małżeńskiego pomiędzy:

Michaelem Włodarczak alias Włodarczyk (28 lat), ojciec: Martinus Włodarczyk , matka: Marianna

i Barbarą Rosa (25 lat) - ojciec: Matthias Rosa , matka: Marianna Adasch, na podstawie akt metrykalnych wiemy, że z tego związku rodzą się Stanisław /1885/ i Leon,

LEON #WŁODARCZAK urodził się 12 lipca 1887 roku w Grąbkowie, w późniejszym czasie przeniósł się z rodzicami do Żytowiecka.

W latach I wojny światowej przymusowo wcielony do armii niemieckiej. Walczył na froncie zachodnim. Dosłużył się stopnia sierżanta. Zdemobilizowany w listopadzie 1918 roku powrócił do Żytowiecka, gdzie był współorganizatorem (z ppor. Józefem Gomerskim) Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Na bazie tego gniazda ze starszej młodzieży rodem z Żytowiecka i okolicznych wsi doprowadził wkrótce do utworzenia małego oddziału zbrojnego Polskiej Organizacji Wojskowej zaboru pruskiego. Był odpowiedzialny za utrzymywanie stałego kontaktu z poznańskim POW i Centralnym Komitetem Obywatelskim W grudniu 1918 roku został członkiem Powiatowej Rady Ludowej w Gostyniu. Powierzono mu funkcję komisarza do zadań specjalnych. 7 stycznia 1919 roku objął dowództwo powstańczej 1. kompanii gostyńskiej, z którą wyruszył na front pod Leszno. Walczył na odcinku „Pawłowice”. Następnie dowodził, zorganizowaną przez siebie, kompanią pawłowicką. Z chwilą sformowania 6. pułku strzelców wielkopolskich objął dowództwo 1. kompanii 1. batalionu, awansując w tym czasie na podporucznika ze starszeństwem od 21 lutego 1919 roku. Patrolując linię demarkacyjną, 2 lipca 1919 roku trafił na zasadzkę urządzoną przez Niemców w lesie przy drodze łączącej Trzebanię z szosą Leszno-Gostyń. Został ranny, a później dobity kolbami karabinowymi. Pochowano go uroczyście na cmentarzu przykościelnym w Żytowiecku, gdzie spoczywa z rodzicami. - http://muzeum.gostyn.pl/GOSTY%C5%83SKI%20S%C5%81OWNIK%20BIOGRAFICZNY?idAkt=2493

źródła:

https://www.myheritage.pl/

http://www.basia.famula.pl/pl/

http://poznan-project.psnc.pl/

http://muzeum.gostyn.pl/GOSTY%C5%83SKI%20S%C5%81OWNIK%20BIOGRAFICZNY?idAkt=2493

https://wbh.wp.mil.pl/pl

http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

akt ślubu rodziców - Konstantego i Józefy

z tego związku urodzili się:

Jadwiga 1896-1986,

Edward 1896

Karol 1897

Jan Paweł 1899

Leonard Bernard 1900

Alojzy 1902

Ignacy 1904-1970,

Ludwik 1905,

Marianna Cwojdzińska 1906,

Antonina Gaweł 1909.

Konstanty z synami Karolem i Pawłem

Pięciu braci Andrysów z dziesięciorga dzieci KONSTANTEGO /1871/ I JÓZEFY z Bordychów/1873/ wzięło udział w Powstaniu a mianowicie:

EDWARD #Andrys urodził się w Chobienicach 6 października 1896 roku, ranny w walce pod Grójcem, zmarł 13 maja 1920 - Poznań w wyniku doznanych ran w walce. Miejsce pochówku nie jest znane

EDWARD #Andrys i jego siostra bliźniaczka - Agnieszka, akt urodzenia

W POWSTANIU:

jednostka: 4 Kompania Batalionu Grupy Zachód, Oddział Chobienicki

status/stopień: kapral

uwagi: ranny pod Grójcem Wielkim, zmarł z choroby 1920.05.13 w Poznaniu

KAROL #Andrys urodził się 2 listopada 1897 roku, zmarł 16 czerwca 1978 roku w Mosinie, gdzie został pochowany, spoczywa z małżonką Stanisława /+1983/.

KAROL #Andrys

W POWSTANIU - jednostka: Oddział Chobienicki

status/stopień: podporucznik, podporucznik mianowany

uwagi: Uchwała W 2/72 tu jako Andryś

odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy Uchwała Rady Państwa nr: 01.09-0.2 z dnia 1960-01-09

Opis:
Kol. Andrys Karol brał czynny udział z bronią w ręku w Powstaniu Wlkp. od dnia 3 stycznia 1919r aż do zawieszenia broni na odcinku Wolsztyn - Chobienice - Grójec Wielki - Babimost.

Dodatkowe informacje:
W roku 1945 udział z bronią w ręku w oswobodzeniu Poznania i Cytadeli.

JAN PAWEŁ #Andrys urodził się 20 stycznia 1899 roku, miejsce i data zgonu nie są znane.

JAN PAWEŁ #Andrys

W POWSTANIU:

- jednostka: Kompania Chobienicka

LEONARD BERNARD #Andrys - według metryki urodzenia Leonard, w innych dokumentach występuje jako Bernard, urodził się 9 maja 1900, ożeniony z Elżbietą, syn Jan /1927-1999/. Bernard zginął 20 kwietnia 1943 w obozie koncentracyjnym Mauthausen.

LEONARD BERNARD #Andrys

W POWSTANIU - szeregowiec

uwagi: I.487.9189

ALOJZY #ANDRYS urodzony 16 czerwca 1902 w Chobienicach, żona Zofia z dom. Wichniarz - ślub 27 grudnia 1930 roku, dzieci Bogdan, Kazimierz i Wiesław. Zmarł 28 sierpnia 1978 roku w Mosinie i tam został pochowany z małżonką.

ALOJZY #ANDRYS

W POWSTANIU: jednostka: Oddział Chobienicki, 11 Kompania 7 Pułku Strzelców Wlkp., Kompania Chobienicka

status/stopień: ochotnik, podporucznik

uwagi: Mosina, Uchwała W 8/72 tu jako Andryś

odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy Uchwała Rady Państwa nr: 12.18-0.1053 z dnia 1958-12-18

Opis:
Andrys Alojzy brał udział w Powstaniu Wlkp. od 02.01.1919 do 16.02.1919 z bronią w ręku w Drużynie Chobienickiej. 16.02.1919 ranny pod Wielkim Grójcem pow. Babimost. W 1939 czynny udział w obronie Warszawy do października, tj. do chwili rozbrojenia.

Alojzy w czasie II Wojny światowej został osadzony w Forcie VII, za udział w tzw SPrawie mosińskiej:

"Sprawa mosińska"

Sprawa mosińska (Sache Mosin)

28 grudniu 1942 roku aresztowano gońca mosińskiej apteki Kazimierza Kałana. Według meldunku komendanta miejscowego posterunku żandarmerii, przeprowadzona rewizja wykryła ukryty w jego domu wielki magazyn lekarstw, chemikaliów, artykułów drogeryjnych, aparaty fotograficzne, części radiowe, motocyklowe, książki naukowe, sztandar polskiej organizacji młodzieżowej i około 320 szkieł laboratoryjnych.
Aresztowany był także jednym z mosińskich harcerzy, uczestniczył w konspiracyjnej działalności Związku Walki Zbrojnej. Prawdopodobnie brał udział w zorganizowanej, wielkopolskiej siatce dywersyjnej, kierowanej przez dra Franciszka Witaszka. To właśnie ze „sprawą” dra Franciszka Witaszka Niemcy łączyli działalność mosińskich konspiratorów, których nazwali „Geheime Polnischen Sabotage Organisation” (tajna polska organizacja sabotażowa). Dowodem jej istnienia była dla Niemców śmierć burmistrza Mosiny Höggy w październiku 1942 r.
W 29 stycznia 1943 roku, w miesiąc po zatrzymaniu Kałana, aresztowano kolejnych mosiniaków. Wśród zatrzymanych, znaleźli się: doktor Edmund Jurdzyński, którego oskarżono o otrucie burmistrza Höggy, doktora weterynarii Czesława Skibińskiego za trucie bydła, farmaceutkę Stefania Dabińską, która kierowała pracą apteki przy mosińskim rynku pod zarzutem trucia aptekarzy Feerabenda, Haacka, burmistrza Höggy i innych niemieckich obywateli i przechowywania leków nierejestrowanych w aptece, nauczycielkę Władysławę Rogowska pod zarzutem sekretarzowania w tajnej organizacji. Pracownikom farbiarni „Barwa” i cegielni zarzucono przynależność do nielegalnej organizacji i sabotaż gospodarczy. Akuszerkom mosińskim postawiono bezpodstawny zarzut – uśmiercania niemieckich dzieci, choć takie przypadku nie było.
Aresztowania miały miejsce do 22 kwietnia 1943 r. i objęły w sumie 125 osób. Aresztowanych osadzono w poznańskim Forcie VII. Na przesłuchania wożono do Domu Żołnierza – poznańskiej siedziby Gestapo. Stosowano wobec nich najwymyślniejsze tortury w celu uzyskania potwierdzającego zeznania o organizacji. O gwałtowności tortur świadczą ofiary wśród aresztowanych. Już w kwietniu 1943 r. zginęli: Bachert Wojciech, Dolczewski Józef, Hemmerling Wawrzyn, Jankowski Stanisław, Jarmuszczak Stanisław, Kaczmarek Stanisław, Kałan Kazimierz, Kurkiewicz Bernard, Mikołajczakowa Maria.
Nie zachowały się dokumenty z rozprawy karnej przeciwko grupie mosińskiej. Z relacji świadków wynika, że do Fortu VII przyjechała komisja z Berlina, która tę grupę przesłuchiwała.
W wyniku rozprawy, 60 mieszkańców z Mosiny i okolic za przynależność do organizacji sabotażowej zostało skazanych na karę śmierci, a część na dożywotnie więzienia.
W nocy z 17 /18 sierpnia 1943 roku, z Fortu VII wywieziono więźniów pochodzących z okolic Mosiny. Pociąg z peronu 4a poznańskiego dworca odjechał w kierunku Wrocławia. Dalszy ich los jest do dziś nieznany.
Skazanych na śmierć, z dworca kolejowego w Poznaniu wywieziono w nieznanym kierunku.
Kolejna fala aresztowań dotknęła mieszkańców miasta 9 i 10 września 1943 r. i trwała do końca tego miesiąca. Dotknęła ona zasadniczo rodziny zasądzonych i wywiezionych w sierpniu 1943 r. – około 225 osób.

Oprac. na podstawie: R. Perła, J. Szeszuła, Mosina w okresie okupacji hitlerowskiej, w: Szkice z przeszłości Mosiny i okolic, red. T. A. Jakubiak, KAW 1978

źródła:

Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym

Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 428: Życiorysy powstańców wielkopolskich: K - tom X (Kiełbasiewicz Antoni - Klupś Bronisław)

Mieloch Przemysław, Nowaczyk Joanna, współprac. Pohl Zygmunt, Szeszuła Jacek, Powstańcy Wielkopolscy z Mosiny i okolic, [Mosina] 2008

Piętka Jacek, Wolsztyński słownik Powstańców Wielkopolskich, Seria Ocalić od zapomnienia, pod red. Arlety Prządki, Wolsztyn 2018

Uzupełnienia do projektu "Odznaczeni Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym", archiwum WTG

Archiwum Prezydenta RP, Nominacje na stopień oficerski. Uchwała W 2/72

Wojskowe Biuro Historyczne (daw. CAW), Wykaz akt powstańców wielkopolskich (maszyn.)

Piętka Jacek, Wolsztyński słownik Powstańców Wielkopolskich, Seria Ocalić od zapomnienia, pod red. Arlety Prządki, Wolsztyn 2018

Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 42: Imienny spis powstańców frontu zachodniego (maszyn.)

Olszewski Wiesław, Jastrząb Łukasz, Lista strat Powstania Wielkopolskiego od 27.12.1918 r. do 8.03.1920 r. Monografie Politechniki Koszalińskiej nr 157, Koszalin 2009

[m.in. biogramy, dzieje powstania w miejscowościach] Towarzystwo Pamięci Powstania Wielkopolskiego Koło Wolsztyn

Wiadomości z historji regionalnej Obwodu Szkolnego Nowotomyskiego, Nowy Tomyśl 1934

Biskupski Antoni, Historja 61 Pułku Piechoty Wielkopolskiej (7 Pułku Strzelców Wlkp.) T.1 Walki powstańcze na froncie zachodnim i północnym Wielkopolski. Organizacja pułku, Bydgoszcz 1925

Archiwum Prezydenta RP, Nominacje na stopień oficerski. Uchwała W 2/72

http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

http://powstancy-wielkopolscy.pl/search

https://www.poznan.pl/mim/necropolis/search.html

http://www.basia.famula.pl/pl/

http://poznan-project.psnc.pl/

Andersz Franciszek oraz Jan ur.24.07.1895, Wiktoria, ur. 28.08.1902, poślubiła Jana Paterskiego oraz Czesława ur. 10.07.1906, zm 04.08.1906 urodzili się w rodzinie Walentego i Balbiny z dom, Lasik, rodzice pobrali się:

Parafia katolicka Świerczyna, wpis 30 / 1892

Valentinus Andersz (23 3/4 lat)
Balbina Lasik (25 1/2 lat)

Urząd Stanu Cywilnego Osieczna, wpis 50 / 1892

Valentin Andersz (ur. 1869) ojciec: Adalbert + , matka: Antonie Jozefiak +
Balbina Lasik (ur. 1867) ojciec: Jacob + , matka: Josephine Golembka

#Andersz Franciszek urodził się 2 grudnia 1899 roku w Poznaniu, zmarł 27 grudnia 1942 roku w niemieckim obozie koncentracyjnym Mauthausen. Podofic. rez. WP

Franciszek 30 kwietnia 1921 roku ożenił się z Cyrylą Grabarczyk, ur. 11.06.1903 roku, zm. 14.06.1966 roku, spoczywa na cmentarzu parafialnym przy ul. Bluszczowej w Poznaniu, kwatera:NA rząd:I miejsce:12

Franciszek i Cyryla doczekali się potomstwa -
Antoni 1923-1950
Czesław Marian 1926 - 2004
Ireneusz Franciszek 1928-1946 - spoczywa z matką
Urszula Teresa 1931
Narcyz 1938-2005

O udziale Franciszka w Powstaniu Wielkopolskim bardzo mało, wymieniony jest w 2 źródłach Wojskowe Biuro Historyczne (daw. CAW), Wykaz akt powstańców wielkopolskich (maszyn.) i Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Koła w Poznaniu. Niestety nie wiemy nic o tym gdzie brał udział w walkach.

Po Powstaniu był zatrudniony jako ślusarz w Warsztatach Kolejowych w Poznaniu.

W czasie II wojny światowej - komendant „piątki” NOB w Wydzielonym Obwodzie Warsztaty Kolejowe. Brał udział w kolportażu „Polski Narodowej” i wiadomości z nasłuchów radiowych. Zbierał składki organizacyjne.
Aresztowany przez Gestapo 27 listopada 1941 r. i osadzony w Forcie VII w Poznaniu i w więzieniu w Elbing (obecnie Elbląg). Skazany wyrokiem OLGA Posen 3 czerwca 1942 r. na sesji wyjazdowej w Tremessen (Trzemeszno) na 6 lat obozu karnego. Osadzony 16 grudnia 1942 r. w niemieckim obozie koncentracyjnym Mauthausen, gdzie zmarł 27 grudnia.