Bracia Edmund i Franciszek BARANOWSCY oraz Leon Juliusz urodzili się w rodzinie Franciszka Gustawa Ludwika i Walerii Borzyszkowskiej, rodzice pobrali się w roku 1880 w Tucholi.
EDMUND BARANOWSKI urodził się stycznia 1886 roku we Lwówku, zamordowany w Katowicach 5 września 1939 roku, ma dwa nagrobki - jeden na cmentarzu Katowice Panewniki a drugi Chorzów Batory.
Biografia Edmunda:
działacz społeczny i polityczny na Pomorzu i Górnym Śląsku, poseł na sejm RP
Syn Franciszka, naczelnika poczty, i Walerii
Uczęszczał do gimnazjum w Międzyrzeczu, gdzie w 1902 otrzymał świadectwo dojrzałości. Przez 3 lata praktykował w aptekach i 30. 12. 1905 zdał przed Okręgową Komisją Egzaminacyjną w Opolu egzamin na st. pomocnika aptekarskiego. Po uzyskaniu tych uprawnień rozpoczął pracę w polskiej aptece Władysława Ziętaka w Grodzisku Wielkopolskim. Potem pracował kolejno w aptekach w Szczecinie i Poznaniu. W 1908 przerwał pracę i wstąpił na studia aptekarskie na Uniwersytecie w Münster. Po zaliczeniu pierwszego semestru przeniósł się na uniwersytet w Lipsku i tam 9 .06. 1910 uzyskał stopień dyplomowanego farmaceuty. Po dwóch latach i zdaniu wymaganych prawem egzaminów praktycznych uzyskał stopień aprobowanego aptekarza, co uprawniało już do samodzielnego prowadzenia apteki. Następnie kolejno pracował w aptekach w Toruniu, Mogilnie (1912), Gnieźnie, Golubiu, Bremie, Trzemesznie i Inowrocławiu. W lipcu 1914 kupił aptekę w Łazinie pow. grudziądzki.
Po zakończeniu pierwszej wojny światowej przeniósł się do Grudziądza i tam uruchomił Laboratorium Chemiczno-Farmaceutyczne, w którym produkował (w tabletkach i płynach) leki dentystyczne, znieczulające oraz leki weterynaryjne. Produkował też (wg. przepisu Konstantego Hrynakowskiego) lek krwiozastępczy pod nazwą Sanguisal.
W 1918 był delegatem na sejmik dzielnicowy w Poznaniu, potem uczestniczył w Powstaniu Wielkopolskim.
W 1929 przeniósł się na Śląsk. W Hajdukach Wielkich (włączonych w 1934 do Chorzowa) uruchomił nową, własną aptekę.
W pierwszych dniach września 1939 dowodził chorzowską Strażą Obywatelską.
Aresztowany przez Niemców zaraz po ich wkroczeniu do miasta, został rozstrzelany w dniu 4 września 1939 na katowickim Rynku wraz z dużą grupą obrońców Śląska. Zginął w wieku 53 lat.
W Grudziądzu był czynnym działaczem i Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół" oraz sekretarzem generalnym pomorskiego zarządu Towarzystwa Powstańców i Wojaków. Organizował pomorskich farmaceutów i zachęcał ich do uruchamiania leków krajowej produkcji. Był radnym miejskim w Grudziądzu, sędzią Wojew. Sądu Administracyjnego. W 1928 został wybrany posłem na Sejm R.P. z listy Chrześcijańskiej Demokracji i był zastępcą przewodniczącego Sejmowej Komisji Zdrowia (przez dwie kadencje). W Chorzowie również rozwinął działalność społeczną i polityczną. Przez 11 lat pełnił funkcję prezesa Z.O.K.Z. (przemianowanego w 1934 ma Polski Związek Zachodni). Działał w świętochłowickim Komitecie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego. Był członkiem zarządu Klubu Sportowego "Ruch" oraz założycielem Ogródków Działkowych w Hajdukach Wielkich. Był odznaczony Krzyżem Niepodległości oraz Krzyżem P.O.W.
Na frontonie domu przy ul. Batorego w Chorzowie, w którym mieszkał, wmurowano w 1987 tablicę pamiątkową. W 1916 ożenił się z Jadwigą Śmierzchalską, z którą miał czworo dzieci: Ludomirę, Jana (farmaceutę), Irenę i Elwirę.
przeczytaj koniecznie:
*************************************
FRANCISZEK BARANOWSKI urodził się 17 listopada 1884 roku, zamęczony przez Niemców w Forcie VII w Poznaniu w roku 1940.
Współorganizator i uczestnik Powstania Wielkopolskiego ziemi lwóweckiej.
Wielkopolski słownik biograficzny, Warszawa – Poznań 1983
Muzeum Martyrologii Wielkopolan - Fort VII Oddział Wielkopolskiego Muzeum Niepodległości, Powstańcy w Forcie VII, oprac. Muzeum Martyrologii Wielkopolan - Fort VII (maszyn.)
*********************************
ŹRÓDŁA
