Zysnarski Wiktor Edward (1899 - 1961)

Zysnarski Wiktor Edward (1899 - 1961)

Wiktor urodził się 9 X 1899 r. w Poznaniu.
Od 1916 r. należał do bojówki wojskowo - wywiadowczej POW Zaboru Pruskiego, której kierownikiem był Stanisław Nogaj (8 XI 1897 - 27 I 1971), poświadczający w latach 60. XX wieku udział Wiktora w powstaniu. Po wybuchu Powstania Wielkopolskiego w oddziale Nogaja brał udział w zdobyciu gmachu prezydium policji, gmachu Sztabu V Korpusu, koszary Kernwerk. Brał udział w walce pod Ławicą. Następnie brał udział w oddziałach Stanisława Jana Śliwińskiego (14 VII 1890 - 19 V 1948) pod Szubinem, i Szamocinem a następnie na odcinku Paterek – Ludwikowo. Niestety z oczywistych względów Nogaj nie wspomina o ewentualnym udziale Zysnarskiego w wojnie polsko - bolszewickiej, a w Wojskowym Biurze Historycznym nie znaleziono w wyszukiwarce personalno - odznaczeniowej nazwiska Wiktora.
Ożenił się z Pelagia z d. Kwiecińską (23 III 1901 - 5 VI 1969), z którą miał dwoje dzieci - Zbigniewa (1922 - 1979) i Danutę po mężu Prędka (1926-1997).
Po zakończeniu służby wojskowej pracował w Policji Państwowej w Toruniu. Rodzina zamieszkała w miejscowości Lubicz Dolny (wieś w województwie kujawsko - pomorskim, w powiecie toruńskim).
Wiktor zmarł 7 IV 1961 r. Pochowany na cmentarzu administrowanym przez parafię św. św. Piotra i Pawła przy ulicy Poznańskiej 146 w Toruniu. Spoczywa z żoną Pelagią i jej bratem Leonem Kwiecińskim (1903-1989), uczestnikiem walk o Monte Cassino (plutonowy, nr Krzyża 26907, jednostka 6. kompania sanitarna. Na Listach represjonowanych przez ZSRR - aresztowany w 1939 r., 16 X 1939 r. osadzony w obozie Równe-Lwów, w Tockoje 2 IX 1942 r. wstąpił do Armii Andersa. źródło: Księgi Ewidencji żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie powracających do kraju w latach 1946-1947, (sygnatura CAW IV.501.2) Centralne Archiwum Wojskowe IV/W376 -573-3493)