Zamiara Czesław, Bronisław i Walerian
Zamiara Czesław, Bronisław i Walerian
oraz ich rodzeństwo Mieczysław (1892-1894), Wincenty (1894-1895) i Kazimiera (*+1900) urodzili się w rodzinie Ignacego (1861-1913) i Marianny z dom. Woźniak (1860), para pobrała się w roku 1892 w Poznaniu.
Zamiara Czesław Jan (1898 - ?)
urodził się w Poznaniu 16 V 1898 roku. Na podstawie Kartoteki ewidencji ludności miasta Poznania ustalono, że był zawodowym wojskowym w stopniu plutonowego, zwolniony z wojska 1 XI 1922 roku służył w stactacji lotniczej na Ławicy, co znajduje potwierdzenie w Imienny wykaz stanu personalnego 15. Eskadry Myśliwskiej najprawdopodobniej z czasu przybycia do Ostrowa Wielkopolskiego (sprzed 15 lutego 1921 roku). CAW jako zdający egzamin st. szeregowy. W Wojskowym Biurze Historycznym teczki o sygnaturach 804 - podoficer, 358 - pracownik cywilny i odrzucony wniosek o Krzyż lub Medal Niepodległości 30 V 1935, mieszkał wówczas w Bydgoszczy przy ul. Osada 4.
W projekcie WTG Gniazdo wymieniony:
Czesław Zamiara
urodzenie: 1898.05.16 Poznań
status/stopień: sierżant
źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 31: Spis zweryfikowanych 101 - 4621.
W wymienionym źródle Spis zweryfikowanych 101 - 4621 podano datę weryfikacji 11 IV 1934, złożono do Referatu Historycznego pod nr 9919.
Po wojnie mieszkał w Bydgoszczy, tam toczyła się przeciwko niemu sprawa sądowa w roku 1948, co znajduje potwierdzenie w spisach zachowanych akt w IPN Akta w sprawie karnej prowadzonej przeciwko: Czesław Zamiara, imię ojca: Ignacy, ur. 16-05-1898 r. i inni, oskarżeni o to, że w latach 1945-1946 jako pracownicy Oddziału Wojewódzkiego Centrali Produktów Naftowych w Bydgoszczy rozdysponowali benzynę, naftę i oleje na rzecz osób nieuprawnionych do ich pobrania, przywłaszczali sobie benzynę i pieniądze oraz fałszowali dokumentację w celu ukrycia niedoborów, tj. o czyn z art. 286 § 2 kk w zw. z art.. 36 kk, art. 287 § 1 kk. Tom I. (IPN By 82/75 t. 1).
Nie ustalono kiedy zmarł i gdzie spoczywa.
—--------------------------
Zamiara Bronisław Feliks (1896 - 1954)
urodził się 25 V 1896 roku w Poznaniu.
Uczeń gimnazjum, po ukończeniu którego pracował w fabryce. Podczas pracy dalej uzupełniał swoje wykształcenie, ukończył szkołę handlową.
Powołany do armii pruskiej 14 VIII 1916 służył na froncie rosyjskim do 5 III 1917 roku, w wyniku odniesionych ran od 10 VII 1917 roku w szpitalu, zwolniony jako inwalida z 50% uszczerbkiem na zdrowiu.
W Poznaniu od 9 XI 1918 współtworzył Tajny Sztab Wojskowy, a od 27 XII brał czynny udział w walkach podczas powstania wielkopolskiego. W wojsku wielkopolskim współorganizował intendenturę, a w styczniu 1919 odkomenderowany został do sztabu Dowództwa Generalnego Wojsk Wielkopolskich frontu północnego. W dowództwie 2 Dywizji Strzelców Wielkopolskich był od lipca 1919 szefem adiutantury.
W czerwcu 1920 skierowany na front podczas wojny polsko-bolszewickiej. Brał udział w walkach pod Berezyną, podczas których, 5 VII, doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu. Za uczestnictwo w nich otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari. Przeniesiony do rezerwy w październiku 1921 w stopniu porucznika. Za udział w powstaniu odznaczony pośmiertnie WKP w roku 1958. Zweryfikowany dyplomem 2470, nr Ref. Hist.5037.
Zamieszkał w Bydgoszczy, gdzie podjął pracę. Był właścicielem hurtowni olejów mineralnych (paliw). Ponadto był radcą Gdyńskiej Izby Przemysłowo-Handlowej, ławnikiem Sądu Pracy w Bydgoszczy (1938).
W roku 1927 ożenił się z Marią z dom. Nylka vel Nylk (ur. 8 VIII 1901 roku w Białym Borze - Powstańcem Warszawskim, 6 VIII 1944 ujęta przez Niemców i rozstrzelana na ul. Działdowskiej). Para miała czworo dzieci Bogdana (1 VII 1928 w Bydgoszczy - 6 VIII 1944 Warszawa) - Powstańca Warszawskiego, Romana (7 VIII 1930 Bydgoszcz - 4 XII 1991 tamże), Barbarę (18 XI 1938 Bydgoszcz- 11 V 2000 Ustka, po mężu Czerniawska) i Krystynę (16 IV 1940 Warszawa - 13 I 2012 Poznań).
Ordery i odznaczenia z oznaczeniem kartotek w WBH
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 3837 - 23-1697
Krzyż Niepodległości (10 X 1932)
Krzyż Walecznych (dwukrotnie), 139/2-443
Srebrny Krzyż Zasługi - 4478 i 9169
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918 – 1921
Zmarł 15 II 1954 roku w Bydgoszczy, spoczywa na cmentarzu Bielawki.
W WTG Gniazdo:
1/ Zamiara
źródła: Grot Leszek, Pawłowski Ignacy, Pirko Michał, Wielkopolska w walce o niepodległość 1918-1919. Wojskowe i polityczne aspekty Powstania Wielkopolskiego, Seria Wielkopolska w walce o niepodległość 1918-1919, pod. red. Ignacego Pawłowskiego, Warszawa 1968
2/ Zamiara
jednostka: Wydział Intendentury Sztabu Poznańskiej Rady Bezpieczeństwa
źródła: Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Zarząd Okręgowy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Poznaniu, sygn. 376: Relacje i wspomnienia dotyczące powstania wielkopolskiego: 1. Poznań, część ll (autorzy relacji od G - M)
3/ Bronisław Zamiara lub Zamiar
status/stopień: podporucznik w artylerii
źródła:
Tygodnik Urzędowy Naczelnej Rady Ludowej 1919, nr 1-10; "Tygodnik Urzędowy" 1919, nr 1-72
Polak Bogusław, Wojsko Wielkopolskie 1918-1920, [Koszalin] 1990
4/ Bronisław Feliks Zamiara
urodzenie: 1896.05.20 Poznań
data śmierci: 1954.02.15
miejsce pochówku: Bydgoszcz Bielawki
rodzice: Ignacy, Maria Woźniak
jednostka: Tajny Sztab Wojskowy, Sztab Frontu Północnego, Rada Żołnierska na Sołaczu
status/stopień: adiutant, oficer ordynansowy, porucznik
uwagi: I.487.8530, organizator intendentury wojsk powstańczych, odznaczone Orderem Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych (X4), Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Niepodległości Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy
—--------------------------
Zamiara Walerian (1902 - 1920)
urodził się w Poznaniu 25 XI 1902 roku, tu też ukończył szkołę powszechną, naukę w szkole średniej przerwał.
Od 1914 roku w harcerstwie na terenie miasta Poznania.
Brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim od 27 XII 1918 roku, najpierw na terenie miasta Poznania, następnie fałszując swój rok urodzenia wcielony do 1 Pułku Strzelców Wielkopolskich (55pp) brał udział w walkach o Leszno. Dalej bierze udział w wojnie polsko - bolszewickiej, walczył o Lwów - ranny w płuco, w walkach pod Berczyną - odmrożenia, 12 IX 1920 roku ciężko ranny w szyje w walkach pod Żabinką. W wyniku odniesionych ran zmarł 16 IX 1920 roku, spoczywa na cmentarzu Wojskowym na warszawskich Powązkach
Kwatera: A 13
Rząd: 3, Grób: 14
Ordery i odznaczenia
Wniosek do Komitetu Orderu Virtuti Militari
Krzyż Walecznych
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918 – 1921
Odznaka Orląt Lwowskich.
W projekcie WTG Gniazdo - brak
—-------------------------------------------------------
źródła:
Parafia katolicka Poznań - par. św. Marii Magdaleny, wpis 29 / 1892. Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis 104 / 1892. Archiwum Państwowe w Poznaniu, Urząd Stanu Cywilnego Poznań - obwód miejski akta urodzeń rok 1898 tom II. Archiwum Państwowe w Poznaniu, Urząd Stanu Cywilnego Poznań - obwód miejski akta urodzeń rok 1896 tom IV. APP Akta Miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności z lat 1870-1931. WTG Gniazdo - Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego i Lista odznaczonych WKP. WBH - Kolekcja akt PW I.487.8530 i Kartoteka odznaczeniowo - personalna, Kolekcja akt odznaczonych WM. Cyfrowe Archiwum PW - stan na 29-09-2023. Kulczyński Robert, Wielkopolski personel wojsk lotniczych (jednostki bojowe, IWL i SLŁ) w 1919 r. IPN - Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945. Muzeum Powstania Warszawskiego - https://www.1944.pl/szukaj.html/szukaj/zamiara. Wyszukiwarka grobów dla miasta Warszawy http://www.cmentarzekomunalne.com.pl
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023