Władysław Koczorowski

Władysław Koczorowski -
urodził się w miejscowości Boruj (dziś Boruja Kościelna) Boruja Kościelna – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie nowotomyskim, w gminie Nowy Tomyśl. 7 maja 1879 r., jako syn Józefa Koczorowskiego i Marianny z d. Mathys, rodzice pobrali się w roku 1878 :
Parafia katolicka Kopanica, wpis 13 / 1878

Joseph Koczorowski (32 lat)
Marianna Matys (22 lat)

Parafia katolicka Siedlec (Babimost), wpis 16 / 1878

Joseph Koczorowski (32 lat)
Marianna Matys (21 lat)

Z tego związku oprócz Władysława urodzili się:
Wiktoria 1880 - 1880
Jan 1882 - 1882
Joanna 1884 - ?
Michalina 1887 - 1887
Ewa 1888 - 1888
Wojciech 1891 - 1891
Zofia 1881 - ?
Antoni 1883 - 1883
Kornel 1886 - ?
Stanisław 1888 - 1888
Józef 1890 - ?
Nieznane 1891 - 1891

Wziął udział w I wojnie światowej. Prawdopodobnie przeszedł przeszkolenie przedwojenne (na pocz. XX w.), a w czasie wojny posiadał już stopień oficerski. 21 kwietnia 1915 r. został w stopniu podporucznika ranny. Służył wówczas w 67 Pułku Piechoty Rezerwowej (Reserve-Infanterie-Regiment 67). Pułk ten w czasie wojny walczył na linii Maashöhen-Lotaryngia-Reims-Szampania.
Znajduje się na liście strat I Wojny Światowej dwukrotnie ranny: https://des.genealogy.net/

Po powrocie wziął udział w Powstaniu Wielkopolskim.
źródła:
Wojskowe Biuro Historyczne (daw. CAW), Wykaz akt powstańców wielkopolskich (maszyn.)
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu, sygn. 31: Spis zweryfikowanych 101 - 4621 https://szukajwarchiwach.pl/.../full/hOz-0HoRw7qdtMLO7J5VwQ

Służył w 1 Pułku Strzelców Wielkopolskich, skąd rozkazem nr 163 z 16 czerwca 1919 r. generał broni Józef Dowbor-Muśnicki mianował go dowódcą 63 Toruńskiego Pułku Piechoty w Inowrocławiu. 7 sierpnia 1919 r. generał osobiście wręczył sztandar pułkowi. Do 6 maja 1920 r. przetransportowano cały pułk na wschód, gdzie wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Walczył pod Jełaniem (8 maja), Berezyną (18 czerwca), a potem w bitwie warszawskiej. Pułk walczył w rejonie jezior Pulemiec - Świteź - Łuki. Zdobył Horodec, Antopol, a potem Drohobycz, gdzie stoczył ciężkie boje. 26 października zakończył szlak wojenny w Baranowiczach i stamtąd przez Wołkowysk wrócił do Torunia. Latem 1920 r. Władysław Koczorowski mianowany majorem. Oddał dowództwo 31 sierpnia 1920 r. podpułkownikowi Leonowi Bernacikowi, który został ranny w walkach pod Muchawcem 23 września i zmarł 2 miesiące później. Władysław Koczorowski ponownie przejął dowodzenie pułkiem 23 września 1920 r. i dowodził nim do 16 marca 1922 r., później służył w 4 Dywizji Piechoty, do którego należał pułk, a 22 lipca 1922 r. mianowano go zastępcą dowódcy 49 Huculskiego Pułku Piechoty. 22 października 1926 r. przeniesiono go na stanowisko zastępcy dowódcy 68 Pułku Piechoty we Wrześni.

Służył do 5 lipca 1927 r. Później przeniesiono go w stan spoczynku i zamieszkał w Bydgoszczy.

Został zweryfikowany 11 kwietnia 1934 r. i został członkiem Związku Powstańców Wielkopolskich przy 1 Dywizji w Bydgoszczy, a także członkiem Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej.

Przed wojną mieszkał w Tczewie Brał udział w obronie Tczewa w tamtejszym 2 batalionie strzelców i w opracowaniu Józefa Milewskiego miał zginąć już 1 września 1939 r.
cyt.”
data śmierci
1939-09-01

INFORMACJE O PRZEŚLADOWANIACH
Tczew
Źródło: oprac. Józef Milewski, Polegli obrońcy Tczewa w kampanii wrześniowej 1939, (w:) Wojna zaczęła się w Tczewie, Tczew, 1996
uczestnik walk
Kampania wrześniowa 1939
przydział wojskowy
2 bat. strzelców w Tczewie
stopień wojskowy
podpułkownik
data śmierci
1939-09-01
miejsce śmierci

“

Jednak jest to błąd, gdyż przeżył kampanię wrześniową i został osadzony w obozie koncentracyjnym w Dachau, gdzie otrzymał numer obozowy 18599. 6 maja 1942 r. został wywieziony do zamku Hartheim i rozstrzelany.

Co znajduje potwierdzenie na liście strat: DANE OSOBOWE
nazwisko
Koczorowski
imię
Władysław
data urodzenia
1879-05-07
miejsce urodzenia
Boruj
data śmierci
1942-05-06
zawód
emeryt

INFORMACJE O PRZEŚLADOWANIACH
Źródło: Edmund Chart, Spis pomordowanych Polaków w obozie koncentracyjnym w Dachau, Dachau, 1946
uwięzienie
zginął
rodzaj uwięzienia
obóz koncentracyjny
miejsce zamieszkania przed zatrzymaniem
Tczew
miejsce osadzenia
Dachau
numer
18599
data śmierci
1942-05-06
Źródło: IPN Szczecin
uwięzienie
zginął
rodzaj uwięzienia
obóz koncentracyjny
numer
18599
data śmierci
1942-05-06
miejsce śmierci
Hartheim

Odznaczony był krzyżem Virtuti Militari V kl. i Krzyżem Walecznych. W aktach WBH znajduje się także wniosek o nadanie Medalu Niepodległości odrzucony 18.12. 1938 nr 15/14959.

opracował Łukasz Cichy, uzupełniła EAS
źródła:
http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search

https://collections.arolsen-archives.org/.../10118909/...

http://www.basia.famula.pl/pl/

https://www.myheritage.pl/

http://poznan-project.psnc.pl/#prettyPhoto

https://www.straty.pl/pl/szukaj

https://wbh.wp.mil.pl/.../skanywyszukiwarka_kartoteka.../...