Węcławski Edmund (1892-1965)

Węcławski Edmund (1892-1965)

urodził się 12 XI 1892 roku w Poznaniu w rodzinie Juliana (2 IV 1863 - 19 I 1938) i Wacławy Klary Antoniny z d. Bakalska (27 IX 1859 - 25 XII 1932), z tego związku urodzili się także Maria (1891, zamężna ze Stanisławem Zwierzyckim ur.27 IV 1884 w Krobi, zm. 9 IX 1928 roku w Wiedniu) i Józef (1894-1896).

Jego pierwszym wyuczonym zawodem był zawód stolarza, pierwsze nauki pobierał u swojego ojca mistrza stolarskiego. Następnie odbywał praktykę kreślarską w przedsiębiorstwie Józef Sroczyński – Nadworna Fabryka Mebli w Poznaniu, założonym w 1906. Studiował na Akademii Przemysłu Artystycznego w Berlinie, m.in. pod kierunkiem Petera Behrensa. Odbył praktyki w Dreźnie i Lipsku.

Nie ustalono czy odbywał służbę wojskową w armii pruskiej i czy brał udział w I wojnie światowej. Wiemy natomiast, że już w roku 1916 był w tajnych organizacjach patriotycznym, w “Sokole”, w POW Zaboru Pruskiego. a następnie działał w skautingu. Za "działalność antypaństwową" został skazany na więzienie, które trwało kilka tygodni.

Tuż przed wybuchem Powstania Wielkopolskiego znalazł się w grupie skautów, która pod wodzą Stanisława Nogaja (8 XI 1897 - 27 I 1971) wykradła broń z magazynów zlokalizowanych przy Bramie Kaliskiej na Berdychowie. Łupem grupy było 50 karabinów, jeden ckm i około 2000 sztuk amunicji.

Jako skaut przyłączył się do powstania walcząc w szeregach 1 Kompanii Skautowej, rozbrajał Niemców na Starym Mieście, w nocy z 5 na 6 I 1919 r. brał udział w walkach o Stację Lotniczą Ławica.

14 III 1919 r. w szeregach 1 pułku strzelców wielkopolskich wyjechał pod Lwów.

29 XI 1919 roku ożenił się w Poznaniu z Aurelią z d. Krzyżaniak ur. 10 IX 1895 roku w Poznaniu córką Stanisława i Anieli z d. Górna, siostrą Powstańca Wielkopolskiego Stefana (27 VIII 1898 - 11 VIII 1944 r. podczas Powstania Warszawskiego). Ze związku Edmunda i Aurelii urodziło się czworo dzieci - Maria Elżbieta (4 X 1920), Jan (21 V 1922 - 1 VI 1995), Zbigniew Marek (6 IV 1924 - 12 IX 2017) i Barbara (7 XI 1928).

W okresie międzywojennym Edmund był redaktor Przeglądu Stolarskiego – poznańskiego dwutygodnika dizajnerskiego (1927–1932). W 1939 otworzył fabrykę mebli na Świętym Rochu (znacjonalizowany w 1949 r.).

Podczas okupacji w roku 1940 wysiedlony z wielkopolski, powrócił po wkroczeniu wojsk radzieckich.

W latach 1950–1955 projektował dla Zjednoczenia Przemysłu Meblarskiego, a następnie dla Centralnego Zarządu Przemysłu Meblarskiego. Od 1956 do 1958 pracował dla Cepelii (meble). W 1964 stworzył projekt wnętrz dla Muzeum Rzemiosł Artystycznych (inspiratorem był prof. Zdzisław Kępiński).

Zmarł 9 VII 1965 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym w Poznaniu na Junikowie
pole 11 kwatera B
rząd 5 miejsce 13
GPS: 52.388674, 16.829544

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1052050&name_surname=W%C4%99c%C5%82awski%20Edmund#

https://billiongraves.com/.../Edmund-W%C4%99c%C5.../28134710

Miejsce spoczynku weterana zostanie zgłoszone do Urzędu Miasta Poznań, Wydział Kultury w celu oznaczenia w wyszukiwarce miejskiej grobów i do IPN - wniosek o wpis do Ewidencji grobów weteranów walk o wolność i niepodległość Polski.

źródła: Parafia katolicka Poznań - par. św. Marii Magdaleny, wpis 75 / 1889; Urząd Stanu Cywilnego Poznań, wpis 446 / 1889; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1926/1/263, skan 198 Poznań (USC) - akt urodzenia, rok 1892, Księga urodzeń t. V; IPN - Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945; APP, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931 ;Wyszukiwarka grobów billiongraves.com; Wyszukiwarka grobów na cm. w Poznaniu; WTG Gniazdo - Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego - baza on-line; Wikipedia; zdjęcia z archiwum wnuczki prof. Weroniki Węcławskiej-Lipowicz
Za pomoc dziękuję p. Katarzynie Krüger
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024