Waliński Franciszek (1885 - 1964)

Waliński Franciszek (1885 - 1964)

Urodził się 2 VI 1885 r. w miejscowości Parpary (dawniej: niem. Parpahren, wieś w województwie pomorskim, w powiecie sztumskim) w rodzinie Jana i Antoniny z d. Dąbrowska.

Szkołę powszechną ukończył w miejscowości Annen w Westfalii, gdzie był członkiem i prezesem Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, związku strzeleckiego i koła śpiewaczego. Ukończył także kurs handlowy, kurs żandarmerii krajowej, kurs przodowników policji, kurs instruktorów straży pożarnej.

Po wybuchu rewolucji w Niemczech przyjechał do Poznania i zgłosił się do Juliana Lange (1873-1954) i wstępując do Straży Ludowej i podjął współpracę z Franciszkiem Lauferem (1886 - 1966). Brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim na terenie miasta Poznania, m.in. przy zdobywaniu Zamku, Poczty na ul. Zamkowej, Dworca Głównego. Został wyznaczony jako komendant warty i na Dworcu Głównym miał polecenie rewizji wszystkich powracających wojskowych i podejrzanych cywili. W marcu 1919 r. został wyznaczony jako komendant transportu celem przewożenia żywności dla okrążonego miasta Lwowa jak i również dostarczenie żywności dla 1. pułku piechoty, który walczył o oswobodzenie od Sądowej Wiśni przez Grodek Jagieloński do Lwowa. Zwolniony z wojska w stopniu kaprala 1 X 1925 r. Przeniósł się jako przodownik policji do miejscowości Gliniany (ukr. Глиняни, obecnie miasto w rejonie złoczowskim obwodu lwowskiego Ukrainy). Odznaczony m.in. Odznaka Powstańca Broni Związku Towarzystw i Wojaków, Medal Pamiątkowy Za Wojnę 1918–1921 i Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości. Jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 12 VI 1935 r. (w Wojskowym Biurze Historycznym trzykrotne wnioski do KKiMN 115-34064, 128-38348 i 116-34716). W 1957 r. odznaczony za udział w powstaniu Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

2 III 1924 r. ożenił się z Zofią z d. Kłodnicka (17 X 1899 - 7 XII 1978), z tego związku urodzili się Tadeusz (6 II 1925 - 7 VII 1957), Romuald (7 II 1926), Antoni (3 VI 1929), Stanisław (7 V 1928 - 21 X 1996), Franciszek (7 VII 1930 - 23 II 2002), Teresa (3 X 1933 - 4 XI 2022) i Józef (13 V 1935 - 3 V 1984) i Mieczysław.

Po II wojnie światowej osiedlił się z rodziną w Słupsku.

Zmarł 27 I 1964 r., pochowany na starym cmentarzu w Słupsku, spoczywa Sektor 7B Rząd 6 Nr grobu 7
[https://slupsk.grobonet.com/grobonet/start.php?id=detale...](https://slupsk.grobonet.com/grobonet/start.php?id=detale...)

To także miejsce pochówku jego syna Franciszka jr.

źródła: WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line, i Lista odznaczonych WKP stan na 3 XII 2024 r.; WBH, Kolekcja personalno - odznaczeniowa i Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.6850; APP, Kartoteka mieszkańców miasta Poznania; Wyszukiwarka grobów dla miasta Słupska.

©Genealogia Powstańców Wielkopolskich