Skwierzyński Ignacy (1898 - ?)
SZUKAMY MIEJSCA POCHÓWKU
Skwierzyński Ignacy (1898 - ?)
Urodził się 27 I 1898 roku w miejscowości Edmundowo (obecnie część wsi Jankowice, położonej w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Tarnowo Podgórne). Rodzice Szczepan (Stefan, ur. 15 XII 1870, syn Franciszka i Petroneli Krzeszkowskiej) i Anna z d. Przybył (ur. 12 IV 1871 - 1933, córka Michała i Katarzyny z d. Jaźwik) pobrali się w 1894 r. Z tego związku urodzili się także Ignacy (1895, ciężko ranny podczas I wojny światowej jako żołnierz Reserve-Infanterie-Regiment 236 co potwierdza pruska lista strat z 1914 r.), Stanisław (*+1901), Waleria (1902), Pelagia (1907-1926), i Jan (1910).
Po wybuchu I wojny światowej został zmobilizowany do armii niemieckiej. Walczył w szeregach 3. kompanii Reserve-Infanterie-Regiment Nr 46. Jego nazwisko widnieje na pruskiej liście strat Preußen 1341 z 16 I 1919 r., na której wspomniany jest jako lekko ranny – nie wiadomo kiedy dokładnie odniósł tę ranę. Po zakończeniu I wojny światowej powrócił do Wielkopolski.
Po wybuchu Powstania Wielkopolskiego wstąpił w szeregi polskich oddziałów. Walczył w kompanii bukowskiej, m.in. pod Zbąszyniem. Wkrótce trafił do 7. Pułku Strzelców Wielkopolskich (późniejszy 61. pułk piechoty), w szeregach którego walczył podczas wojny polsko-bolszewickiej. Po jej zakończeniu pozostał w Wojsku Polskim. W 1921 r. trafił do szkoły dla podoficerów zawodowych. Po jej ukończeniu został przeniesiony do 76. pułku piechoty, w którym służył aż do wybuchu II wojny światowej. Za udział w powstaniu odznaczony został Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym 21 II 1976 r. Uchwałą W 28/74 awansowany do stopnia podporucznika (Archiwum Prezydenta RP, Nominacje na stopień oficerski). W WBH teczka o syg. akt 1106 - kapral. Zweryfikowany jako powstaniec dopiero 28 I 1974 r.
Walczył w Kampanii Wrześniowej 1939 r. Pod koniec września dostał się do niewoli sowieckiej. W Wykazie spraw prowadzonych przez organa NKWD Zachodniej Ukrainy i Białorusi (wybór z Księgi Rejestracji Spraw Archiwalno-Śledczych NKWD ZSRR), aresztowany w 1940 r. na terenie Białorusi.
Na mocy porozumienia Sikorski - Majski trafił do tworzonej w ZSRR polskiej armii przez Władysława Andersa - 2 Korpus Polski, z którym przeszedł cały szlak bojowy.
Po zakończeniu wojny i rozwiązaniu Korpusu trafił do Anglii, gdzie zamieszkał.
Do Polski wrócił 5 V 1964 r., już jako emeryt. Mieszkał początkowo w Trzciance (miasto w zachodniej Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie czarnkowsko-trzcianeckim), ale w kwietniu 1965 r. przeniósł się do Barlinka (miasto w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie myśliborskim).