Rembowski Klemens i Stanisław oraz Antoni...
Rembowski Klemens i Stanisław oraz Antoni Sokolnicki
Rembowski Klemens i Stanisław
https://www.facebook.com/media/set/?vanity=genealogia.powstancow.wielkopolskich&set=a.557276452387761
oraz ich rodzeństwo:
-- Bolesław 1880
-- Feliks 1890-1891,
-- Jan 1890,
-- Kazimierz 1907 - 1985, kapitan Żeglugi Wielkiej
urodzili się w rodzinie Stanisława 1853 - 1934 i Jadwigi z Ciszewskich 1865-1947, małżonkowie spoczywają na cmentarzu parafialnym w miejscowości Mądre.
-------------------
KLEMENS FRANCISZEK Rembowski urodził się 09 października 1893 roku w miejscowości Radziwiłłów – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrowskim, w gminie Ostrów Wielkopolski
akt urodzenia:
https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/.../jedno.../11955437...
Po wybuchu I wojny światowej służył jako oficer artylerii w armii niemieckiej. Na fali rewolucyjnych rozruchów w Niemczech oraz na wieść o przygotowaniach do zbrojnego wystąpienia przeciwko zaborcy opuścił szeregi armii. Krótko mówiąc, zdezerterował.
Stawił się dnia 25 listopada 1918 r. do dyspozycji już wówczas organizującego się Tajnego Sztabu Powstańczego. Wspólnie z podporucznikiem Mieczysławem Paluchem, Władysławem Zakrzewskim, Zygmuntem Łakińskim, braćmi Hulewiczami oraz innymi zabrał się do pracy nad organizowaniem poszczególnych formacji, starając się i zakupując od magazynierów wojskowych broń i amunicję.
Począwszy od 27 grudnia 1918 r., działał jako oficer ordynansowy tego sztabu, składając raporty o sytuacji i wynikach poszczególnych akcji na terenie Poznania i okolicy, przekazując rozkazy dowództwa do danych oddziałów walczących. Po opanowaniu Poznania został przez Dowództwo Główne, rozkazem z dnia 13 stycznia 1919 r. mianowany adiutantem szefa Departamentu Artylerii i Uzbrojenia.
Rozkazem szefa tegoż departamentu z dnia 7 lutego 1919 r. został dowódcą baterii i z jednym plutonem wyruszył na front południowy w okolicę Ostrzeszowa i Kępna. Bateria była zalążkiem późniejszego pułku artylerii polowej i to stanowisko zajmował do zakończenia działań powstańczych w marcu 1919 r.
Po powrocie z pierwszej linii został mianowany adiutantem gen. Dowbor-Muśnickiego. Dekretem L. 2470 z dnia 21 grudnia 1920 r., w myśl Ustawy Sejmowej z dnia 2 sierpnia 1919 r. o ustaleniu starszeństwa i nadaniu stopni oficerskich, został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 r. w stopniu kapitana artylerii jako były kapitan armii niemieckiej. Tu warto podkreślić, że osiągnięcie tak wysokiej szarży w armii niemieckiej przez Polaka, w dodatku o bardzo polsko brzmiącym nazwisku, wymagało nadzwyczajnych talentów, umiejętności, samodyscypliny i odwagi.
Z dniem 24 października 1919 r. został mianowany oficerem łącznikowym między Dowództwem Głównym Frontu Wielkopolskiego a niemieckim V Armee Corps w Głogowie, celem przejmowania terenów przyznanych przez Traktat Wersalski.
Po zakończeniu tej misji został przydzielony do oddziałów liniowych i wraz z pułkiem artylerii wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Przeszedł cały szlak bojowy 14 Dywizji Wielkopolskiej, wielokrotnie w ogniu walki wykazując się męstwem i fachowością artylerzysty. W walkach na Polesiu został ciężko ranny i stracił obie nogi. Po długotrwałym leczeniu został zwolniony do cywila. Mieszkał w Poznaniu.
Zmarł w Poznaniu 14 marca 1953 roku, spoczywa na cmentarzu komunalnym na Junikowie:
pole 13 kwatera 1
rząd 3 miejsce 102
GPS: 52.388804, 16.826103
https://billiongraves.pl/grave/Klemens-Rembowski/33502962
W ramach społecznej akcji Sprzątamy groby Powstańców Wielkopolskich w maju 2021 roku miejsce spoczynku Weterana zostało doprowadzone do porządku.
----------------------------------------------------------------------------------------
STANISŁAW EMIL Rembowski urodził się 25 października 1885 roku w Poznaniu
akt urodzenia:
https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/.../jednostka/1408764...
W biogramach pojawia się także miejscowość Skotniki, w akcie urodzenia sporządzonym w Poznaniu pod nr 1867 z dnia 27.10.1885 roku zapisane jest - zgłaszającym fakt urodzenia jest Stanisław Rembowski zamieszkały Rudki powiat szamotulski, zgłasza, że jego małżonka Jadwiga z dom. Ciszewska w Poznaniu urodziła syna, któremu nadano imiona Stanisław Emil.
Uczęszczał w Śremie do Gimnazjum, a po jego ukończeniu w Berlinie i Lipsku studiował rolnictwo. W majątkach położonych w Wielkopolsce odbył praktykę zawodową. W 1916 w Wyszakowie prowadził gospodarstwo, które przejął po ojcu.
Z końcem grudnia 1918 brał udział w powstaniu wielkopolskim podczas którego w Środzie Wielkopolskiej wspólnie z Alfredem Milewskim sformował kompanię ochotniczą. Od 11 stycznia 1919 w Wojskach Wielkopolskich służył w 1 pułku ułanów Wielkopolskich, a następnie w 15 pułku ułanów Poznańskich. Brał udział w walkach na froncie podczas trwającej wojny polsko-bolszewickiej, gdzie walczył w miesiącach lipiec-sierpień 1919 m.in. pod Bobrujskiem oraz Mińskiem. W sierpniu 1920 został mianowany podporucznikiem dowodząc 2. szwadronem w 215 Ochotniczego Pułku Jazdy Wielkopolskiej.
Zginął podczas bitwy pod Brodnicą, kiedy podczas szarży na pozycje przeciwnika przyczynił się do przełamania jego obrony.
Za czyn ten został wyróżniony nadaniem Krzyża Srebrnego Orderu Virtuti Militari.
Pochowany został w rodzinnym grobowcu w Mądrych położonych koło Środy Wielkopolskiej.
https://billiongraves.pl/.../Stanis%C5%82aw.../34424231
21 grudnia 1920 został pośmiertnie zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu porucznika, w kawalerii, w grupie oficerów byłej armii niemieckiej.
Od 1916 jego żoną była Zofia Aleksandra Maria Dąmbska, z tego małżeństwa urodziła się i córka Elżbieta 1916 i syn Maciej 1920.
ELŻBIETA Rembowska urodzona 11 października 1916 roku w miejscowości Wyszakowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie średzkim, w gminie Zaniemyśl - zginęła w Powstaniu Warszawskim
Dnia 01 marca 1938 w miejscowości Pigłowice poślubiła Witolda Piotra Sokolnickiego z Pigłowic h. Nowina - (ur. 14 czerwca 1906 w Siedleminie, zm. 1 sierpnia 1968 w Poznaniu) – major dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego i Armii Krajowej, działacz społeczny i gospodarczy także Powstańca Warszawskiego.
Elżbieta i Witold mieli córkę Aleksandrę (ur. 1943).
ELŻBIETA REMBOWSKA - SOKOLNICKA zgineła w Powstaniu Warszawskim 24 września 1944 roku, spoczywa w grobowcu rodzinnym w miejscowości Mądre, powiat średzki.
https://billiongraves.pl/.../Stanis%C5%82aw.../34424231
Witold Kazimierz Piotr Sokolnicki urodził się w rodzinie Witolda 1855-1908 i Izabeli z Potockich 1869 - 1985 - grobowiec rodziny: https://billiongraves.pl/.../Tadeusz-Sokolnicki/34458444... .
akt urodzenia:
Archiwum Państwowe w Kaliszu 689/2/113, skan 228
https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/.../jedno.../11950055...
Nauki pobierał w Gimnazjum Ignacego Paderewskiego w Poznaniu otrzymując w 1924 roku świadectwo maturalne.
W latach 1924-1925 odbywał służbę w Szkole Podchorążych Rezerwy Kawalerii Nr 3 przy 3 Dywizji Kawalerii w Śremie, a w latach 1925–1927 w Szkole Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu. 11 sierpnia 1927 roku Prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1927 i 1. lokatą w korpusie oficerów kawalerii, a minister spraw wojskowych wcielił do 15 pułku ułanów w Poznaniu. W pułku służył przez siedem lat]. 15 sierpnia 1929 został mianowany porucznikiem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1929 i 1. lokatą w korpusie oficerów kawalerii.
3 listopada 1934 roku został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza kursu normalnego 1934–1936. W 1935, po ukończeniu pierwszego roku, razem z Franciszkiem Hermanem został wysłany do Francji, gdzie przez kolejne dwa lata studiował w Wyższej Szkole Wojennej w Paryżu (franc. École Supérieure de Guerre). Na stopień rotmistrza został mianowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1937 i 59. lokatą w korpusie oficerów kawalerii. W tym samym roku, po powrocie do kraju, został przydzielony do Krakowskiej Brygady Kawalerii na stanowisko I oficera sztabu. W czasie kampanii wrześniowej 1939 był kwatermistrzem Krakowskiej BK. Został trzykrotnie ranny i stracił nogę.
Od 1941 do 1944 roku działał w Warszawie w Biurze Studiów Komendy Głównej Armii Krajowej i awansując do stopnia majora. 8 sierpnia 1944 roku walcząc w powstaniu warszawskim został przez Niemców aresztowany, ale zdołał zbiec i ukrywał się w Krakowie do wyzwolenia].
Powrócił do Wielkopolski, gdzie od 1950 do 1957 roku w Poznaniu był prezesem Okręgowego Związku Spółdzielni Inwalidów. Od następnego roku był w Warszawie w Zarządzie Głównym Związku Inwalidów Wojennych wiceprezesem oraz w Poznaniu prezesem zarządu tego Związku. Od 1961 roku radny Miejskiej Rady Narodowej w Poznaniu, pełniąc swoje obowiązki aż do śmierci. Działacz Związku Bojowników o Wolność i Demokrację oraz współorganizator Polskiego Towarzystwa do Walki z Kalectwem, a w Zarządzie Głównym w Warszawie był jego członkiem.
W Poznaniu był: współzałożycielem oddziału tegoż towarzystwa, członkiem rady nadzorczej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz zastępcą przewodniczącego Rady Zakładu Doskonalenia Zawodowego. Z inicjatywy Witolda Sokolnickiego powstała w Polsce pierwsza Poradnia Rehabilitacji Zawodowej oraz dla ciężko poszkodowanych inwalidów wczasy wypoczynkowe w Niwce koło Poznania. Zmarł 1 sierpnia 1968 roku w Poznaniu i pochowany został na cmentarzu Junikowskim
pole 9 kwatera 2
rząd 11 miejsce 23
GPS: 52.389236, 16.830859
https://billiongraves.pl/grave/Witold-Sokolnicki/28180405
Krystyna Fudakowska była jego drugą żoną i miał z nią córkę Beatę (ur. 1949) oraz syna Andrzeja (ur. 1950).
--------------------
Bratem wyżej wymienionego Witolda, Tadeusza 1894-1954 i Józefa 1896-1954
---- był ANTONI FRANCISZEK EMIL SOKOLNICKI - Powstaniec Wielkopolski, urodzony 16 września 1900 roku w miejscowości Siedlenin - wieś sołecka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie jarocińskim, w gminie Jarocin. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.
akt urodzenia: https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/.../jedno.../11950129...
Zmarł 20 lutego 1946 w Lesznie, spoczywa na cmentarzu parafialnym w Pawłowicach (krypta grobowa Mielżyńskich)
https://billiongraves.pl/grave/Antoni-Sokolnicki/24319828...
Antoni 22 listopada 1919 w Pińsku poślubił Irenę Skirmunt h. Dąb, z tego związku urodził się w 1925 roku Juliusz.
Antoni Sokolnicki w Powstaniu Wielkopolskim: status/stopień: ogniomistrz
uwagi: I.487.5012, Pawłowice pow. Leszno
W zasobie akt WBH dwie teczki personalne 30222 i odrzucony wniosek o Medal Niepodległości 24/20080.
źródła:
Wojskowe Biuro Historyczne (daw. CAW), Wykaz akt powstańców wielkopolskich (maszyn.)
Archiwum Państwowe w Poznaniu, Zespół: Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Koła poza Poznaniem
-------------------------------------------
Sporządzono na podstawie:
-- https://www.1944.pl/szukaj.html/szukaj/sokolnicki
-- https://www.poznan.pl
-- https://billiongraves.pl/
-- http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search
-- http://powstancy-wielkopolscy.pl/search
-- http://www.basia.famula.pl/pl/
-- https://www.myheritage.pl/
-- http://poznan-project.psnc.pl/
-- https://wbh.wp.mil.pl
-- http://e-kartoteka.net/pl/search
-- https://wielkopolskahistorycznie.pl/.../rembowski.../ --- w opracowaniu Romana Chalasza
-- Wikipedia
Życiorysy Powstańców Warszawskich:
-- Witold Sokolnicki https://www.1944.pl/powstanc.../witold-sokolnicki,41454.html
-- Elżbieta Rembowska - Sokolnicka (figuruje jako ofiara cywilna) https://www.1944.pl/ofiary.../elzbieta-sokolnicka,56631.html