PIOTROWSKI STEFAN
PIOTROWSKI STEFAN
W projekcie WTG Gniazdo:
urodzenie: 1881.03.27 lub 1881.04.27 Dziekanowice - poprawna data MARCOWA —
patrz akt urodzenia skan nr 29
https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/en/jednostka/-/jednostka/1400758?_Jednostka_delta=20&_Jednostka_resetCur=false&_Jednostka_cur=2&_Jednostka_id_jednostki=1400758
data śmierci: 1942.03.20
miejsce pochówku: Plötzensee pod Berlinem (Niemcy)
rodzice: Franciszek, Antonina Kranz I voto Kwaszczyńska
akt ślubu skan nr 16/17 https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/en/jednostka/-/jednostka/1400823#scan16
zapis ślubu rodziców w księgach brzmi:
Komorowo (USC) - akt małżeństwa, rok 1880, Księga małżeństw
Franz Xaverius Piotrowski (25 lat), rodzice: Valentin Piotrowski , Victoria Drezińska ,
Antonie Kruszczyńska z.d. Kranz (31 lat) , rodzice: Jacob Kranz , Rosalie Kranz ,(w zapisie ślubu Jakuba i Rozalii nazwisko Krenz)
jednostka: 2 Dywizja Strzelców oraz 15 Pułk Artylerii Polowej
status/stopień: lekarz weterynarii, rotmistrz, podporucznik
uwagi: doktor weterynarii z Dolska, stracony w Berlin-Ploetzensee
Żonaty z Jadwigą Tomaszewską ur. 21 kwietnia 1887 w Gnieźnie, zmarła 07.03 1959, z tego związku urodzili się
- Danuta Wanda, po mężu Szulczewska ur.1911 w Dolsku, zm.2007 w Poznaniu,
- Halszka Zofia ur.1919 Poznań,
- Janusz Stefan ur. 1917 Poznań, zm.1950 Poznań,
- Bogdan ur.1914 Dolsk -zm.1931 Poznań
Od 1907 do 1915 rodzina mieszkała w Dolsku, następnie przeprowadzili się do Poznania.
Symboliczny grób Stefana i syna Bogdana oraz miejsce pochówku Jadwigi i córki Danuty Wandy znajduje się na zabytkowym cmentarzu na Jeżycach w Poznaniu:
kwatera L
rząd 28 miejsce 5
GPS: 52.415277, 16.878937
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=4&id=568357&surname=Piotrowska&name=Jadwiga#OpenMap
https://billiongraves.com/grave/Jadwiga-Piotrowska/24505122
Za Encyklopedią konspiracji wielkopolskiej 1939-1945
Uczył się w gimn. w Trzemesznie i Gnieźnie, skąd w 1902 został usunięty za działalność w Towarzystwie Tomasza Zana, a następnie skazany w procesie 9 VI 1903 na tydzień więzienia.
W 1906 otrzymał dyplom lekarza weterynarii po studiach w Monachium. W 1908 osiedlił się w Dolsku w pow. śremskim jako lekarz weterynarii. W czasie I wojny światowej służył jako lekarz weterynarii w armii niemieckiej, a potem walczył w Powstaniu Wielkopolskim w 15 pap.
W 1920 zwolniony z wojska w stopniu kapitana. W 1921 wrócił na poprzednie miejsce pracy w Dolsku, później w Poznaniu.
W 1925 uzyskał stopień doktora medycyny weterynaryjnej we Lwowie. Należał do współzałożycieli Zrzeszenia Lekarzy Weterynarii Rzeczypospolitej Polskiej (czł. Zarządu Głównego i prezes oddziału poznańskiego).
Uczestniczył w 1930 w Londynie w Międzynarodowym Kongresie Weterynaryjnym. W I.1934 - 39 był czł. Państwowej Rady Weterynaryjnej przy Ministerstwie Rolnictwa i Reformy Rolnej. Działacz ZHP, radny Miasta Poznania i ławnik do spraw kultury i sztuki w magistracie poznańskim, czł. Poznańskiego Sejmiku Wojewódzkiego. W I. 1931 - 39 pełnił szereg funkcji we władzach SN.
Jesienią 1939 współorganizował zawiązki konspiracji SN w Poznaniu. Wchodził też w skład kierownictwa NOB. Od lata 1940 przedstawiciel SN w PSP przy Głównym Delegacie Rządu RP w Poznaniu. Po dekonspiracji NOB aresztowany 18 I 1941.
Rodzinę wysiedlono do GG (woj. lubelskie). Więziony w Domu Żołnierza i w Forcie VII w Poznaniu, we Wronkach, Zgorzelcu, Kłodzku i Berlinie.
18 XII 1941 Trybunał Ludowy w Berlinie (Volksgerichtshof) na sesji w wyjazdowej w Poznaniu skazał go wraz z 8 członkami władz SN na karę śmierci.
Wyrok wykonano w więzieniu Berlin- Plótzensee 20 III 1942.
P. napisał w więzieniu pracę z zakresu weterynarii, której maszynopis przekazano rodzinie. 10 X 1970 nazwano jego imieniem Lecznicę dla Zwierząt m. Poznania i odsłonięto tam tablicę pamiątkową. Jego nazwisko upamiętnione jest też na tablicy w krużganku kościoła oo. Dominikanów w Poznaniu i w Forcie VII. ---Zygmunt Kaczmarek