Młyńczak Michał (1898-1987), Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Młyńczak Michał (1898-1987)

Urodził się 22 VIII 1898 r. w miejscowości Zadory (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kościańskim, w gminie Czempiń). Jego rodzice Michał (1867, syn Macieja i Agnieszki z d. Koralewska) i Marianna Henzel (1872, córka Jana i Marianny z d. Wojciechowska) pobrali się w 1893 r. Jego bratem był Jan (11 X 1895 r. oficer Wojska Polskiego).

Powołany do armii pruskiej brał udział w I wojnie światowej, walczył na froncie zachodnim. Po wybuchu rewolucji niemieckiej wrócił w rodzinne strony, gdzie zgłosił się jako ochotnik 30 XI 1918 r. do luźnej grupy organizujących się w tym czasie oddziałów powstańczych. Po wybuchu powstania brał udział w rozbrajaniu żołnierzy pruskich i zajmowaniu obiektów użytku publicznego i koszar a następnie w walkach toczących się na lotnisku w Ławicy w nocy z 5 na 6 I 1919 r. , zdobyciu Cytadeli na Garbarach, gdzie zgłosił się do formującego się Baonu Telegrafistów. Następnie został skierowany na front do walk toczących się o zdobycie Wągrowca, Gołańczy, Damasławku, Wapna i Kcyni. Z Gołańczy ruszyła ofensywa na Margonin, Szamocin i Wyrzysk, gdzie zgrupowane były bardzo silne oddziały wojsk niemieckich oraz grenzschutzu. W czasie silnych walk zdobył ze swoją sekcją pierwszy bunkier niemiecki pod Szamocinem a następnie pocztę w Wągrowcu, skąd rozkazem władz wojskowych skierowano ich do Bydgoszczy. W czasie walk nad Wartą został ranny w następstwie czego był leczony przez 3 miesiące w Szpitalu Wojskowym nr 10 w Poznaniu. Brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej (baon telegrafistów). Jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 31 I 1938 r. W 1968 r. został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Uchwałą W 2/72 mianowany na stopień podporucznika.

Jako były żołnierz Wojsk Wielkopolskich i Wojska Polskiego otrzymał propozycję przeniesienia się na Kresy Wschodnie. Osiedlił się w miejscowości Pełcza, w obwodzie rówieńskim, rejon dubieński. Należał do Towarzystwa Osadników Wojskowych i Cywilnych Kresów Wschodnich.

W 1939 r. został powołany do wojska, brał udział w wojnie obronnej. Po klęsce wrócił do rodziny - żony Walerii i dzieci - Stefanii (1929), Mieczysława (1930) i Danuty (1933). 12 III 1940 r. rodzina została zesłana do miejscowości Wierchnie-Tojemskij (Archangiels). W 1946 r. zostali repatriowani do Polski. Początkowo mieszkał w miejscowości Kawczyn.

W 1949 r. osiedlił się wraz z rodziną w Słupsku i pracował w przemyśle drzewnym i zakładach mięsnych. W 1959 r. przeszedł na rentę inwalidzką.

Zmarł 16 IX 1987 r. w Słupsku. Pochowany na słupskim starym cmentarzu Sektor 22B Rząd 13 Nr grobu 10. Spoczywa z żoną Walerią (20 IV 1904 - 19 XII 1976) i córką Stefanią zm. w 2018 r.

źródła: Parafia katolicka Czempiń, wpis 3 / 1893; Urząd Stanu Cywilnego Czempiń, wpis 5 / 1893; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on - line i Lista Odznaczonych WKP; WBH, Wyszukiwarka personalno - odznaczeniowa; IPN, Wyszukiwarka osób represjonowanych; Wyszukiwarka grobów dla miasta Słupska.

Strony