Mieczkowski Ludwik
Mieczkowski Ludwik
urodził się w 11 VIII 1888 roku w Sławkowie (ówczesne województwo warszawskie) w rodzinie Franciszka Xawerego (1850) i Heleny z dom. Karwat (1850-1925).
Ze związku Franciszka Ksawerego i Heleny urodzili się także
— Stefan, urodzony w roku 1889 w Nowej Wsi, powiat Mława, zamieszkały w Bogdaniszkach koło Kowna. Ziemianin, ostatnio widziany w Brześciu, zaginiony 1939.
– Tadeusz (1885-1965, w okresie międzywojennym miał firmę w Bydgoszczy, w czasie okupacji przebywał z rodziną w Warszawie, jego żona Aniela z Mieczkowskich, córka Józefa i Marii, siostrą Haliny, ur. w Złotowie 31 VII 1895, zginęła w Warszawie w czasie Powstania 18 IX 1944),
– Władysław - 1890,
– Stanisław 1896-1963,
– Michalina,
– Maria.
Ludwik najpierw uczęszczał do gimnazjum w Pułtusku, a po strajku szkolnym z 1905 roku w Warszawie. Następnie rozpoczął studia górnicze na Politechnice Lwowskiej, które od 1910 roku kontynuował w Akademii Górniczej w Leoben.
W czasie I wojny światowej walczył jako żołnierz Legionów Józefa Piłsudskiego, ranny pod Marcinkowicami 6 XII 1914.
W 1919 roku skończył studia i zaczął pracę w przedsiębiorstwie górniczym Łempicki i S-ka.
W 1921 roku ożenił się z Haliną Kapelską urodzoną 19 IV 1899 w Złotowie i zmarłą 7 VI 1973 w Poznaniu, córką Józefa (1858-1945) i Marii Jadwigi z Plecińskich (1868 - 1930). Józef Kapelski - biogram został opisany w III tomie Wielkiego Almanachu Powstańców Powstańców Wielkopolskich i Bojowników o Niepodległość Ziemi Sierakowsko – Międzychodzkiej, str.56-63.
Ze związku Ludwika i Haliny urodziło się troje dzieci - Jerzy 1923-1943, Krystyna (1925 - 2012 po mężu Łaguna) i Barbara (1929 - 1987, po mężu Danielak).
Dalej Ludwik podjął pracę w gwarectwie Hrabiego Renarda w Sosnowcu.Krótko potem rodzina przeniosła się do Knurowa, gdzie przez cztery lata Ludwik pracował w kopalni „Piotr i Paweł” jako asystent zawiadowcy (kierownika zakładu), a następnie przez rok w kopalni „Foch” w tym samym charakterze. Oprócz tego był też prezesem (1925) i zastępcą prezesa (1926-1930) Klubu Sportowego „Concordia” Knurów.
Gdy w lipcu 1928 roku inżynier Mieczkowski został zawiadowcą kopalni „Foch”, zamieszkał służbowym mieszkaniu w domu przy ul. Szpitalnej.
Gdy świat pogrążył się w wielkim kryzysie, szczególnie dotkliwym dla branży górniczej, Mieczkowski został zwolniony z kopalni. Szybko, bo już w maju 1930 roku, odnalazł się w roli referenta w Departamencie Górnictwa i Hutnictwa w Ministerstwie Przemysłu i Handlu w Warszawie.
Zginął tragicznie w kopalnianym wypadku, 18 lutego 1931 roku w „Kurierze Poznańskim”
https://polona.pl/.../kurjer-poznanski-r-26-nr-78.../11/...
ukazał się nekrolog:
Dnia 17 b. m. o godzinie 3 rano,
zasnął w Bogu po ciężkich cierpieniach,
opatrzony Sakramentami
św., mój najdroższy mąż, nasz kochany, najlepszy tatuś, drogi brat, zięć i szwagier, ś. p. Ludwik Mieczkowski
– inżynier górniczy.
Eksportacja zwłok z domu żałoby w Knurowie do kościoła parafjalnego
nastąpi o godzinie 8 rano w czwartek.
Msza św. za duszę Zmarłego odbędzie się w Poznaniu
w sobotę, 21 b. m. o godzinie 10 rano w kościele św. Marcina,
poczem nastąpi wyprowadzenie zwłok na cmentarz św. Marcina
przy ul. Bukowskiej.
W nieutulonym żalu żona z dziećmi i rodzina.
Po likwidacji cmentarza przy Bukowskiej szczątki Ludwika zostały przeniesione na zabytkowy cmentarz na Jeżycach, obecnie spoczywa
kwatera P
rząd 23 miejsce 14
GPS: 52.415527, 16.878399
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...
https://billiongraves.com/.../in%C5%BC-g%C3%B3rn.../9689065
To także miejsce spoczynku jego małżonki Heleny oraz teściów i szwagra Bolesława (1901-1933).
Halina z Kapelskich - Mieczkowska z dziećmi po śmierci Ludwika opuściła Knurów i zamieszkali w Lutomku. Wdowa przejęła od ojca obowiązki zarządcy majątku. W czasie okupacji niemieckiej Halina z dziećmi została wysiedlona 12 grudnia 1939 r. z Lutomka do Generalnej Guberni, zamieszkali w Niepokalanowie a następnie 27 grudnia 1939 r. przesiedlona do Milanówka. Od października 1940 r. zamieszkała w Warszawie przy ul. Piusa XI nr 46/5. Podczas okupacji była zaangażowana w działalność konspiracyjną. W Powstaniu Warszawskim, wraz z córkami, pełniła służbę pielęgniarki w szpitalu PCK. 12 października 1944 r. uczestniczyła w ewakuacji szpitala do Piastowa. Po wojnie zamieszkała w Poznaniu. Zmarła 7 VI 1973, spoczywa z rodzicami i mężem na cm. na Jeżycach.
Jerzy Mieczkowski - syn Ludwika i Haliny jeszcze jako uczeń gimnazjum gimnazjum związał się ze Stronnictwem Narodowym. W Milanówku zostaje żołnierzem Narodowej Organizacji Wojskowej, a następnie Narodowych Sił Zbrojnych. Zginął 7 XI 1943 roku podczas próby wydostania się z okrążenia po wymianie ognia z Niemcami.
Barbara Jadwiga Mieczkowska - Danielak - córka Ludwika i Heleny urodziła się w Rybniku 28 VI 1929, uczęszcza do szkoły powszechnej i gimnazjum im. Cecylii Plater Zyberkówny. W czasie Powstania Warszawskiego pracuje najpierw jako ochotniczka w kuchni dla uchodźców, a po przeszkoleniu i wprowadzeniu przez siostrę została sanitariuszką w szpitalu polowym batalionu „Gustaw” na ul. Hożej i Piusa. Po kapitulacji Warszawy uczestniczy w ewakuacji grupy „doktora Morwy” (Tadeusza Podgórskiego) do Piastowa.
Po wojnie z matką zamieszkała w Poznaniu, tu zdała maturę w 1948 roku, po czym podejmuje studia na Uniwersytecie Poznańskim na wydziale geografii. W roku 1952 wyszła za mąż za Jerzego Danielaka, para miała dwóch synów. Zmarła 25 II 1987 roku, spoczywa na cmentarzu przy ul. Wrocławskiej w Zielonej Górze (Stary cmentarz). Spoczywa z mężem Jerzym (+23 III 1991)
Kwatera
55
Rząd
2
Grób
14
Opłata
23-03-2011
Za udział w Powstaniu Warszawskim odznaczono ją Krzyżem Armii Krajowej i Warszawskim Krzyżem Powstańczym.
biogram https://www.1944.pl/powsta.../jadwiga-mieczkowska,31077.html
Krystyna Mieczkowska - Łaguna córka Ludwika i Heleny urodziła się w Knurowie 27 III 1928. W połowie 1942 roku Jerzy wprowadza Krysię do Stronnictwa Narodowego, gdzie przechodzi szkolenie organizacyjne, ideowe, wojskowe i sanitarne I i II stopnia. Jednocześnie pracuje jako łączniczka. W maju 1944 roku zdała maturę, a 1 sierpnia zostaje zmobilizowana jako sanitariuszka w punkcie przy ul. Trębackiej. Niesie pomoc poszkodowanym także w punkcie przy ul. Miodowej i w szpitalu na ul. Długiej, a od 15 sierpnia w szpitalu polowym macierzystego batalionu „Gustaw” przy ul. Kilińskiego. Po przedostaniu się kanałami do Śródmieścia opatruje rannych w szpitalu Polskiego Czerwonego Krzyża na ul. Hożej i Piusa. Po kapitulacji Warszawy uczestniczy w ewakuacji grupy „doktora Morwy” (Tadeusza Podgórskiego) do Piastowa.
Wraca z matką i siostrą do Poznania. Tu podejmuje naukę w Szkole Inżynierskiej na wydziale architektury. Po uzyskaniu w 1950 roku dyplomu inżyniera-architekta, podejmuje pracę w biurach projektowych w Gliwicach i Warszawie oraz w administracji (Ministerstwo Gospodarki Komunalnej).
W 1955 roku wychodzi za mąż za Jana Łagunę (1925-1993), para miała syna Grzegorza. Zmarła w roku 2012 w Warszawie. Miejsce pochówku nie jest znane.
Za poświęcenie w czasie Powstania Warszawskiego odznaczono ją Krzyżem Walecznych, Krzyżem Armii Krajowej, Wielkim Krzyżem Powstańczym i Medalem Wojska Polskiego.
biogram: https://www.1944.pl/powst.../krystyna-mieczkowska,31078.html
sporządzono na podstawie
– Genealogia Powstańców Wielkopolskich
doeropstnSicflyl 9n15u31u 6gifl8cmaf4292cc52t821ht0042gl8zs5,
– Paweł Gradek, Cześć i chwała bohaterkom!, Knurów 21.07.2022,
– Muzeum Powstania Warszawskiego - biogramy,
– Lista strat II Wojny Światowej,
– Encyklopedia Medyków Powstania Warszawskiego - wydanie internetowe, spis biogramów lekarzy, pielęgniarek i sanitariuszy,
– Gosia Mac, Folwark i dwór w Lutomku – Wielkopolskie rezydencje, 25.07.2018,
– wyszukiwarka grobów miasta Poznania,
– Ewidencja ludności miasta Poznania,
– wyszukiwarka grobów billiongraves.com/,
– Kurier poznański z 18 lutego 1931 roku.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2023