Ławniczak Edmund (1901 - 1983), Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Ławniczak Edmund (1901 - 1983)

Urodził się 28 IX 1901 r. w Poznaniu w rodzinie Marcina (23 X 1876 - 17 III 1923) i Stanisławy Nowak (ur. 20 IV 1877), para pobrała się 9 V 1901 r., z tego związku urodzili się także Stefan (30 VIII 1903), Sylwester (1904-1905), Florian (19 IV 1906), Wanda (1909) i Marian (1911).

W maju 1916 r. Edmund wstąpił do 6. Drużyny Harcerskiej im. Henryka Dąbrowskiego w Poznaniu, a w październiku 1918 r. wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej zaboru pruskiego pod rozkazy Franciszka Piechockiego, jako członek tajnej organizacji brał udział w gromadzeniu mundurów i broni oraz pracował w biurze werbunkowym. 27 XII 1918 r., z członków 6. Drużyny Skautowej im. Gen. Henryka Dąbrowskiego sformowano w Poznaniu kompanię skautową. Jej dowódcą został Józef Ratajczak (24 II 1897 - 28 V 1942), który w trakcie powstania awansował na stopień porucznika i dowodził kolejno 3. oraz 7. kompanią 1. Pułku Strzelców Wielkopolskich, w którego skład wszedł też wspomniany pododdział harcerski. W walkach o lotnisko w Ławicy, w nocy z 5 na 6 I 1919 r., udział wziął drugi oddział skautowy, z poznańskiego Fortu Grolmana. Jak napisał Ławniczak w Deklaracji do Zarządu Okręgu Poznańskiego Związku Powstańców Wielkopolskich z 9 VII 1937 r. Ławniczak do powstania wyruszył z kwatery głównej POW na Piekarach. Udział w walkach Ławniczaka precyzuje Uchwała z 1969 r. o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego: ”(...) brał czynny udział przy zdobywaniu fortu Grollman oraz obiektów dworca towarowego, dyrekcji kolei i przy zabezpieczaniu mienia składnic wojskowych. Poza tym pełnił służbę odwachową i patrolową do dnia 18 II 1919 r.” (zwolniony został na własną prośbę z szeregów powstańczych). Ponownie powołany do wojska 29 IX 1919 r. służył do 16 VII 1921 r., niewykluczone jest zatem, że brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej, o czym z wiadomych względów Uchwała z 1969 r. nie wspomina, a co może potwierdzić kwerenda w Wojskowym Biurze Historycznym, gdzie znajduje się odrzucony 31 I 1938 r. wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości (24/16292). Odznaczony: Pamiątkowy Krzyż „Za waleczność” Rady Ludowej Miasta Poznania, Medal Pamiątkowy Za Wojnę 1918–1921, Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości i Odznaka Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny tzw. Odznaka Pamiątkowa II Stopnia. Po II wojnie światowej członek ZBoWiDu. Uchwałą W 2/72 mianowany do stopnia podporucznika.

3 XI 1923 r. ożenił się z Czesławą Anną Sliwińską (5 IX 1900 - 5 II 1928), z którą miał córkę Aldonę Marię (ur. 3 XII 1926 r. , po mężu Domagała). Drugą żoną została Antonina z d. Talarczyk (ur. 21 XII 1902, zm. 13 V 1990), z tego związku urodziła się Władysława (28 I 1931, po mężu Bartczak).

Ławniczak Edmund zmarł 22 V 1983 r., został pochowany na Cm. par. św. Antoniego Padewskiego (Starołęka) w Poznaniu, spoczywa kwatera 2A rząd 3 miejsce 30 GPS: 52.362492, 16.936176

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

To także miejsce pochówku II żony Antoniny.

źródła: APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; WBH, Kartoteka personalno - odznaczeniowa i Kolekcja Akt Powstańców Wielkopolskich (I.487.18393); Archiwum Państwowe w Poznaniu. Zespół: 884 / Związek Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu. Sygnatura: nr 45 / Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej [nr 16967 - 23302]. Opis jednostki: Spisy członków Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914/19. Strona/karta: 679; WTG Gniazdo, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego i Lista odznaczonych WKP, baza on-line stan na 19 X 2024 r.; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; dokumentacja fotograficzna grobu Katarzyna Krüger, 7 X 2024.

Strony