KUBIAK HENRYK
w biogramie Henryka Kubiaka przygotowanym przez panią Lubomirę Broniarz - Press czytamy, że był Powstańcem Wielkopolskim, niestety jest to jedyna wzmianka, bez podania gdzie, w jakim oddziale. Nie wiemy też czy Henryk się ożenił, czy miał potomstwo, ale być może żyje jeszcze potomstwo jego rodzeństwa, które pomogłoby nam wyjaśnić i uzupełnić historię Henryka - UDOSTĘPNIAJCIE PROSZĘ!!!
-----------------------------------------------------------
KUBIAK HENRYK
i jego rodzeństwo:
-- 1892-1893 - Janina ur. i zm. w Środzie Wielkopolskiej,
-- Irena ur. 04.04.1898, wyszła za Waleriana Małeckiego,
-- Bronisław ur. 06.07.1901 - ożenił się z Franciszką Szczęsną,
-- Zofia ur. 29.01.1903 wyszła za mąż za Włodzimierza Ślizowskiego
urodzili się w rodzinie Piotra i Antoniny z Przybylskich, para pobrała się w roku 1892 :
Urząd Stanu Cywilnego Środa Wielkopolska, wpis 27 / 1892
Peter Kubiak (ur. 1870)
ojciec: Valentin Kubiak + , matka: Josephine Łoża +
Antonie Przybylska (ur. 1871)
ojciec: Joseph Przybylski , matka: Konstanze Jeżewska
akt ślubu: https://szukajwarchiwach.pl/53/1965/0/3/56/skan/full/j3s1cv4hTKfEL6LltedSYQ
Parafia katolicka Środa Wielkopolska, wpis 20 / 1892
Petrus Kubiak (21 lat)
Antonina Przybylska (20 lat)
Piotr i Antonina z dziećmi od 17 lipca 1900 mieszkali w Poznaniu, wcześniej w Mosinie dokąd się przenieśli przed 1895 z Środy Wielkopolskiej.
-------------------
#Kubiak Henryk (1895-1942),
podofic. rez. WP, czł. POZi WOZZ.
Urodził się 11 stycznia 1895 roku w Mosinie.
Po ukończeniu szkoły powszechnej uczył się rzeźnictwa.
W czasie I wojny światowej walczył w armii niemieckiej, najpierw na froncie wschodnim (w 1916 otrzymał Krzyż Żelazny II kl.), a potem od 1917 na froncie zachodnim, gdzie został ranny.
W 1918 brał udział w Powstaniu Wielkopolskim.
Od 1920 pracował jako robotnik. W 1938 otrzymał stanowisko stróża nocnego, którą to pracę wykonywał również w czasie okupacji.
Latem 1941 zaprzysiężony do WOZZ przez Edmunda Horowskiego.
W czerwcu 1942 aresztowany przez Gestapo za pomoc udzieloną w ucieczce E. Horowskiego ze szpitala więziennego. Przeszedł ciężkie śledztwo w Domu Żołnierza, osadzony w Forcie VII. Wyższy Sąd Krajowy w Poznaniu (OLG) na sesji 17 X 1942 skazał gona karę śmierci.
Został zgilotynowany 3 XI 1942 w więzieniu przy ul. Młyńskiej w Poznaniu.
źródła:
Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej 199-1945 - AGKIPN, Oberlandesgericht Posen sygn.2 OJs. 140/42; FAK-l/10, Wojskowa Organizacja Ziem Zachodnich; Zbiory własne ,
autorki w Luboniu.Lubomira Broniarz-Press
http://www.basia.famula.pl/pl/
http://poznan-project.psnc.pl/
http://e-kartoteka.net/pl/search
https://www.straty.pl/pl/szukaj