Gronowski Kazimierz (1899 - 1971)

Gronowski Kazimierz (1899 - 1971)

urodził się 4 III 1899 r. w miejscowość Ujazd – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Kiszkowo, w rodzinie Franciszka i Rozalii  z dom. Skibińska, para pobrała się w  roku 1895. Z tego związku urodzili się także Kazimiera (po mężu Kołodziejczak), Ewa (*+1897), Izabela, Marianna, Zofia, Marian, Leon, Ignacy i Władysława.

Po ukończeniu 18 roku życia został wcielony do armii pruskiej.

Od 30 XII 1918 r. jako ochotnik walczył w Powstaniu Wielkopolskim 1918/1919 r. w okolicach Gniezna. W walkach powstańczych został ranny w nogę. Przebywał w szpitalu we Wrocławiu. Został zweryfikowany jako Powstaniec Wielkopolski przed 1939 r. i ujęty w ewidencji Biura Historycznego DGR-VII w Poznaniu pod nr 8961. Za udział w walkach odznaczony w roku 1969 Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

Po wyleczeniu ran wrócił do rodzinnego Ujazdu i podjął pracę listonosza. 

3 II 1919 r. powołany do czynnej służby wojskowej w 68 Pułku Piechoty. 28 VII 1922 r. przeniesiony do rezerwy w stopniu kaprala. W 1929 r. zamieszkał w Kaźmierzu. 

19 VIII  1933 r. zawarł związek małżeński z Joanną Przybylską.

 W kwietniu 1934 r. został przeniesiony do Bukownicy k. Ostrzeszowa. 

24 VIII 1939 r. zmobilizowany i wcielony do Okręgowej Składnicy Mundurowej VII w Poznaniu. W pierwszych dniach agresji niemieckiej na ziemie polskie w 1939 r. jednostka, w której Kazimierz Gronowski był żołnierzem, została przeniesiona do Dęblina k. Warszawy. Tam stoczyła krwawy bój z wojskami niemieckimi, w którym został ranny w rękę.

 21 IX 1939 r. wzięty do niewoli radzieckiej. Kilka miesięcy spędził w Sasowie k. Lwowa, później w Olesku. Najdłużej przebywał w obozie w Podhorcach w pobliżu Lwowa. 

W tym czasie żona Joanna Gronowska czyniła starania o powrót do Kaźmierza. 

Po wybuchu wojny niemiecko-radzieckiej w 1941 r. przetransportowano wszystkich polskich jeńców, w tym także Kazimierza Gronowskiego w głąb Związku Radzieckiego. 

30 IX 1941 r. zgłosił się jako ochotnik do Armii Polskiej tworzonej przez gen. Władysława Andersa na terenie Związku Radzieckiego. Z przyczyn politycznych armia opuściła terytorium ZSRR i udała się na bliski Wschód. Po okresie kwarantanny i przeszkoleniu w Palestynie oddziały polskie zostały podporządkowane dowódcy brytyjskiej 8 Armii. 

Kazimierz Gronowski w szeregach 17 Kompanii Transportowej 2 Korpusu Polskiego walczył o zdobycie wzgórza Monte Cassino i stojącego tam klasztoru, gdzie Niemcy zorganizowali silny punkt oporu. 18 V 1944 r. po krwawych walkach żołnierze Polscy pod dowództwem gen. Władysława Andersa zdobyli Monte Cassino. 

Dalszy szlak bojowy Kazimierza Gronowskiego to udział w wyzwoleniu Ankony i walki w Apeninach. W kwietniu 1945 r. wyzwalał Bolonię. Wyparcie Niemców z Bolonii 21 IV 1945 r. to ostateczna ich klęska na froncie włoskim. Po wyzwoleniu Bolonii przez Kanał La Manche udali się do Anglii na wypoczynek. Anglicy przewieźli ich do Szkocji. 

6 XI 1946 r. został zdemobilizowany na podstawie rozkazu Min. Obr. Nar. nr 0181 z dnia 18 X 1945r. 

7 XII 1946 r. przypłynął do Gdańska 11 XI 1946 r., powrócił do Kaźmierza. 

Pracował na poczcie w Poznaniu, aż do emerytury, do 1964 r. 

Kazimierz Gronowski zmarł 11 II 1971 r. Spoczywa na kaźmierskim cmentarzu (obecnie powiat szamotulski),  na nagrobku umieszczono Order Wojenny Virtuti Militari – najwyższe polskie odznaczenie wojenne, nadawane za wybitne zasługi bojowe  - niestety jest to błąd, Kazimierz nie otrzymał VM. Z wyjaśnień jakie uzyskaliśmy od wnuczki Marleny Grendy gdy zmarła żona naszego PW, córka zdecydowała o zmianie nagrobka, a że stary nagrobek miał kształt krzyża, to na nowym nagrobku wyryto VM.

Gronowski został odznaczony: Odznaka Pamiątkowa Wojsk Wielkopolski 27.12.1918 - 21.08.1919 nr leg.Q556\ Poznań 16.12.1912 r., Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino, nr leg. 5050 z dn. 12.03.1945 r., Pamiątkowa Odznaka 3 Dywizji Strzelców Karpackich, nr leg. 4-663 z dnia 19.12.1945 r., Odznaczenia brytyjskie: „Gwiazda za Wojnę 1939-1945 i Gwiazda Italii” - Zaświadczenie nr 1899/100/III-rozkaz 17 K.Z. nr 12, z dn. 15.03.1946 r. - Legitymacja - Rozk. 2 Korp. 3470/404/AGI 46 , Odznaka Grunwaldzka, nr leg. 33044, z dn. 09.05.1969 r., Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 r., nr leg.1387-69-54, z dn. 22.12.1969 r., Wielkopolski Krzyż Powstańczy, nr leg. 1383-69-113, z dn. 22.12.1969 r., Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, nr leg. 154-71,37, z dn. 08.10. 1971 r.

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Kiszkowo, wpis 28 / 1895, Parafia katolicka Sławno, wpis 21 / 1895, Ewidencja Biura Historycznego DGR-VII w Poznaniu pod nr 8961, Kazimierz Gronowski 1899 - 1971, Jerzy Oses, Obserwator Kaźmierski nr 4 (84) z czerwca 2007 r., Wspomnienia córki i wnuczek, zdjęcia rodzinne archiwum wnuczki - Marlena Grenda. 

—------------------------------------

zapis ślubu w księgach brzmi:

Urząd Stanu Cywilnego Kiszkowo, wpis 28 / 1895

Franz Gronowski (ur. 1867, zm.1941)

ojciec: Michael + , matka: Anna Grzeczka

Rosalie Skibińska (ur. 1870, zm.1949)

ojciec: Michael , matka: Catharine Stęplewicz

Parafia katolicka Sławno, wpis 21 / 1895

Franciscus Gronowski (29 lat)

ojciec: Michael + , matka: Anna Grzeczka

Rosalia Skibińska (25 lat)

ojciec: Michael , matka: Catharina Stęplewicz