Kabaciński Ignacy (1897-1970)

Kabaciński Ignacy (1897-1970)

Urodził się 27 X 1897 r. w Poznaniu w rodzinie Ignacego seniora (10 IV 1862 - 9 VIII 1932, syn Salomei Kabacińskiej I voto Helcman II voto Wachlewska) i Zofii z d. Reichelt (15 V 1860 Koźmin - 8 II 1917 Poznań, córka Samuela i Wiktorii z d. Płomczyńska), para pobrała się w 1892 r. w Szamotułach. Z tego związku w Krotoszynie urodziła się Helena (29 III 1893). Od 19 XII 1894 r. rodzina mieszkała na podpoznańskich Winiarach. Tu urodzili się Stanisława (1894-1895), Izabela (31 V 1896), Ignacy i Władysław (13 IX 1900 - 8 X 1985, pochowany na cm. kom. na Miłostowie).

30 VII 1921 r. Ignacy junior ożenił się z Heleną z d. Jasiczak (ur. 21 VII 1900 r. w Poznaniu, córka Józefa (3 III 1876 - 26 II 1957, pochowany na cm. komunalnym na poznańskim Miłostowie z III żoną Wiktorią, spoczywają pole 20 rząd 13 miejsce 386, syn Franciszka i Katarzyny z d. Siła) i jego pierwszej żony Władysławy z d. Szafrańska (26 VI 1877 - 2 II 1904, córka Kazimierza i Antoniny z d. Prus)). Helena była siostrą Powstańca Wielkopolskiego Stanisława (3 X 1901-11 I 1963 r. Pochowany na cm. komunalnym Junikowo spoczywa pole 12 rząd 13 miejsce 21). Helena zmarła w Poznaniu 29 IX 1941 r. Drugą żoną została Józefa z d. Przybylak.

Ze związku Ignacego jr i Heleny Jasiczak urodzili się NN (*+1921), Ignacy (22 VII 1923 - 18 V 2008, spoczywa na cm. kom. na Junikowie), Eleonora po mężu Kaczmarek (18 II 1925 - 27 IX 1995, pochowana na cm. parafialnym na Górczynie, na jej nagrobku zostali wymienieni rodzice), Konrad Henryk (13 XII 1926) i Zofia Helena (17 IV 1928).

Ignacy z zawodu był monterem. W okresie międzywojennym był urzędnikiem samorządowym.

Zmarł 4 X 1970 r. pochowany na cm. parafialnym na poznańskim Górczynie, spoczywa z żoną Heleną i córką Eleonorą kwatera VPf rząd 4 miejsce 28

https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1072534&name_surname=Kozieras%20Adam#

Niestety nie ma żadnych dokumentów potwierdzających udział Ignacego w Powstaniu Wielkopolskim, w zbiorach rodziny zachowała się jedynie Legitymacja Inwalidów Wojennych Rzeczypospolitej Polskiej wydana w 1938 r., gdzie odnotowano uszczerbek na zdrowiu 15 %.