JAKUB, JADWIGA, JÓZEF I STANISŁAW SZLAGOWSCY, Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Jakub Szlagowski urodził się dnia 19 lipca 1857 - Dziećmierowo Kórnik, dawny pow. Śrem, zmarł dnia 13 stycznia 1931 - Poznań, obecnie spoczywa na cmentarzu komunalnym Poznań Junikowo - pole:9 kwatera:1 rząd:1 miejsce:1. Data zgonu o wyjaśnienia.

Odnośnie Powstania Wielkopolskiego wymieniony został w następujących źródłach:

Jakub Szlagowski

Album Pamiątkowy Powstańców Ziem Zachodnich R.P., Poznań 1937, nr 1; Poznań 1938, nr 2, nr 3, nr 4, nr 5; [Poznań] 1939, nr 6 Wojcięgowska Danuta, Jarosz Bogdan, Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego 1918-1919 z ówczesnych granic powiatu średzkiego, Dominowo 2017 Karwat Janusz (wybór i oprac.), Wspomnienia z Powstania Wielkopolskiego, Biblioteka "Kroniki Miasta Poznania", Poznań 2007

Rodzice Jakuba - Jakub i Maria z Zbrudzeńskich pobrali się w roku 1854 w miejscowości Mchy, powiat śremski

Helena z d. Wize

Helena z d. Wize urodziła się 25 lutego 1866 - Szadek, kaliskie, zmarła 23 czerwca 1938 w miejscowości Wełna.

Jakub i Helena pobrali się w roku 1884 i doczekali się potomstwa:

Marii Jadwigi Józefa Waleriana Zofii Wiktorii 15 grudnia 1889 - 14 lutego 1890, Anny - 28 lutego 1891- 05 grudnia 1980, wyszła za mąż za Zbigniewa Dzierżykraj Morawskiego, POWSTAŃCA WIELKOPOLSKIEGO, a ich córka Maria Teresa wyszła za mąż za Dezyderego Józefa Chłapowskiego z Chłapowa h. Dryja 1913-1997, syna Mieczysława (POWSTAŃCA WIELKOPOLSKIEGO) Jana Nepomucena Szlagowskiego h. Nałęcz urodzony 30.04.1892 w w Szczodrzykowie, zmarł 1944 - poszukujemy informacji na temat zgonu, miejsca i daty dziennej, a także miejsca spoczynku. Powstaniec Wielkopolski, o którym pisaliśmy. Irenę (24 lipca 1894 -1957, wyszła za mąż za Dezyderego Chłapowskiego 1894-1928, syna Jana Wacława (POWSTAŃCA WIELKOPOLSKIEGO) Stanisława Joachima Macieja Zbigniewa 15 lutego 1902, zginął 25 siernia1920 roku pod Brodnicą, 31 Pułk Piechoty

Elżbiety Urszuli 24 październik 1904 - 09 października 1934, wyszła za mąż za Kazimierza CHŁAPOWSKIGO, uczestnika Powstania Wielkopolskiego .

Jakub Szlagowski i Jego Rodzina

Maria SZLAGOWSKA

Maria SZLAGOWSKA - 15.10.1885 r. - 10.06.1956 r., w roku 1906 wyszła za mąż za Stanisława Jordana, ur. 05 maja 1875 roku w Biskupicach, POWSTAŃCA WIELKOPOLSKIEGO, syna Anastazego (1834) i Emilii z Kasprzyckich(1848). Rodzice Stanisława pobrali się w roku 1864 w Gołuchowie, z tego związku urodziły się jeszcze Helena i Maria. Stanisław zmarł w roku 1945, niestety miejsce pochówku jest nieznane

Stanisław Jordan jest wielokrotnie wymieniany w źródłach dotyczących Powstania Wielkopolskiego w Obornikach, zarówno w dokumentach jak i we wspomnieniach uczestników Powstania. Stanisław Jordan był jednym z inicjatorów przygotowań do powstania w okręgu obornickim. Został wybrany prezesem tajnego komitetu powiatowego, powołanego do kontaktów z organizacjami niepodległościowymi w Poznaniu. W listopadzie 1918 roku brał udział w tajnym spotkaniu, w wyniku którego powołano Radę Robotniczo- Żołnierską. Na jej czele stanął Jordan.

Był także delegatem na sejm dzielnicowy w Poznaniu. W grudniu 1918 roku, stanął na czele delegacji złożonej z obywateli okręgu, witającej na dworcu w Obornikach, jadących przez Poznań do Warszawy Ignacego Paderewskiego.

W styczniu 1919 roku Stanisław Jordan uzyskał nominację Naczelnej Rady Ludowej na obornickiego starostę powiatowego. Objął funkcję, w miejsce dotychczas pełniącego te obowiązki Niemca, Clausa Henninga von Koeller – Hoff.

Maria Jordanowa włączyła się w prace na rzecz powstania. Została przewodniczącą wydziału żywnościowego w świeżo utworzonym Towarzystwie Polskim Czerwonego Krzyża.

W roku 1906 roku Stanisław zakupił majątek w Gołaszynie, gdzie kolejno na świat przychodziły dzieci Marii i Stanisława:

Leszek Andrzej urodził się w roku 1906 zamordowany w marcu 1940 roku w Charkowie, po uzyskaniu dyplomu magistra ekonomii na Uniwersytecie Poznańskim (1929) ukończył też Szkołę Podchorążych Rezerwy Kawalerii (1931). Pełnił służbę w 15 Pułku Ułanów. Ożenił się z Anielą z Pajzderskich Bratkowską, małżeństwo pozostało jednak bezdzietne. W 1939 roku został przeniesiony do 7 Pułku Strzelców Konnych Wielkopolskich gdzie walczył w randze porucznika. Po 17 września prawdopodobnie musiał dostać się na tereny zajęte przez Rosjan. Zginął z rąk NKWD w Charkowie, w 1940 roku. Pochowany jest na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu na Piatichatkach Aleksandra 1907-1912 Maria 1909-1997 - wyszła za Mieczysława Józefa Poniatowskiego, z którym miała z córką z pierwszego małżeństwa, osiadła w Londynie. Ponownie wyszła za mąż za Władysława Deringa, Zbigniew Anastazy 1911-1977 studiował filozofię na Uniwersytecie Poznańskim a po ukończeniu, kontynuował naukę na uczelniach w Bonn i Paryżu (Sorbona). W 1939 roku, w obliczu nadciągającej wojny powrócił do kraju. Po klęsce kampanii wrześniowej przedarł się przez Węgry do Francji gdzie wstąpił do 10 Brygady Kawalerii Pancernej. Kontynuował walkę w 1 Dywizji Pancernej generała Maczka, m.in. brał udział w bitwie pod Falaise i o Wilhelmshaven. Po wojnie nie wrócił do Polski, jako syn „dziedziców” i żołnierz generała Maczka, nie bardzo miał tu czego szukać. Aniela Teresa 1917-1957 zmarł w Katowicach.

**********************************************

Jadwiga SZLAGOWSKA

Jadwiga SZLAGOWSKA urodziła się 17.02.1887 w Szczodrzykowie - 29.10.1965 w Warszawie, została pochowana na Powązkach Wojskowych - POWSTANIEC WIELKOPOLSKI i WARSZAWSKI, pseudonim "Przekop"

W obu Powstaniach brała udział jako sanitariuszka.

notatka biograficzna a Wikipedią:

działaczka Polskiego Stowarzyszenia Pielęgniarek Zawodowych, Ligi Kobiet, Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia, długoletnia inspektor do spraw pielęgniarstwa w Ubezpieczalni Społecznej, następnie w ZUS-ie. Założycielka szkół pielęgniarstwa prowadzonych pod patronatem ZUS-u.

Szkołę średnią ukończyła w Poznaniu w roku 1905, następnie w roku 1906 ukończyła roczną szkołę gospodarstwa. Po ukończeniu szkoły podjęła kilkuletnią pracę społeczną w Towarzystwie Czytelni Ludowych. W roku 1913 pracowała na stanowisku sekretarki w Towarzystwie Pomocy Naukowej dla dziewcząt w Poznaniu. Przez dwa lata 1914–15 szkoliła się w teorii i praktyce w zakresie pielęgniarstwa.

W Powstaniu Wielkopolskim wymieniona w źródłach:

Basiński Jan, Organizacja i znaczenie służby sanitarno-medycznej w przebiegu powstania wielkopolskiego i organizacja Wojska Wielkopolskiego 1918-1919, Koszalin 2010
Biografistyka Powstania Wielkopolskiego 1918-1919. Materiały z VI Ogólnopolskiego Seminarium Historyków Powstania Wielkopolskiego 1918-1919. Kościan, 19 kwietnia 1985 r., red. nauk. Bogusław Polak, Koszalin 1985

W latach 1919–1922 na ochotnika podjęła pracę w szpitalach polowych i wojskowych gdzie pracowała jako przełożona pielęgniarek. Okres 1922–1925 podjęła pracę w Okręgu Wielkopolskim PCK. Pełniła tam funkcję sekretarza generalnego oraz równocześnie była przewodniczącą Sekcji Opieki nad Dzieckiem.

W okresie 1 września 1927 do 1 marca 1928 prowadziła kursy przeznaczone dla higienistek społecznych z ramienia Urzędu Wojewódzkiego. Po ukończeniu szkoleń podjęła pracę w Okręgowym Związku Kas Chorych w Poznaniu na stanowisku kierowniczki kursów dla higienistek społecznych.

W roku 1932 uzyskała dyplom pielęgniarski, który zdała na egzaminie państwowym w Uniwersyteckiej Szkole Pielęgniarek i Higienistek w Krakowie. W okresie 1932–1934 pełniła funkcję dyrektora Szkoły Pielęgniarek Społecznych Związku Kasy Chorych w Poznaniu. Na okres od 1 maja 1934 do 1 stycznia 1935 została służbowo przeniesiona do Warszawy gdzie została minowana inspektorką pielęgniarstwa w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych na Wypadek Choroby i Macierzyństwa.

Podjęła się zorganizowania Szkoły Pielęgniarek w Wilnie gdzie od 1 lutego 1939 pracowała na stanowisku dyrektora. Wybuch II wojny światowej przeszkodził w zrealizowaniu planów i otwarciu szkoły. W dniu 14 lipca 1940 roku powróciła do stolicy. Chciała zatrudnić się w ZUS-ie lecz ograniczenia związane z okupacją nie pozwoliły na jej zatrudnienie. Okres okupacji przepracowała w węglowej spółce Giesche i Sp. oraz jako tłumaczka pracowała w więzieniu na Pawiaku. W tym też czasie brała czynny udział w konspiracji.

W Powstaniu Warszawskim pomagała walczącym pełniąc funkcję sanitariuszki na ulicy Polnej, następnie pomagała w szpitalu. Oddział:

"Bakcyl" (Sanitariat Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej) - 3. batalion pancerny "Golski" - Punkt sanitarny ul. Polna 34, następnie ul. Marszałkowska 71

Szlak bojowy: Śródmieście Południe

Po powstaniu wyjechała do Krakowa. Tam od dnia 5 kwietnia 1945 pracowała jako inspektorka pielęgniarstwa w krakowskim oddziale ZUS-u, który w tym okresie miał w Krakowie tymczasową siedzibę. 27 kwietnia 1945 roku przeniesiona zostaje do Łodzi w związku z planowanymi przenosinami centrali ZUS. Tam pracowała jako inspektorka pielęgniarek na teren całego kraju w dziale nadzoru i lecznictwa.

W roku 1946 po przenosinach całego oddziału ZUS do Warszawy pracowała jako wizytatorka szpitali oraz szkoliła nowe pielęgniarki.

Po zakończeniu działań wojennych starała się na utworzenie szkół pielęgniarstwa w innych miastach. Dzięki jej staraniom powstały szkoły pielęgniarstwa w Siemianowicach i w Warszawie.

Od 1 stycznia 1951 została służbowo przeniesiona do Zakładu Lecznictwa Pracowniczego, następnie po roku oddelegowano ją do Departamentu Lecznictwa i Profilaktyki w Ministerstwie Zdrowia i Opieki Społecznej. Tam pracowała do 30 maja 1952 roku.

Zła polityka kadrowa doprowadziła do zwolnienia jej z pracy, z tego powodu przeszła na emeryturę.

Odznaczona złotym medalem PCK w roku 1922.

Zmarła bezpotomnie 29.10.1965 w Warszawie, została pochowana na Powązkach Wojskowych, kwatera F III, rząd11, grób 13

****************************************

Józef Walerian SZLAGOWSKI

Józef Walerian SZLAGOWSKI urodził się 25 listopada 1888 roku w Szczodrzykowie.

13 marca 1926 roku poślubił w Poznaniu Emilię Marię Kowalewską, ur. 14 czerwca 1897 roku w Warszawie. Ze związku tego urodzili się

Ewa Anna 2309.1926 Waldemar Józef 13.01.1928

Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim, wymieniony w bazie PW dwukrotnie:

status/stopień: podporucznik w terenach uwagi: dekret mianujący byłych sierżantów podoficerów i urzędników byłej armii niemieckiej podporucznikami w Polskich Siłach Zbrojnych; dekret o nadaniu oficerom starszeństwa w stopniach źródła:Tygodnik Urzędowy Naczelnej Rady Ludowej 1919, nr 1-10; "Tygodnik Urzędowy" 1919, nr 1-72

Album Pamiątkowy Powstańców Ziem Zachodnich R.P., Poznań 1937, nr 1; Poznań 1938, nr 2, nr 3, nr 4, nr 5; [Poznań] 1939, nr 6

Józef Walerian SZLAGOWSKI zmarł w Poznaniu, spoczął w grobowcu rodzinnym na Junikowie, niestety data zgonu podlega wyjaśnieniu, w źródłach dotyczących rodziny pojawia się rok 1963 natomiast w wyszukiwarce miejskiej mamy datę 1959-04-09, pole:9 kwatera:1 rząd:1 miejsce:1

******************************************

Stanisław Joachim SZLAGOWSKI urodził się 02 stycznia 1899 w Szczodrzykowie, 14 grudnia 1939, POWSTANIEC WIELKOPOLSKI, rozstrzelany w Winiarach pod Kaliszem z grupą Polaków, pochowany w zbiorowej mogile w Ostrowie Wielkopolskim, grób symboliczny znajduje się na cmentarzu komunalnym Poznań Junikowo, pole:9 kwatera:1 rząd:1 miejsce:1.

Stanisław poślubił Eugenię z dom. Rigall 1906-1991, z tego związku urodzili się Wojciech (1930), Zbigniew, Antoni i Maria.

Stanisław i Eugenia z dom. Rigall

Syn Wojciech tak relacjonował zatrzymanie swego ojca w 1939 roku:

– Wyszedłem ojcu na spotkanie i zobaczyłem go idącego do domu, opowiada pan Wojciech. – Wtedy podjechał do niego niemiecki samochód i ojciec wsiadł do środka. Samochód ruszył, zatrzymał się niedaleko, pod plebanią. Wróciłem biegiem do domu i zapytałem mamę, gdzie tata się wybiera. Odpowiedziała, że nigdzie, że czeka z obiadem. Wybiegła zaraz z domu i pod plebanią, podeszła do samochodu. Zapytała Niemców, dokąd ojca zabierają. Odpowiedź brzmiała: na spacer…

Niemcy w tym czasie poszli po proboszcza Joachimowskiego. Potem ruszyli po kierownika szkoły pana Karolewskiego (imienia nie pamiętam). Całą trójkę zabrali do więzienia w Ostrowie, na ul. Limanowskiego. Był to grudzień 1939 roku.

Rodzina Szlagowskich mieszkała wówczas w Rososzycy. Stanisław pracował jako urzędnik w majątku Niemca Deutshmana. Wiadomość o śmierci Stanisława Szlagowskiego dotarła do rodziny po wojnie. W czasie egzekucji w pobliskim lesie, koło wsi Winiary przebywała jakaś kobieta zbierająca chrust, która widziała rozstrzelanie Polaków. Eugenia Szlagowska, żona zamordowanego przez całą wojnę poszukiwała męża, śląc listy, gdzie tylko mogła. Bez skutku.