Hendricks Bernard Ludwik i Józef

Hendricks Bernard Ludwik (1897 -?)
Urodził się 5 VIII 1897 r. w miejscowości Ganina (dawniej powiat mogileński, obecnie wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Gniezno). Jego rodzicami byli Wilhelm i Maria Marta z Kabacińskich, para pobrała się w 1895 r. Jego braćmi byli Józef (ur. 10 III 1896) i Franciszek (ur. 1 X 1898, w WBH odrzucony wniosek do KKiMN, w czasie okupacji więziony w Lesznie).
Służył w armii pruskiej, stacjonując w forcie Rauch (Rocha) w Poznaniu wstąpił 13 XII 1918 r. do Straży Bezpieczeństwa, po wybuchu powstania brał udział w walkach w mieście (m.in. o Zamek i dworzec główny), następnie skierowany do Pleszewa celu szkolenia rekruta. Od 15 IV 1919 r. przydzielony do Stacji Lotniczej Ławica pod Poznaniem - oddział fotografów w Szkole Lotnictwa. W szeregach 14 Eskadry Lotniczej brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Zweryfikowany przez Koło Bydgoszcz Towarzystwa Powstańców 1918/1919 1 VII 1937 r. Jego wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości został odrzucony 25 VI 1938 r.
Ożenił się z urodzoną w Berlinie 23 IV 1905 r. Gertrudą Piotrkowiak, z którą miał syna Sylwestra ur. w Inowrocławiu 25 VIII 1927 r. Gertruda zmarła w 1985 r. spoczywa na cm. kom. w Bydgoszczy przy ul. Lotników, to także miejsce pochówku Barbary Hendricks (1932-1987) i Aleksandra Strzelczyka (1943-2013).
Dalszych losów Bernarda nie ustalono.
—---------------------------------------------------------------------
Hendricks Józef (1896 - 1969)
Urodził się 10 III 1896 r. w miejscowości Świątniki Małe (wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Mieleszyn). Jego rodzicami byli Wilhelm i Maria Marta z Kabacińskich, para pobrała się w 1895 r.
Po wybuchu I wojny światowej został powołany do armii pruskiej, walczył na froncie zachodnim.. Służył w piechocie, po ukończeniu szkoły oficerskiej w 1917 r. mianowano go podporucznikiem. W VI 1917 r. został oddelegowany na kurs obserwatorów lotniczych, następnie do szkoły lotniczej we Wrocławiu. W 1918 r. ukończył szkołę lotniczą w Brzegu, do końca wojny służył w szkole lotniczej w Hanowerze.
Nie potwierdzono jego udziału w powstaniu. W IV 1919 r. zgłosił się na ochotnika do Wojsk Wielkopolskich i został przydzielony do 3. Wielkopolskiej Eskadry Lotniczej Polnej na podpoznańskiej Ławicy. 5 V 1919 r. mianowano go podporucznikiem wojsk lotniczych, a już 3 VI 1919 r. porucznikiem. Walczył na froncie ukraińskim w okolicach Lwowa. Następnie przydzielony do Wojskowego Portu Lotniczego Ławica. W II 1920 r. przeniesiony został do 4. Wielkopolskiej Eskadry Bojowej (15. Eskadra Myśliwska) w Bydgoszczy. Po rozpoczęciu polskiej ofensywy na Ukrainie w V 1920 r. ponownie wyruszył na front. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Virtuti Militari, czterokrotnie Krzyżem Walecznych i dwukrotnie wymieniony w rozkazach pochwalnych dowódcy VI Armii.
Po wojnie polsko - bolszewickiej nadal służył w lotnictwie W 1922 r. został awansowany na stopień kapitana, w 1924 r. na majora.
W 1922 r. ożenił się z pochodząca z Warszawy Jadwigą Mańczak.
24 VIII 1939 r. zmobilizowano go do 3. Pułku Lotniczego w Poznaniu, gdzie został komendantem bazy zapasowej w Lublinie. 18 IX przekroczył granicę Rumunii, gdzie został internowany. 1 X 1939 r. uciekł z obozu internowania i przedostał do Francji, a stamtąd do Wielkiej Brytanii. W III 1942 r. został przyjęty do Polskich Sił Powietrznych i wyznaczony na stanowisko komendanta Stacji Lotniczej Hucknall. W latach 1943-46 służył w Inspektoracie ds. Zarządu Wojskowego.
Po zakończeniu wojny w 1946 r. wrócił do kraju. Aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa w VIII 1949 r. Wyrokami Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie z VI 1951 r. skazany na sześć lat więzienia oraz przepadek całego mienia. Karę więzienia (na mocy amnestii złagodzono do trzech lat) odbywał w więzieniu na Mokotowie, w Rawiczu oraz w Obozie Pracy w Strzelcach Opolskich, gdzie pracował w kamieniołomach. Po zwolnieniu w 1953 r. wraz z drugą żoną Martą zamieszkał w Stęszewie, następnie w Krosnowicach Kłodzkich (gdzie pracował jako ogrodnik) oraz w Ziębicach w powiecie ząbkowickim na Dolnym Śląsku.
Zmarł w Ziębicach 26 IV 1969 r., pierwotnie spoczywał na tamtejszym cm. kom., tego samego roku pochowany na cm. kom. w Poznaniu na Junikowie, spoczywa z żoną Martą zm. 14 XII 1984 r. pole 15 kwatera D rząd 0 miejsce 37 GPS: 52.391348, 16.82406
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html?mtype=cemeteries&cm_id=2&id=1061650&name_surname=Hendricks%20J%C3%B3zef#OpenMap
źródła: Archiwum Państwowe w Bydgoszczy Oddział w Inowrocławiu, Urząd Stanu Cywilnego Jastrzębowo, Akta stanu cywilnego - wtóropisy, Akta urodzeń, Rejestr urodzeń poboczny nr 1-119; Kulczyński Robert ks. SDB, Wielkopolski personel wojsk lotniczych (jednostki bojowe, IWL i SLŁ) w 1919 r. maszynopis.; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; WBH - Wyszukiwarka personalo - odznaczeniowa; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line i Lista odznaczonych WKP; Niebieska Eskadra - strona internetowa, biogram Józefa w opracowaniu Jarosława Wawrzyniaka; APP, Akta miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1933.
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024
===================================