Filejski Feliks Marian (1896-1940)
Filejski Feliks Marian (1896-1940)
Urodził się 8 XIII 1896 r. w miejscowości Kamionka (wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie czarnkowsko - trzcianeckim, w gminie Lubasz) w rodzinie Stanisława (1861-1921, syn Franciszka i Agnieszki) i Heleny z d. Wienke (ur. 1876, córka Fryderyka i Reginy), z tego związku urodziły się także Wanda (1898), Elwira (1900) i Irena (1901).
Nie ustalono czy brał udział w I wojnie światowej. W 1919 r. wstąpił ochotniczo do Wojsk Wielkopolskich, został skierowany na siódmy odcinek - czarnkowski pod rozkazy Michała Zenktelera (15 IX 1890 - 21 I 1936), tu należy wyjaśnić, że w źródłach błędnie podawany jest jako 8. odcinek, odcinków obrony przed armią pruską było w tym rejonie siedem, pod dowództwem całości Kazimierza Grudzielskiego (9 V 1856 - 31 III 1921) i tak pierwszy odcinek inowrocławski – dowódca Paweł Cyms, drugi odcinek - łabiszyński oraz trzeci odcinek szubiński pod wspólnym dowództwem kapitana Jana Tomaszewskiego, czwarty odcinek, kcyński – dowódca Konrad Golniewicz, piąty odcinek margoniński – dowódca Maksymilian Bartsch, szósty odcinek, chodzieski – dowódca Włodzimierz Kowalski i siódmy, gdzie służył Filejski. Po podpisaniu rozejmu w Trewirze 16 II 1919 r. Filejski został skierowany na front wschodni wojny polsko - bolszewickiej, podczas walk dostał się do niewoli bolszewickiej. Po powrocie z niewoli przeniesiony w 1920 r. do 17. pułku artylerii polowej, który utworzono 23 I 1920 r. (po przemianowaniu 2. Pułku Artylerii Polowej Wielkopolskiej na 17. pal). 23 XII 1920 r. 17. pap transportem kolejowym wrócił z frontu do Wielkopolski. Początkowo stacjonował w Biedrusku a następnie w Poznaniu i w Mogilnie następnie w Gnieźnie. 31 XII 1931 r. pułk przemianowany z 17. pap na 17. Pułk Artylerii Lekkiej (17. pal).
W Wojskowym Biurze Historycznym znajdują się teczki Wniosek do Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari (97 - 9731 - porucznik), Krzyż Walecznych (29/F - 267, podporucznik), 368/969 (przekreślony) i Odrzucony 30 V 1938 r. wniosek do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości (24/25367; 106367, kapitan z ówczesnym adresem w Toruniu).
1 VII 1923 r. awansowany do stopnia kapitana, był oficerem w Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu. W 1936 r. przeniesiony z 17. pal do Szkoły Podoficerów Zawodowych Artylerii w Toruniu na stanowisko dowódcy 4. baterii szkolnej. Był także autorem „Podręcznika podoficera zaprzęgowego artylerii. Pielęgnacja koni wojskowych cz. I.”, wydanego w 1939 r. przez Wojskowy Instytut Naukowo - Oświatowy w Warszawie.
Po wybuchu II wojny światowej i wkroczeniu wojsk sowieckich na wschodnio - polskie terytorium Filejski został osadzony w Starobielsku, a w kwietniu 1940 r. zamordowany przez sowietów, co znajduje potwierdzenie w Wykaz akt ewidencyjnych jeńców wojennych, którzy opuścili obóz NKWD w Starobielsku, kopia w Archiwum IPN (daw. sygn. STAR/pozycja). STAR - 384 - 3442 IPN BU 2904/509; Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003 KC 114 zamordowany w Charkowie.
Został pośmiertnie awansowany na stopień majora.
Żona Margarete Minna Heinrich (1895-1974, córka Leona i Weroniki z d. Bloch).
©Genealogia Powstańców Wielkopolskich 2024