Czesław Ganowicz
oraz jego rodzeństwo
Władysława ur. 1870, zm. 1952 w Śremie, żona Władysława Lompa,
1872 - Stanisław,
1874 - Jadwiga,
1877 - Zofia,
1879 - ur. i zm. Franciszek
Leonard ur. 28.10.1884
Urodzili się w rodzinie Karola Ganowicza (ur. 1840), gostyńskiego oberżysty, i jego żony Cecylii z Kaczmarkiewiczów (1848 - 1884). Para pobrała się w roku 1868 w Gostyniu:
Parafia katolicka Gostyń, wpis 9 / 1868
Carolus Ganowicz (28 lat)
Caecilia Kaczmarkiewicz (20 lat)
https://szukajwarchiwach.pl/.../full/d_QCv5_PCmv8U-leCfppQw
Czesław Ganowicz - notka biograficzna za Wikipedią:
urodził się 19 lipca 1881 w Gostyniu, akt urodzenia: https://szukajwarchiwach.pl/.../full/XkKLyCOd6pujH9sI6EXSLg
Czesław Ganowicz zmarł 23 grudnia 1938 roku w Roszkowie k. Jarocina w domu swojego szwagra Seweryna Ozdowskiego. Pogrzeb przeistoczył się w lokalną manifestacją o charakterze narodowym. Został pochowany w grobowcu Ozdowskich na cmentarzu przy parafii św. Marcina w Jarocinie
https://swmarcin-jarocin.com/grobowiec,sewerynostwa...
– lekarz medycyny, literat, filozof i działacz społeczno-polityczny. W swoich utworach literackich posługiwał się podwójnym nazwiskiem „Ogonow-Ganowicz”, które jak twierdził wywodziło się z tradycji rodzinnej.
Po ukończeniu szkoły podstawowej uczęszczał do Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu. Świadectwo maturalne uzyskał w 1902 roku. Naukę kontynuował na uczelniach w Lipsku, Wrocławiu oraz na Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium. Studiował prawo, filozofię, psychologię i medycynę (specjalność psychiatria i neurologia). Prawo wykonywania zawodu lekarza uzyskał w Monachium w 1908 roku. W szkole średniej i na studiach brał udział w tajnej pracy oświatowej i niepodległościowej. W Monachium zaprzyjaźnił się ze Stanisławem Przybyszewskim. Ganowicz był w znacznie lepszej sytuacji finansowej i często wspomagał pisarza, pokrywając jego wydatki. Wysoko cenił Przybyszewskiego i jego twórczość, co podkreślał w wielu artykułach publikowanych w „Kurierze Poznańskim”.
Po studiach został lekarzem okrętowym. Zwiedził Kamerun i Wyspy Kanaryjskie. Podróżował również po Grecji, Włoszech, Turcji i Francji. W latach 1911–1916 prowadził praktykę lekarską w Kudowie Zdroju i Poznaniu. Od 1915 do 1919 roku praktykował w Międzychodzie. W czasie powstania wielkopolskiego i tuż po nim, prowadził energiczne działania w kierunku przyłączenia Międzychodu do Polski. Naraził się tym władzom pruskim i został zatrzymany w więzieniu w Międzyrzeczu. W tym czasie Grenzschutz kilkakrotnie przeszukał jego mieszkanie w Międzychodzie. W 1921 ponownie zamieszkał w Poznaniu. Pracował w tym czasie jako referent wydziału zdrowia przy Urzędzie Wojewódzkim (do 1923). W 1926 przeniósł się do Gołubia, a w listopadzie 1927 roku otworzył praktykę w Inowrocławiu. Specjalizował się w chorobach serca i układu nerwowego. Z dobrymi efektem stosował solankę, borowinę i szczawy. W drugiej połowie lat trzydziestych większość czasu spędzał w swoim majątku w Roszkowie (z uwagi na ciężką i stale postępującą chorobę, której nabawił się w trakcie pobytu w więzieniu w Międzyrzeczu).
Od 1910 należał do Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Był członkiem Sodalicji Mariańskiej i zwolennikiem prawicowo-konserwatywnych poglądów Romana Dmowskiego. W latach trzydziestych był prezesem Koła Stronnictwa Narodowego w Inowrocławiu. W 1933 roku stanął przed sądem oskarżony o obrazę rządu. Został ukarany grzywną oraz miesięcznym aresztem w zawieszeniu.
W roku 1908 w Poznaniu ożenił się z Marią Janiną Czesławą Wentzel ur. 29.11.1885, zm. 18.10.1952, córką Wiktora Karola i Józefy Heleny ze Stabrowskich (rodzice pobrali się we Wrześni w roku 1883). Akt urodzenia https://szukajwarchiwach.pl/.../full/Cc3vV45pvk6ETm7Wqgq2KA
Ze związku Czesława i Marii Janiny Czesławy urodziło się dwoje dzieci: Zbigniew Marian (1912) i Krystyna (1913).
Krystyna po mężu Klimaszewska urodziła się 20 października 1908 roku w Poznaniu, mistrzyni Polski w szybownictwie z 1935 roku, działaczka ruchu oporu w strukturach Dowództwa Głównego AK, pseudonim "Ewa" . Jako pierwsza na świecie odbyła nocny lot żaglowy. W czasie wojny Ganowiczówna mieszkała w Warszawie. Na początku lat czterdziestych rozpoczęła współpracę z konspiracyjnym wywiadem.
W tym samym czasie została żoną Sándora Benisa (ur. 1910-12-26) – wywiadowcy Muszkieterów, a później żołnierza ZWZ-AK, poległego w czasie powstania warszawskiego (poległ 13 września 1944 r. w rejonie Szpitala św. Łazarza przy ul. Książęcej 2).
Węgier z pochodzenia mieszkał na stałe w Polsce. W czasie okupacji działał w podziemiu używając nazwiska Henryk Klimaszewski i pseudonimu „Szan”. Był niesłychanie rzutkim człowiekiem. Miał wykształcenie ekonomiczne, doskonałą znajomość języka niemieckiego i niesłychaną łatwość zjednywania sobie ludzi. W 1941 roku zorganizowali w Garbatee koło Kozienic przedsiębiorstwo „Holzbetrieb Garbatka" produkujące szafy, stoły i inny tego rodzaju sprzęt na potrzeby Wehrmachtu. Firma posiadała biura w Krakowie i w Warszawie. W przedsiębiorstwie znajdowali formalne zatrudnienie żołnierze AK (np. Kazimierz Leski). W konspiracji działał początkowo w organizacji „Muszkieterowie”. Był tam kurierem wywiadu i kontrwywiadu na trasie budapeszteńskiej. Od 1941 r. działał w ZWZ-AK, gdzie kierował podgrupą wywiadowców z referatu "997" wywiadu KG AK. Pośmiertnie odznaczony przez gen. T. Komorowskiego „Bora” Krzyżem Orderu Virtuti Militari (22 września 1944).
Krystyna była sekretarką w Referacie „997” Oddziału II Komendy Głównej AK (wywiady obce).
Latem 1947 roku Krystyna Klimaszewska została kierownikiem szybowcowego ośrodka szkoleniowego w Starej Miłosnej, powołanego do życia decyzją Ministerstwa Komunikacji. Ośrodek dysponował siedmioma szybowcami treningowymi, a na pierwszy kurs uczęszczało trzydzieści osób. W połowie lat sześćdziesiątych pracowała w Dziale Wydawnictw Centralnego Instytutu Informacji Naukowo-Technicznej i Ekonomicznej w Warszawie.
Krystyna Klimaszewska z Ganowiczów zmarła 7 czerwca 1999 roku w Nowym Sączu. Została pochowana na cmentarzu gołąbkowickim.
Zbigniew Ganowicz urodził się 17 marca 1912 w Poznaniu, ukończył studia na Uniwersytecie Poznańskim. W roku akademickim 1938/39 zdobył zawód inżyniera rolnika. Zmobilizowany w stopniu podporucznika do 15 Pułku Ułanów Poznańskich, poległ pod Młocinami 19 września 1939 roku. Został pochowany na Cmentarzu Wawrzyszewskim w Warszawie, co znajduje potwierdzenie na listach strat: Źródło: Kryska-Karski Tadeusz, Straty korpusu oficerskiego 1939-1945, Londyn, 1996
uczestnik walk Kampania wrześniowa 1939
przydział wojskowy kaw. 15 p. uł.
stopień wojskowy ppor. rez.
przyczyny śmierci poległ
data śmierci 1939-09-19
miejsce śmierci Warszawa-Młociny
miejsce pochówku cm. Wawrzyszew
Sporządzono na podstawie:
http://www.basia.famula.pl/pl/
https://www.myheritage.pl/
http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search
https://pl.wikipedia.org/wiki/Czes%C5%82aw_Ganowicz
https://upload.wikimedia.org/.../Ganowicz_Czes%C5%82aw.jpg
http://www.formanowicz.pl/bio.../Czes%C5%82aw%20Ganowicz.pdf
http://poznan-project.psnc.pl/
https://swmarcin-jarocin.com/grobowiec,sewerynostwa...
http://e-kartoteka.net/pl/search
https://pl.wikipedia.org/wiki/Krystyna_Klimaszewska
https://www.straty.pl/pl/szukaj
https://www.1944.pl/szukaj.html/szukaj/kaliszewski
http://www.formanowicz.pl/gano/osoby/os22904.html
https://www.facebook.com/media/set/?vanity=genealogia.powstancow.wielkopolskich&set=a.469110281204379