Buliński Franciszek
Buliński Franciszek
oraz jego rodzeństwo:
- Tomasz 03-06-1900-23-09-1976,
- Zofia 02-05-1902 - 27-11-1983, po mężu Gawroniak,
- Franciszka 23-07-1905 - 07-02-1991, po mężu Chełmniak,
- Stefan 27-08-1908 - 09-12-1980 - Źródło: Muzeum Stutthof w Sztutowie
1945-01-12 numer 105150
- Leon 25-06-1910 - 06-03-1991 - Źródło: Urząd do spraw kombatantów i osób represjonowanych jeniec wojenny, data wzięcia do niewoli 1939-09-01 miejsce osadzenia OBÓZ JENIECKI data zwolnienia 1940-07-01
- Cecylia 20-11-1911 - 09-04-1978 - po mężu Nowicka
urodzili się w rodzinie Marcina 01-11-1874-09-01-1952 i Agnieszki z d. Przybyłek 08-01-1880 - 27-11-1957
Franciszek Buliński urodził się 1.11.1898 r. w miejscowości Wanne w Westfalii
W 1918 r. będąc w wieku poborowym obawiając się powołania do wojska niemieckiego uciekł z Niemiec do Polski. Już w pierwszych dniach Powstania Wielkopolskiego brał udział w zdobyciu w Poznaniu Fortu Grolman pod dowództwem kapitana Jana Tomaszewskiego. Następnie walczył pod Szubinem, Rynarzewem, Kcynią i Łabiszynem. Uczestniczył także w wojnie polsko bolszewickiej.
W lipcu 1920 r. jego rodzice i pozostałe rodzeństwo powrócili z Niemiec do Polski kupując a następnie prowadząc gościniec w Kopaszynie w gminie Wągrowiec. W 1921 r. kończąc szkołę podoficerską w Chełmnie przeszedł do zawodowej służby wojskowej. W okresie międzywojennym pełnił służbę w garnizonie w Toruniu i Wrześni.
03.10.1925 zawarł związek małżeński z Pelagią Patelską (12-01-1908 - 26-01-1987) w kościele katolickim w Podlesiu Kościelnym w powiecie wągrowieckim. Z tego związku urodziła się Felicja po mężu Borowiak 11-07-1926 -13-03-2014.
W kampanii wrześniowej 1939 r. w stopniu starszego sierżanta pełnił służbę szefa kancelarii 68 Pułku Piechoty. Wziął także udział w największej bitwie obronnej 39 r. w: bitwie pod Bzurą. W latach 1941-1942 pod pseudonimem „Bąk” działał w konspiracji wojskowej organizując i pełniąc funkcję dowódcy Wągrowieckiego Ośrodka Wielkopolskiego Kierownictwa Związku Odwetu.
W 1942 r. został ujęty przez Gestapo i osadzony w więzieniu w Rawiczu. Po 14 miesiącach tortur wyrokiem Wyższego Sądu Krajowego w Poznaniu na sesji wyjazdowej w Rawiczu został skazany na karę śmierci. Wyrok wykonano w więzieniu rawickim przez powieszenie w dniu 27 października 1943 roku.
W 1946 r. jego szczątki po identyfikacji przeniesiono z Rawicza do Gniezna, i spoczęły w zbiorowej mogile ofiar terroru w Gnieźnie przy ulicy Witkowskiej. Symbolicznie grób Franciszka jest także z jego małżonką na poznańskim Junikowie pole 6, kwatera 1, rząd 11, grób nr 7.
Franciszek Buliński otrzymał następujące odznaczenia:
Odznakę Pamiątkową Wojsk Wielkopolskich
Odznakę Honorową za Czas Pobytu na Froncie za 18 miesięcy
Odznakę Honorową "Orlęta" – wersję emaliowaną
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921
Medal Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości
Odznakę Pamiątkową 68. Pułku Piechoty
Wielkopolski Krzyż Powstańczy – pośmiertnie w 1959
Krzyż Walecznych – pośmiertnie w 1966
źródła
http://www.bohaterowie1939.pl/polegly,bulinski,franciszek,8147.html
http://caspw.pl/zbiory/52.-franciszek-bulinski
https://www.myheritage.pl/
http://www.straty.pl/pl/szukaj
http://www.bohaterowie1939.pl/polegly,bulinski,franciszek,8147.html
https://www.poznan.pl/mim/necropolis/search.html
http://powstancy-wielkopolscy.pl/search
http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search
W Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej 1939-1945 zapewne pomylili datę urodzenia, podając 08-11-1893, a według przypuszczeń data ta dotyczy innego Franciszka, który również zginął w Rawiczu - kolejarza z Wągrowca, co znajduje potwierdzenie na listach strat.
Franciszek Buliński otrzymał następujące odznaczenia:
Odznakę Pamiątkową Wojsk Wielkopolskich
Odznakę Honorową za Czas Pobytu na Froncie za 18 miesięcy
Odznakę Honorową "Orlęta" – wersję emaliowaną
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921