Bracia Hojan z Dusznik
Czasem zdarza się tak, że mamy cały komplet dokumentów na temat jednego z barci a o drugim nie wiemy prawie nic, i tak jest właśnie dzisiaj i zaczniemy od tego, co pozostaje zagadką, a brzmi ona :
CZY SZCZEPAN / STEFAN HOJAN był Powstańcem Wielkopolskim? Być może żyją jeszcze w Dusznikach i Poznaniu potomkowie Szczepana i Jana, którzy rzucą światło na biografię Szczepana.
Zacznijmy od tego, co wiadomo.
Jan i Szczepan oraz ośmioro rodzeństwa urodzili się w rodzinie Stefana i Marianny z domu Drobnik, ślub rodziców:
1/ Urząd Stanu Cywilnego Kuślin, wpis 36 / 1884
Stephan Hojan (ur. 1856)
ojciec: Martin Hojan , matka: Franziska Prewoźna
Marie Drobnik (ur. 1863)
ojciec: Matthaeus Drobnik , matka: Agnes Dziamska
2/ Parafia katolicka Brody, wpis 29 / 1884
Stephanus Hojan (27 lat)
ojciec: Martinus , matka: Francisca
Marianna Drobnik (21 lat)
ojciec: Matthaeus , matka: Agnes
SZCZEPAN / Stefan urodził się 27 listopada 1897 roku w Dusznikach, zmarł w 1969, pogrzeb miał miejsce 9 kwietnia 1969 na cmentarzu junikowskim w Poznaniu, gdzie spoczywa:
pole:4 rząd:A miejsce:41
Grób rodzinny, tu spoczywają również:
Rozalia Hojan - małżonka /1903-1986/, którą poślubił 18 czerwca 1925
Edward Przymuszała - zięć
Krystyna Przymuszała - córka 1929-04-10, data pogrzebu 2006-09-29
Wiemy, że małżonkowie Szczepan i Rozalia mieli także syna Janusza, co wynika z e-kartoteki:
Osoba Szczepana przewija się we wspomnieniach dotyczących Jana, na jednym ze zdjęć umieszczonym na: https://cyryl.poznan.pl/kolekcja/991/hojan-jan-1893-1967-ze-zbiorow-waclawy-maleckiej-poznan Jan i Szczepan występują w niezidentyfikowanych mundurach:
Drugie zdjęcie, zapewne z okresu między wojennego jest bardzo słabej jakości i znowu - nie jesteśmy w stanie zidentyfikować formacji, w której służył Szczepan:
Dlatego zwracamy się z prośbą o rozpowszechnienie - być może odezwie się ktoś z Rodziny i udzieli nam wyjaśnień! Dla porządku dodamy, że wśród Powstańców jest Stefan, ale dane są dość lakoniczne: jednostka: Kompania Krzywińska
uwagi: z Lubinia
źródła:Ziemia Kościańska w Powstaniu Wielkopolskim 1918-1919, red. nauk. Bogusław Polak, Kościan 1999
***************************************************************************************
O drugim bracie JANIE wiadomości mamy wiele, i tu osoba nie wymaga wyjaśnień.
JAN #HOJAN urodził się 3 grudnia 1893 roku w Dusznikach, zmarł w roku 1967 w Poznaniu, pogrzeb miał miejsce 9 lutego 1967, spoczywa na cmentarzu junikowskim:
pole:11 rząd:18 miejsce:5 z:
Zofia Hojan - żona /1895-1975/
Józef Hojan - syn
pole:11 rząd:18 miejsce:5 z:
“Jan po skończeniu szkoły wstąpił do niemieckiego wojska, by tam uczyć się zawodu stolarki i kowalstwa. Naukę ukończył z tytułem starszego mistrza podkuwania koni. Jego pasja było również kowalstwo artystyczne, wykonał m.in. ozdobne okucia do drzwi wejściowych kościoła w Dusznikach Wlkp. Po ukończeniu nauki został przeniesiony do służby w 47. Pułku Piechoty w Lesznie, a stamtąd w 1916 roku został wysłany na front do Francji.
Po zakończeniu wojny i powrocie do rodzinnych stron Jan na wieść o wybuchu powstania wstąpił w szeregi powstańcze. Według notatki na portalu http://powstancy-wielkopolscy.pl/, opracowanej na podstawie zaświadczenia wystawionego 19 maja 1938 roku przez Referat Historyczny Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VII Jan Hojan walczył pod dowództwem porucznika Fligiera w kompanii pniewskiej o oswobodzenie miast: Pniewy, Lwówek, Kamionka w okresie od 30 grudnia 1918 roku do 4 stycznia 1919 roku. Brał również udział w natarciu na Międzychód.
5 stycznia został przeniesiony do 3. Zapasowej Kompanii CKM pod dowództwem chorążego Kościańskiego. 5 i 6 stycznia brał udział w zdobywaniu Ławicy, a już 7 stycznia otrzymał rozkaz zorganizowania i uruchomienia warsztatów taborowych oraz kuźni, w której objął kierownictwo. Z tej jednostki został utworzony 1. Baon CKM, który został włączony w szeregi 1. Pułku Strzelców Wielkopolskich.
W czasie walk powstańczych Jan Hojan został ranny i w lipcu 1919 roku przebywał w szpitalu polowym w Ostrowie Wielkopolskim. 20 kwietnia 1921 roku został przeniesiony do rezerwy. Nie rozstał się jednak z wojskiem i został żołnierzem zawodowym. Służył w poznańskich ułanach w koszarach przy ul. Reymonta oraz w 7. Pułku Artylerii Ciężkiej na Sołaczu. Kierował oddziałem odpowiedzialnym za utrzymanie koni.
Z powodu pogarszającego się stanu zdrowia i znacznego ubytku słuchu, będącego konsekwencją odniesionych wcześniej obrażeń wojennych, Jan Hojan w końcu lat 30. XX wieku przeszedł na wojskową rentę.
Po II wojnie światowej odebrano mu ją, a on sam został zmuszony do podjęcia pracy zarobkowej. Pracował jako starszy mistrz uboju w rzeźni miejskiej na Garbarach, aż do emerytury na którą przeszedł w 1960 roku.
Jan Hojan za swoją działalność powstańczą 6 grudnia 1957 roku został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. ”
(całość na: https://cyryl.poznan.pl/kolekcja/991/hojan-jan-1893-1967-ze-zbiorow-waclawy-maleckiej-poznan, opracowane na podstawie biogramu autorstwa Wacławy Małeckiej oraz notatki przygotowanej przez portal http://powstancy-wielkopolscy.pl/)
źródła:
WSZYSTKIE ZDJĘCIA RODZINNE SĄ WŁASNOŚCIĄ PANI WACŁAWY MAŁECKIEJ I POCHODZĄ ZE STRONY: https://cyryl.poznan.pl/
opracowała
Ewa Alicja Slomska