BEISERT STEFAN

#BEISERT STEFAN

oraz
Marianna 1874-1938
Florian stanisław 1876
Faustyna Józefa 1878
Agnieszka Helena 1884

urodzili się w rodzinie Józefa i Zofii z dom. Heinowicz, ślub rodziców:

Gostyń (par. rzymskokatolicka) - akt małżeństwa, rok 1873 , Duplikat zaślubionych

Josephus Beisert (37 lat)
Zophia Hejnowicz (25 lat)
akt ślubu: https://szukajwarchiwach.pl/.../full/5uswryJu0ApzYVcOF6zUbw

BEISERT STEFAN urodził się 2 września 1879 r. w Świerczynie koło Leszna
akt urodzenia https://szukajwarchiwach.pl/.../full/NbwiLjhZxe3Xr9Gv-ZXo2A

Do trzynastego roku życia uczył się w miejscowej szkole powszechnej, następnie podjął naukę w gimnazjum w Lesznie, maturę zdał w Strzelcach Krajeńskich w 1900 r. W tym samym roku wstąpił do Seminarium Duchownego w Poznaniu. Święcenia kapłańskie otrzymał w katedrze gnieźnieńskiej 13 grudnia 1903 r. z rąk bpa Antoniego Andrzejewicza.

Jego pierwszą placówką duszpasterską był Swarzędz, gdzie 1 stycznia 1904 r. objął funkcję wikariusza parafii pw. św. Marcina, którą zarządzał wówczas mocno już schorowany ks. Jan Dambek. Przebywał tu do lipca 1905 r. Od samego początku dał się poznać nie tylko jako dobry duszpasterz, ale także jako działacz społeczno-oświatowy i patriota. Propagował ideę kółek rolniczych i oświatę wiejską, rozwijał czytelnictwo wśród najniższych warstw społecznych, prezesował Towarzystwu Czytelni Ludowych, współuczestniczył w utworzeniu chóru kościelnego. Z parafią swarzędzką miał jeszcze wielokrotnie kontakt, często pomagając – już jako proboszcz pobliskiej parafii uzarzewskiej – w pracy duszpasterskiej kolejnemu proboszczowi, ks. Tomaszowi Nejczykowi, a po jego śmierci w 1918 r. wikariuszowi ks. Stanisławowi Janickiemu, a także później – gdy został dziekanem kostrzyńskim, któremu parafia w Swarzędzu podlegała administracyjnie. Po śmierci swarzędzkiego proboszcza ks. J. Dambka przeniesiony na wikariat w Chludowie koło Rogoźna, otrzymał jednocześnie urząd administratora kościoła w Maniewie (dekanat obornicki). Z dniem 1 lipca 1909 r. wrócił na ziemię swarzędzką i objął parafię pw. św. Michała Archanioła w Uzarzewie. Proboszczem tej parafii pozostał aż do śmierci w 1967 r. (z przerwą okupacyjną). W lutym 1917 r. został dziekanem kostrzyńskim i funkcję tę pełnił do czerwca 1966 r. Oprócz działalności ściśle kapłańskiej był bardzo czynny także w działalności społecznej, budził świadomość patriotyczną i obywatelską parafian, przygotowywał ich na odzyskanie niepodległości. W 1907 r. był członkiem komitetu wyborczego dla powiatu wschodnio-poznańskiego przed wyborami do Sejmu Pruskiego. W 1908 r. zwołał zebranie w Winiarach pod Poznaniem, gdzie jego przemówienie nie spotkało się z przychylnością władzy pruskiej. Organizował często wiece oświatowe w ramach działalności Towarzystwa Czytelni Ludowych. Taki więc miał np. miejsce w 1912 r. w Swarzędzu. Wybitny prawnik, radykalny w dochodzeniu do prawdy, służył swoją wiedzą nie tylko innym księżom (m. in. w związku kapłańskim „Unitas”), ale także prostym ludziom. Członek utworzonej na początku stycznia 1919 r. w Swarzędzu – w miejsce działającej Rady Żołnierskiej i Robotniczej – Rady Ludowej. W niedzielę 16 lutego 1919 r. odprawił na rynku swarzędzkim mszę polową dla oddziałów Straży Ludowej z części powiatu Poznań – Wschód, w czasie której poświęcił sztandar Straży Ludowej, a jej członkowie złożyli przysięgę.

Aresztowany przez hitlerowców na początku października 1941 r. w Uzarzewie trafił najpierw do Domu Żołnierza w Poznaniu, następnie do więzienia w Forcie VII, w którym przebywał do 11 listopada 1941 r. Przeniesiony następnie do obozu w Bojanowie k. Rawicza, gdzie więziono już siostry zakonne różnych kongregacji zwiezione z całej Wielkopolski. Z obozu zwolniony w sierpniu następnego roku ze względu na wiek, ale z nakazem opuszczenia Kraju Warty. Wyjechał do GG i przez resztę okupacji hitlerowskiej przebywał w miejscowości Kobylanka w pow. Jasło niedaleko Gorlic (w diecezji tarnowskiej), gdzie pomagał w parafii administrowanej przez księży saletynów.

Po zakończeniu wojny w kwietniu 1945 r. powrócił do Uzarzewa, prowadząc już do końca życia powierzoną parafię. Członek czynny Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Poznaniu, członek zwyczajny „Stelli” – Towarzystwa Kolonii Wakacyjnych i Stacji Sanitarnych w Poznaniu, przez 25 lat prezes letniska księży na Helu, o którego odzyskanie zabiegał po II wojnie światowej.

W 1955 r. otrzymał godność Honorowego Szambelana Papieskiego, a dwa lata później Tajnego Szambelana Papieskiego.

Zmarł 30 lipca 1967 r. Pochowany przy kościele w Uzarzewie. Na grobie znajduje się rzeźba pielgrzyma opartego o drewniany krzyż (kopia dzieła Wł. Marcinkowskiego z krużganka katedry w Ostrowie Wlkp.).

Powyższa notka biograficzna pochodzi z
Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego 1918-1919 związani z ziemią swarzędzką

https://www.swarzedz.pl/.../Uczestnicy_Powstania_Ksiazka...

źródła:

http://powstancywielkopolscy.pl/pl/search
http://e-kartoteka.net/pl/search
http://poznan-project.psnc.pl/
http://www.basia.famula.pl/pl/
http://www.wtg-gniazdo.org/ksieza/main.php?akcja=opis&id=165
https://www.swarzedzki.pl/.../odslonili-tablice-ku-czci.../
https://www.archiwum.leszno.pl/.../Rocznik-Leszczynski...

https://www.facebook.com/genealogia.powstancow.wielkopolskich/photos/ms.c.eJw9zscNAEEIBMGMTtgZyD~_x0xr22SoQOAXV8HA2WZ9T0CZOqhV1ulUC2n1bcdrGbe2nP9e9Dx~;PNW9y24PLaZyu5QKZxvF6fhq3c9~_XvPcjt0MxjdN3P~_AqkR35fP1rlc~;PvP5I0Tcf.bps.a.370689617713113/370692091046199/?type=3&theater