Bartkowiak Stanisław, Władysław i Antoni...

Bartkowiak Stanisław, Władysław i Antoni

https://www.facebook.com/media/set/?vanity=genealogia.powstancow.wielkopolskich&set=a.565028578279215

a także:
-- 1876 - Marianna w roku 1903 poślubiła Tomasza Bąka,

-- 1877 - Franciszka,

-- 1881 - Jan,

-- 1886 - Józef,

-- 1889 - Franciszek,

-- 1891 - Katarzyna,

-- 1893 - nardzodziny i zgon Anna I,

-- 1894 - Anna II,

urodzili się w rodzinie Stanisława i Antoniny z dom. Olejniczak, para pobrała się w roku 1875:
Parafia katolicka Lubiń, wpis 23 / 1875
Stanislaus Bartkowiak (27 lat) ojciec: Valentinus matka: Catharina Antonina Olejniczak (19 lat)
ojciec: Nepomucenus matka: Magdalena Urząd Stanu Cywilnego Krzywiń, wpis L-13 / 1875
Stanislaus Bartkowiak (27 lat)
ojciec: Valentin Bartkowiak matka: Catharine Buchwald
Antonie Olejniczak (19 lat) ojciec: Nepomuk Olejniczak matka: Magdalena Włódarczak
akt ślubu: https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/jednostka/-/jednostka/2759038#scan28
-----------------------------------------
STANISŁAW BARTKOWIAK urodził się 08 lipca 1884 roku w miejscowości Nochowo – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie śremskim, w gminie Śrem.
akt urodzenia: skan nr 150 https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/jednostka/-/jednostka/1414096?_Jednostka_delta=100&_Jednostka_resetCur=false&_Jednostka_cur=2
Zmarł 13 kwietnia 1977 roku w Kościanie i tam pochowany na cmentarzu komunalnym: sektor A1 rząd 10 miejsce 15
http://polski-cmentarz.pl/koscian/grobonet/start.php?id=detale&idg=708&inni=0&cinki=3
26 czerwca 1908 roku poślubił Bronisławę z domu Piasecką 1886-1975, para miała troje dzieci: Zofia 1909, Irena 1910 i Marian 1912-1975 - odznaczony VM za kampanię wrześniową.
Śrem (USC) - akt małżeństwa, rok 1908, Heirats-Haupt -Register

Stanislaus Bartkowiak (24 lat) , rodzice: Stanisław Bartkowiak , Antonina Olejniczak ,
Bronisława Piasecka (22 lat) , rodzice: Andrzej Piasecki , Zofia Grygier.
akt ślubu: https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/jednostka/-/jednostka/1622529#scan100
------------------------------------

STANISŁAW BARTKOWIAK w spisie WTG GNIAZDO występuje dwukrotnie:

Stanisław Bartkowiak
urodzenie: 1884
ojciec: Stanisław
status/stopień: podporucznik mianowany
uwagi: Uchwała W 8/72
źródła:
Archiwum Prezydenta RP, Nominacje na stopień oficerski. Uchwała W 8/72

rodzenie: 1884.07.08 Nochowo
data śmierci: 1976.09.09 --- błąd w dacie śmierci
rodzice: Stanisław, Antonina
jednostka: Straż Ludowa, 1 Kompania Polowa Kościańska
uwagi: matka z domu Olejniczak
odznaczenie: Wielkopolski Krzyż Powstańczy - brał czynny udział w Powstaniu Wlkp. z bronią w ręku: 05.01.1919 r. w szeregach I Kompanii Polowej Kościańskiej w potyczkach na froncie leszczyńskim. Po zakończeniu powstania zwolniony jako rocznik niepoborowy do rezerwy. (...)
źródła:
Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
Ziemia Kościańska w Powstaniu Wielkopolskim 1918-1919, Kościan 1999



----------------------------------------------------
-----------------------------------------------------
ANTONI BARTKOWIAK nie jest wpisany na listę Powstańców Wielkopolskich prowadzoną przez WTG GNIAZDO.

ANTONI BARTKOWIAK urodził się 25 kwietnia 1897 w miejscowości Nochowo – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie śremskim, w gminie Śrem.
akt urodzenia: skan nr 166 https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/jednostka/-/jednostka/1414121?_Jednostka_delta=100&_Jednostka_resetCur=false&_Jednostka_cur=2

Zginął 01 maja 1922 w Warszawie – podporucznik pilot Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari.

Spoczywa na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie - (kwatera 14A-7-1) . Na nagrobku zapisano m.in. POWSTANIEC WIELKOPOLSKI - patrz https://pl.wikipedia.org/wiki/Antoni_Bartkowiak#/media/Plik:Antoni_Bartkowiak_gr%C3%B3b.JPG

20 października 1915 roku został wcielony do Armii Cesarstwa Niemieckiego. Walczył na froncie zachodnim w oddziałach łączności, jako telegrafista „iskrowiec”. Na początku lutego 1917 roku został przyjęty do Poznańskiej Szkoły Lotniczej. Kursy wyższego pilotażu ukończył w Legnicy, Szumergu, Pile i Bydgoszczy. Po uzyskaniu dyplomu pilota pozostał w Szkole Obserwatorów w Bydgoszczy, w charakterze pilota-instruktora. 20 listopada 1918 roku został przydzielony do 412 eskadry lotniczej.
13 stycznia 1919 roku uciekł z Bydgoszczy na samolocie myśliwskim Albatros D.III, przeleciał przez linię frontu polsko-niemieckiego i wylądował pod Gnieznem. Został przydzielony do dyspozycji Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej w Poznaniu i odbył szereg lotów bojowych na Górny Śląsk i Pomorze. Awansowany na sierżanta.
6 lutego 1920 roku został przydzielony do 15 eskadry myśliwskiej, z którą 29 kwietnia odleciał na front, na Ukrainie. W sierpniu 1920 roku wyróżnił się w bitwie o Lwów i bitwie pod Komarowem, w czasie których atakował z powietrza oddziały 1 Armii Konnej. Został mianowany podporucznikiem przez dowódcę Frontu Południowego, a 14 października 1920 roku zatwierdzony w tym stopniu, „w wojskach lotniczych, z zaliczeniem do Rezerwy Armii i powołany do czynnej służby na czas wojny, aż do demobilizacji”. 31 maja 1921 otrzymał awans na stopień porucznika.
Po zakończeniu wojny został przydzielony do Wyższej Szkoły Lotniczej w Poznaniu-Ławicy, następnie przeniesionej do Grudziądza, na stanowisko pilota-instruktora. Jego oddziałem macierzystym był 3 pułk lotniczy w Poznaniu. W 1922 roku został na własną prośbę urlopowany z wojska na jeden rok by objąć funkcję szefa pilotów w Zakładach Mechanicznych E. Plage i T. Laśkiewicz w Lublinie.
Zmarł 1 maja 1922 roku w Warszawie w następstwie obrażeń ciała doznanych podczas wypadku na samolocie Ansaldo A.1 Balilla. W czasie przymusowego lądowania w przygodnym terenie pod Lublinem został wyrzucony z siedzenia, gdy samolot kapotował, a następnie przygnieciony przez skrzydło. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera 14A-7-1).
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 81. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych. Lista stopni i starszeństwa oficerów zawodowych Wojska Polskiego została ogłoszona 8 czerwca 1922 roku
Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 292
Krzyż Walecznych czterokrotnie –1921
Polowa Odznaka Pilota – pośmiertnie 11 listopada 1928 roku „za loty bojowe nad nieprzyjacielem w czasie wojny 1918-1920
Francuska odznaka pilota ---------- całość za WIKIPEDIĄ
------------------------------------------------------------------------
WŁADYSŁAW BARTKOWIAK urodził się 13 czerwca 1900 roku w miejscowości Nochowo – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie śremskim, w gminie Śrem.

akt urodzenia: skan nr 258 https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/jednostka/-/jednostka/1414056?_Jednostka_delta=100&_Jednostka_resetCur=false&_Jednostka_cur=3

Zginął 14 maja 1920 roku Boryspol pod Kijowem i tam pochowany.

WŁADYSŁAW BARTKOWIAK sierżant pilot Wojska Polskiego II RP, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Ukończył szkołę powszechną i średnią mechaniczną w Poznaniu. W wieku 17 lat wstąpił do niemieckiego lotnictwa. Przydzielony został do eskadry w Poznaniu, gdzie pracował w warsztacie mechanicznym. Pod koniec 1917 roku razem z eskadrą został wysłany na front wschodni. Po zakończeniu wojny wrócił do Poznania i wkrótce wziął czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim.
Wymieniony w źródłach: Powstańcy Wielkopolscy - Biogramy uczestników Powstania Wielkopolskiego 1918/1919, t. I, pod red. Bogusława Polaka, Poznań 2005
Polak Bogusław, Polak Michał (oprac.), Wielkopolanie Kawalerowie Orderu Virtuti Militari 1918-1920, Koszalin 2010
Wawrzyniak Jarosław, Śrem w Powstaniu Wielkopolskim 1918-1919, Śrem 2011

Po zajęciu lotniska w Ławicy przydzielony do 3 Wielkopolskiej eskadry lotniczej i na własną prośbę został skierowany do szkoły pilotów. Był jednym z najzdolniejszych kadetów. Wkrótce stał się najlepszym pilotem szkoły, w uznaniu czego otrzymuje od generała piechoty Józefa Dowbor-Muśnickiego złoty zegarek.
We wrześniu 1919 roku wraz z eskadrą Władysław Bartkowiak udał się na front bolszewicki. Wraz z podporucznikiem Józefem Klicze brał udział w wielu lotach bojowych. Kilkakrotnie z powodu awarii samolotu zmuszony był do lądowania za liniami wroga. Jednak dzięki wręcz mistrzowskim zdolnościom mechanicznym sam naprawiał uszkodzony samolot i szczęśliwie wracał do bazy.
14 maja 1920 roku, pełniąc misję wywiadowczą nad frontem polsko-bolszewickim, stoczył długą walkę powietrzną z samolotem sowieckim pilotowanym przez A.D. Szyrynkina. Samolot Klicze i Bartkowiaka, który miał wówczas niespełna 20 lat, został zestrzelony pod Borysowem, grzebiąc załogę. Obaj polscy piloci zostali z honorami pochowani przez lotników bolszewickich.
Pośmiertnie za wybitne zasługi dla lotnictwa polskiego został odznaczony Virtuti Militari (8125) oraz Polową Odznaką Pilota i Obserwatora (5551)
Na listach strat odnotowano:
Władysław
Bartkowiak
pchor.
14.esk.lot.
pl.
14.V.1920
Krupki.

Całość za https://pl.wikipedia.org/wiki/W%C5%82adys%C5%82aw_Bartkowiak

-----------------------------------
Sporządzono na podstawie:
w/w źródeł a także:
http://powstancy-wielkopolscy.pl/search

http://polski-cmentarz.pl/koscian/grobonet/start.php?id=detale&idg=708&inni=1

http://www.basia.famula.pl/pl/

http://poznan-project.psnc.pl/

https://www.myheritage.pl/

https://wbh.wp.mil.pl/pl/skanydetale_wyszukiwarka_bazy_personalne/136159/

https://straty.genealodzy.pl/index.php