Bajerlein Józef (1896 - 1976), Genealogia Powstańców Wielkopolskich

Bajerlein Józef (1896 - 1976)

Urodził się 20 III 1896 r. w Opalenicy. Jego rodzice Antoni (1854, syn Józefa i Marianny Remlein) i Brygida Franciszka z Trocka (1861 - 1909, córka Franciszka i Anny Beaty Lange) pobrali się w 1888 r. w miejscowości Belęcin. Z tego związku urodzili się także Powstańcy Wielkopolscy - Władysław (1 VI 1894 - 3 IV 1959), Bronisław / Brunon (8 XI 1890 -7 XI 1968), Stefan (15 VIII 1900 - ?) i Antoni (4 VIII 1892 - 8 III 1951) oraz dwie siostry Marianna po mężu Echaust (1889) i Anna w 1903 r.

W rodzinnej Opalenicy, po ukończeniu w 1910 r. szkoły powszechnej, przez dwa lata był uczniem w warsztacie ślusarskim. Następnie podjął naukę w seminarium nauczycielskim
w Kcyni, gdzie w 1917 r. zdał egzamin dojrzałości.

Podobnie jak o Stefanie odnośnie Powstania Wielkopolskiego informacji nie ma prawie wcale, w projekcie WTG Gniazdo - Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego baza on-line: docent UAM w Poznaniu na podstawie Rogala Władysław, Szkoła i nauczyciel w Powstaniu Wielkopolskim 1918-1919, Warszawa 1960. Natomiast w Sylwetki sławnych i zasłużonych absolwentów Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu w opracowaniu Stanisława Sierpowskiego i Józefa Malinowskiego okres powstania został pominięty.

14 I 1919 r. przeprowadził się z Noskowa do Poznania.
Ukończył studia z zakresu geografii na UP w 1924 r.Pracował jako nauczyciel w szkołach
powszechnych oraz w gimnazjum w Szamotułach. W 1927 r. był dyrektorem Państwowego
Seminarium Nauczycielskiego w Czarnkowie, a od 1930 r. w Wągrowcu. W 1929 r. obronił
pierwszą w Instytucie Geograficznym UP rozprawę doktorską Geneza jezior sierakowskich,
napisaną pod kierunkiem prof. Stanisława Pawłowskiego.

W czasie II wojny światowej aktywnie udzielał się w tajnym nauczaniu w zakresie szkoły podstawowej i średniej. Do przedwojennej aktywności powrócił w 1945 r. Został dyrektorem Liceum Pedagogicznego w Wągrowcu oraz organizatorem ośrodka wychowawczego w Zgorzelcu dla dzieci uchodźców z Grecji. Przez kilka lat był w Wągrowcu przewodniczącym powiatowej i miejskiej Rady Narodowej oraz członkiem Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu. Należał do liderów Stronnictwa Demokratycznego. Od 1950 r. rozpoczął pracę w Instytucie Geografii UP. Będąc od 1956 r. etatowym docentem.

Odznaczony Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem X-lecia PRL, Krzyżem Kawalerskim OOP.

27 IV 1921 r. poślubił w Poznaniu Janinę Srokę ( 4 VIII 1897 - 18 II 1976), para miała córkę Aleksandrę Marię Faustynę ur. 15 II 1923 r.

Zmarł 5 XII 1976 r., został pochowany na cm. parafialnym na poznańskim Górczynie, spoczywa kwatera IIIL rząd 7 miejsce 3 GPS: 52.38618, 16.877295
https://www.poznan.pl/mim/public/necropolis/plan.html...

https://billiongraves.com/.../dr-J%C3%B3zef.../16625384

To także miejsce pochówku żony Janiny, córki Aleksandry i jej rodziny - męża Tadeusza i syna Grzegorza.

źródła: Urząd Stanu Cywilnego Belęcin, wpis 3 / 1888; Archiwum Państwowe w Poznaniu 1918/1/67, skan 71 Opalenica (USC) - akt urodzenia, rok 1896, Księga urodzeń; WTG Gniazdo - Uczestnicy PW baza on line; APP, Akta Miasta Poznania, Kartoteka ewidencji ludności miasta Poznania z lat 1870-1931; Wyszukiwarka grobów dla miasta Poznania; Wyszukiwarka billiongraves.com i wymienione w tekście..

Strony